เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่200
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 201
"หลี่ห้าว! ให้คุณสามวินาที ขอโทษหว่านเอ๋อร์เดี๋ยวนี้! "ลู่เฉินลุกขึ้นอย่างช้าๆ สีหน้าของเขามืดมน"ขอโทษ? แกแม่งเป็นใคร? แกบอกว่าขอโทษก็ต้องขอโทษเหรอ? ""อีกอย่าง ก็แค่อีดอกคนหนึ่งไม่ใช่หรอ? ที่กูตบเธอ แกจะทำอะไรกูได้ล่ะ? ถ้าหยุมหยิมอีก เชื่อไหมว่ากูจะซ้อมแกด้วยกัน? ! "หลี่ห้าวเบิกตากว้าง ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความดุร้าย"ดื้อด้าน!"หลี่ห้าวกรีดร้องด้วยเสียง “อ้า” แล้วบินกลับห่างออกไปหลายเมตรทันที ตัวเขาโค้งเหมือนเป็นกุ้ง และปวดจนกลิ้งไปมา"แก.....แกกล้าที่จะต่อยลูกชายกู? ""แกที่เป็นไอ้สัตว์ที่ไร้มนุษยธรรม! กูจะสู้ตายกับแก! "จางชุ่ยฮัวตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็โกรธขึ้น และพุ่งไปด้วยร้องเอะอะเธอเริ่มตีลู่เฉิน เป็นวิธีของคนไร้เหตุผลทั้งหมด"ไปให้พ้น!"ร่างกายลู่เฉินสะบัดหนึ่งที แรงที่มองไม่เห็นผลักดันให้จางชุ่ยฮัวถอยหลังไปเรื่อยๆแต่เธอยืนไม่มั่นคง แล้วก็นั่งอยู่บนพื้นด้วยส่งเสียง"โอ๊ย" หัวเธอยังชนบนประตู" แก แก แก . . . . . . แกนี่มันไอ้สัตว์! แม้แต่กูแกก็กล้าลงมือตีหรือ? "" ไม่มีขื่อมีแปจริงๆ! ""ทำไมตอนนั้นตระกูลหลี่เราถึงได้เลี้ยงแกที่เป็นคนเนรคุณ? "จางชุ่ยฮัวน
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 202
ความไม่พอใจที่สะสมมาเป็นเวลานาน ในที่สุดก็พูดออกมาแล้ว"แก แก แก...แกเพ้อเจ้อ!"จางชุ่ยฮัวไม่เชื่อแม้แต่น้อย เธอหยิ่งมากขึ้น "แกมีความสามารถอะไรที่จะช่วยเรา? ที่ลูกสาวฉันสามารถมีวันนี้ เป็นความยอดเยี่ยมของเธอเอง! ไม่เกี่ยวอะไรกับแก! ""อีกอย่าง อย่าคิดว่าแกเก่งจริงๆ ที่แกสามารถมีวันนี้ แค่พึ่งพกับาผู้หญิงเท่านั้น!""ถ้าไม่มีคุณฉาวปกป้องแก ตระกูลหม่าจะฆ่าแกไปนานแล้ว!""ดังนั้น แกอย่ามีความสุขเร็วเกินไป เพียงแค่ชายที่เกาะผู้หญิงกินที่ไร้ความสามารถเช่นแก ไม่ช้าก็เร็ว แกจะถูกคุณฉาวทิ้งไป""ถึงเวลานั้น แกก็ตกอับจนทุกคนรังแกได้!"เมื่อได้ยินอย่างนี้ ลู่เฉินแค่ยิ้มด้วยส่ายหัวตามที่คาดไว้เลย แม้ว่าเขาจะบอกมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ คนเหล่านี้ไม่เชื่อแม้แต่น้อยเลยในการเหมารวมของคนในตระกูลหลี่ เขาเป็นไอ้คนขยะที่ธรรมดาเสมอแน่นอนว่า เขาก็ไม่สนใจ"เอาล่ะ ผมไม่อยากพูดเรื่องไร้สาระกับพวกคุณ ออกจากโรงพยาบาลทันที ที่นี่ไม่ต้อนรับพวกคุณ!" ลู่เฉินพูดอย่างเย็นชา"แกแม่งรอดูนะ! เราจะเอาเรื่องแกให้ถึงที่สุด! "หลังจากที่โหยกเหยกไป หลี่ห้าวก็พยุงจางชุ่ยฮัวขึ้นบนรถและจากไปเขาสู้ไม่ไหวเลย ได้แต่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 203
