ตอนที่ 26 “ก็พี่ปัดน่ะสิ ชอบหาเรื่องเปรม” ปิ่นสุดาเถียงเสียงแหลม พลางสะบัดหน้าใส่พี่ชายและมารดา“พี่หาเรื่องแกตอนไหนยัยเปรม” ปฐวีโต้กลับน้องสาวเสียงเหนื่อยๆ“พอที!” คนเป็นแม่ตวาดลั่น ส่งสายตาดุตามไปด้วย“คุณแม่! ทำไมต้องตวาดเปรมด้วยคะ ก็พี่ปัดหาเรื่องก่อนนี่” ปิ่นสุดาลุกพรวดอย่างขัดใจ“นั่งลงยัยเปรม แม่มีเรื่องจะคุยกับแก” คุณปภาดาสั่งเสียงดุ ปิ่นสุดาเลยจำใจนั่งลงที่เดิมอย่างกระแทกกระทั้น พลางยกมือกอดอกเชิดหน้าใส่พี่ชาย“มีอะไรคะ แต่ถ้าเป็นเรื่องจับเปรมไปแต่งงาน เปรมไม่มีวันยอมแน่ๆ” ออกตัวเสียงดัง พานทำให้ปฐวีเลยเหลียวมองหน้ามารดาด้วยความสงสัย“แกจะฟังฉันให้จบก่อน แล้วค่อยเถียงค่อยค้านสักนิดไม่ได้หรือไงยัยเปรม หรือแกจะปล่อยให้แม่ของแกตกระกำลำบากเพราะหนี้สินที่พ่อแกไปสร้างเอาไว้กันล่ะ แล้วไหนตอนนี้พอแกยังมานอนป่วยอยู่โรงพยาบาลนั่นอีก”“คุณพ่อไม่สบาย คุณพ่อป่วยเป็นอะไรไปครับคุณแม่” ปฐวีถามด้วยสีหน้าตกใจ เพราะพ่อของเขาท่านก็ดูแข็งแรงดีมาตลอด ไม่น่าจะมาล้มป่วยจนต้องเข้าโรงพยาบาลแบบนี้“ไม่รู้เหมือนกัน เห็นหมอแจ้งว่าอยากให้พ่อของแกมีเวลาพักผ่อนให้มากๆ เลยให้นอนพักที่โรงพยาบาล” น้ำเส
ตอนที่ 27“ถ้าเป็นอย่างที่ลูกเปรมว่าจริงๆ แม่นี่แหละจะไปพาลูกเปรมกลับมา” คนเป็นแม่ยังคงหว่านล้อมไม่เลิก“คุณแม่ทำได้จริงเหรอคะ แล้วถ้าคนพวกนั้นเป็นพวกมาเฟียล่ะคะ คุณแม่จะไปช่วยเปรมได้ยังไง ว่าแต่เมื่อกี้คุณแม่บอกว่าผู้ชายคนนั้นเป็นเจ้าของเกาะเหอฮวาจริงเหรอคะ”ปิ่นสุดากำลังวาดภาพรูปร่างหน้าตาเจ้าของเกาะเหอฮวาตามที่เพื่อนเล่าให้ฟังว่าเป็นชายหนุ่มหน้าตาดีมากๆ แล้วยังมีธุรกิจอยู่ที่ฮ่องกงและเมืองไทย“จริงสิ แล้วลูกเปรมสงสัยอะไร” คุณปภาดาย้อนถามพลางทำคิ้วขมวด“ถ้างั้น คุณแม่รีบตกลงเลยค่ะ ว่าเปรมยินดีไปเป็นภรรยาให้เจ้าของเกาะเหอฮวา” ปิ่นสุดาตอบด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น หน้าตาก็ยิ้มพรายจนมารดาสงสัย“ลูกเปรม ลูกรู้จักเจ้าของเกาะหรือไง” คุณปภาดาถามบุตรสาวด้วยสีหน้าประหลาดใจไม่น้อย“ไม่รู้จักหรอกค่ะคุณแม่ แต่เพื่อนๆ ของเปรมที่ทำงานอยู่บนเกาะใกล้เกาะเหอฮวา เคยเห็นหน้าตาเจ้าของเกาะเหอฮวามาแล้ว แถมผู้ชาย คนนี้ยังมีธุรกิจ
