สิ่งแรกที่ทุกคนอยากให้คนอื่นปฏิบัติเหมือนคนทั่วๆไปก็คือไม่บอกว่าเป็นใครมาจากไหนเป็นเพียงนักศึกษาฝึกงานที่ยื่นเอกสารมาจากมหาวิทยาลัยโดยตรง... ในวันแรกของการฝึกงานน้ำมนต์และข้าวปุ้นถูกกส่งมีแผนกไอทีเหมือนโชคจะเข้าข้างเธอเสมอเมื่อหันหน้าไอทีคือพี่รหัสของเธอเอง"พี่นัท (ณิชารีย์) สวัสดีค่ะ"เอ้า น้ำมนต์ นึกว่าใครมาฝึกที่นี้ที่แท้ก็น้องรหัสคนสวยของเจ้เอง" "พี่มาอยู่ CADYนานยังนี้" "ก็มาฝึกงานที่นี่แหละพอดีท่านประธานเขาจะเปิดแผนกนี้พอดีก็เลยอาสาที่จะลงที่นี่เลย""ท่านประธานเจ้าสัวธานินทร์หรือค่ะ""ใช่จ้ะพวกน้ำมนต์กับข้าวปุ้นโชคดีมากเลยนะที่มาเจอท่านรองๆยังถือว่าเป็นคนใจเย็นและใจดีมาก""แปลว่าท่านประธานต้องเนียบมากใช่ไหมพี่นัท""ท่านจะสนับสนุนแค่คนทำงานที่ตั้งใจทำงานแต่คนที่ทำงานเช้าชามเย็นชามท่านให้โอกาสหน่อยนะแต่ถ้าไม่ปรับตัวก็สามเดือนเช็คบิล." สองสาวเจอคนที่รู้จักทำให้ไม่มีปัญหาในเนื้องานเลยแต่กลับสองหนุ่มดันไปเจอคู่อริเก่าซะงั้น@แผนกประกอบรถทายกับลมเดินตามคุณดิเรกมาที่แผนกประกอบรถเพื่อจะมาแนะนำตัวให้กับหัวหน้างานแต่หัวหน้างานกันเป็นคู่อริซะงั้น"คุณบัญชา""ครับคุณเลขา มีอะไรให้รับ
@แผนกไอที ก่อนหน้า10นาทีผมก้มดูนาฬิกาข้อมือดูเวลามันใกล้จะเที่ยงแล้วก็เลยชวนทุกคนไปทานข้าวในห้องอาหารของบริษัท"ตอนนี้ใกล้เที่ยงแล้วไปกันเถอะครับเดี๋ยวห้องอาหารเต็มเดี๋ยวจะนั่งกันไม่ครบ""ใช่เราก็ว่าทำไมถึงหิว" ข้าวปุ้นพูดขึ้น"เตงอะหิวบ่อยเผื่อลืม.."มนต์ค่ะนี้เพื่อนนะคะ""ก็เพื่อนไงคะถึงได้แซวหยุดกินบ้างก็ได้ไหนบอกว่าจะ if ไงเรายังไม่เห็นข้าวหยุดกินเลย""งอนวุ้ยว่าเราอ้วนเราไม่ทานข้าวก็ได้""อย่าเลยเดี๋ยวจะมาบ่นว่าหิวข้าว..!หิวข้าว..!หิวข้าว..! เราเหนื่อยกับประโยคนี้สุดๆ"" สองคนนี้สนิทกันชนิดที่ว่าเวลาทะเลาะกันเหมือนคุยกันเล่นยังไงยังงั้นเลย""มนต์ชอบแกล้งข้าวค่ะพี่นัทเห็นข้าวสวยน้อยกว่าแกล้งตลอดเลย""ที่จริงข้าวเป็นคนสวยนะถ้าลดความอ้วนสะนิดกรอบหน้าจะสวยขึ้น""...."" มันยากมากเลย" 👉👈"ตัวเองไม่พยายามมากกว่าเรารู้""มนต์อ่า "...." " โดนจี้จุดเข้าจังๆ"ไปกันเถอะจะได้มีเวลาได้นั่งคุยกันถ้าขืนยังคุยกันอยู่ตรงนี้ก็ได้นั่งทานข้าวแบบรีบแน่ๆเดี๋ยวจุกกันอีก" นัทหัวหน้าแผนกเห็นมายังไม่ขยับกันเลยเวลาก็เคลื่อนไปเรื่อยๆ"คร้า..คร้า.ครับ"@ แคนทีน (พาร์ทปัจจุบัน)พวกผมแผนกไอทีเดินเข้ามาหลัง
