เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 22 รู้เรื่อง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-12 22:22:11
บทที่เกี่ยวข้อง
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 23 งานเลี้ยง..
บทสรุปของแผนกก็คือ theme เจ้าหญิงข้าวปุ้นขอเป็นซินเดอเรลล่าพี่ผึ้งขอเป็นสโนไวท์ พี่เก๋ขอเป็นราฟาเอล ส่วนพี่นัทขอเป็นเอลซ่า ส่วนน้ำมนต์ขออุบไว้ก่อน...^__^"อะไรกันมนต์อ่าไม่ยอมบอกเลยอะ" "..." เธอน้อยใจเพื่อนที่มีความลับ.."ไม่ซ้ำใครหรอกเชื่อเราสิ " หันมายิ้มหวานให้เพื่อน"ชอบมีความลับกับเพื่อน..ชิ " แกล้งงอนไปงั้นๆความจริงเธอก็อยากจะบอกแหละแต่ถ้าบอกไปเรื่องนี้ก็ต้องถึงหูแฟนของเธออยู่ดี เพราะตั้งแต่ที่รู้ว่าบริษัทบอกthemeงานนางก็รบเร้าถามหาว่าใช้ theme อะไรกันก็แล้วแต่เธอแค่บอกว่าเป็น theme เจ้าหญิงยังจะถามต่ออยู่ว่าเป็นเจ้าหญิงอะไรประมาณนี้.."เปล่าหรอกเดี๋ยวดินรู้อีก""ไม่ดีเหรอจะได้มีเจ้าชายเป็นคู่ ""ห่างกันบ้างก็ได้บ้านก็อยู่ติดกันทำงานก็อยู่ติดแผนกกันตอนเย็นก็แทบจะ ถ้าย้ายได้ก็คงย้ายมาอยู่ด้วยแล้วแหละ" ตัวเธอเองกับม้าก็ไม่ใช่พวกหัวโบราณหรอกนะแต่ว่าชาวบ้านชาวช่องปากคอไม่ธรรมดาชอบนินทาเรื่องของคนอื่นเธอไม่ชอบเลย.."อันนี้เราเข้าใจ" ข้าวปุ้นเดินมากอดเพื่อนสาวให้กำลังใจเพราะว่าหมู่บ้านมันเป็นสังคมกว้างต่อให้ไม่รู้จักกันถ้าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นก็มักจะเกิดการนินทาปากต่อปากตามที่บางค
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-19หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่24 ความในใจ
เธอแค่แกล้งงอนไปงั้นๆแหละอยากได้ยินคนอื่นพูดถึงรสชาติอาหารต่อก็เลยเดินซอกแซกวนไปเรื่อยๆได้ฟังแล้วรู้สึกดีมากๆแอบปลื้มแทนแม่..."ยิ้มหน้าบานเลยนะข้าว" เหนือเมฆเดินมาทักรุ่นน้องและลูกน้องในตัวแต่พรุ่งนี้ก็จบกันฝึกงานไปแล้ว"มีความภูมิใจค่ะที่ได้ยินเสียงคนชมฝีมือแม่ของตัวเอง" ^__^ "ขอบคุณนะคะที่กรุณาแม่ของข้าว""อืม พี่จะว่าให้แม่ของข้าวขายที่มหาวิทยาลัยอีกเทอมหนึ่งเพื่อให้ว่าจะได้ไม่เสียค่าปรับเพราะเราสัมปทานไว้เราต้องมีรับผิดชอบปีต่อปีอยู่แล้ว""ห๊ะหมายความว่าบริษัทรับแม่ข้าวแล้วเหรอคะ""มีแต่คนบอกอร่อยแต่พี่ยังกินไม่ได้ครับ""ทำไมอ่ะ...?"อืม พี่แพ้ผงชูรสครับ""อ๋อ..!แบบนี้นี่เอง"การพูดคุยของคนทั้งคู่จบลงหลังจากพิธีกรประกาศคนที่ได้รางวัลพนักงานดีเด่นประจำปีไม่ใช่ใครที่ไหนคือพี่นัทหัวหน้าแผนกของเธอเองเหมือนจะได้สองปีซ้อน แล้วด้วย..ทุกงานเลี้ยงต้องมีการเลิกรางานเลี้ยงจบในเวลาสี่ทุ่มและทุกๆคนเริ่มทะยอยกันกลับ...พาร์ทดินแสดงว่าวันนี้ในงานจะเป็นเครื่องดื่มแบบ cocktail ก็ตามแต่ผมไม่แตะไม่ต้องเลยเพราะอะไรนะเหรอก็ต้องเป็นคนขับรถกลับบ้านอยู่ดีส่วนน้ำมนต์เหมือนจะปล่อยผีเอาจริงๆตอนแรกดูทรง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-19หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่25 บรรยากาศพาไป....❤️ nc
