@แผนกไอที ก่อนหน้า10นาทีผมก้มดูนาฬิกาข้อมือดูเวลามันใกล้จะเที่ยงแล้วก็เลยชวนทุกคนไปทานข้าวในห้องอาหารของบริษัท"ตอนนี้ใกล้เที่ยงแล้วไปกันเถอะครับเดี๋ยวห้องอาหารเต็มเดี๋ยวจะนั่งกันไม่ครบ""ใช่เราก็ว่าทำไมถึงหิว" ข้าวปุ้นพูดขึ้น"เตงอะหิวบ่อยเผื่อลืม.."มนต์ค่ะนี้เพื่อนนะคะ""ก็เพื่อนไงคะถึงได้แซวหยุดกินบ้างก็ได้ไหนบอกว่าจะ if ไงเรายังไม่เห็นข้าวหยุดกินเลย""งอนวุ้ยว่าเราอ้วนเราไม่ทานข้าวก็ได้""อย่าเลยเดี๋ยวจะมาบ่นว่าหิวข้าว..!หิวข้าว..!หิวข้าว..! เราเหนื่อยกับประโยคนี้สุดๆ"" สองคนนี้สนิทกันชนิดที่ว่าเวลาทะเลาะกันเหมือนคุยกันเล่นยังไงยังงั้นเลย""มนต์ชอบแกล้งข้าวค่ะพี่นัทเห็นข้าวสวยน้อยกว่าแกล้งตลอดเลย""ที่จริงข้าวเป็นคนสวยนะถ้าลดความอ้วนสะนิดกรอบหน้าจะสวยขึ้น""...."" มันยากมากเลย" 👉👈"ตัวเองไม่พยายามมากกว่าเรารู้""มนต์อ่า "...." " โดนจี้จุดเข้าจังๆ"ไปกันเถอะจะได้มีเวลาได้นั่งคุยกันถ้าขืนยังคุยกันอยู่ตรงนี้ก็ได้นั่งทานข้าวแบบรีบแน่ๆเดี๋ยวจุกกันอีก" นัทหัวหน้าแผนกเห็นมายังไม่ขยับกันเลยเวลาก็เคลื่อนไปเรื่อยๆ"คร้า..คร้า.ครับ"@ แคนทีน (พาร์ทปัจจุบัน)พวกผมแผนกไอทีเดินเข้ามาหลัง
พาร์ทบัญชาเขาเหมือนเสือติดจั่นจะทำไงได้ล่ะในเมื่อทำตัวเองก็ต้องรับกรรมในสิ่งที่ทำนั่งทานข้าวด้วยความรู้สึกที่ค่อนข้างแย่พอสมควรหลังจากที่ท่านรองเดินมาเจออีพวกลูกหาบก็ตัวรีบแบนตัวเองออกไปทันที...ผมให้จังหวะสองคนนั้นเดินออกไปก่อนแล้วถึงจะเดินตามมาแต่สุดท้ายแล้วก็มาเจอตรงหน้าห้องท่านรองอยู่ดี.. "กำลังจะโทรตามอยู่พอดี" ดิเรกหันไปมองหาคนที่มาทีหลัง.."ครับโทษทีให้รอ" ก้มคำนับคนที่อยู่ตำแหน่งสูงกว่าผมได้แต่มองไม่ตอบอะไรแต่ต้องยกหูเพื่อแจ้งเรื่องพอได้รับอนุญาตก็จัดการบอกกล่าว ..."เข้าไปเลยท่านรองรออยู่""ครับ ครับ ครับ" เป็นคำกล่าวที่พูดขึ้นมาพร้อมกันณ เวลานี้ผมกับลมเดินเข้าไปก่อนรุ่นพี่เพราะอยู่ใกล้ประตู ก่อนเข้าก็ตามมารยาทในสังคมทั่วๆไปก็คือการเคาะประตู..ก๊อกๆขออนุญาตครับ" แล้วทำการเปิดประตูเข้าไปทันที"ยืนทำอะไรอยู่หล่ะตามเข้าไปดิ" ผมเงยหน้าขึ้นหลังจากได้ยินเสียงประตูปิดลงแต่คนที่ก่อเรื่องยังยืนอยู่ตรงหน้าผม"ครับ" ผมเดินจำต้องเข้าไปและเคาะประตูเหมือนสองคนที่ผ่านมา แล้วก็เปิดเข้าไปเช่นกัน@ในห้องพาร์ทเหนือเมฆหลังจากที่คุณดิเรกโทรเข้ามาผมอนุญาตให้คนที่ผมสั่งให้พบเข้าพบเลยเสียงประต
