เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 652
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 653
"หวงป๋อ คุณจุๆคุกเข่าทําไม"สีหน้าของลู่เฉินเปลี่ยนไปเล็กน้อย รีบเอื้อมมือไปจับเขาขึ้นมาแม้ว่าหวงป๋อจะเป็นเพียงคนธรรมดา แต่เขากลับถืออีกฝ่ายเป็นรุ่นพี่เสมอ"คุณลู่ ผมรู้ว่าท่านอยากออกหน้าแทนเรา แต่ท่านสามารถปกป้องเราได้ชั่วขณะหนึ่ง แต่ไม่สามารถปกป้องชีวิตเราได้"หวงป๋อพูดด้วยสีหน้าอ้อนวอนว่า "ใช้ความรุนแรงจัดการความรุนแรง แก้ปัญหาไม่ได้ ถอยคนละก้าว จึงจะดีต่อสองฝ่าย เราน้อยใจนิดหน่อยก็ไม่มีอะไร ขอแค่มีชีวิตอยู่ให้ดีก็พอ"ได้ยินอย่างนี้ลู่เฉินก็อดไม่ได้เงียบลงคิดต่างมุม ต้องยอมรับว่าหวงป๋อพูดได้มีเหตุผลเขาสามารถช่วยพวกเขาได้ครั้งหนึ่ง แต่ช่วยไม่ได้ตลอดชีวิตคนผู้เล็กมีวิธีการใช้ชีวิตของคนผู้เล็ก ไหนเมื่อไม่สามารถรุกรานใครได้ ก็ได้แต่เชื่อฟัง ระมัดระวัง พยายามอย่าไปยุ่งเกี่ยวกับคนอื่นแม้จะเสียเปรียบ แต่ก็ได้แต่สงบสติอารมณ์ ทำท่าเหมือนอะไรก็ไม่เคยเกิดขึ้นแม้จะอึดอัด แต่ก็เป็นทางรอดของคนผู้เล็กๆ"คุณลู่ ปล่อยมือเถอะ" หวงป๋อขอร้องอีกครั้งลู่เฉินหายใจเข้าลึกๆ หลังจากลังเลไปสองวินาที ในที่สุดก็เลือกที่จะปล่อยมือหวงป๋อซึ่งเป็นบุคคลที่เกี่ยวค่องก็ไม่ติดใจอีกต่อไป แล้วทําไม
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 654
"ดัง!"ว่านหมินถูกตีจนงง ยืนอยู่ที่เดิมอย่างตกตะลึง ยังไม่ตอบสนองเมื่อเขารู้สึกตัวว่าปวดหัวจึงเอื้อมมือไปลูบศีรษะ ทั้งมือเต็มไปด้วยเลือดถูกเปิดออกอย่างน่าอัศจรรย์!"คุณ... คุณกล้าตีผมจริงๆเหรอ"ว่านหมินเบิกตากว้าง ทั้งตกใจและโกรธ "คุณตายแน่ พวกคุณทุกคนตายแน่ ผมจะต้อง...""แป๊ะ!"เสียงของเขายังไม่จบลง จู่ๆลู่เฉินก็ลงมือและตบหน้าว่านหมินจนล้มลงกับพื้นตีจนศีรษะมึน เลือดไหลออกทางปากและจมูก แม้ฟันก็หลุด 2 ซี่"คุณบอกว่าจะตบหน้าเป็นร้อยครั้งใช่ไหม ได้ ผมให้คุณสมหวัง"ลู่เฉินจับผมของว่านหมินแล้วยกมันขึ้นมาอย่างแรงตามมาด้วยการตบหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า ตบหน้าเขาอย่างไม่หยุด"แป๊ะ แปะ แปะ แปะ แปะ แปะ แปะ..."พร้อมกับเสียงที่กรุบกรอบ ปากของว่านหมินก็เบี้ยวและทั้งคนก็หาทางไม่ได้ใบหน้าที่เดิมผอมลงกลายเป็นสีแดงและบวมอย่างรวดเร็ว"อ๊ะ?"เมื่อมองดูลู่เฉินที่บ้าคลั่งและรุนแรง ทุกคนก็ตกใจแล้วทุกคนตกตะลึง กลัวมากคนที่โดนตีคนนี้ แต่เป็นเจ้านายน้อยของแก๊งเหมิ่งหูเป็นดํารงอยู่อย่างมีความสัมพันธ์ทั้งวงการดำและวงการขาว มีอำนาจมากคนผู้ใหญ่แบบนี้ ปกติไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็เดินในแนวนอน