วิดีโอในโทรศัพท์มือถือเป็นภาพของลู่เฉินซ้อมคนเขาเตะให้หลี่ห้าวบินไปก่อน แล้วก็ผลักจางชุ่ยฮัว จนให้เธอล้มลงกับพื้น หัวชนบนประตู.ในที่สุด มันปิดท้ายด้วยลู่เฉินตบหน้าหลี่ห้าวสองครั้งวิดีโอถูกตัดต้นและท้ายไป มีเพียงภาพไม่มีเสียงหลังจากดูจบ หลี่ชิงเหยาได้แข็งทื่อไปแล้วก่อนหน้านี้เธอยังไม่กล้าเชื่อเลย แต่วิดีโออยู่นี่ เธอไม่เชื่อไม่ได้เลย"พี่ครับ! คุณเห็นไหมล่ะ? นี่คือหลักฐานที่เขาซ้อมคน! ""แม่อายุมากแล้ว จะสามารถทนต่อความรุนแรงของไอ้ขยะนี้ได้อย่างไร?""เราเพิ่งไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจสอบแล้ว หมอบอกว่าการกระทบกระเทือนทางสมองของแม่ร้ายแรงมาก และมีแนวโน้มที่จะกลายเป็นโรคอัลไซเมอร์!""และกระดูกในร่างกายก็หักไปกี่ชิ้น หลังจากนั้นแม้ดูแลตัวเองก็ยากที่จะทำได้เลย""พี่ครับ! ผู้ชายแบบนี้ ไอ้สัตว์แบบนี้ คุณยังจะเชื่อเขาอีกเหรอ?! "หลี่ห้าวกัดฟัน เขาดูเศร้าเสียใจ"ทำไม? ทำไมเขาต้องทำอย่างนั้น? "หลี่ชิงเหยากำมืออย่างแน่น หน้าที่สวยของเธอซีดลงความสัมพันธ์ระหว่างสองคนเพิ่งจะผ่อนคลายบ้าง และแม้กระทั่งเธอมีความคิดที่จะกลับมาแต่งงานใหม่อีกครั้งแต่ทำไม ลู่เฉินต้องซ้อมแม่เธอ?หรือว่า เขา
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 204
"ไม่มีอะไรจะพูดแล้วใช่ไหม? ฉันก็รู้ว่าคุณโกหกอยู่! ""ทำไม? ทำไมคุณถึงเปลี่ยนเป็นแบบนี้? ""ทำไมคุณต้องยั่วยุเส้นตายของฉันซ้ำแล้วซ้ำอีก? ""คุณต้องทำให้เราเป็นศัตรูกันถึงจะยอมแพ้หรือ? "ใบหน้าของหลี่ชิงเหยาเต็มไปด้วยความผิดหวัง เธอท้อแท้ใจแล้ว"ไม่ใช่ว่าผมเปลี่ยนไป แต่เป็นคุณไม่เคยเชื่อผมเลย ไม่ว่าจะในเมื่อก่อน หรือตอนนี้""ในเมื่อคุณไม่เชื่อ งั้นเราก็ไม่มีอะไรจะพูดคุยแล้ว""ที่คุณช่วยตาเฒ่าเหล้า ผมจะหาวิธีที่จะคืนให้คุณ"พอลู่เฉินพูดจบ เขาก็วางสายโดยตรงเรา... ...กลับไปเหมือนอดีตได้ไหม?กลับไปไม่ได้แล้วนี่คือคำตอบของเขาสำหรับเธอเมื่อคืนนี้"ลู่เฉิน! คุณหมายความว่าอะไร? คุณจะตัดความสัพันธ์กับฉันเหรอ? คุณ..."เมื่อหลี่ชิงเหยายังอยากจะพูดอะไร โทรศัพท์ก็วางสายไปแล้วความไร้ความประณีและความไม่แยแสของลู่เฉิน ทำให้เธอเจ็บใจมากเธอไม่เข้าใจ ทำไมพวกเขาถึงอยู่กันอย่างสงบสุขไม่ได้? ทำไมต้องทำร้ายกันและกัน?ทำไมล่ะ?หรือว่า ไม่สามารถเข้าใจเธอหน่อยหรอ?"พี่ครับ! ผมบอกคุณแล้วว่าไอ้ลู่เฉินคนนั้นไม่มีความเป็นมนุษย ตอนนี้คุณควรจะเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขาแล้วใช่ไหม? " หลี่ห้าวพูดซ้ำ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 205