พาร์ทดินในขณะที่กำลังรบเร้าให้เฮียเปลี่ยนแต่เฮียก็ไม่เปลี่ยนกำลังคิดและหาวิธีต่างๆนานามีสายเรียกเข้าจากคุณแฟน"ครับบี๋ คิดถึงเหรอถึงโทรมา""ตลกแระ ที่โทรมาเนี่ยจะถามว่าเอาบัตรพนักงานของมนต์ไปทำไม..""ก็ถ้าเวลาคิดถึงที่รักไงจะได้หยิบรูปมาดูครับ""แว๊ะ " มันเลี่ยนมากเลยไม่ไหวไม่เคยเห็นไอ้ดินในเวอร์ชั่นนี้รับไม่ทันรับไม่ได้บอกเลย.."เฮียแพ้ท้องหรือไงไอด้าเพิ่งคลอดลูกเองอีกแล้วหรอ" รู้ทันแหละจะแกล้งเฉยๆ"มีก็ดีสิจะได้ปิดอู่ไปเลย""อ่าดินอยู่กับท่านรองเหรองั้นก็ตามสบายเลยแต่ถ้าลงมาแล้วเอาบัตรมาคืนด้วย" เธอหยุดฟังการสนทนาของสองพี่น้องสักครู่ถึงบอกในสิ่งที่ต้องการไป"เดี๋ยวทำให้ใหม่" พูดขึ้นมาเพราะบัตรพนักงานแผนกกราฟฟิกดีไซน์เป็นคนออกแบบ.."ไม่เอาจะอันเดิม" ไม่มีอะไรหรอกที่บัตรพนักงานมันจะเป็นป้ายแขวนคอน้ำมนต์คือซ่อนอะไรบางอย่างไว้ในซองนั้น"งั้นรอแป๊บเดี๋ยวลงไปให้ไม่ต้องคิดถึงนะ""หยุดมันเลี่ยนมาก" เธอก็วางสายทันทีไม่ไหวจะเคลียร์กับคำพูดตรงนี้"สรุปเฮียไม่ให้ผมย้ายจริงๆหรอ""มันเต็มเข้าใจไหมถ้าดินไปอยู่จะไปอยู่ตรงไหนคิดดู" ชายหนุ่มเลยนั่งนึกถึงบรรยากาศในห้องนั้น "เออว่ะมันมีแค่ ห้าโต๊ะของ
@ ก่อนเวลาเลิกงาน 16:30 ...การที่นั่งหน้าคอมนานทำให้สายตาเมื่อยล้าสุดก่อนที่จะเลิกงานในวันนี้ ร่างบางที่เอาแต่จ้องคอมติวเตอร์อยู่นานเลยต้องล่ะสายตาพร้อมเบียดความเมื่อยล้าออกจากร่างกาย.."ในที่สุดก็สำเร็จ..เมื่อยแท้""ไรอ่า..เรายังไม่ได้เริ่มเลย" ข้าวปุ้นหันมามองเพื่อนสาวคนสนิท"เอาแต่ส่อง instagram น้องสวีข่ายอยู่นั้นแหละจะเอาเวลาไหนมาทำหล่ะ" ตอบเพื่อนโดยไม่มองหน้า"รักเขาอา..^__^น้ำมนต์หันไปมองอีนางช่างเพ้อแบบว่าหยุดเหอะอย่ามามโนขนาดนั้นตัวเธอเองก็ชอบนะ หยางหยาง รักเลยเป็นติ่งไหมก็ไม่นะแต่ชอบในความหล่อ..ตามมาแต่เฟยเฟยแล้ว ^_^ "ไร้สาระยันลูกหมู""เดี่ยวเหอะว่าเพื่อน..เดี๋ยว วนิศราcome back ให้ดู ' แล้วนางก็ทำแบบว่าสวย เริ่ด เชิด หยิ่ง ให้ดู.." แล้วจะค่อยดูยัยข้าวปุ้น " พร้อมยกมือบีบจมูกที่แสนรั้นของเพื่อนเบาๆ "จะ..เจ็บอ่า " "..." ยกมือลูบแก้มเบาๆ"รักหลอกจึงหยอกเล่น " เอียงหน้าเบาลมเบาๆ รดแก้มเพื่อนสาว.. (เหมือนตอนเด็กเวลาเจ็บตัวผู้ใหญ่จะเป่าลมแล้วพูดว่า เพี้ยงหาย..!)"บี๋ทำไรอ่ะ..!พาร์ทดิน ก่อนเลิกงานห้านาที เขาเคลียร์ตัวจนเสร็จเลยเดินเข้ารับแฟน..เห็นช๊อตเด็ดเข้าจังๆตอนแรกก็ใ