หลังจากที่จอดรถเข้าที่เข้าทางเสร็จแล้วเหมือนกับว่าดินให้เธอนั่งรออยู่ตรงนี้ก่อนและเขาก็เดินออกไหนซักทีหนึ่ง...ในขณะที่กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยคิดไปถึงจุดมุ่งหมายข้างหน้าเพราะว่าอีกสี่เดือนข้างหน้าเธอจะจบปริญญาตรีแล้วเข้าสู่วัยผู้ใหญ่อย่างถาวร "นี่ครับน้ำ" มันสติเรียกเธอกลับมาหลังจากคิดว่าตัวเองจะเข้าสู่โหมดผู้ใหญ่เข้าสู่โหมดวัยทำงานแล้วสิ.."ขอบคุณค่ะก็นึกว่าจะไปที่ไหนซะอีก" เงยหน้ายิ้มให้คนข้างๆชายหนุ่มยื่นน้ำเปล่าให้กับแฟนสาวแต่เขานั้นดื่มเครื่องดื่มที่มี l อยู่ 25% รูปแบบกระป๋องที่เป็นยี่ห้อของญี่ปุ่น..."อะไรอ่ะขอชิมหน่อยสิ" ยิ้มตาหยี"ไม่อ่ะเดี๋ยวก็เมาอีกหรอก""ก็ดินอยู่นี่ไงถ้ามนต์เมาก็มีคนดูแลเรานี่""มนต์อยากให้ดินดูแลหรือครับ" เขาเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ " ดินสามารถดูแลมนต์ได้ตลอดชีวิตเลยนะ" หันไปวางกระป๋องเครื่องดื่มแล้วยื่นมือหนาจับมือเรียวบางของคนข้างๆ "..แต่งงานกับดินไหมครับ"เธอเองแค่ขอชิมเครื่องดื่มแค่นี้เองแต่ดันมาขอเธอแต่งงานเลยเล่นเอาเธออึ้งไม่เป็นเลย "ด่ะเดี๋ยวนะเมาป่ะเนี่ย" หันมาสบตากับสายตาคม.."ดมปากไหมจะได้รู้ว่าเม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-20หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่26 เป็นทุกอย่าง....❤️..nc
เมื่อพร้อมรบทุกอย่างก็ดำเนินทันทีผมเริ่มขยับเอวสวบเข้าออกโพรงนุ่มแบบช้าๆเพื่อให้ร่างกายของเราทั้งคู่คุ้นชินกันขยับเข้าออกช้าๆเนิบๆหนาบๆเอาว่าอ่อนโยนเท่าที่จะทำได้เพราะก่อนหน้านั้นทำคนสวยเจ็บไปแล้วหนึ่งสองร่างที่เริ่มคุ้นชินกับสัมผัสของกันและกันเริ่มที่จะสอดคล้องและคล้อยตามกันรับจังหวะที่แทรกผ่านเนื่องจากเป็นสถานที่คับแคบทำให้การสาดส่ายจำกัดแต่ความเสียวซ่านมันไม่ได้ไม่มีขีดจำกัดด้วยซ้ำ "อืมดินมนต์เสียว""ดินก็เสียวครับบี๋" ความเงียบของบริเวณรอบๆและเสียงลมหายใจของคนสองคนที่สาดรดกันไปมาพร้อมการขับเคลื่อนจังหวะรักที่ตอกตอัดเข้าสู่โพรงนุ่มทุกเม็ด ต่อให้ช่วงเวลานั้นจะดึกดื่นแค่ไหนแต่การบรรเลงเพลงรักมันสร้างและกระตุ้นเหงื่อไครไปไม่น้อยสองร่างเคลือบไปด้วยเหงื่อเริ่มจะถึงขีดสุดของความหฤหรรษ์ในครั้งนี้."อืม .บี๋ครับอย่าตอดแรง""หือ..มนต์เปล่านะ" ถ้าเธอไม่ได้ทำเดี๋ยวมายัดเยียดแบบนี้สิผมยังคงตอกอัดเข้าเรื่อยๆความสุขสมครั้งนี้เกินบรรยายเหมือนกำลังจะพาแตะขอบสวรรค์ร่างบางที่อยู่ใต้ร่อวของเขาใช้สองมือเกาะไหล่หนาๆและจิกลงแบบที่ว่าเหมือนเกลียดเขาเข้ากระดูกดำเลยก็ว่าพร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-20หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 27 ตามบัญชา...
