บทที่348

"ฮะ?"

พอเห็นคนมา รอยยิ้มบนใบหน้าของลู่เฉินก็หายไปทันที แทนที่ด้วยความเฉยเมย "ใครให้คุณเข้าประตูมา? ออกไป!"

"อย่าเข้าใจผิดนะ ผมมาหาลูกสะใภ้ของผม ไม่เกี่ยวกับคุณ"

ลู่ว่านจุนยิ้มอย่างร่าเริงและเดินกะเผลกเข้าไปในประตู

"ทำไม พวกคุณรู้จักกันเหรอ?"

หลี่ชิงเหยามองซ้ายทีแล้วมองขวาที รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

"คุณก็คือชิงเหยาใช่ไหม? เป็นสาวสวยจริง ๆ นะ"

ลู่ว่านจุนพูดด้วยรอยยิ้ม "โอ้ใช่ ยังไม่ได้แนะนําตัวเองเลย ผมก็คือพ่อของลู่เฉิน พ่อสามีของคุณ"

"พ่อ?"

หลี่ชิงเหยาอึ้งไปครู่หนึ่ง เธอรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย

แม้ว่าลู่เฉินจะไม่มีความสามารถมากนัก แต่หน้าตาก็โดดเด่นมากและเป็นผู้ชายสวยแบบมาตรฐาน

และตรงหน้าคนนี้ ไม่เกี่ยวข้องกับคําว่าหล่อแม้แต่น้อยเลย หน้าตาเรียกได้ว่าแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว

"ทำไม?ไม่เหมือนเหรอ?"

ลู่ว่านจุนยิ้มอย่างไม่สนใจ "เด็กคนนี้หน้าตาคล้ายกับแม่เขา ที่หน้าตาไม่คล้ายกันก็เป็นเรื่องปกติ ถ้าเป็นเหมือนผมจริง ๆ คงไม่ได้แต่งกับภรรยาสวยอย่างคุณหรอก"

"ลุงลู่อย่าพูดแบบนี้เด็ดขาดนะ ท่านยังดูน่าเกรงขามมากค่ะ" หลี่ชิงเหยาค่อนข้างอึดอัด

ไม่คิดว่าความสงสัยเล็กๆ น้อยๆ ของตัวเองจะถูกมองทะลุ