ตอนที่ 28“คุณยังเข้าไปเยี่ยมไม่ได้” พิธานเอ่ยบอกเมื่ออีกคนจะเปิดประตูเข้าไป ปฐวีเหลียวมองพลางละมือห่างจากประตู“แกเป็นใครวะ แล้วมาทำอะไรที่นี่” ปฐวีถามเสียงห้วน มองคนชอบแส่ตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนเหยียดปากยิ้ม“ผมมาเยี่ยมคุณลุง” พิธานบอกเสียงเรียบและไม่คิดใส่ใจกับท่าทีของอีกฝ่าย“เยี่ยมแล้วก็กลับไปซะ แล้วอย่ามายุ่งกับพ่อฉันอีก เพราะฉันไม่ชอบหน้าแกว่ะ” ปฐวีออกปากไล่ สบตากับอีกฝ่ายอย่างท้าทาย พิธานทำเพียงถอนใจเบาๆ เขาก็อยากไปเหมือนกัน แต่อาการของคุณลุงยังไม่ปลอดภัย เลยทำให้เจ้าของโรงแรมชื่อดังของเกาะกูดยืนนิ่งเฉย“เฮ้ย! ฉันบอกให้แกกลับไปไง” ปฐวียื่นมือกระชากเสื้อแล้วผลักอกของพิธานจนอีกคนเสียหลักเซชนผนัง“ผมไปแน่ แต่ต้องรู้ว่าอาการคุณลุงปลอดภัยเสียก่อน” ยืนตั้งหลักได้แล้วก็โต้กลับเสียงเข้ม จัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทางหลังจากถูกปฐวีกระชาก“ก็กูบอกแล้วไงว่านั้นน่ะพ่อกู กูดูแลเองได้ ส่วนมึง รีบๆ ไปซะ ก่อนจะถูกกระทืบ&r
ตอนที่ 29 ช่วงบ่ายของวัน หลังจากที่เจ้านายหนุ่มเดินทางออกจากเกาะไปแล้ว จินเหลียงจึงได้เดินลงไปดูหญิงสาวที่ถูกขังอยู่ภายในห้องใต้ดิน โดยไล่ให้เจ้าวายุและสายลมกลับเข้าไปอยู่ในกรง ขณะที่ปิ่นมุกกำลังพยุงตัวลุกจากที่นอนโดยมีหญิงชราวัยห้าสิบคอยดูแลอยู่เนื่องจากคนบนเตียงนอนซมด้วยพิษไข้“คุณเป็นยังไงบ้าง” จินเหลียงเอ่ยถามเมื่อเดินเข้ามาถึงห้องใต้ดิน ปิ่นมุกเงยหน้ามองคนพูดด้วยดวงตาแดงก่ำเพราะพิษไข้ เนื้อตัวของเธอ ร้อนจี๋ราวกับไฟร้อนๆ ลนไปทั่วตัว“คุณเป็นไข้น่ะอาเหลียง เป็นตั้งแต่เช้าแล้ว แต่ป้าไม่กล้าไปเรียน คุณถัง เลยแต่ได้เช็ดตัวให้” หญิงชราวัยห้าสิบบอกเสียงเนิบนาบ นึกสงสารหญิงสาวรุ่นลูกจับใจทั้งเป็นไข้ตัวร้อน ตามเนื้อตัวก็มีแต่รอยฟกช้ำ หนำซ้ำพวกคนงานท้ายเกาะก็ลือกันให้แซดว่าคุณถังขืนใจหญิงสาวคนนี้แล้วส่งต่อให้ลูกน้องท้ายเกาะอีกสองคน คนชราเลยได้แต่ส่ายหน้ากับพวกปากหอยปากปูที่ไม่รู้ไม่เห็นจริง แล้วก็เอาไปพูดกันจนดังกระฉ่อนไ