พาร์ทต่อผมเห็นแฟนคนสวยอายในสิ่งที่แอบทำมันน่ารักดีอมยิ้มให้ปฏิกิริยาเช่นนี้.. " บี๋ครับรู้ตัวไหมว่าทำแบบนี้บี๋น่ารักมากๆเลยนะครับ""ดินอ่ะ...กลับบ้านเถอะมนต์อายแล้วนะ" คือตั้งแต่เป็นแฟนกันมาเธอไม่เป็นตัวเองเอาซะเลย...."...""อายทำไมครับ""ไม่รู้อะตอนนี้อายอยู่ รอโมเม้นนี้จางลงเดียวบอกนะ""มีแบบนี้ด้วยหรือ" แต่ผมก็ตามใจแฟนนะไม่อยากขัดใจคนที่ตัวเองรักหรอก "ป่ะขึ้นรถเถอะ" ผมเดินอ้อมไปเปิดประตูรถ.. พาร์ททายกับลมหลังจากที่ปรัปความเข้าใจกับรุ่นพี่การทำงานที่มาเพื่อฝึกงานก็ดูลื่นไหลบรรยากาศที่ดูตึงๆดีขึ้นกว่าเดิมมาก.. "กลับกันยังไงทั้งคู่" จะเป็นเสียงใครได้หล่ะก็หัวหน้าแผนกไง (เฮียชา)"นั่งรถเมล์ครับเฮีย""แล้วพักไหนกัน" "จากที่เดิม ห้าร้อยเมตรครับ" "หือ..ไกลจากที่เดิมห้าร้อยเมตรแล้วมันไม่ผ่านบ้านพี่เหรอ""จะผ่านได้ไงล่ะครับมันอยู่ก่อนบ้านพี่""ห๊ะ ตึกที่สร้างใหม่นั่นเหรอ" รุ่นพี่ยืนนึกถึงตึกที่เพิ่งสร้างเสร็จได้ไม่นานราวๆสอง-สาม ปี"ใช่ครับตึกของไอ้ดินมัน..""น้องชายท่านรองใช่ป่ะ""นั่นแหละไอ้ดินน้องชายท่านรองเหนือเมฆลูกชายของท่านประธานธานินทร์ ทายาคนที่สามของรุ่งเรืองไพรกิจศาล" "
บทสรุปของแผนกก็คือ theme เจ้าหญิงข้าวปุ้นขอเป็นซินเดอเรลล่าพี่ผึ้งขอเป็นสโนไวท์ พี่เก๋ขอเป็นราฟาเอล ส่วนพี่นัทขอเป็นเอลซ่า ส่วนน้ำมนต์ขออุบไว้ก่อน...^__^"อะไรกันมนต์อ่าไม่ยอมบอกเลยอะ" "..." เธอน้อยใจเพื่อนที่มีความลับ.."ไม่ซ้ำใครหรอกเชื่อเราสิ " หันมายิ้มหวานให้เพื่อน"ชอบมีความลับกับเพื่อน..ชิ " แกล้งงอนไปงั้นๆความจริงเธอก็อยากจะบอกแหละแต่ถ้าบอกไปเรื่องนี้ก็ต้องถึงหูแฟนของเธออยู่ดี เพราะตั้งแต่ที่รู้ว่าบริษัทบอกthemeงานนางก็รบเร้าถามหาว่าใช้ theme อะไรกันก็แล้วแต่เธอแค่บอกว่าเป็น theme เจ้าหญิงยังจะถามต่ออยู่ว่าเป็นเจ้าหญิงอะไรประมาณนี้.."เปล่าหรอกเดี๋ยวดินรู้อีก""ไม่ดีเหรอจะได้มีเจ้าชายเป็นคู่ ""ห่างกันบ้างก็ได้บ้านก็อยู่ติดกันทำงานก็อยู่ติดแผนกกันตอนเย็นก็แทบจะ ถ้าย้ายได้ก็คงย้ายมาอยู่ด้วยแล้วแหละ" ตัวเธอเองกับม้าก็ไม่ใช่พวกหัวโบราณหรอกนะแต่ว่าชาวบ้านชาวช่องปากคอไม่ธรรมดาชอบนินทาเรื่องของคนอื่นเธอไม่ชอบเลย.."อันนี้เราเข้าใจ" ข้าวปุ้นเดินมากอดเพื่อนสาวให้กำลังใจเพราะว่าหมู่บ้านมันเป็นสังคมกว้างต่อให้ไม่รู้จักกันถ้าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นก็มักจะเกิดการนินทาปากต่อปากตามที่บางค
