บทที่ 218

"ฮัลโหล... ฮัลโหล? "

หลวี่ยวี่ถางถือโทรศัพท์มือถือด้วยสีหน้าที่งงงวย

เขาก็แค่พูดถึงลู่เฉินเองไม่ใช่เหรอ?

ทำไมเธอถึงมีท่าทีตื่นตระหนกกลัวอย่างมากราวกับว่าหนูเจอแมว

มันขนาดนั้นเลยเหรอ?

แน่นอนว่าเขาไม่ทราบว่า ก่อนหน้านี้หม่าตินหลานถูกลู่เฉินตบจนมีปมแล้ว

ที่สําคัญที่สุดคือ หลังจากที่เธอถูกตบมา เธอไม่เพียงแต่ไม่สามารถแก้แค้นได้ และยังต้องคุกเข่าลงขอโทษอีกฝ่ายอีก

สําหรับหม่าตินหลาน นี่มันเป็นความอัปยศอดสูและยังเป็นปมความกลัวของเธอไปตลอดชีวิต

แม้ว่าจะไม่เต็มใจมาก แต่เธอก็ไม่สามารถทําอะไรลู่เฉินได้

เพราะก่อนที่พี่ชายของเธอจะกลับมา ตระกูลหม่าก็ไม่กล้าไปแก้แค้นอย่างแน่นอน

นั่นมันนักสู้ชั้นยอดที่สามารถเอาชนะผู้ดูแลหลงได้อย่างง่ายเลยนะ!

ถ้าคนแบบนี้เป็นบ้าขึ้น เขาสามารถฆ่าล้างโคตรตระกูลหม่าได้ในชั่วข้ามคืนเลย!

เพราะคำนึงถึงจุดนี้ ตระกูลหม่าเลยจำใจต้องทน

นี่ก้คือเหตุผลที่หม่าตินหลานกลัวเมื่อได้ยินคําว่าลู่เฉินสองคำนี้

เธอถูกตบจนกลัวแล้วจริง ๆ

" ยวี่ถาง คุณหนูหม่าพูดว่ายังไงล่ะ?"

เมื่อเห็นว่าลูกชายตกตะลึงนิ่งไป หลวี่ตงหนานก็อดไม่ได้ที่จะถามออกมา

"แม่งเอ้ย นางนั่นกลัวไอ้คนที่แซ่ลู่ไ