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 655
"ไม่คิดว่าคนของแก๊งเหมิ่งหูจะมาถึงเร็วขนาดนี้ ดูเหมือนว่าเด็กชายคนนี้จะตายแน่!""ผมว่า เขาสมน้ำหน้า รุกรานใครไม่ดี กลับรุกรานเจ้านายน้อยของแก๊งเหมิ่งหู""คนผู้เล็กๆก็ควรมีจิตสํานึกของคนผู้เล็กๆ หากไม่มีความสามารถก็ต้องเป็นคนเงียบ ๆ ตอนนี้ดีแล้ว แม้แต่ชีวิตก็ต้องส่งเข้าไป"เมื่อกองหนุนของแก๊งเหมิ่งหูมาถึง ฝูงชนที่มุงดูเริ่มพูดคุยกันอีกครั้งสายตาที่มองลู่เฉินของแต่ละคนเหมือนกําลังมองคนตายอยู่แก๊งเหมิ่งหูมักจะหยิ่งผยองและใจความแก้แค้นกนักมากใครก็ตามที่ล่วงเกินก็ไม่มีผลตามมาที่ดีไม่ว่าจะหมดตัว หรือบ้านแตกสาแหรกขาดเรื่องที่ทุบตีเจ้านายน้อยของแก๊งเหมิ่งหูในที่สาธารณะอย่างวันนี้ แถมยังตีจนหนักขนาดนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนแม้คนช่วยธรรมดาถูกรังแก แก๊งเหมิ่งหูก็จะมาหาเพื่อแก้แค้น ยิ่งไท่ต้องว่าเจ้านายน้อยของแก๊งเหมิ่งหูเป็นที่คาดกันได้ว่าต่อไปลู่เฉินทั้งสามคนต้องรับความโกรธแค้นของแก๊งเหมิ่งหูอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้!"ตายแล้ว คราวนี้เราต้องตายหมด!"เมื่อมองดูกลุ่มศิษย์ที่มาอย่างดุร้ายของแก๊งเหมิ่งหู หวงป๋อตกใจจนขาทั้งสองข้างสั่นและหน้าซีด"คาดไม่ถึงว่าจะมีคนมาเยอะขนาดนี้?"หวงยิน
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 656
หลังจากเห็นว่านหู่แล้ว ว่านหมินก็เดินโซซัดโซเซขึ้นไปทันทีท่าทางที่จมูกเขียวหน้าบวม ปากและฟันเลือดออก มองดูแล้วน่าสังเวชมากจริงๆ"คุณถูกทำร้ายแบบนี้ได้ยังไง"ว่านหู่ขมวดคิ้ว สีหน้ามืดมนลงทันทีในฐานะหนึ่งในสี่ของแก๊งเมือง ยักษ์ใหญ่ใต้ดินฝั่งหนึ่งในวันธรรมดา มีแต่ลูกชายของเขาที่รังแกคนมาตลอด และไม่เคยมีใครกล้ารังแกลูกชายเขาตอนนี้ลูกชายถูกตีจนเหมือนหัวหมู เขาย่อมโกรธจัด"พ่อครับ ผมก็หมดหนทาง วันนี้เจอคนโง่คนหนึ่ง ไม่ไว้หน้าแก๊งเหมิ่งหูให้ผมเลย พูดจาไม่เข้ากันก็ตีผม""ท่านดูใบหน้าผมสิ ถูกตีเป็นยังไงแล้ว ครั้งนี้ท่านต้องแก้แค้นให้ผมนะ"ว่านหมินร้องไห้และเริ่มฟ้องต่าง ๆ"ใครกันแน่ที่กล้าหาญขนาดนี้ แม้แต่แก๊งเหมิ่งหูของผมก็ไม่วางอยู่ในสายตาเลย?" ว่านหู่เล่าอย่างเฉียบขาด"ก็คือเด็กคนนั้น!"ทันใดนั้นว่านหมินก็ชี้มือไปที่ลู่เฉินและพูดอย่างดุร้ายว่า "เมื่อกี้ผมถูกเขาตบหน้าไปหลายสิบครั้ง ตีจนน่าสังเวช จนถึงตอนนี้หัวของผมก็หึ่งแล้ว""ของสุนัข กล้าตีลูกผมเหรอ วันนี้กูจะ..."ว่านหู่มองไปตามทิศทางนิ้วของเขา เมื่อกําลังจะพูดคําพูดที่โหดร้ายสองสามคํา จู่ ๆ ทุกคนก็ตกตะลึงและเสียงก็หยุดล
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 657