พาร์ทบัญชาเขาเหมือนเสือติดจั่นจะทำไงได้ล่ะในเมื่อทำตัวเองก็ต้องรับกรรมในสิ่งที่ทำนั่งทานข้าวด้วยความรู้สึกที่ค่อนข้างแย่พอสมควรหลังจากที่ท่านรองเดินมาเจออีพวกลูกหาบก็ตัวรีบแบนตัวเองออกไปทันที...ผมให้จังหวะสองคนนั้นเดินออกไปก่อนแล้วถึงจะเดินตามมาแต่สุดท้ายแล้วก็มาเจอตรงหน้าห้องท่านรองอยู่ดี.. "กำลังจะโทรตามอยู่พอดี" ดิเรกหันไปมองหาคนที่มาทีหลัง.."ครับโทษทีให้รอ" ก้มคำนับคนที่อยู่ตำแหน่งสูงกว่าผมได้แต่มองไม่ตอบอะไรแต่ต้องยกหูเพื่อแจ้งเรื่องพอได้รับอนุญาตก็จัดการบอกกล่าว ..."เข้าไปเลยท่านรองรออยู่""ครับ ครับ ครับ" เป็นคำกล่าวที่พูดขึ้นมาพร้อมกันณ เวลานี้ผมกับลมเดินเข้าไปก่อนรุ่นพี่เพราะอยู่ใกล้ประตู ก่อนเข้าก็ตามมารยาทในสังคมทั่วๆไปก็คือการเคาะประตู..ก๊อกๆขออนุญาตครับ" แล้วทำการเปิดประตูเข้าไปทันที"ยืนทำอะไรอยู่หล่ะตามเข้าไปดิ" ผมเงยหน้าขึ้นหลังจากได้ยินเสียงประตูปิดลงแต่คนที่ก่อเรื่องยังยืนอยู่ตรงหน้าผม"ครับ" ผมเดินจำต้องเข้าไปและเคาะประตูเหมือนสองคนที่ผ่านมา แล้วก็เปิดเข้าไปเช่นกัน@ในห้องพาร์ทเหนือเมฆหลังจากที่คุณดิเรกโทรเข้ามาผมอนุญาตให้คนที่ผมสั่งให้พบเข้าพบเลยเสียงประต
พาร์ทดินในขณะที่กำลังรบเร้าให้เฮียเปลี่ยนแต่เฮียก็ไม่เปลี่ยนกำลังคิดและหาวิธีต่างๆนานามีสายเรียกเข้าจากคุณแฟน"ครับบี๋ คิดถึงเหรอถึงโทรมา""ตลกแระ ที่โทรมาเนี่ยจะถามว่าเอาบัตรพนักงานของมนต์ไปทำไม..""ก็ถ้าเวลาคิดถึงที่รักไงจะได้หยิบรูปมาดูครับ""แว๊ะ " มันเลี่ยนมากเลยไม่ไหวไม่เคยเห็นไอ้ดินในเวอร์ชั่นนี้รับไม่ทันรับไม่ได้บอกเลย.."