ตอนที่ 30“โหดร้ายที่สุด นี่พวกคุณคิดจะจับฉันไปเป็นอาหารของเสือหรือไง” ปิ่นมุกต่อว่าเสียงโกรธๆ เธอก็คิดอยู่ว่ามีเสียงอะไรดังอยู่หน้าห้องตั้งนานสองนานก่อนมันจะเงียบหายไป“ก็ถ้าคุณอยู่อย่างสงบ ก็คงไม่ต้องไปเป็นอาหารเจ้าวายุกับสายลม สัตว์เลี้ยงตัวโปรดของคุณถังหรอกครับ คุณปิ่นมุก แต่หลังจากคุณฟื้นไข้เมื่อไหร่ ผมต้องเริ่มสอนงานคุณ ตามคำสั่งคุณถัง” จินเหลียงบอกเสียงราบเรียบและตามตื๊อไปเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้กับเชลยสาวที่มองตาขุ่นขวางแต่ยอมให้อีกคนเช็ดตัวให้“ฮึ! จะให้ฉันเชื่อยังงั้นเหรอ แล้วเจ้านายป่าเถื่อนของพวกคุณ ต้องการให้ฉันทำงานอะไรอีกล่ะ มันช่างทุเรศที่สุด ฉันถูกจับมาเป็นเชลยโดยไม่รู้ความผิด แล้วยังจะมีหน้าสั่งให้ฉันไปทำงาน คอยดูเถอะ ฉันจะหนีออกไปจากที่นี่ให้ได้”คนถูกกักขังให้อยู่แต่ในห้องใต้ดินโต้กลับเสียงขุ่น เหลียวมองรอบๆ ห้องเพื่อหาทางหนี แต่หากี่ครั้งก็ไม่พบ แล้วไหนยังจะมีเสืออีกสองตัวคอยเฝ้าอยู่หน้าประตูนั่นอีก“เอาละ ผมไม่เถียงกับคุณแล้ว แต่ผมว่าคุณทานข้าวสักหน่อยดีกว่
ตอนที่ 31“พี่ยังไม่หิว แล้วงานที่บริษัทเป็นยังไงบ้างล่ะ เราเรียนรู้งานได้มากแล้วใช่ไหม เห็นคุณโศธินบอกว่าเราเรียนรู้งานได้เร็ว แต่อย่าหักโหมทำงานจนตัวเองไม่สบายไปเสียล่ะ”“ขอบคุณค่ะพี่ใหญ่ที่เป็นห่วง พี่ใหญ่ก็เหมือนกันค่ะ อย่าหักโหมงานมากจนไม่มีเวลาหาพี่สะใภ้ให้จินนี่นะคะ” น้องสาวสัพยอก ความหมองเศร้าเพราะคนรักหายหน้าหายตาไปเบาบางลงได้บ้าง“อย่าเร่งพี่เลยจินนี่ คงอีกนานกว่าพี่จะเจอผู้หญิงถูกใจ ส่วนเรื่องพักผ่อน เราก็รู้แล้วนี่ว่าพี่มาพักผ่อนอยู่ที่เกาะส่วนตัวร่วมเดือน ว่างๆ จินนี่ก็ไปหาพี่ได้ตลอด เอาละพี่ต้องกลับก่อน มีเรื่องต้องไปสะสางต่อที่เกาะ”ร่างสูงลุกขึ้นยืนทันทีหลังจากพูดจบโดยมีฮุ่ยหลันเดินมาส่งถึงหน้าประตู ถังเฟ่ยหลงรั้งตัวน้องสาวเข้ามากอดครู่หนึ่งก่อนปล่อยแล้วออกจากห้องไปพร้อมคนติดตาม จนเมื่อเดินลงมาถึงลานจอดรถถังเฟ่ยหลงจึงหันไปสั่งให้กู่ฉินตามตัวลูกน้องให้มาจับตาดูฮุ่ยหลันส่วนฮุ่ยหลันเมื่อพี่ชายจากไปแล้ว หญิงสาวก็มาโทรศัพท์ติดต่อชายคนรักด้วยความร้อนใจ เพราะอีกฝ่ายหายไ
ตอนที่ 32ช่วงค่ำของวัน ถังเฟ่ยหลงเดินทางมาถึงเกาะเหอฮวาและเมื่อมาถึงก็พบเพื่อนรักนั่งรออยู่นานแล้ว ทว่าเจ้าของเกาะกลับสั่งให้เพื่อนรักนั่งรอต่ออีกสักครู่ เพราะเขาจะเดินลงไปดูเชลยสาวที่ห้องใต้ดิน“คุณ!” เท้าเล็กชะงักกึกอยู่หน้าห้องน้ำเมื่อออกมาแล้วเห็นใครบางคนยืนกอดอกรออยู่“เห็นหน้าผัวคนแรกก็ถึงกับตกใจเลยหรือไง