เธอแค่แกล้งงอนไปงั้นๆแหละอยากได้ยินคนอื่นพูดถึงรสชาติอาหารต่อก็เลยเดินซอกแซกวนไปเรื่อยๆได้ฟังแล้วรู้สึกดีมากๆแอบปลื้มแทนแม่..."ยิ้มหน้าบานเลยนะข้าว" เหนือเมฆเดินมาทักรุ่นน้องและลูกน้องในตัวแต่พรุ่งนี้ก็จบกันฝึกงานไปแล้ว"มีความภูมิใจค่ะที่ได้ยินเสียงคนชมฝีมือแม่ของตัวเอง" ^__^ "ขอบคุณนะคะที่กรุณาแม่ของข้าว""อืม พี่จะว่าให้แม่ของข้าวขายที่มหาวิทยาลัยอีกเทอมหนึ่งเพื่อให้ว่าจะได้ไม่เสียค่าปรับเพราะเราสัมปทานไว้เราต้องมีรับผิดชอบปีต่อปีอยู่แล้ว""ห๊ะหมายความว่าบริษัทรับแม่ข้าวแล้วเหรอคะ""มีแต่คนบอกอร่อยแต่พี่ยังกินไม่ได้ครับ""ทำไมอ่ะ...?"อืม พี่แพ้ผงชูรสครับ""อ๋อ..!แบบนี้นี่เอง"การพูดคุยของคนทั้งคู่จบลงหลังจากพิธีกรประกาศคนที่ได้รางวัลพนักงานดีเด่นประจำปีไม่ใช่ใครที่ไหนคือพี่นัทหัวหน้าแผนกของเธอเองเหมือนจะได้สองปีซ้อน แล้วด้วย..ทุกงานเลี้ยงต้องมีการเลิกรางานเลี้ยงจบในเวลาสี่ทุ่มและทุกๆคนเริ่มทะยอยกันกลับ...พาร์ทดินแสดงว่าวันนี้ในงานจะเป็นเครื่องดื่มแบบ cocktail ก็ตามแต่ผมไม่แตะไม่ต้องเลยเพราะอะไรนะเหรอก็ต้องเป็นคนขับรถกลับบ้านอยู่ดีส่วนน้ำมนต์เหมือนจะปล่อยผีเอาจริงๆตอนแรกดูทรง
หลังจากที่จอดรถเข้าที่เข้าทางเสร็จแล้วเหมือนกับว่าดินให้เธอนั่งรออยู่ตรงนี้ก่อนและเขาก็เดินออกไหนซักทีหนึ่ง...ในขณะที่กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยคิดไปถึงจุดมุ่งหมายข้างหน้าเพราะว่าอีกสี่เดือนข้างหน้าเธอจะจบปริญญาตรีแล้วเข้าสู่วัยผู้ใหญ่อย่างถาวร "นี่ครับน้ำ" มันสติเรียกเธอกลับมาหลังจากคิดว่าตัวเองจะเข้าสู่โหมดผู้ใหญ่เข้าสู่โหมดวัยทำงานแล้วสิ.."ขอบคุณค่ะก็นึกว่าจะไปที่ไหนซะอีก" เงยหน้ายิ้มให้คนข้างๆชายหนุ่มยื่นน้ำเปล่าให้กับแฟนสาวแต่เขานั้นดื่มเครื่องดื่มที่มี l อยู่ 25% รูปแบบกระป๋องที่เป็นยี่ห้อของญี่ปุ่น..."อะไรอ่ะขอชิมหน่อยสิ" ยิ้มตาหยี"ไม่อ่ะเดี๋ยวก็เมาอีกหรอก""ก็ดินอยู่นี่ไงถ้ามนต์เมาก็มีคนดูแลเรานี่""มนต์อยากให้ดินดูแลหรือครับ" เขาเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ " ดินสามารถดูแลมนต์ได้ตลอดชีวิตเลยนะ" หันไปวางกระป๋องเครื่องดื่มแล้วยื่นมือหนาจับมือเรียวบางของคนข้างๆ "..แต่งงานกับดินไหมครับ"เธอเองแค่ขอชิมเครื่องดื่มแค่นี้เองแต่ดันมาขอเธอแต่งงานเลยเล่นเอาเธออึ้งไม่เป็นเลย "ด่ะเดี๋ยวนะเมาป่ะเนี่ย" หันมาสบตากับสายตาคม.."ดมปากไหมจะได้รู้ว่าเม
พาร์ทจันทร์เจ้า..บางครั้งการหนีก็ไม่ช่วยอะไรเธอไปจากตรงนี้นานพอควรเธอควรกลับในรูปแบบใหม่ได้แล้ว.. ยังไม่หายคิดถึงเธอก็ต้องลาคนที่รักอีกครั้งเพราะที่เธออยู่มีคนรออยู่เช่นกันเธอร่ำลาทุกคนแต่ก่อนที่จะออกไปพี่คิวได้พูดขึ้น.."ไม่รอทักทายเฮียครามหรือจันทร์พี่เขาเป็นหมออยู่นี้นะ.."เป็นหมอหรือค่ะ หมอรักษาสัตว์ไหมปากดีมากซะขนาดนั้น..""