เฮียแพ้ท้องหรือไงไอด้าเพิ่งคลอดลูกเองอีกแล้วหรอ" รู้ทันแหละจะแกล้งเฉยๆ"มีก็ดีสิจะได้ปิดอู่ไปเลย""อ่าดินอยู่กับท่านรองเหรองั้นก็ตามสบายเลยแต่ถ้าลงมาแล้วเอาบัตรมาคืนด้วย" เธอหยุดฟังการสนทนาของสองพี่น้องสักครู่ถึงบอกในสิ่งที่ต้องการไป"เดี๋ยวทำให้ใหม่" พูดขึ้นมาเพราะบัตรพนักงานแผนกกราฟฟิกดีไซน์เป็นคนออกแบบ.."ไม่เอาจะอันเดิม" ไม่มีอะไรหรอกที่บัตรพนักงานมันจะเป็นป้ายแขวนคอน้ำมนต์คือซ่อนอะไรบางอย่างไว้ในซองนั้น"งั้นรอแป๊บเดี๋ยวลงไปให้ไม่ต้องคิดถึงนะ""หยุดมันเลี่ยนมาก" เธอก็วางสายทันทีไม่ไหวจะเคลียร์กับคำพูดตรงนี้"สรุปเฮียไม่ให้ผมย้ายจริงๆหรอ""มันเต็มเข้าใจไหมถ้าดินไปอยู่จะไปอยู่ตรงไหนคิดดู" ชายหนุ่มเลยนั่งนึกถึงบรรยากาศในห้องนั้น "เออว่ะมันมีแค่ ห้าโต๊ะของ
@มหาวิทยาลัยJKณ..ม้าหินอ่อนด้านหน้าตึกวิศวะเอกวิทย์คอมกับสองเพือนซี้ที่ไม่รู้ว่าไปผูกรักผูกชะตากันมาแค่ชาติปางไหน."งานเยอะมากอะ เป็นท้ออะ" "..." ข้าวปุ้นสาวร่างท้วมแค่ท้วมแระไม่อ้วนเลยซักนิด.. ^__^ บ่นขึ้นมาแบบว่าก็เธอเรียนไม่เก่งเลยถ้าเทียบกับเพื่อนรักของเธอจริงๆอยากจะซิ่วทุกปีแต่อีนางเพื่อนคนดีย์ของเธอนี้ก็เข็นเธอกลับมาได้ทุกครั้งไป.."ข้าวจะบ่นทุกรอบที่งานเยอะเลยหรือไงนี้ " น้ำมนต์สาวสวยหุ่นดีมากเกือบได้เป็นดาวคณะแต่เธอปฎิเสธเพราอะไรนั้นเธอไม่บอกไว้ถึงสาเหตุใดๆเลย...ได้แต่ส่ายหน้าระอาให้เพื่อนตัวดีย์ของเธอเช่นกัน "หึก็มนต์เรียนเก่งอ่า" ( >ตัดมาที่เราดิถ้ามนต์ไม่เข็นเราไม่มาถึงปีสามหรอกนะนี้""ยัยบ๊อง..!! มันเป็นความฝันของข้าวไม่ใช่เหรอ" ก็ตอนมัธยมแม่นางนี่แหละที่อยากจะเรียนวิศวะคอม พูดกรอกหูทุกวันตอนเรียนมอปลายจนเอาไปฝันเลย..."ก็ช่ายแระ อย่าดุจิ..! เสียใจแล้วนะนี้" ตอบเสียงยานมากและเงยหน้ามองเพื่อนสาวคนสวยที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามเหมือนจะตัดพ้อ แต่ทว่าสังเกตเห็นอะไรที่รู้สึกแปลกตา..."เอ๊ะ..น้ำมนต์แกเอาเกียร์ใครมาแขวนอะ" 0_0"หึจะบ้าหรือไงกันมันก็เกียร์ของเราดิเราจะ