"เธอใช้เวลาในการเปลี่ยนเสื้อผ้าเพียงไม่นานก็เดินลงไปข้างล่างเพราะเหมือนว่าเริ่มหิวแล้วสิ พยาธิในท้องเริ่มประท้วงพอเดินลงไปถึงด้านล่างกลิ่นของข้าวต้มทรงเครื่องเตะจมูกเธอยังจัง..."หือหอมจังเลย" ^__^"หอมอะไรครับ""หอมข้าวต้มค่ะ" "ว้า..นึกว่าอยากหอมแก้มดินซะอีก" ชายหนุ่มยกชามข้าวต้มมาเสิร์ฟที่โต๊ะวางขาตรงแล้วยกชามของคนสวยวางตรงหน้า "ขอบคุณค่ะ"พร้อมกับหอมแก้มเขาเบาๆ"หือ.." เขาไม่คิดว่าการที่เขายกข้าวต้มไปวางเฉยๆกับโดนคนสวยขาหอมแก้มสากเบาๆทำเขาเขินไปไม่เป็นเลย" หืออะไรคะ" เธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองทำไมทำบ้าบิ่นขนาดนั้นแค่ขอบคุณธรรมดาก็พอแล้วแต่กับยืดตัวเข้าไปหอมแก้มคนตัวโตเบาๆหนึ่งที่"แค่รู้สึกแปลกๆมีคนขโมยหอมแก้มมันเขินครับ""ไม่ดีเหรอต่อไปก็จะไม่หอมแล้วนะ""ดีดิชอบด้วย" พูดขึ้นมาทันทีก่อนที่จะย้ายตัวเองไปนั่งตรงเก้าอี้ข้างๆ"ข้าวต้มหอมจังเลยแถมหน้าตาก็น่ากินค่ะ" ^__^"ทานเยอะๆครับจะได้มีแรง""มีแรงอะไรเหรอ" "คิดอะไรลามกหรือเปล่าเราเนี่ยจะพานั่งเรือข้ามไปเกาะสีชังแล้วก็แวะซื้ออาหารทะเลกับไปฝากคุณน้ารตีครับ""มองยังไงว่ามนต์คิดล
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-21หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 28 จบแล้วนะเอ่อ
ความตั้งใจของเขาก็นะในเมื่อนายแม่ของรุ่งเรืองไพรกิจศาลเปิดไฟเขียวซะขนาดนี้แล้วเขาคิดว่าระดับมาดามแพรวพรรณคงคุยกับแม่ของสาวเจ้าไปเรียบร้อยแล้วมั้งรีบเก็บโทรศัพท์เครื่องหรู.. พาร์ทน้ำมนต์รู้สึกเหนียวตัวเพราะไอทะเลมันทำให้เธอไม่สบายตัวเอาซะเลยหลังจากลงจากรถมาเธอก็เดินเข้าห้องน้ำหรือทันทีแต่ลืมไปเลยว่ามันเป็นห้องส่วนตัวของแฟนหนุ่มของเธอ"บี๋..ครับ " ผมเดินเข้าห้องมาไม่เห็นร่างบางที่คุ้นตาเอาจริงๆตอนนี้ก็รู้สึกเหนียวตัวไม่น้อยเลยอาบน้ำดีกว่าและคิดว่าด้านในห้องน้ำคนสวยของเขาก็คงอยู่ในนั้นเช่นกัน.."อร๊าย..ดินเปิดเข้ามาทำไมนี้.." เธอกำลังอยู่ในช่วงฮัมเพลงเสียงประตูเปิดเลยหันไปเจอแฟนหนุ่มที่ไม่มีอะไรปิดกั้นเลยถึงขั้นตกใจหนักกว่าเดิม.."จะอาบน้ำครับ" ตอบตามความจริงก็เหนียวตัวไงก็อยากอาบน้ำแหละอยากอาบน้ำกับเมีย.."รอเราอาบเสร็จก่อนดิ" "เข้ามาแล้วก็อาบพร้อมกันเลยจะอายทำไมดินเห็นของมนต์หมดแล้ว" พูดได้หน้าตาเฉยมาก.."ไอ้ดินบ้า.." ไม่รู้ว่าจะอายหรือโมโหก่อนดีนาทีนี้"เรียกไอ้อีกที่จะจับเย คาห้องน้ำครับ" ขู่ก่อนแต่ทำจริงแระจุดประสงค์ที่เข้ามาคือสิ่งนี้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-21หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 29 รักนะครับ