หมอรักษาคนนี้แระ ว่าซะเสียเลย"จันทร์ไม่มีเวลาแล้วลาค่ะ..______________หมอคราม วันนี้ผมอยู่เวรดึกลงเวรจบว่าจะเดินไปทักทายน้องสะใภ้ที่ห้องเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้าห้องผมเดินตามเพื่อจะดูว่าใครกัน แต่สิ่งที่ผมได้ยินชัดๆคือ"กรี๊ด จันทร์เจ้าใช่ไหม""ถั่วต้มนะคร๊าบ" ผมแทบจะจับลูกบิดหมุนเข้าไปทันทีแต่พยาบาลทักให้ไปเขียนใบงานก็เลยตามไปดูและเคลียร์กว่าจะเคลียร์จบเห็นหลังเฮียและพี่เลี้ยงไวๆ จากที่ตั้งใจจะเข้าไปก็ทำแค่ยืนฟังอยู่ตรงนั้น..จนได้เธอพูดถึงผม.."ไม่เจอตั้งนานปากดีขึ้นนะ"______________@ในลิฟท์ใช้เวลาจวนเจียนอยากที่พูดแต่เธอไม่อยากเจอเขาคนนั้นชิ่งได้ชิ่งก่อน บอกลาเพื่อนๆใส่แมสสวมแว่นตาดำเดิน
@หนึ่งสัปดาห์ก่อนคลอดทุกอย่างอยู่ในใจสมบูรณ์พวกผมตั้งหน้าตั้้งตารอ ก่อนหน้าผมลางานจากเฮียคิว ไม่ให้ลาผมก็จะหยุดอยากอยู่กับเมีย...📌"ลุกขึ้นดีๆครับบี๋" น้ำมนต์เข้าสู่วิคสุดท้ายการตั้งครรภ์ลุกขึ้นลำบาญผมเลยค่อยดูแลอยู่ห่างๆ"ขอบคุณค่ะ" ^__^"ไม่เป็นไรครับดินยินดีที่เทคแคร์เสมอรักมนต์นะครับ" ยิ้มให้กับสุดที่รักของเขา"อุ้ยลูกแตะค่ะคงชอบใจแระ""เป็นไงช่วงนี้" นั่งลงข้างๆพร้อมลูบท้องเมียเบาๆ"ยังไงค่ะ" "ช่วงนี้น้ำฟ้าเป็นไงบ้างครับ""คงอยากออกมาวาดลวดลายแล้วค่ะถืบเก่งขึ้น""ทนหน่อยนะ คนดี" แค่อยากซัพพอร์ตใจแค่เธออุ้มท้องก็เหนื่อยแล้ว"ดินปากหวานจังค่ะ""ตรงอื่นก็หวานนะ""พูดบ้าอะไรนี้ออกไปห่างๆเลย" ไอ้คนหื่นไม่เป็นเวล่ำเวลาหันไปสนใจแคทตาล๊อตอุปกรณ์ของลูกน้อยแทน.. (แต่หน้าคุณแม่เริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ)______________พาร์ทไอด้าบ่ายโมงชองทุกวันเป็นช่วงเข้านอนของคู่แสบของเธอหลังจากนำเด็กน้อยเข้าที่นอนเธอหยิบแท๊บเล็ตมาเปิดดูของเพื่อจะช๊อปให้หลานสาวคนสวยของเธอ ตึ้ง..Praewfaa : incontrarci più tardi (แล้วเจอกัน (ภาษาอิ
ในห้องหอ (บ้านหลังเก่าที่ รีโนเวทใหม่หมดเลยทั้งหลัง ).."ขอกอดหน่อยครับ"..หลังจากผู้ใหญ่ให้ศีลให้พรชายหนุ่มเดินมากอดเจ้าสาวของเขาด้วยความคิดถึง... " คิดถึงมนต์กับเจ้าก้อนมากเลยครับ""ดินก็เจอหน้ากันอยู่นี้" ใช่เลยในทุกคืนที่ห่างกันต่าง video call หากันทุกคืน.."