บทที่356

ทั้งเจ็ดคนให้ความร่วมมืออย่างใจตรงกัน โจมตีและปกป้องด้วยวิถีทาง เติมเต็มซึ่งกันและกัน ไม่มีข้อบกพร่องใด ๆ เลย

ค่ายกลเคลื่อนไหว ทันใดนั้น ลมดาบก็โหมกระหน่ํา ลมแรงหอบหวิว ทรายปลิวว่อน

"น่าสนุกนิดหน่อย"

ลู่เฉินยักคิ้ว จู่ ๆ ร่างกายก็กระพริบขึ้น

ตัวเขาเหมือนปลาที่ว่ายน้ำในน้ำตัวหนึ่ง เคลื่อนไปมาไม่หยุดในตาข่ายดาบที่เต็มท้องฟ้า

ดูเหมือนจะอันตราย แต่เขาสามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีในช่วงเวลาที่สำคัญได้ทุกครั้ง

ลมดาบที่แหลมคมนั้นเกือบจะฟันผ่านร่างของเขา แต่ไม่ได้ทำร้ายเขาแม้แต่น้อย

"ฆ่า ฆ่า ฆ่า... ฆ่าเขาไป!"

เฉินเป่ยและเฉินเหยียนกําหมัดแน่น สีหน้าตื่นเต้นเป็นพิเศษ

ในเมื่อลู่เฉินตกอยู่ในอันตราย พวกเขาจะตะโกนอย่างตื่นเต้น

แต่เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายโชคดีรอดมาได้ ก็เกลียดจนกัดฟัน

"ใจเย็นๆก่อน ค่ายกลดาวไถขนาดใหญ่จะพบกับคนแข็งแกร่งก็จะแข็งแกร่งขึ้น ตราบใดที่การโจมตีประสบความสำเร็จ ก็เหมือนคลื่นที่โหมซัดสาด คลื่นตามมาคลื่น ไม่สามารถหยุดยั้งได้ ยิ่งเวลาล่าช้าไปนานเท่าไหร่ ไอ้เด็กคนนั้นก็ยิ่งอันตรายมากขึ้นเท่านั้น" เฉินซานหยวนอยู่อย่างสงบ

ในมุมมองของเขา ที่ลู่เฉินพ่ายแพ้ เป็นเรื่องไม่ช้าก็เร็ว

"พ