@ตึกเทคนิคยานยนต์เรื่องโปรเจคผมไม่จำเป็นต้องรอฟังว่าจะผ่านไม่ผ่านเพราะผมมั่นใจว่าต้องผ่านในขณะที่เดินลงมานั้นเหลืออาจารย์ก็ดังตามมา อาจารย์ไตรเทพ (เพื่อนเฮียคิว เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของห้องผม) "นายพสุธาไม่อยู่รอฟังเหรอ""อยู่ไหมอ่ะ ที่ทำมาเฮียช่วยดูให้หมด ไม่ผ่านก็แปลว่าเฮียซื้อเกรดมา""ไอ้นี้..วอนกูตกงานซะงั้น" ผมเป็นถึงเพื่อนประธานรุ่นนายเหนือเมฆเกรดการเรียนก็ต้องเทียบเท่าไอ้นั่นแหละเพราะมันไม่ครบคนที่เกรดต่ำกว่าหรอก.."ไปก่อนนะคร๊าบลวกเพ่"ผมได้แต่ถอนหายใจเพราะว่าหมดไอ้ตัวนี้ไปก็ยังมีไอ้วายุน้องชายคนเล็กของพวกมันอีกคนนึงไอ้ตัวนั้นก็กวนตีนไม่เบาเช่นกัน "หมดไอ้ดินยังมีไอ้ยุต่ออีกเมื่อไหร่จะหมดกรรมกับแก๊งค์นี้สักทีวะ""หมดกรรมไรพี่เทพ" ผมไม่รู้จะตกใจอะไรดีอยู่ๆเสียงไอ้ยุก็ดังขึ้น" เห้ยเป็นสัมภเวสียังไงเนี่ยโผล่มาไม่ให้สุ้มด้วยเสียง""โด่..คนออกจะหล่ออย่างเทพบุตรเรียกสัมภเวสี" ยืนเกาหัวให้สรรพนามของตัวเองที่โดนรุ่นพี่และอาจารย์ว่าให้.."มาทำอะไรตรงนี้เนี่ย""มาหาเฮียดินครับ""ไม่เดินสวนกันเหรอมันที่ออกไปเมื่อตะกี้นี้เอง""เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-22หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 30 แต่งงานกันไหม
คนเราเมื่อแผนหนึ่งไม่สำเร็จแผนสองก็ตามมาแต่งานนี้ตัวช่วยจะใครได้หล่ะไอ้เพื่อนเกลอแต่คนที่จัดเตรียมจริงๆคือสามแม่ ม้าผม ม้าของบี๋และแม่ของข้าวก็จัดที่บ้านข้างข้าวนั้นแระ..ผมแค่ให้ไอ้ลมพาข้าวไปช๊อปไม่ใช้กลัวข้าวจะรู้ความลับหลอกแค่รู้กันหกคนพอมั้งเดียวจะไม่ตื่นเต้น.."ไปเถอะไปห้างครับ""พอดีม้าสั่งของไว้นั้นนะแล้วม้าไม่ว่างก็เลยวานให้ดินไปรับครับ""อ่อไปกันเถอะ กว่าจะกลับเจอรถติดอีก" เราทั้งคู่พากันออกจากมหาวิทยาลัยไปยังห้างดังย่านเลียบด่วนทันที..."บี๋ลงไปรอในห้างก่อนเดี่ยวดินวนจอดรถเอา""ไม่อะไปกับดินแระจะได้ไม่พัดหลงกัน""ก็ตามใจนึกว่าอยากเดินช็อปดูอะไรก่อน""ยังคิดไม่ออกเลยคิดได้ค่อยช็อปแล้วกัน...ผมใช้เวลาวนหาที่รถจอดไม่นานเพราะวันนี้เป็นวันธรรมดาคนไม่ค่อยมาห้างเท่าไหร่ในช่วงเวลานี้... "รอแป๊ปถามม้าก่อนอยู่ชั้นไหน.."ร้านอะไรอ่ะ""ร้านเพชรครับม้าเอาสร้อยคอมาซ่อม" "แบบบูธหรือช๊อบหล่ะ" เธอเคยมาครั้งหนึ่งตอนเฮียคิวขอให้เลือกแหวนให้ไอด้า.."หือ.บี๋เคยเข้าร้านเพชรหรือ..""เอ้า ผู้หญิงก็ชอบของสวยไปงามแระเนอะถามแปลก..""ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-22
บทล่าสุด
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 32 เพราะเราคู่กัน 1.1..End
เธอถึงกับอึ้งในสิ่งที่ว่าที่สามีพูด.. "ทุกอย่างที่เธอพูดมันอยู่ในความรู้สึกของเขาที่เก็บไว้ในส่วนลึกของก้นบึ้งของหัวใจ""แฟนมนต์น่ารักที่สุด" ยิ้มตาหยี"ให้พูดใหม่.." ทำหน้าขรึม"พูดใหม่...! " หันหน้ามายิ้มแบบยิงฟันให้"รวนแบบนี้เจ็บตัวไม่น้อยนะครับคุณเมีย".. ผมรวบตัวแฟนสาว (ว่าที่ภรรยา) เพื่ออุ้มขึ้นไปยังห้องนอนของเราทันที..."ดิน..!!" ตกใจในสิ่งที่ได้ยิน.."