แต่มันไม่ได้กอดมนต์ไงครับ" "มนต์ก็คิดถึงดินค่ะ" สาวเจ้าเอาหน้าซบไหล่กว้างทันทีไม่เคยคิดว่าสิ่งที่เธอชอบเธอฝันผู้ชายคนนี้จะเนรมิตให้ได้อย่างที่เธอชอบ .. "ขอบคุณนะที่ทำฝันของมนต์ให้เป็นจริง" ^ __^"ขอบคุณอะไรครับกันหือ" ผมไม่รู้ตัวเลยว่าตอนแอบหลงรักเพื่อนสนิทแบบต้องมนต์ตรา นาทีแรกๆเป็นแบบไหนแต่ ในทุกๆวันต้องหาทางเข้าไปมีส่วนร่วมกับเธอเสมอแม้ว่าจะปากดีย์ไปนิดหนึ่ง เพื่อให้เธอตอบสนองนี๊ดในตัวผม (ผู้หญิงด่าแปลว่ารัก) ป๊าธาสอนมาแบบนี้ ความฝันที่ตัวของภรรยาของวาดฝันผมก็บังเอิญได้ยินเช่นกันแถมกดอัดเสียงไว้ด้วย.."แต่เอ๊ะ..ทำไมรู้ใจจังคะว่ามนต์ชอบแบบนี้" พร้อมกับเงยหน้าขึ้นถาม..ชายหนุ่มได้แค่ยิ้มที่มุมปากยกมือลูบผมเบาๆก้มจูบหน้าผากมนหนึ่งที.. "ความลับครับ".."แต่เอ๊ะเรื่องนี้มีแค่ข้าวกับด้าที่รู้นี้..บอกมาซะดีๆใครบอก"..แต่ว่าเธอ
หลังจากที่พูดคุยกันทางผู้ใหญ่ก็ได้ฤกษ์ที่แบบว่าไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนั้น แต่ไม่เป็นไรเพื่อลูกสะใภ้คนที่เธอหมายปองเธอจะเนรมิตงานแต่งให้ทันเวลา.."จริงหรือฮ่ะม้า" "ดูเหมือนแม่ชอบพูดโกหกหรือไงหล่ะพี่ดิน""หือ ดินรักม้านะครับ" ร่างสูงของนายพสุธาเดินเข้ากอดมารดาที่บังเกิดเกล้าทันที.."แนะโตแล้วกอดเมียพ่อได้ไง" นายธานินทร์พ่อผู้ที่ปลดระวางทุกอย่างหันมาอยู่หลานตัวแสบของเขานับวันยิ่งหลงเจ้าแฝดหัวปักหัวปรำ"ม้าของดินครับกอดได้เสมอเนอะม้า""ยุด..." เสียงของแฝดน้อยที่เห็นอาหนุ่มกอดหอมคุณย่าของเขาอยู่ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ เขาเลยหอมแก้มแม่เขาสลับกันไปมา สองแสบพากันเดินเข้าหาทุบอาหนุ่มทันที "โอ๊ยๆ.." แกล้งเจ็บก่อนจะผละออกจากคุณแม่แล้วรวบตัวเจ้าแสบคนพี่ ",ทุบอาทำไมครับ""แจ่งจุนย่า" (แย่งคุณย่า) "อาหอมคุณแม่อาอาผิดหรือครับนี้""พิก " (ผิด)"แย่แล้วหอมแม่ของตัวเองผิด งั้นหอมพี่ธามดีกว่า" อาหนุ่มกำลังจะหอมหลานแต่เสียงของเจ้าแสบสวนทางมา"ยุดไย่จอบปู้จาย" กอดอกแล้วทำเชิดใส่คุณอาท่าทางของพี่ธามเรียกเสียงหัวเราะได้มากเลยจนคนอุ้มไปไม่ถูกเลย"ไม่หล่อก็งี้แระหลานเมิน" คุณพ่อสุดหล่อของสองแสบเดินลงมาเห็นล
เธอถึงกับอึ้งในสิ่งที่ว่าที่สามีพูด.. "ทุกอย่างที่เธอพูดมันอยู่ในความรู้สึกของเขาที่เก็บไว้ในส่วนลึกของก้นบึ้งของหัวใจ""แฟนมนต์น่ารักที่สุด" ยิ้มตาหยี"ให้พูดใหม่.." ทำหน้าขรึม"พูดใหม่...! " หันหน้ามายิ้มแบบยิงฟันให้"รวนแบบนี้เจ็บตัวไม่น้อยนะครับคุณเมีย".. ผมรวบตัวแฟนสาว (ว่าที่ภรรยา) เพื่ออุ้มขึ้นไปยังห้องนอนของเราทันที..."ดิน..!!" ตกใจในสิ่งที่ได้ยิน.."ครับเมีย" เลิกคิ้วสูงแล้วเหล่ตามอง.."มนต์รักดินนะคะ" ยิ้มหวานแบบสุดใจให้"เก็บคำบอกรักตอนครางใต้ร่างดินเลยครับ" เปิดประตูโดยการใช้มือสัมผัสแล้วผลักเข้าไป.."คิดถึงดินจัง.." "ดินก็คิดถึงมนต์ครับ..