"หัวหน้าแก๊งเหมิ่งหู่ว่านหู่ เจอกันกับคุณลู่"ต่อหน้าทุกคน ว่านหู่คุกเข่าลงโดยตรงและทําความเคารพอย่างตรงๆเมื่อเห็นฉากนี้ ผู้ชมทั้งหมดก็เงียบกริบทันทีว่านหมินตกตะลึงหวงป๋ออึ้งหวงยินยินอึ้งอยู่ผู้ชมตกตะลึงสาวกแก๊งเหมิ่งหู่ก็อึ้งแม้แต่ลู่เฉินเองก็ยังงงไม่มีใครคาดคิดว่า หัวหน้าแก๊งเหมิ่งหู ที่มีชื่อเสียงดุร้าย ว่านหู่ที่ทำให้คนอื่นกลัว จะคุกเข่าให้ลู่เฉินในที่สาธารณะท่าทางเหมือนหลานเห็นคุณตาน่ากลัวมาก มันไร้สาระมาก"นี่... จริงหรือเท็จ?"หวงยินยินเบิกตากว้าง ปากเกือบจะยัดไข่ใบหนึ่งได้แล้ว"สถานการณ์อะไรกันเนี่ย?"ฝูงชนที่มุงดูอยู่มองหน้ากัน ตกใจอย่างอธิบายไม่ได้"ผมอ่านไม่ผิดใช่ไหม หัวหน้าแก๊งคุกเข่าให้เด็กคนนั้นแล้วหรือ"สาวกแก๊งเหมิ่งหูทำหน้าไม่น่าเชื่อหัวหน้าแก๊งของพวกเขาอยู่ในตําแหน่งสูง แม้แต่เมื่อเผชิญหน้ากับบุคคลสําคัญในห้าวงศ์ใหญ่ เขาก็สามารถได้รับความเคารพบ้างทําไมวันนี้เห็นเด็กนี้ ตกใจจนขาอ่อนเกือบลุกไม่ขึ้น"ไม่... เป็นไปไม่ได้!"ว่านหมินส่ายหัวอย่างบ้าคลั่ง โลกทัศน์เกือบจะพังทลายลงในใจของเขา พ่อของเขาเป็นผู้เก่งที่ยืนหยัดอยู่บนท้องฟ้าแม้จะรว
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 658
สักพักผู้ชมก็โกลาหลไปทั่วพอเพิ่งคุกเข่าเสร็จ ลูกชายก็คุกเข่าตามแล้วนี่คืออะไร?การสืบทอดกิจการของพ่อเหรอ?แม้ไม่รู้สถานการณ์อะไร แต่ขอไม่โง่ก็มองออก แก๊งเหมิ่งหูน่าจะเตะแผงเหล็กแล้วชายหนุ่มหน้าตาหล่อคนนั้น ต้องมีตัวตนที่เก่งแน่นอน"คุณลู่ ผมผิดแล้ว ผมต่างหากที่สมควรตาย ผมตาพร่า ผมไม่รู้จักผู้เก่งแท้ หวังว่าท่านจะให้อภัยข้าในครั้งนี้"ว่านหมินขอโทษไปพลางตบหน้าไปพลางไม่หยุดตีจน "เพียะ" แรงมากใช้เวลาไม่นานในการตบหน้าที่เหลือจากลู่เฉินก็เติมเต็มยี่สิบหรือสามสิบครั้ง"คุณต้องเข้าใจว่าคนที่คุณควรขอโทษไม่ใช่ผม" ลู่เฉินพูดเบา ๆว่านหมินตกตะลึงก่อนและตอบสนองอย่างรวดเร็วคุกเข่าลง เดินก้าวเล็กน้อย "ตงๆๆ" วิ่งไปหาหวงป๋อและลูกสาวของหวงป๋อและกระพําหัวอย่างแรง ๆ สามครั้ง "สองท่าน ขอโทษจริง ๆ ทุกอย่างเป็นความผิดของผม ผมขอโทษพวกคุณ ความเสียหายทั้งหมดของพวกคุณ ผมยินดีชดเชยสิบเท่า!""ฮึ่ม! ใครอยากได้เงินเหม็นของคุณ!"หวงยินยินหันหัว ขี้เกียจสนใจเขา"คุณว่าน นี่คุณทําอะไรอยู่ ลุกขึ้นเร็วเข้าเถอะ"หวงป๋อตกใจมากและรีบเอื้อมมือไปประคองเขา"ถ้าทั้งสองไม่ให้อภัยผม วันนี้ผมจะคุกเข่าจนตา
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 659