พาร์ทดินผมกำลังเดินลงจากตึกอธิการยังไม่ทันจะพ้นชายคาตึกเลยอยู่ๆต้องมาตกใจตอนที่ยัยน้ำมนต์ เดินเข้ามาดักทางและยืนขว้างหน้าผมพอดีเลย แต่ดีนะที่ผมหยุดเดินทันไม่งั้นมีชนและล้มกันอีกและมันมาช๊อตฟิลก็ตรงประโยคนั้นหละแต่...@บทสนทนาก่อนหน้า"ดิน..! แกเอาเกียร์ใครมาให้เรา 👈"รู้แล้วเหรอ .." ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูงตามสไตล์เขาก่อนจะเป็นหน้านิ่งๆ"อร๊ายอะไรยังไงรู้แล้ว ..." เธอไม่เข้าใจโว๊ย..!"โตแล้วกลับไปคิดเอง " แล้วก็เดินจากไปให้คนอีกยิ่งงงอยู่ตึกนั้นแระ__________________หึ เรื่องอะไรจะตอบอยากรู้ก็ไปสืบไปคิดเอาเองแต่อย่าหวังที่ได้รู้ความจริงถ้าผมไม่ยอมรับ..."พู่" ชายหนุ่มถอนหายใจแรงหนึ่งหลังจากเดินออกมาห่างมากแล้ว"เกือบไปแล้วปะหล่ะ ผ่านมาตั้งสามปีใครวะปากมอม" "ใครปากมอมอะ พี่ดิน" วายุที่นั่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล้พี่ชายคนที่สามของเขาเลย"เห้ย เชี้ยยุ"เขาไม่รู้จะตกใจอะไรก่อนกันได้น้องชายจอมแสบโผล่หน้าได้ไงนั้นพาร์ทวายุผมนั่งอยู่ดีที่โต๊ะหน้าคณะอยู่ๆก็ได้ยินเสียงบ่นพึมพำของพี่ชายก็เลยถามไถ่.."เรียกน้องดีๆบ้างเฮียนี่น้องเฮียนะคร๊าบ""น้องแล้วไงไม่ใช่ป๊าสักหน่อย..""อ้าว...""แล้วมานั่งหน้าเส
พาร์ทอาจาร์ยนฤมล...ตอนนี้เธออายุย่างห้าสิบห้าปีหน้ากะว่าจะ Erie ตัวเองออกไปอยู่บ้านอยากพักผ่อนแล้วอายุราชการของเธอจะสามสิบปีได้แล้วมั้งเธออยู่กับขนาดนี้มาตั้งแต่เป็นคุณครูที่พึ่งบรรจุใหม่ไม่ว่ารุ่นไหนก็ผ่านการสอนจากเธอมาหมดแล้ว เหนือเมฆเป็นลูกศิษย์ทีี่เธอภูมิมากเป็นเก่งคนเรียนดี ตอนเรียนเป็นถึงเดือนคณะและเดินมหาลัยแถมยังเป็นประธานรุ่นที่น้องๆต่างเกรงขามพอสมควร... วิศวะขึ้นชื่อ โหด เลว ดี แต่สำหรับศิษย์รักของเธอได้ฉายา หล่อ ดี และดีมาก...(แต่หน้าไม่ได้บ่งบอกว่าสุภาพชนหน้าตาออกไปทางผู้ชายสายแพรวพราวซะมากกว่า)"ว่าไงมารับเด็กแสบเหรอคิว""เง้อ..จารย์ว่ามนต์แสบได้ไง มนต์ออกจะเรียบร้อยจะตายไปคะ" "...""เรียบร้อยมากครับวิ่งบนอาคารเรียนครับอาจารย์ผมต้องทำยังไงดี " พร้อมอมยิ้ม..."หือ...พี่คิวอ่า" "....""คุณต้องมนตราคะ ใครสั่งใครสอนให้วิ่งบนอาคารเรียน รู้ไหมว่าอาคารเรียนไม่ใช่สนามเด็กเล่นแล้วหนูตอนนี้อายุยี่สิบเอ็ดปีแล้วนะคะ" เธอขอดุลูกศิษย์ที่ยังทำตัวเป็นเด็กนิดหนึ่ง.."เง้อ..หนูขอโทษค่ะพอดีหนูติดธุระนิดนึงแล้วเวลามันจวนเจียนก็เลยต้องสปีดนิดนึงค่ะ" ^_^ จ๋อยเลยครัชงานนี้ "นิดนึงแล้วน