ผมวางร่างคนสวยลงบนเตียงนุ่มแบบคิงไซค์เตียงนอนตัวโปรดของผมเอง.. แล้วหันไปกดรีโมทเพื่อปิดระบบประตูและหน้าต่างที่่เปิดทิ้งไว้ทั่วบ้านและไฟที่อยู่ด้านล่างทุกดวงยกเว้นสนามกับโรงจอดรถ ..เดินกลับมาเพื่อสืบสานจังหวะรักด้วยกัน จุดไฟด้วยจูบที่แสนร้อนแรงเพราะห่างเรื่องนี้เข้าสู้เดือนที่สองช่วงเร่งทำproject สองร่างที่พากันนัวเนียได้คูร่หนึ่งจากที่มีเสื้อผ้าเป็นตัวขัดขว้าง ณตอนนี้ไม่เหลือ
เธอหันไปมองคนที่ยืนอยู่ด้านหลังเพราะเสียงมันอยู่หลังเธอพอหันมาดูเต็มตัว ดินถอยหลังไปก้าวหนึ่งแล้วย่อตัวลง.." แต่งงานกับดินนะครับบี๋""ลุกขึ้นก่อนดิ""ตอบก่อนครับ".."แค่ที่มนต์แสดงออกมันไม่ชัดเจนอีกหรือ""มันไม่ใช่คำตอบนะที่รัก..""เง้อ...แต่งค่ะ"..จบประโยคนี้ผ้าม่านที่ปิดอยู่กับเลือนออก เธอเห็นแม่ๆกับเพื่อนสนิทของเธอเดินออกมาพร้อมปรบมือแสดงความยินดี"เง้อ มนต์ยินดีด้วยนะ""เนียนนะไม่บอกเรา""เราพึ่งรู้ก่อนหน้ามนต์สองชั่วโมงเอง" ข้าวปุ้นบอกเพื่อนสาว"จริงอ่ะ" มองหน้าเพื่อนคนสนิทแบบไม่อยากเชื่อ"เชื่อข้าวเถอะเพราะดินไม่ได้บอกข้าวครับบี๋""น้ำมนต์มาหาแม่ค่ะ.." มาดามแพรวได้ที่จึงเรียกลูกสะใภ้เลยเธอเดินไปที่โซฟาก่อนถึงย่อตัวคุกเข่าคลานเข้าไปเพราะมีอยู่นั่งอยู่ก่อนถึงแม่ของดิน.. "แม่ดีใจที่สุดได้สิ่งที่หวังไว้ ขอตอนรับเข้าสู่ครอบครัว รุ่งเรืองไพรกิจศาลในสถานะลูกสะใภ้นะคะ""ม้าดินอยากแต่งแล้วมีฤกษ์สะดวกไหมฮ่ะ""ทำเป็นวัยรุ่นใจร้อนไปได้""ที่เฮียคิวยัง ด่วนเลยฮ่ะ""อันนั้นหนูด้าท้องไงลูก""ดีเลยบี๋เราไปปั๊มลูกกันเถอะ" พอเ
คนเราเมื่อแผนหนึ่งไม่สำเร็จแผนสองก็ตามมาแต่งานนี้ตัวช่วยจะใครได้หล่ะไอ้เพื่อนเกลอแต่คนที่จัดเตรียมจริงๆคือสามแม่ ม้าผม ม้าของบี๋และแม่ของข้าวก็จัดที่บ้านข้างข้าวนั้นแระ..ผมแค่ให้ไอ้ลมพาข้าวไปช๊อปไม่ใช้กลัวข้าวจะรู้ความลับหลอกแค่รู้กันหกคนพอมั้งเดียวจะไม่ตื่นเต้น.."ไปเถอะไปห้างครับ""พอดีม้าสั่งของไว้นั้นนะแล้วม้าไม่ว่างก็เลยวานให้ดินไปรับครับ""อ่อไปกันเถอะ กว่าจะกลับเจอรถติดอีก" เราทั้งคู่พากันออกจากมหาวิทยาลัยไปยังห้างดังย่านเลียบด่วนทันที..."บี๋ลงไปรอในห้างก่อนเดี่ยวดินวนจอดรถเอา""ไม่อะไปกับดินแระจะได้ไม่พัดหลงกัน""ก็ตามใจนึกว่าอยากเดินช็อปดูอะไรก่อน""ยังคิดไม่ออกเลยคิดได้ค่อยช็อปแล้วกัน...ผมใช้เวลาวนหาที่รถจอดไม่นานเพราะวันนี้เป็นวันธรรมดาคนไม่ค่อยมาห้างเท่าไหร่ในช่วงเวลานี้... "รอแป๊ปถามม้าก่อนอยู่ชั้นไหน.."ร้านอะไรอ่ะ""ร้านเพชรครับม้าเอาสร้อยคอมาซ่อม" "แบบบูธหรือช๊อบหล่ะ" เธอเคยมาครั้งหนึ่งตอนเฮียคิวขอให้เลือกแหวนให้ไอด้า.."หือ.บี๋เคยเข้าร้านเพชรหรือ..""เอ้า ผู้หญิงก็ชอบของสวยไปงามแระเนอะถามแปลก..""ห