ครับเมีย" เลิกคิ้วสูงแล้วเหล่ตามอง.."มนต์รักดินนะคะ" ยิ้มหวานแบบสุดใจให้"เก็บคำบอกรักตอนครางใต้ร่างดินเลยครับ" เปิดประตูโดยการใช้มือสัมผัสแล้วผลักเข้าไป.."คิดถึงดินจัง.." "ดินก็คิดถึงมนต์ครับ..ผมวางร่างคนสวยลงบนเตียงนุ่มแบบคิงไซค์เตียงนอนตัวโปรดของผมเอง.. แล้วหันไปกดรีโมทเพื่อปิดระบบประตูและหน้าต่างที่่เปิดทิ้งไว้ทั่วบ้านและไฟที่อยู่ด้านล่างทุกดวงยกเว้นสนามกับโรงจอดรถ ..เดินกลับมาเพื่อสืบสานจังหวะรักด้วยกัน จุดไฟด้วยจูบที่แสนร้อนแรงเพราะห่างเรื่องนี้เข้าสู้เดือนที่สองช่วงเร่งทำproject สองร่างที่พากันนัวเนียได้คูร่หนึ่งจากที่มีเสื้อผ้าเป็นตัวขัดขว้าง ณตอนนี้ไม่เหลือ
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 31 เพราะเราคู่กัน
เธอหันไปมองคนที่ยืนอยู่ด้านหลังเพราะเสียงมันอยู่หลังเธอพอหันมาดูเต็มตัว ดินถอยหลังไปก้าวหนึ่งแล้วย่อตัวลง.." แต่งงานกับดินนะครับบี๋""ลุกขึ้นก่อนดิ""ตอบก่อนครับ".."แค่ที่มนต์แสดงออกมันไม่ชัดเจนอีกหรือ""มันไม่ใช่คำตอบนะที่รัก..""เง้อ...แต่งค่ะ"..จบประโยคนี้ผ้าม่านที่ปิดอยู่กับเลือนออก เธอเห็นแม่ๆกับเพื่อนสนิทของเธอเดินออกมาพร้อมปรบมือแสดงความยินดี"เง้อ มนต์ยินดีด้วยนะ""เนียนนะไม่บอกเรา""เราพึ่งรู้ก่อนหน้ามนต์สองชั่วโมงเอง" ข้าวปุ้นบอกเพื่อนสาว"จริงอ่ะ" มองหน้าเพื่อนคนสนิทแบบไม่อยากเชื่อ"เชื่อข้าวเถอะเพราะดินไม่ได้บอกข้าวครับบี๋""น้ำมนต์มาหาแม่ค่ะ.." มาดามแพรวได้ที่จึงเรียกลูกสะใภ้เลยเธอเดินไปที่โซฟาก่อนถึงย่อตัวคุกเข่าคลานเข้าไปเพราะมีอยู่นั่งอยู่ก่อนถึงแม่ของดิน.. "แม่ดีใจที่สุดได้สิ่งที่หวังไว้ ขอตอนรับเข้าสู่ครอบครัว รุ่งเรืองไพรกิจศาลในสถานะลูกสะใภ้นะคะ""ม้าดินอยากแต่งแล้วมีฤกษ์สะดวกไหมฮ่ะ""ทำเป็นวัยรุ่นใจร้อนไปได้""ที่เฮียคิวยัง ด่วนเลยฮ่ะ""อันนั้นหนูด้าท้องไงลูก""ดีเลยบี๋เราไปปั๊มลูกกันเถอะ" พอเ
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 30 แต่งงานกันไหม
คนเราเมื่อแผนหนึ่งไม่สำเร็จแผนสองก็ตามมาแต่งานนี้ตัวช่วยจะใครได้หล่ะไอ้เพื่อนเกลอแต่คนที่จัดเตรียมจริงๆคือสามแม่ ม้าผม ม้าของบี๋และแม่ของข้าวก็จัดที่บ้านข้างข้าวนั้นแระ..ผมแค่ให้ไอ้ลมพาข้าวไปช๊อปไม่ใช้กลัวข้าวจะรู้ความลับหลอกแค่รู้กันหกคนพอมั้งเดียวจะไม่ตื่นเต้น.."ไปเถอะไปห้างครับ""พอดีม้าสั่งของไว้นั้นนะแล้วม้าไม่ว่างก็เลยวานให้ดินไปรับครับ""อ่อไปกันเถอะ กว่าจะกลับเจอรถติดอีก" เราทั้งคู่พากันออกจากมหาวิทยาลัยไปยังห้างดังย่านเลียบด่วนทันที..."บี๋ลงไปรอในห้างก่อนเดี่ยวดินวนจอดรถเอา""ไม่อะไปกับดินแระจะได้ไม่พัดหลงกัน""ก็ตามใจนึกว่าอยากเดินช็อปดูอะไรก่อน""ยังคิดไม่ออกเลยคิดได้ค่อยช็อปแล้วกัน...ผมใช้เวลาวนหาที่รถจอดไม่นานเพราะวันนี้เป็นวันธรรมดาคนไม่ค่อยมาห้างเท่าไหร่ในช่วงเวลานี้... "รอแป๊ปถามม้าก่อนอยู่ชั้นไหน.."ร้านอะไรอ่ะ""ร้านเพชรครับม้าเอาสร้อยคอมาซ่อม" "แบบบูธหรือช๊อบหล่ะ" เธอเคยมาครั้งหนึ่งตอนเฮียคิวขอให้เลือกแหวนให้ไอด้า.."หือ.บี๋เคยเข้าร้านเพชรหรือ..""เอ้า ผู้หญิงก็ชอบของสวยไปงามแระเนอะถามแปลก..""ห