พาร์ทต่อผมก็ไม่เข้าใจผู้ถือหุ้นรายใหญ่แล้วไงถามป๊าก็ไม่ได้คำตอบอะไรแน่ชัดแต่คิดว่าผู้ใหญ่คงมีเหตุและผลหล่ะหนอ ผมผลักประตูเข้าไปเจอแต่ความว่างเปล่า... "ไปไหนของของมันนี้ " วางอาหารแล้วเดินขึ้นไปตามหาแต่ประตูห้องมันแง้มอยู่แล้วไหม กวาดสายตามองหาร่างบาง "เอ้าในห้องก็ไม่อยู่" ผมหันตัวกลับกำลังจะออกไป แก๊ก..เสียงเปิดประตูในห้องน้ำผมหันกลับมาเจอยัยนั้นเดินออกมาด้วยผ้าเช็ดตัวที่สั้นมากแทบจะเห็นด้านร่างล่างเลยข้างบนก็ล้นออกมา เลือดกำเดาผมจะพุ่ง"กรี๊ดไอ้บ้าดินเข้ามาได้ไง ปิดตาเดี๋ยวนี้นะ" น้ำมนต์ทานยาหลังทานข้าวเสร็จก็หลับไปตื่นขึ้นมามันรู้สึกร้อนตัวเลยอาบน้ำก่อนที่ป้านีจะเอาอาหารกลางวันมาให้แต่ทว่าเปิดประตูห้องน้ำออกมาเจอเพื่อนชายยืนมองเธออยู่และพึ่งนึกได้ว่าตัวเองพันแค่ผ้าเช็ดตัว.."หึ..ปิดทำไมไม่มีอะไรให้ดู""ม่ะ ไม่มีแล้วมายืนจ้องทำห่าไร""ก็ดูผีดาดา (โครงกระดูก)ผอมก็ผอมนมก็ไม่มีจะกรี๊ดทำไม (ตรงกันข้ามหมด)ถ้าไม่ติดว่าปวดก้นกบนะจะกระโดดถืบเลยกล้ามากมาว่าเธอเป็นผีดาดาหุ่นเธอใครเห็นยังทึ่้งแต่ไอ้บ้าดินตาต่ำมาก.. "ออกไป๋" "คนเขาอุตส่าห์เอาข้าวมาส่งแต่งตัวซะเดียวพาไปกิน""ไม่ต้องยุ่ง " เ
พาร์ทดินในขณะที่กำลังรบเร้าให้เฮียเปลี่ยนแต่เฮียก็ไม่เปลี่ยนกำลังคิดและหาวิธีต่างๆนานามีสายเรียกเข้าจากคุณแฟน"ครับบี๋ คิดถึงเหรอถึงโทรมา""ตลกแระ ที่โทรมาเนี่ยจะถามว่าเอาบัตรพนักงานของมนต์ไปทำไม..""ก็ถ้าเวลาคิดถึงที่รักไงจะได้หยิบรูปมาดูครับ""แว๊ะ " มันเลี่ยนมากเลยไม่ไหวไม่เคยเห็นไอ้ดินในเวอร์ชั่นนี้รับไม่ทันรับไม่ได้บอกเลย.."เฮียแพ้ท้องหรือไงไอด้าเพิ่งคลอดลูกเองอีกแล้วหรอ" รู้ทันแหละจะแกล้งเฉยๆ"มีก็ดีสิจะได้ปิดอู่ไปเลย""อ่าดินอยู่กับท่านรองเหรองั้นก็ตามสบายเลยแต่ถ้าลงมาแล้วเอาบัตรมาคืนด้วย" เธอหยุดฟังการสนทนาของสองพี่น้องสักครู่ถึงบอกในสิ่งที่ต้องการไป"เดี๋ยวทำให้ใหม่" พูดขึ้นมาเพราะบัตรพนักงานแผนกกราฟฟิกดีไซน์เป็นคนออกแบบ.."