หรือเธอคิดถึงฉัน” เอ่ยถามเสียงเย้ยหยัน“ฉันไม่นับโจรชั่วอย่างคุณไปด้วยหรอก” ปิ่นมุกตอกกลับอย่างไม่คิดเกรงกลัว ทั้งที่ใจหล่นไปอยู่ตาตุ่มนานแล้วตั้งแต่ได้ยินเสียงของมัจจุราชร้ายหน้าหล่อคนนี้“ไม่อยากนับ แต่เธอคงลืมไม่ลงแน่ๆ ว่าฉันคือผัวคนแรกของเธอ” ถังเฟ่ยหลงเหยียดปากยิ้มเยาะ ก่อนก้าวเข้าไปประชิดเชลยสาวที่ยืนตัวสั่นเทา ทั้งที่เมื่อครู่เธอยังกล้าทำปากดีกับเขาไปหยกๆ“จะ...จะทำอะไรฉันอีก” ถามไปก็ก้าวถอยหลังไปเรื่อยจนแผ่นหลังชิดขอบประตูห้องน้ำ“แล้วหน้าที่ของเธอมีอะไรบ้า
ตอนที่ 33“ทำไมล่ะ หรือเธอไม่อยากเลย” ถังเฟ่ยหลงย้อนถามเสียงพร่า เขาเคลื่อนมือมาปลดปราการจากกายตนออกเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น ปิ่นมุกมองตามเพราะสงสัย ก่อนรีบหลับตาปี๋เมื่อสายตาปะทะเข้ากับบางอย่างที่น่าเกรงขาม“อย่ากลัว เพราะเธอเคยเจอมันมาแล้ว” เจ้าของความน่าเกรงขามเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ ขยับตัวตนบดเบียดกลางร่างสาว ปิ่นมุกสั่นหน้าปฏิเสธการถูกรุกราน ทว่าก็เปล่าประโยชน์เมื่อความน่าเกรงขามค่อยๆ แทรกลึกเข้าสู่ร่างกาย“ฉันเจ็บ หยุด หยุดก่อน ฉันเจ็บ” ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บปวดกลางร่างส่งผ่านไปยังทุกส่วนของร่างกาย เส้นผมยาวสลวยกระจัดกระจายบนพื้นที่นอนนุ่ม น้ำใสๆ ก็ไหลรินจากดวงตาคู่สวยทีละนิดและมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับทำนบแตกเมื่อไร้ความเห็นใจจากเจ้าของเรือนกายหนาหนัก “สงสัยไอ้สองคนนั้น มันคงไม่ได้ครึ่งของฉันใช่ไหมปิ่นมุก เธอถึงได้ทำให้ฉันแทบขาดใจ” ถ้อยคำแหบพร่าดังลอดไรฟัน สีหน้าของถังเฟ่ยหลงดูทุกข์ทรมานไม่ต่างจากหญิงสาวแม้แต่น้อย
ตอนที่ 63“เธอน่าจะชินฉันได้แล้ว...ปิ่นมุก” คนถูกโน้มใบหน้าลงมาประกบจูบกลีบปากสวยที่เม้มสนิทแต่เมื่อถูกกระตุ้นด้วยจูบอย่างมีชั้นเชิง ริมฝีปากคู่สวยจึงคลายออกแล้วยินยอมให้เขาล่วงล้ำช่วงชิงความหวานล้ำเต็มอารมณ์ปรารถนาไอความร้อนจากเพลิงสวาทค่อยๆ ลามเลียสองร่างเปล่าเปลือยบนเตียงอย่างนุ่มนวล ทุกท่วงท่าลีลาของถังเฟ่ยหลงนำพาให้คนใต้ร่างดำดิ่งสู่ก้นเหวลึกจนไม่หลงเหลือความเป็นตัวเองอีกต่อไป เธอรับรู้เพียงทุกจังหวะรักที่คนป่าเถื่อนมอบให้ ไม่ต่างจากถังเฟ่ยหลงเช่นกันที่ลืมจนหมดสิ้นเลยว่าได้เอ่ยปากจะไม่กลับมาหาเธอ จะไม่แตะต้องเธอ“ต่ออีกรอบไหม” หลังพายุรักลูกแรกสงบลง เสียงหอบกระเส่าก็ดังชิดกลีบปากบวมเจ่อ เขมาประกบจูบคลอเคลียกลีบปากบนล่างของหญิงสาวเนิ่นนานพร้อมทิ้งความหวามไหวฝากเอาไว้เมื่อไร้เสียงตอบรับเพลิงสวาทระลอกใหม่จึงเริ่มขึ้นอีกครั้งโดยที่ปิ่นมุกไม่มีทางปฏิเสธได้เลย เพราะเขาช่ำชองเกินเหตุ เนิ่นนานกว่าที่กายใหญ่จะพลิกตัวลงนอนเคียงข้างร่างระทวยแต่ไม่คิดถอนกายห่างจากความอบอุ่น ปิ่นมุกขยับตัวห
ตอนที่ 62เมื่อโอกาสมาถึงริมฝีปากร้อนรุ่มจึงโน้มต่ำลงหวังประกบจูบริมฝีปากคู่สวยที่เบี่ยงหนีสุดชีวิต แต่ถังเฟ่ยหลงก็ตามติดจนใกล้จะได้ลิ้มชิมรสหวานนุ่มจากริมฝีปากสวยอยู่รอมร่อ เสียงฟ้าร้องดังเปรี้ยงก็เข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน ปิ่นมุกจึงผวากอดรัดร่างใหญ่แน่นด้วยความหวาดกลัว คนถูกกอดผ่อนลมหายใจหนักหน่วงออกมาแล้วกอดหญิงสาวแนบแน่น ผิวเนื้อเต็มแน่นสมชายชาตรีแนบสนิทกับผิวเนื้อเนียนนุ่มผ่านเนื้อผ้าบางเบาและเปียกชื้น พานทำให้ลมหายใจของถังเฟ่ยหลงติดขัด เขาก้มลงแนบจูบกลางศีรษะเล็กอย่างเผลอไผล จูบย้ำจูบซ้ำเนิ่นนานกว่าจะตัดใจห่าง“กลับเข้าบ้านได้แล้ว” เขาคว้ามือเล็กให้เดินตามแต่ปิ่นมุกสับขาเดินแทบไม่ทันจนต้องวิ่งเหยาะๆ ตาม คนเดินเร็วเห็นแล้วก็หยุด ก่อนหันมาตวัดอุ้มคนเดินช้าเขาสู่วงแขนเดินลิ่วๆ เข้าบ้านท่ามกลางสายฝนและเสียงฟ้าร้อง“ฉันเดินเองได้” มาถึงหน้าบ้านพัก ปิ่นมุกก็ท้วงเสียงสั่นๆ“อย่าเรื่องมาก ไม่งั้นฉันเอาเธอไปโยนลงทะเล ทะเลตอนนี้แหละดี มีทั้งคลื่นทั้งลม เธอลอยไปติดอยู่กลางทะเลแน่ๆ” เขา
ตอนที่ 61“ปิ่นมุก! ปิ่นมุก!” ถังเฟ่ยหลงตะโกนเรียกหาเชลยสาวดังลั่นแข่งกับสายฝน หลังจากวิ่งมาถึงกรงเสือแล้วก็ให้รู้ว่าคงเป็นเธอแน่ๆ ที่หาผ้ามาคลุมกรงเสือเอาไว้ ร่างสูงวิ่งวนรอบกรงเสือด้วยใจร้อนรนอย่างที่เจ้าตัวก็ไม่ทันจะสังเกตตัวเองเช่นกัน หัวใจของพยัคฆ์หนุ่มสั่นวูบเมื่อตามหาหญิงสาวจากหนึ่งนาทีเป็นสอง สาม สี่ ห้า หก...