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 29 รักนะครับ
@ตึกเทคนิคยานยนต์เรื่องโปรเจคผมไม่จำเป็นต้องรอฟังว่าจะผ่านไม่ผ่านเพราะผมมั่นใจว่าต้องผ่านในขณะที่เดินลงมานั้นเหลืออาจารย์ก็ดังตามมา อาจารย์ไตรเทพ (เพื่อนเฮียคิว เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของห้องผม) "นายพสุธาไม่อยู่รอฟังเหรอ""อยู่ไหมอ่ะ ที่ทำมาเฮียช่วยดูให้หมด ไม่ผ่านก็แปลว่าเฮียซื้อเกรดมา""ไอ้นี้..วอนกูตกงานซะงั้น" ผมเป็นถึงเพื่อนประธานรุ่นนายเหนือเมฆเกรดการเรียนก็ต้องเทียบเท่าไอ้นั่นแหละเพราะมันไม่ครบคนที่เกรดต่ำกว่าหรอก.."ไปก่อนนะคร๊าบลวกเพ่"ผมได้แต่ถอนหายใจเพราะว่าหมดไอ้ตัวนี้ไปก็ยังมีไอ้วายุน้องชายคนเล็กของพวกมันอีกคนนึงไอ้ตัวนั้นก็กวนตีนไม่เบาเช่นกัน "หมดไอ้ดินยังมีไอ้ยุต่ออีกเมื่อไหร่จะหมดกรรมกับแก๊งค์นี้สักทีวะ""หมดกรรมไรพี่เทพ" ผมไม่รู้จะตกใจอะไรดีอยู่ๆเสียงไอ้ยุก็ดังขึ้น" เห้ยเป็นสัมภเวสียังไงเนี่ยโผล่มาไม่ให้สุ้มด้วยเสียง""โด่..คนออกจะหล่ออย่างเทพบุตรเรียกสัมภเวสี" ยืนเกาหัวให้สรรพนามของตัวเองที่โดนรุ่นพี่และอาจารย์ว่าให้.."มาทำอะไรตรงนี้เนี่ย""มาหาเฮียดินครับ""ไม่เดินสวนกันเหรอมันที่ออกไปเมื่อตะกี้นี้เอง""เ
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 28 จบแล้วนะเอ่อ
ความตั้งใจของเขาก็นะในเมื่อนายแม่ของรุ่งเรืองไพรกิจศาลเปิดไฟเขียวซะขนาดนี้แล้วเขาคิดว่าระดับมาดามแพรวพรรณคงคุยกับแม่ของสาวเจ้าไปเรียบร้อยแล้วมั้งรีบเก็บโทรศัพท์เครื่องหรู.. พาร์ทน้ำมนต์รู้สึกเหนียวตัวเพราะไอทะเลมันทำให้เธอไม่สบายตัวเอาซะเลยหลังจากลงจากรถมาเธอก็เดินเข้าห้องน้ำหรือทันทีแต่ลืมไปเลยว่ามันเป็นห้องส่วนตัวของแฟนหนุ่มของเธอ"บี๋..ครับ " ผมเดินเข้าห้องมาไม่เห็นร่างบางที่คุ้นตาเอาจริงๆตอนนี้ก็รู้สึกเหนียวตัวไม่น้อยเลยอาบน้ำดีกว่าและคิดว่าด้านในห้องน้ำคนสวยของเขาก็คงอยู่ในนั้นเช่นกัน.."อร๊าย..ดินเปิดเข้ามาทำไมนี้.." เธอกำลังอยู่ในช่วงฮัมเพลงเสียงประตูเปิดเลยหันไปเจอแฟนหนุ่มที่ไม่มีอะไรปิดกั้นเลยถึงขั้นตกใจหนักกว่าเดิม.."จะอาบน้ำครับ" ตอบตามความจริงก็เหนียวตัวไงก็อยากอาบน้ำแหละอยากอาบน้ำกับเมีย.."รอเราอาบเสร็จก่อนดิ" "เข้ามาแล้วก็อาบพร้อมกันเลยจะอายทำไมดินเห็นของมนต์หมดแล้ว" พูดได้หน้าตาเฉยมาก.."ไอ้ดินบ้า.." ไม่รู้ว่าจะอายหรือโมโหก่อนดีนาทีนี้"เรียกไอ้อีกที่จะจับเย คาห้องน้ำครับ" ขู่ก่อนแต่ทำจริงแระจุดประสงค์ที่เข้ามาคือสิ่งนี้
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 27 ตามบัญชา...
