บทที่ 199

ณ ตอนเที่ยง.

ผู้แทนจำหน่ายลู่เฉินซึ่งได้กลับมาที่โรงพยาบาลผิงอัน

แต่ทันทีที่เข้าไปในประตูก็พบว่ามีคนอยู่ที่บ้าน

เธอเป็นสาวหน้าตาหวานอายุสิบเจ็ดหรือสิบแปดปี

เด็กหญิงผมหางม้า แต่งกายเรียบง่าย กำลังทำความสะอาดในโรงพยาบาล

เธอยุ่งมากจนเหงื่อออกท่วมหัว

ในทางกลับกัน ชายขี้เมาก็ทรุดตัวลงบนเตียงและหลับไป โดยมีผ้าห่มที่หายากคลุมตัวเขาไว้

“คุณลู่ คุณกลับมาแล้วเหรอ?”

เมื่อหญิงสาวเห็นลู่เฉิน เธอก็ลุกขึ้นยืนและทำความเคารพทันที โดยดูประหม่าเล็กน้อย

“คุณเป็นใคร?” ลู่เฉินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“ฉันชื่อหลินหว่าน คุณฉาวจัดให้ฉันมาที่นี่เพื่อดูแลคุณปู่จิ่ว” เด็กหญิงก้มศีรษะลงแล้วพูด

“เธอเป็นผู้ใหญ่แล้วเหรอ?” ลู่เฉินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เขาคิดว่าฉาวซวนเฟยจะส่งพี่เลี้ยงเด็กที่อายุสี่สิบห้าสิบมา ไม่คิดว่าจะเป็นเด็กสาววัยรุ่น

“เป็นผู้ใหญ่แล้ว! หว่านเอ๋ออายุสิบแปดแล้ว!” หลินหว่านพยักหน้าอย่างหนัก

“เด็กน้อย ผมคิดว่าเธอยังเด็กเกินไป ในวัยของคุณ เธอควรจะเรียนหนังสือ” ลู่เฉินส่ายหัว

มันเป็นคำพูดที่ไม่ได้ตั้งใจ แต่เมื่อหลินหว่านได้ยิน เธอก็คุกเข่าลงบนพื้น"ผั่วะ" ทันที

"คุณลู่! ได้โปรดอย่าขับไล่หว่านเอ๋อออกไปเลย