และเรื่อยๆ จนสิบนาทีผ่านไปก็ยังหาหญิงสาวไม่พบ ก่อนจะเดินไปยังทางเดินที่เคยพาหญิงสาวไปปีนหน้าผา เขาสอดส่ายสายตาฝ่าความมืดมองหาร่างเล็กตามซอกหิน เสียงฟ้าแลบ ฟ้าผ่าเป็นแสงสว่างพอให้มองเห็นได้บ้าง“ปิ่นมุก! เธอมาทำบ้าอะไรอยู่ที่นี่” เจ้าของเสียงถลาเข้าไปหาคนที่นั่งชันเข่า มุดอยู่ในซอกหิน มือใหญ่ยื่นไปเขย่าตัวหญิงสาวแล้วก็ให้ตกใจเพราะเธอสั่นไปทั้งตัว“คุณ! คุณช่วยฉันด้วยนะ ฉันกลัว” ปิ่นมุกโผเข้ากอดคนตรงหน้าอย่างรวดเร็วตอนนี้เธอลืมไปหมดแล้วว่าเขาทำอะไรไว้กับเธอบ้าง ถังเฟ่ยหลงผงะไปไม่กล้ายกมือโอบกอดเธอเลยด้วยซ้ำ หากแต่สองแขนเล็กกลับกอดรัดแนบแน่นอย่างต้องการที่พึ่งพิง
ตอนที่ 60“แต่พายุกำลังมานะครับคุณถัง ออกไปตอนนี้ไม่ทันแน่” จินเหลียงพูดขึ้นด้วยเสียงร้อนรนเพราะเป็นห่วงเจ้านายหนุ่ม แม้ตนจะนึกห่วงคนบนเกาะโน้นก็ตามที แต่จะให้คุณถังออกเรือตอนนี้มันก็เสี่ยงเกินไป“ใช่ครับคุณถัง อย่าเอาเรือออกตอนนี้เลยครับ มันเสี่ยงเกินไป” กู่ฉินเตือนอีกคน พลางทำหน้ายุ่งยากใจเพราะรู้จักนิสัยเจ้านายหนุ่มดี“ฉันต้องไปถึงก่อนพายุมาแน่” ถังเฟ่ยหลงตอบก่อนวิ่งตรงไปยังเรือ สองหนุ่มพากันส่ายหน้ากับนิสัยเอาแต่ใจและดื้อรั้นของเจ้านายหนุ่ม สองหนุ่มคิดเหมือนกันว่าถ้าห่วงเสือจริงคงไม่รีบร้อนขนานนี้หรอก จากนั้นจึงได้วิ่งตามไปติดๆ เมื่อมาถึงเรือจินเหลียงอาสาจะขับเรือให้แต่ถังเฟ่ยหลงปฏิเสธพร้อมสั่งให้อยู่ดูแลทางนี้แทน“คุณถังให้ผมขับเรือให้เถอะครับ” จินเหลียงอาสาอีกครั้งเพราะไปสองคนดีกว่าไปคนเดียวแน่“ไม่ต้อง! แกสองคนรีบกลับไปได้แล้ว แล้วก็ดูแลทางนี้ให้ดี จนกว่าฉันจะกลับ แล้วห้ามใครไปรบกวนฉันที่นั่นเด็ดขาด แล้วอย่าลืมไปดูเหยียนซ่านด้วย” ถังเฟ่ยหลงสั่งเสียงเข้มก่อนจะขับเ
ตอนที่ 59 “คุณถังครับ แล้วที่เกาะฝั่งโน้นล่ะครับ น่าเป็นห่วงนะครับ หากพายุเข้าจริงๆ” กู่ฉินยืนรายงานสภาพดินฟ้าอากาศแปรปรวนภายนอกให้เจ้านายหนุ่มรับฟัง โดยมีจินเหลียงยืนรอคำสั่งอยู่ไม่ห่าง เพราะเป็นห่วง สาวน้อยบนเกาะแทบขาดใจ สาบานได้หากคุณถังไม่คิดจะไปดูดำดีจริงๆ เขาจะไปเอง แม้จะต้องถูกลงโทษแต่ตนก็ยอม “ถ้าหล่อนดูแลตัวเองไม่ได้ ก็ให้ถูกพายุพัดลงทะเลไปซะก็ดี” ถังเฟ่ยหลงตอบเสียงเรียบ ทั้งที่มันไม่ใช่สิ่งที่เขาคิดในตอนนี้เลยสักนิด เมื่อใจของเขากำลังห่วงแสนห่วงคนบนเกาะ แต่เพราะปิ่นมุกคือน้องสาวไอ้ปฐวี เขาจึงไม่อยากสนใจ จะเป็นตายร้ายดียังไงทำไมเขาต้องสน! “แล้วเจ้าวายุกับเจ้าสายลมล่ะครับคุณถัง” วูบหนึ่งกู่ฉินยอมรับว่าได้เห็นแววตาห่วงใยจากเจ้านายหนุ่มส่งไปถึงคนบนเกาะฝั่งโน้น แต่ก็ทำนิ่ง ไม่อยากพูดให้เจ้านายหนุ่มออกอาการเก้อเข
