บทที่ 629

"ตึง ตึง..."

หลังจากต่อยกันแล้ว ต่งเทียนเป่าก็ตกใจจนถอยกลับไปสิบกว่าก้าว

และทุกก้าวถอยหลังก็จะมีรอยเท้าเหยียบลึกบนพื้น

เมื่อก้าวสุดท้ายล้มลง ใบหน้าของเขาก็ซีดเซียว และเลือดของเขาไหลออกมา

ในขณะนี้ ต่งเทียนเป่าเหงื่อตก แขนของเขาแตก และมีเลือดหยดลงมาจากกำปั้นของเขา

คนดูล้วนกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

"เอ๋?"

ในขณะนี้ทุกคนก็ตกตะลึง

ทุกคนตกตะลึง ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

พวกเขาไม่เคยคิดฝันว่า ต่งเทียนเป่าจะเสียเปรียบในการต่อสู้แบบหมัดต่อเนื้อ

ไม่น่าเชื่อเลย!

"ได้อย่างไร เป็นไปได้อย่างไร คาดไม่ถึงว่าพี่เทียนเป่าจะถูกทำร้ายได้"

ต่งเมิ่งเซียงมีสีหน้าตกใจและรับไม่ได้

"เป็นไปไม่ได้ ผู้ชายคนนั้นแข็งแกร่งขนาดนี้จริง ๆ เหรอ"

ต่งหยุนก็เบิกตากว้าง บางคนไม่อยากเชื่อ

ปกป้องต่งเทียนเป่าอย่างหนัก ก็ยังได้เปรียบ ถ้าไม่เห็นกับตา พูดออกไปก็ไม่มีใครเชื่อ

"ไม่ ... เป็นไปไม่ได้! ใบหน้าอันไร้เดียงสานั่น ทําไมถึงมีพลังมากขนาดนี้"

หลัวถงและอีกสามคนตกใจราวกับถูกฟ้าฝ่า

ในความคาดหมายของพวกเขา ลู่เฉินควรถูกต่อยจนตาย ทําไมกลับปราบปรามต่งเทียนเป่าได้

"ฮะ?"

ในขณะนี้ ต่งฉางเหิงก็นั่งไม่ติดแล้ว คิ้วขมวดสีหน