"เธอใช้เวลาในการเปลี่ยนเสื้อผ้าเพียงไม่นานก็เดินลงไปข้างล่างเพราะเหมือนว่าเริ่มหิวแล้วสิ พยาธิในท้องเริ่มประท้วงพอเดินลงไปถึงด้านล่างกลิ่นของข้าวต้มทรงเครื่องเตะจมูกเธอยังจัง..."หือหอมจังเลย" ^__^"หอมอะไรครับ""หอมข้าวต้มค่ะ" "ว้า..นึกว่าอยากหอมแก้มดินซะอีก" ชายหนุ่มยกชามข้าวต้มมาเสิร์ฟที่โต๊ะวางขาตรงแล้วยกชามของคนสวยวางตรงหน้า "ขอบคุณค่ะ"พร้อมกับหอมแก้มเขาเบาๆ"หือ.." เขาไม่คิดว่าการที่เขายกข้าวต้มไปวางเฉยๆกับโดนคนสวยขาหอมแก้มสากเบาๆทำเขาเขินไปไม่เป็นเลย" หืออะไรคะ" เธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองทำไมทำบ้าบิ่นขนาดนั้นแค่ขอบคุณธรรมดาก็พอแล้วแต่กับยืดตัวเข้าไปหอมแก้มคนตัวโตเบาๆหนึ่งที่"แค่รู้สึกแปลกๆมีคนขโมยหอมแก้มมันเขินครับ""ไม่ดีเหรอต่อไปก็จะไม่หอมแล้วนะ""ดีดิชอบด้วย" พูดขึ้นมาทันทีก่อนที่จะย้ายตัวเองไปนั่งตรงเก้าอี้ข้างๆ"ข้าวต้มหอมจังเลยแถมหน้าตาก็น่ากินค่ะ" ^__^"ทานเยอะๆครับจะได้มีแรง""มีแรงอะไรเหรอ" "คิดอะไรลามกหรือเปล่าเราเนี่ยจะพานั่งเรือข้ามไปเกาะสีชังแล้วก็แวะซื้ออาหารทะเลกับไปฝากคุณน้ารตีครับ""มองยังไงว่ามนต์คิดล
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่26 เป็นทุกอย่าง....❤️..nc
เมื่อพร้อมรบทุกอย่างก็ดำเนินทันทีผมเริ่มขยับเอวสวบเข้าออกโพรงนุ่มแบบช้าๆเพื่อให้ร่างกายของเราทั้งคู่คุ้นชินกันขยับเข้าออกช้าๆเนิบๆหนาบๆเอาว่าอ่อนโยนเท่าที่จะทำได้เพราะก่อนหน้านั้นทำคนสวยเจ็บไปแล้วหนึ่งสองร่างที่เริ่มคุ้นชินกับสัมผัสของกันและกันเริ่มที่จะสอดคล้องและคล้อยตามกันรับจังหวะที่แทรกผ่านเนื่องจากเป็นสถานที่คับแคบทำให้การสาดส่ายจำกัดแต่ความเสียวซ่านมันไม่ได้ไม่มีขีดจำกัดด้วยซ้ำ "อืมดินมนต์เสียว""ดินก็เสียวครับบี๋" ความเงียบของบริเวณรอบๆและเสียงลมหายใจของคนสองคนที่สาดรดกันไปมาพร้อมการขับเคลื่อนจังหวะรักที่ตอกตอัดเข้าสู่โพรงนุ่มทุกเม็ด ต่อให้ช่วงเวลานั้นจะดึกดื่นแค่ไหนแต่การบรรเลงเพลงรักมันสร้างและกระตุ้นเหงื่อไครไปไม่น้อยสองร่างเคลือบไปด้วยเหงื่อเริ่มจะถึงขีดสุดของความหฤหรรษ์ในครั้งนี้."อืม .บี๋ครับอย่าตอดแรง""หือ..มนต์เปล่านะ" ถ้าเธอไม่ได้ทำเดี๋ยวมายัดเยียดแบบนี้สิผมยังคงตอกอัดเข้าเรื่อยๆความสุขสมครั้งนี้เกินบรรยายเหมือนกำลังจะพาแตะขอบสวรรค์ร่างบางที่อยู่ใต้ร่อวของเขาใช้สองมือเกาะไหล่หนาๆและจิกลงแบบที่ว่าเหมือนเกลียดเขาเข้ากระดูกดำเลยก็ว่าพร
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่25 บรรยากาศพาไป....❤️ nc