ตอนที่ 58ขณะที่คนปลายสายก็ออกอาการบ่นคู่ขาคนสวยไม่ได้ ที่หนีไปต่างจังหวัดโดยไม่บอกไม่กล่าวตนแม้แต่คำเดียว ไอรินจึงไถ่โทษด้วยการชวนให้ปฐวีมาเที่ยวเกาะกูด ที่อยู่ไม่ห่างจากเกาะส่วนตัวของคุณถังมากนักและเธอจะหาโอกาสไปพบเพื่อให้ชายหนุ่มช่วยกำจัดผู้หญิงที่เข้ามาเสนอตัวให้คุณถังถึงบ้าน ส่วนสาวสวยที่ถูกคิดกำจัดกำลังเข้าไปนัวเนียเจ้าของเกาะเหอฮวาหลังจากเธอดื่มเข้าไปถึงหลายแก้วจนเริ่มมึน เนื้อตัวของปิ่นสุดา แดงก่ำเพราะฤทธิ์น้ำเมาและฤทธิ์ยาบางอย่างเข้าไปกระตุ้น ถังเฟ่ยหลงวางแก้วในมือลงบนโต๊ะใกล้ตัว เมื่อถูกปิ่นสุดาโถมเข้ามาหาเขา“ใจเย็นก่อนสิครับ คุณเปรม” ถังเฟ่ยหลงกล่าวเตือนเสียงเย็นแต่เวลานี้ปิ่นสุดา ไม่เวลามานั่งจับผิดน้ำเสียงของเขาเพราะร่างกายกำลังถูกครอบงำด้วยฤทธิ์ยากระตุ้น ทำให้เธอต้องการการปลดปล่อยและต้องเป็นคุณถังคนคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยเธอได้“คุณถังขา ไปที่เตียงกันนะคะ เปรมต้องการคุณ” เสียงหวานสั่นพร่า ชวนพร้อมโถมตัวเข้ากอดรัดปล้ำจูบคนที่เข้าประคองตัวเธออยู่ปิ่นสุดาหลงมัวเมาจนเป็นฝ่ายปล้ำจูบออกจะหงุดหงิ
ตอนที่ 57“เปรมยินดีให้คุณถังทำความรู้จักกับเปรมนะคะ รู้จักแบบไหนก็ได้ทั้งนั้น เปรมเต็มใจ” ขาดคำเจ้าของคำพูดก็ขยับตัวเข้าไปนั่งบนตักแข็งแกร่ง ปิ่นสุดาผิวหน้าร้อนผ่าวและก่อนยิ้มได้ความพอใจเมื่อสะโพกสัมผัสกับบางอย่าง หัวใจของสาวสวยสั่นอย่างหวามไหวเมื่อร่างกายของว่าที่สามีมีปฏิกิริยาตอบรับร่างกายของเธออย่างรวดเร็ว แบบนี้เขาไม่มีทางรอดพ้นไปจากเธอแน่ๆ คืนนี้เขาต้องเป็นของเธอ! ทว่าสิ่งที่ปิ่นสุดาเข้าใจมันผิดถนัด! เพราะเวลานี้ถังเฟ่ยหลงกำลังนึกภาพที่มีปิ่นมุกอยู่บนตัวเขาต่างหาก“คุณถังขา...จูบเปรมสิคะ” เธอยื่นหน้าเข้าไปชิดใบหน้าหล่อเหลา ถังเฟ่ยหลงขยับปากยิ้มเล็กน้อย หวนคิดถึงแฝดน้อง ที่รายนั้นไม่กล้าทำขนาดนี้หรอก หากไม่ถูกเขาข่มขู่ แต่แฝดพี่กล้าซะยิ่งกว่ากล้าทว่าเขาไม่ชอบเลยสักนิด“นะคะคุณถัง” เมื่อยังไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ ปิ่นสุดาก็สอดฝ่ามือเข้าไปสัมผัสเนื้อแท้ของผิวกระด้าง ขยับใบหน้าเข้าแนบสนิทกับใบหน้าหล่อเหลา ในขณะที่ถังเฟ่ยหลงได้แต่นั่งเอนแผ่นหลังพิงพนักเก้าอี้นวมตัวใหญ่ วางมือไว้บนพนักพักมือโดยไม่คิดจะใช้มั