ไม่เอาจะอันเดิม" ไม่มีอะไรหรอกที่บัตรพนักงานมันจะเป็นป้ายแขวนคอน้ำมนต์คือซ่อนอะไรบางอย่างไว้ในซองนั้น"งั้นรอแป๊บเดี๋ยวลงไปให้ไม่ต้องคิดถึงนะ""หยุดมันเลี่ยนมาก" เธอก็วางสายทันทีไม่ไหวจะเคลียร์กับคำพูดตรงนี้"สรุปเฮียไม่ให้ผมย้ายจริงๆหรอ""มันเต็มเข้าใจไหมถ้าดินไปอยู่จะไปอยู่ตรงไหนคิดดู" ชายหนุ่มเลยนั่งนึกถึงบรรยากาศในห้องนั้น "เออว่ะมันมีแค่ ห้าโต๊ะของ
พาร์ทบัญชาเขาเหมือนเสือติดจั่นจะทำไงได้ล่ะในเมื่อทำตัวเองก็ต้องรับกรรมในสิ่งที่ทำนั่งทานข้าวด้วยความรู้สึกที่ค่อนข้างแย่พอสมควรหลังจากที่ท่านรองเดินมาเจออีพวกลูกหาบก็ตัวรีบแบนตัวเองออกไปทันที...ผมให้จังหวะสองคนนั้นเดินออกไปก่อนแล้วถึงจะเดินตามมาแต่สุดท้ายแล้วก็มาเจอตรงหน้าห้องท่านรองอยู่ดี.. "กำลังจะโทรตามอยู่พอดี" ดิเรกหันไปมองหาคนที่มาทีหลัง.."ครับโทษทีให้รอ" ก้มคำนับคนที่อยู่ตำแหน่งสูงกว่าผมได้แต่มองไม่ตอบอะไรแต่ต้องยกหูเพื่อแจ้งเรื่องพอได้รับอนุญาตก็จัดการบอกกล่าว ..."เข้าไปเลยท่านรองรออยู่""ครับ ครับ ครับ" เป็นคำกล่าวที่พูดขึ้นมาพร้อมกันณ เวลานี้ผมกับลมเดินเข้าไปก่อนรุ่นพี่เพราะอยู่ใกล้ประตู ก่อนเข้าก็ตามมารยาทในสังคมทั่วๆไปก็คือการเคาะประตู..ก๊อกๆขออนุญาตครับ" แล้วทำการเปิดประตูเข้าไปทันที"ยืนทำอะไรอยู่หล่ะตามเข้าไปดิ" ผมเงยหน้าขึ้นหลังจากได้ยินเสียงประตูปิดลงแต่คนที่ก่อเรื่องยังยืนอยู่ตรงหน้าผม"ครับ" ผมเดินจำต้องเข้าไปและเคาะประตูเหมือนสองคนที่ผ่านมา แล้วก็เปิดเข้าไปเช่นกัน@ในห้องพาร์ทเหนือเมฆหลังจากที่คุณดิเรกโทรเข้ามาผมอนุญาตให้คนที่ผมสั่งให้พบเข้าพบเลยเสียงประต
@แผนกไอที ก่อนหน้า10นาทีผมก้มดูนาฬิกาข้อมือดูเวลามันใกล้จะเที่ยงแล้วก็เลยชวนทุกคนไปทานข้าวในห้องอาหารของบริษัท"ตอนนี้ใกล้เที่ยงแล้วไปกันเถอะครับเดี๋ยวห้องอาหารเต็มเดี๋ยวจะนั่งกันไม่ครบ""ใช่เราก็ว่าทำไมถึงหิว" ข้าวปุ้นพูดขึ้น"เตงอะหิวบ่อยเผื่อลืม.."