@ตึกเทคนิคยานยนต์เรื่องโปรเจคผมไม่จำเป็นต้องรอฟังว่าจะผ่านไม่ผ่านเพราะผมมั่นใจว่าต้องผ่านในขณะที่เดินลงมานั้นเหลืออาจารย์ก็ดังตามมา อาจารย์ไตรเทพ (เพื่อนเฮียคิว เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของห้องผม) "นายพสุธาไม่อยู่รอฟังเหรอ""อยู่ไหมอ่ะ ที่ทำมาเฮียช่วยดูให้หมด ไม่ผ่านก็แปลว่าเฮียซื้อเกรดมา""ไอ้นี้..วอนกูตกงานซะงั้น" ผมเป็นถึงเพื่อนประธานรุ่นนายเหนือเมฆเกรดการเรียนก็ต้องเทียบเท่าไอ้นั่นแหละเพราะมันไม่ครบคนที่เกรดต่ำกว่าหรอก.."ไปก่อนนะคร๊าบลวกเพ่"ผมได้แต่ถอนหายใจเพราะว่าหมดไอ้ตัวนี้ไปก็ยังมีไอ้วายุน้องชายคนเล็กของพวกมันอีกคนนึงไอ้ตัวนั้นก็กวนตีนไม่เบาเช่นกัน "หมดไอ้ดินยังมีไอ้ยุต่ออีกเมื่อไหร่จะหมดกรรมกับแก๊งค์นี้สักทีวะ""หมดกรรมไรพี่เทพ" ผมไม่รู้จะตกใจอะไรดีอยู่ๆเสียงไอ้ยุก็ดังขึ้น" เห้ยเป็นสัมภเวสียังไงเนี่ยโผล่มาไม่ให้สุ้มด้วยเสียง""โด่..คนออกจะหล่ออย่างเทพบุตรเรียกสัมภเวสี" ยืนเกาหัวให้สรรพนามของตัวเองที่โดนรุ่นพี่และอาจารย์ว่าให้.."มาทำอะไรตรงนี้เนี่ย""มาหาเฮียดินครับ""ไม่เดินสวนกันเหรอมันที่ออกไปเมื่อตะกี้นี้เอง""เ
ความตั้งใจของเขาก็นะในเมื่อนายแม่ของรุ่งเรืองไพรกิจศาลเปิดไฟเขียวซะขนาดนี้แล้วเขาคิดว่าระดับมาดามแพรวพรรณคงคุยกับแม่ของสาวเจ้าไปเรียบร้อยแล้วมั้งรีบเก็บโทรศัพท์เครื่องหรู.. พาร์ทน้ำมนต์รู้สึกเหนียวตัวเพราะไอทะเลมันทำให้เธอไม่สบายตัวเอาซะเลยหลังจากลงจากรถมาเธอก็เดินเข้าห้องน้ำหรือทันทีแต่ลืมไปเลยว่ามันเป็นห้องส่วนตัวของแฟนหนุ่มของเธอ"บี๋..ครับ " ผมเดินเข้าห้องมาไม่เห็นร่างบางที่คุ้นตาเอาจริงๆตอนนี้ก็รู้สึกเหนียวตัวไม่น้อยเลยอาบน้ำดีกว่าและคิดว่าด้านในห้องน้ำคนสวยของเขาก็คงอยู่ในนั้นเช่นกัน.."อร๊าย..ดินเปิดเข้ามาทำไมนี้.." เธอกำลังอยู่ในช่วงฮัมเพลงเสียงประตูเปิดเลยหันไปเจอแฟนหนุ่มที่ไม่มีอะไรปิดกั้นเลยถึงขั้นตกใจหนักกว่าเดิม.."จะอาบน้ำครับ" ตอบตามความจริงก็เหนียวตัวไงก็อยากอาบน้ำแหละอยากอาบน้ำกับเมีย.."รอเราอาบเสร็จก่อนดิ" "เข้ามาแล้วก็อาบพร้อมกันเลยจะอายทำไมดินเห็นของมนต์หมดแล้ว" พูดได้หน้าตาเฉยมาก.."ไอ้ดินบ้า.." ไม่รู้ว่าจะอายหรือโมโหก่อนดีนาทีนี้"เรียกไอ้อีกที่จะจับเย คาห้องน้ำครับ" ขู่ก่อนแต่ทำจริงแระจุดประสงค์ที่เข้ามาคือสิ่งนี้