"เอ่อ..."เมื่อมองไปที่รอยยิ้มปีศาจของลู้เฉิน ว่านหู่ก็ตกใจและอึ้งอยู่ในที่เกิดเหตุและเหงื่อเย็นออกอย่างไม่หยุดเกี่ยวกับการเสียชีวิตของหูหงหัวหน้าแก๊งเหยียนหลงคนก่อน คนอื่นอาจไม่รู้ แต่เขารู้ดีเป็นดาราร้ายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ที่ฆ่าคนโดยตรงเพื่อยึกต่ำแหน่งพูดอะไรที่เอาใจคนื่นด้วยคุณธรรม?เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการคุกคามอย่างโจ่งแจ้งถ้าเขากล้าไม่เชื่อฟัง ไม่แน่ว่าวันไหนอาจจะเหมือนหูหงแล้ว" คุณไปได้แล้ว เราเจอกันครั้งหน้า" ลู่เฉินยิ้มอย่างมีความหมายเสียงหัวเราะนี้กลับทําให้ว่านหู่ตื่นตระหนกเขาไม่คิดว่าตัวเองจะมีชีวิตมากกว่าหูหง จะไม่ไว้หน้าผู้ชายคนนี้จริง ๆจะได้เห็นพระอาทิตย์พรุ่งนี้หรือไม่ ก็เป็นปัญหาหนึ่ง"คุณลู่! เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้เข้าร่วมแก๊งเหยียนหลง ต้องขอบคุณที่ท่านดูขึ้นเรา ผมว่านหู่ ยินดีที่จะนําผู้ช่วยเหลือทั้งหมดและเป็นลูกน้องของท่าน"ว่านหู่กอดหมัดด้วยมือทั้งสองข้าง ท่าทางจงรักภักดี"หัวหน้าแก๊งว่าน คุณอย่าฝืนเด็ดขาด ผมไม่ชอบใช้อํานาจรังแกคน" ลู่เฉินส่ายหัว"ไม่ได้ฝืน คุณลู่มีชื่อเสียงโด่งดัง ทำให้ประชาชนเชื่อฟังด้วยคุณธรรม ผมชื่นชมมานานแล้ว พอเจอกั
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 660
หวงป๋อรีบโค้งคํานับและทําความเคารพ"พี่ซวนเฟย"หวงยินยินก็ทักทายตามไปด้วยเมื่อก่อนคุณพ่อเคยทํางานที่ตระกูลฉาว เธอได้ติดต่อกับฉาวซวนเฟยหลายครั้งในความประทับใจของเธออีกฝ่ายเป็นพี่สาวคนโตที่ใกล้ชิดและอ่อนโยนมาก มักจะให้ของขวัญบางอย่างกับเธอเพียงแต่ต่อมาหลังจากฉาวซวนเฟยไปพัฒนาที่เจียงหลิง ทั้งสองก็ไม่ค่อยได้เจอกัน"ยินยิน ไม่ได้เจอกันสองปี สาวน้อยคุณเนี่ย เติบโตอย่างสวยขึ้นเรื่อย ๆ จริง ๆ" ฉาวซวนเฟยยิ้มและชื่นชม"พี่ซวนเฟย คุณต่างหากที่สวยจริง ๆ ทั้งเมือง ไม่รู้ว่ามีผู้หญิงกี่คน ต่างก็อิจฉาใบหน้าของคุณ" หวงยินยินมีสีหน้าชื่นชมความงามและอารมณ์ของผู้คนที่อยู่ตรงหน้า ไม่ต้องพูดถึงในเมืองต่างจังหวัด แม้แต่เมื่อมองไปทั้งเมืองเจียงหนานก็มีคนเพียงไม่กี่คนที่สามารถเปรียบเทียบได้"สาวน้อย คุณพูดเก่งจริงๆ"ฉาวซวนเฟยเอื้อมมือไปขูดจมูกของหวงยินยิน แล้วกวาดดูซากปรักหักพังที่ด้านหลังตาแล้วพูดว่า "ฉันเห็นบ้านของพวกคุณเหมือนถูกทําลายแล้ว เอาอย่างนี้เถอะ พวกคุณไปพักที่ตระกูลฉาวกับฉันสักสองสามวัน พอดีเราสามารถรําลึกความหลังได้""คุณใหญ่ ไม่ต้องยุ่งยาก พวกเราหาที่อยู่ใหม่ก็ได้แล้ว" หวงป๋อปฏิ
บทล่าสุด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
"ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
"น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
"คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
"ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่