หลี่ชิงเหยาขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วดูเหมือนจะตอบสนองมา เธอมองไปที่จางชุ่ยฮัวที่มีชีวิตชีวา ด้วยใบหน้าที่ตกตะลึง "แม่ คุณบอกว่ามือและเท้าหักไปไม่ใช่หรือ? จะลุกขึ้นได้ยังไง? ""ห๊ะ?"สีหน้าของจางชุ่ยฮัวแข็งทื่อไปครู่หนึ่ง แล้วเธอฝืนยิ้มว่า "เพิ่งเห็นถานหง ตื่นเต้นเกินไปแล้ว เลยลืมความเจ็บปวดไปพักหนึ่ง ฉันจะกลับไปนอนพักผ่อนทันที"จากนั้น เธอก็เดินย่องแย่งไปบนเตียงแต่การแสดงที่แย่ของเธอนั้น ไม่สามารถหลอกคนได้"แม่! คุณไม่ได้บาดเจ็บใช่ไหม? แกล้งทำเป็นให้ฉันเห็นเหรอ? ! "สีหน้าของหลี่ชิงเหยามืดลง"ไม่บาดเจ็บได้ยังไง? คุณเห็นแล้วว่าลู่เฉินตีฉันไม่ใช่เหรอ? โอ๊ย.....หัวฉันเริ่มปวดอีกแล้ว! "จางชุ่ยฮัวอุ้มหัวของเธอ และเริ่มเสแสร้ง"คุณบอกว่าการกระทบกระเทือนทางสมอง มือและเท้าหัก แล้วประวัติอาการป่วยของโรงพยาบาลล่ะ? เอามาให้ฉัน! " หลี่ชิงเหยาตะโกน"นี่..."จางชุ่ยฮัวและหลี่ห้าวมองหน้ากัน และพูดอะไรไม่ออกพอเห็นฉากนี้ หลี่ชิงเหยาจะไม่เข้าใจได้อย่างไร?"ดังนั้น คุณสองคนโกหกฉันตลอด? ทำไมล่ะ? " เธอกัดริมฝีปาก"ใช่! ฉันไม่ได้บาดเจ็บ! แต่แล้วไงล่ะ? "พอเห็นว่าถูกเปิดเผย จางชุ่ยฮัวก็ไม่เสแสร
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 206
"ลู่.....ลู่เฉิน? จะเป็นเขาได้ยังไง? เฮ้ ! "หลังจากได้รู้ความจริง พวกจางชุ่ยฮัวก็มองหน้ากันต่อกันและใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความไม่น่าเชื่อ.พวกเธอไม่ได้คาดถึงว่าคนที่ช่วยถานหงไม่ได้เป็นหลวี่ยวี่ถางแต่เป็นลู่เฉินซึ่งในสายตาของพวกเธอลู่เฉินเป็นคนที่ไร้ความปราณีและจิตใจดุร้ายนี้ก็เป็นตบหน้าเองซึ่งต่อหน้าคนอื่น!"ดังนั้น ลู่เฉินไม่ได้ทำร้ายเสี่ยวหง เป็นพวกคุณ...จงใจใส่ร้ายเขาหรอ?" หลี่ชิงเหยาตะลึงยืนอยู่ในที่เดิมใบหน้าที่สวยงามของเธอซีดเหมือนกระดาษ"ใคร... ใครใส่ร้ายเขา? ฉันว่าเขามีความลับแฝงอยู่ในใจ เขารู้ว่าต้วเองทําผิด จึงหาโอกาสเพื่อชดเชยเลย! "จางชุ่ยฮัวพูดอย่างไม่ยอมแพ้เธอหยิ่งผยองมาตลอดเลยไม่ยอมรับว่าเธอเข้าใจผิดลู่เฉินนั่นเป็นเรื่องน่าอับอาย"คุณแม่ จนถึงตอนนี้ คุณยังคงเจ้าเล่ห์อหรอ?" หลี่ชิงเหยากัดริมฝีปากและหัวใจกระตุกอยู่"ฉันเจ้าเล่ห์ได้อย่างไร? ถ้าไม่ใช่ไอคนที่ชื่อลู่นั้นได้ใส่ร้ายเสี่ยวหง แล้วทําไมเขาถึงต้องช่วยเธอล่ะ? พูดเอาตรงๆ ก็เป็นเพราะเขาได้ทำอะไรผิดจริงๆ! " จางชุ่ยฮัวโกรธและกล่าวว่า"ถูกต้องแล้ว! ถ้าเขาไม่ได้เป็นคนทําร้ายเขาแล้วทําไมเขาถึงช่วยล
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 207