ตอนที่ 56“แม่บ้านของคุณถังฝีมือดีจังเลยนะคะ ไอรินคงอ้วนขึ้นแน่ๆ เลยค่ะ แบบนี้ไอรินคงต้องโทษคุณถังนะคะ ที่เชิญไอรินมาพักผ่อนที่บ้านของคุณ” ไอรินจีบปากจีบพูดแทรกพลางหันไปส่งยิ้มเยาะเย้ยปิ่นสุดา สองสาวส่งสายตาฟาดฟัดกัน“หล่อนจะอ้วนจะผอม มันมาเกี่ยวอะไรกับคุณถังของฉันยะ” ปิ่นสุดาที่ติดนิสัยเอาแต่ใจมาตั้งแต่เด็กพูดขัดขึ้น“อย่าแส่” สิ้นคำของไอริน สองสาวก็เอาแต่ส่งสายตาฟาดฟันอย่างไม่มีใครยอมใคร ส่วนเจ้าของบ้านก็รวบช้อนแล้วยกแก้วน้ำขึ้นดื่มก่อนวางลงจนได้ยินเสียงกระแทกกับพื้นโต๊ะทานอาหาร เขาหงุดหงิดมากแต่ก็ยอมทนเพื่อให้ทุกอย่างเป็นไปตามแผน จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงของตน สองสาวรีบผละลุกตามและเข้าประกบซ้ายขวาอย่างรวดเร็ว“คุณถังจะไปไหนเหรอคะ” ขาดคำปิ่นสุดาก็ยื่นมือไปปัดมือคนบางคนออกห่าง พลางถลึงตาใส่คู่อริ“ผมอยากพักผ่อน แล้วคุณสองคนล่ะ มีใครอยากพักผ่อนแล้วบ้าง” ถังเฟ่ยหลงเอ่ยถามหญิงสาวข้างกายด้วยเสียงทุ้มลึก เขาหมายตาไว้แล้ว หนึ่งคนสำหรับค่ำ
ตอนที่ 55“นายปฐวีย้ายมาอยู่คอนโดแล้วครับ และตอนนี้คนในครอบครัวอิทธิเชษฐ์ก็เริ่มออกงานสังคมบ้างแล้ว แต่ที่บ้านของคุณถังเกิดสงครามบ่อยมากครับ เพราะคุณไอรินและคุณปิ่นสุดาหาเรื่องกันได้ทุกครั้งที่เจอหน้ากัน แล้วก็ถามหาแต่คุณถัง เอ่อ...ผมว่า คุณถังน่าจะเรียกใช้พวกเธอบ้างนะครับ” จินเหลียงรายงาน ตามด้วยคำแนะนำก่อนจะนึกเสียวสันหลังวาบๆ เพราะตอนนี้ดูท่าคุณถังจะไม่สนใจสาวๆ คนไหนนอกจากคุณปิ่นมุก“คืนนี้แหละ” คำตอบจากเจ้านายหนุ่มทำให้จินเหลียงเหลียวมองราวกับไม่เชื่อที่ได้ยิน ก่อนจะหันไปทำหน้าที่ขับเรือต่อไปเมื่อคุณถังหันไปให้ความสนใจกับทัศนียภาพของท้องทะเลแทนทั้งที่ก็ผ่านออกบ่อย ตามองภาพผืนน้ำและสิ่งรอบตัวทว่าหัวใจของเขากลับกระหวัดนึกถึงแต่ใบหน้าของปิ่นมุก ที่เขาพยายามสลัดมันออกไปและไม่มีวันกลับไปหาเธอ เพราะจากนี้ไปจะมีแต่การเอาคืนครอบครัวอิทธิเชษฐ์เท่านั้นทางด้านเจ้าของใบหน้าสวยที่ทำให้ใครบางคนหวนนึกถึงกำลังเดินลงจากบ้านพักด้วยความเหงาหงอยยามต้องอยู