บทที่ 656

หลังจากเห็นว่านหู่แล้ว ว่านหมินก็เดินโซซัดโซเซขึ้นไปทันที

ท่าทางที่จมูกเขียวหน้าบวม ปากและฟันเลือดออก มองดูแล้วน่าสังเวชมากจริงๆ

"คุณถูกทำร้ายแบบนี้ได้ยังไง"

ว่านหู่ขมวดคิ้ว สีหน้ามืดมนลงทันที

ในฐานะหนึ่งในสี่ของแก๊งเมือง ยักษ์ใหญ่ใต้ดินฝั่งหนึ่ง

ในวันธรรมดา มีแต่ลูกชายของเขาที่รังแกคนมาตลอด และไม่เคยมีใครกล้ารังแกลูกชายเขา

ตอนนี้ลูกชายถูกตีจนเหมือนหัวหมู เขาย่อมโกรธจัด

"พ่อครับ ผมก็หมดหนทาง วันนี้เจอคนโง่คนหนึ่ง ไม่ไว้หน้าแก๊งเหมิ่งหูให้ผมเลย พูดจาไม่เข้ากันก็ตีผม"

"ท่านดูใบหน้าผมสิ ถูกตีเป็นยังไงแล้ว ครั้งนี้ท่านต้องแก้แค้นให้ผมนะ"

ว่านหมินร้องไห้และเริ่มฟ้องต่าง ๆ

"ใครกันแน่ที่กล้าหาญขนาดนี้ แม้แต่แก๊งเหมิ่งหูของผมก็ไม่วางอยู่ในสายตาเลย?" ว่านหู่เล่าอย่างเฉียบขาด

"ก็คือเด็กคนนั้น!"

ทันใดนั้นว่านหมินก็ชี้มือไปที่ลู่เฉินและพูดอย่างดุร้ายว่า "เมื่อกี้ผมถูกเขาตบหน้าไปหลายสิบครั้ง ตีจนน่าสังเวช จนถึงตอนนี้หัวของผมก็หึ่งแล้ว"

"ของสุนัข กล้าตีลูกผมเหรอ วันนี้กูจะ..."

ว่านหู่มองไปตามทิศทางนิ้วของเขา เมื่อกําลังจะพูดคําพูดที่โหดร้ายสองสามคํา จู่ ๆ ทุกคนก็ตกตะลึงและเสียงก็หยุดล