"ชายหนุ่ม ผมว่าคุณควรพิจารณาอย่างรอบคอบดีกว่า ผมเป็นคนที่ไม่ชอบที่จะถูกปฏิเสธ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมอยากได้ ไม่ว่ายังไงผมก็จะต้องได้มันแน่นอน"หลวี่ตงหนานเริ่มเตือนเขา "ถ้าคุณยอมรับ ไม่เพียงแต่มีเงินเป็นจํานวนมากแต่ยังสามารถกลายเป็นเพื่อนของตระกูลหลวี่ ต่อไปนี้หากคุณเกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้วตระกูลหลวี่ก็จะย่อมช่วยคุณแต่วา หากคุณปฏิเสธ งั้นคุณก็เป็นศัตรูของตระกูลหลวี่ คุณเองคิดดีๆว่า ตกลงอยากจะเป็นเพื่อนของตระกูลหลวี่ที่หรือศัตรู? "พอได้ยิน ลู่เฉินก็หัวเราะ: "ฉันไม่ชอบที่จะถูกคนอี่นขู่ หากคุณต้องพูดอย่างนั้นแล้วเราสามารถเป็นศัตรูเท่านั้น""เอ๋?"หลวี่ตงหนานสีหน้ามืดลง "ชายหนุ่ม! คุณแน่ใจนะว่าจะทําอย่างนี้เหรอ? ""แน่นอน" ลู่เฉินพยักหน้า." ฮึ่ม ! อย่าคิดว่ามีตระกูลฉาวสนับสนุนคุณแล้วก็ไม่มีกลัวอะไรเลย! บอกคุณความจริง หากผมต้องการที่จะจัดการกับตัวละครเล็กๆน้อยๆเช่นคุณ ผมมีวิธีหนึ่งร้อย ถ้าคุณโง่เขลาอย่างนี้ต่อ ผมยินดีที่จะเล่นกับคุณ "หลวี่ตงหนานพูดอย่างสีหน้าไม่ดี"ผมจะเล่นกับคุณจนถึงที่สุด"ลู่เฉินไม่กลัวแม้แต่นิดหนึ่ง"ได้ครับ ผมหวังว่าคุณจะไม่เสียใจ!"หลวี่ตงหนานฮัมคำหนึ่งและลุ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 208
หลังจากวางสาย . . .ลู่เฉินเริ่มทําความสะอาดโรงพยาบาลกับหลินหว่านเอ๋อร์แม้ว่าหลินหว่านเอ๋อร์ไม่ได้บ่นแต่ลู่เฉินสามารถดูออกได้ว่าการตายของแมวสัตว์เลี้ยง ทำให้เธอเสียใจมากเธอตาแดงตลอด แต่อดทนไว้ไม่ได้ร้องไห้สาวที่น่าสงสารนี้ ใช้ชีวิตอย่างต่ำต้อยและรอบคอบ แม้ร้องไห้ก็ไม่กล้าเลยนิสัยดีมากจนทำให้คนอื่นเขาน่าสงสารพวกเขาทํางานในขณะที่ยาว ในที่สุดก็ทําความสะอาดโรงพยาบาลได้เสร็จหลังจากนั้นไม่นานรถเบนท์ลี่สีเงินก็หยุดช้าๆที่ประตูประตูรถเปิดออก ฉาวซวนเฟยที่สวมชุดกี่เพ้าสีแดงได้ลงจากรถ"คุณหนูฉาว?"หลินหว่านเอ๋อร์พอได้เห็นเธอก็รีบโค้งคํานับอย่างต่อเนื่อง"ได้แล้ว หว่านเอ๋อร์ ฉันบอกคุณหลายครั้งแล้ว ไม่จําเป็นต้องเกรงใจกับฉัน คุณถือฉันเป็นพี่สาวก็ได้แล้ว" ฉาวซวนเฟยสัมผัสหัวของเขาด้วยรอยยิ้ม"อืม อืม"หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้าอย่างเธียร แต่ยังคงแสดงความเคารพมาก"คุณหนูเฉามีเรื่องอะไรหรือ?"ลู่เฉินเดินออกมาจากห้อง"ไม่มีเรื่องอะไรก็ไม่สามารถมาหาคุณหรือ?" ฉาวซวนเฟยยกคิ้วที่สวย"แน่นอนว่าใช่ คุณมาเมื่อไรผมก็ยินดีต้อนรับเสมอ" ลู่เฉินยิ้ม"คิกคัก...พูดอย่างนี้ก็ดีแล้ว"ฉาวซวนเฟยหัว
บทล่าสุด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
"ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
"น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
"คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
"ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่