หลังจากที่จอดรถเข้าที่เข้าทางเสร็จแล้วเหมือนกับว่าดินให้เธอนั่งรออยู่ตรงนี้ก่อนและเขาก็เดินออกไหนซักทีหนึ่ง...ในขณะที่กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยคิดไปถึงจุดมุ่งหมายข้างหน้าเพราะว่าอีกสี่เดือนข้างหน้าเธอจะจบปริญญาตรีแล้วเข้าสู่วัยผู้ใหญ่อย่างถาวร "นี่ครับน้ำ" มันสติเรียกเธอกลับมาหลังจากคิดว่าตัวเองจะเข้าสู่โหมดผู้ใหญ่เข้าสู่โหมดวัยทำงานแล้วสิ.."ขอบคุณค่ะก็นึกว่าจะไปที่ไหนซะอีก" เงยหน้ายิ้มให้คนข้างๆชายหนุ่มยื่นน้ำเปล่าให้กับแฟนสาวแต่เขานั้นดื่มเครื่องดื่มที่มี l อยู่ 25% รูปแบบกระป๋องที่เป็นยี่ห้อของญี่ปุ่น..."อะไรอ่ะขอชิมหน่อยสิ" ยิ้มตาหยี"ไม่อ่ะเดี๋ยวก็เมาอีกหรอก""ก็ดินอยู่นี่ไงถ้ามนต์เมาก็มีคนดูแลเรานี่""มนต์อยากให้ดินดูแลหรือครับ" เขาเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ " ดินสามารถดูแลมนต์ได้ตลอดชีวิตเลยนะ" หันไปวางกระป๋องเครื่องดื่มแล้วยื่นมือหนาจับมือเรียวบางของคนข้างๆ "..แต่งงานกับดินไหมครับ"เธอเองแค่ขอชิมเครื่องดื่มแค่นี้เองแต่ดันมาขอเธอแต่งงานเลยเล่นเอาเธออึ้งไม่เป็นเลย "ด่ะเดี๋ยวนะเมาป่ะเนี่ย" หันมาสบตากับสายตาคม.."ดมปากไหมจะได้รู้ว่าเม
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่24 ความในใจ
เธอแค่แกล้งงอนไปงั้นๆแหละอยากได้ยินคนอื่นพูดถึงรสชาติอาหารต่อก็เลยเดินซอกแซกวนไปเรื่อยๆได้ฟังแล้วรู้สึกดีมากๆแอบปลื้มแทนแม่..."ยิ้มหน้าบานเลยนะข้าว" เหนือเมฆเดินมาทักรุ่นน้องและลูกน้องในตัวแต่พรุ่งนี้ก็จบกันฝึกงานไปแล้ว"มีความภูมิใจค่ะที่ได้ยินเสียงคนชมฝีมือแม่ของตัวเอง" ^__^ "ขอบคุณนะคะที่กรุณาแม่ของข้าว""อืม พี่จะว่าให้แม่ของข้าวขายที่มหาวิทยาลัยอีกเทอมหนึ่งเพื่อให้ว่าจะได้ไม่เสียค่าปรับเพราะเราสัมปทานไว้เราต้องมีรับผิดชอบปีต่อปีอยู่แล้ว""ห๊ะหมายความว่าบริษัทรับแม่ข้าวแล้วเหรอคะ""มีแต่คนบอกอร่อยแต่พี่ยังกินไม่ได้ครับ""ทำไมอ่ะ...?"อืม พี่แพ้ผงชูรสครับ""อ๋อ..!แบบนี้นี่เอง"การพูดคุยของคนทั้งคู่จบลงหลังจากพิธีกรประกาศคนที่ได้รางวัลพนักงานดีเด่นประจำปีไม่ใช่ใครที่ไหนคือพี่นัทหัวหน้าแผนกของเธอเองเหมือนจะได้สองปีซ้อน แล้วด้วย..ทุกงานเลี้ยงต้องมีการเลิกรางานเลี้ยงจบในเวลาสี่ทุ่มและทุกๆคนเริ่มทะยอยกันกลับ...พาร์ทดินแสดงว่าวันนี้ในงานจะเป็นเครื่องดื่มแบบ cocktail ก็ตามแต่ผมไม่แตะไม่ต้องเลยเพราะอะไรนะเหรอก็ต้องเป็นคนขับรถกลับบ้านอยู่ดีส่วนน้ำมนต์เหมือนจะปล่อยผีเอาจริงๆตอนแรกดูทรง