มนต์ค่ะนี้เพื่อนนะคะ""ก็เพื่อนไงคะถึงได้แซวหยุดกินบ้างก็ได้ไหนบอกว่าจะ if ไงเรายังไม่เห็นข้าวหยุดกินเลย""งอนวุ้ยว่าเราอ้วนเราไม่ทานข้าวก็ได้""อย่าเลยเดี๋ยวจะมาบ่นว่าหิวข้าว..!หิวข้าว..!หิวข้าว..! เราเหนื่อยกับประโยคนี้สุดๆ"" สองคนนี้สนิทกันชนิดที่ว่าเวลาทะเลาะกันเหมือนคุยกันเล่นยังไงยังงั้นเลย""มนต์ชอบแกล้งข้าวค่ะพี่นัทเห็นข้าวสวยน้อยกว่าแกล้งตลอดเลย""ที่จริงข้าวเป็นคนสวยนะถ้าลดความอ้วนสะนิดกรอบหน้าจะสวยขึ้น""...."" มันยากมากเลย" 👉👈"ตัวเองไม่พยายามมากกว่าเรารู้""มนต์อ่า "...." " โดนจี้จุดเข้าจังๆ"ไปกันเถอะจะได้มีเวลาได้นั่งคุยกันถ้าขืนยังคุยกันอยู่ตรงนี้ก็ได้นั่งทานข้าวแบบรีบแน่ๆเดี๋ยวจุกกันอีก" นัทหัวหน้าแผนกเห็นมายังไม่ขยับกันเลยเวลาก็เคลื่อนไปเรื่อยๆ"คร้า..คร้า.ครับ"@ แคนทีน (พาร์ทปัจจุบัน)พวกผมแผนกไอทีเดินเข้ามาหลัง
สิ่งแรกที่ทุกคนอยากให้คนอื่นปฏิบัติเหมือนคนทั่วๆไปก็คือไม่บอกว่าเป็นใครมาจากไหนเป็นเพียงนักศึกษาฝึกงานที่ยื่นเอกสารมาจากมหาวิทยาลัยโดยตรง... ในวันแรกของการฝึกงานน้ำมนต์และข้าวปุ้นถูกกส่งมีแผนกไอทีเหมือนโชคจะเข้าข้างเธอเสมอเมื่อหันหน้าไอทีคือพี่รหัสของเธอเอง"พี่นัท (ณิชารีย์) สวัสดีค่ะ"เอ้า น้ำมนต์ นึกว่าใครมาฝึกที่นี้ที่แท้ก็น้องรหัสคนสวยของเจ้เอง" "พี่มาอยู่ CADYนานยังนี้" "ก็มาฝึกงานที่นี่แหละพอดีท่านประธานเขาจะเปิดแผนกนี้พอดีก็เลยอาสาที่จะลงที่นี่เลย""ท่านประธานเจ้าสัวธานินทร์หรือค่ะ""ใช่จ้ะพวกน้ำมนต์กับข้าวปุ้นโชคดีมากเลยนะที่มาเจอท่านรองๆยังถือว่าเป็นคนใจเย็นและใจดีมาก""แปลว่าท่านประธานต้องเนียบมากใช่ไหมพี่นัท""ท่านจะสนับสนุนแค่คนทำงานที่ตั้งใจทำงานแต่คนที่ทำงานเช้าชามเย็นชามท่านให้โอกาสหน่อยนะแต่ถ้าไม่ปรับตัวก็สามเดือนเช็คบิล." สองสาวเจอคนที่รู้จักทำให้ไม่มีปัญหาในเนื้องานเลยแต่กลับสองหนุ่มดันไปเจอคู่อริเก่าซะงั้น@แผนกประกอบรถทายกับลมเดินตามคุณดิเรกมาที่แผนกประกอบรถเพื่อจะมาแนะนำตัวให้กับหัวหน้างานแต่หัวหน้างานกันเป็นคู่อริซะงั้น"คุณบัญชา""ครับคุณเลขา มีอะไรให้รับ
ที่บริษัท CADY ทุกคนถูกเรียกตัวเข้าพบท่านประธานคนใหม่ทันทีที่มาถึง...@ฝ่ายบุคคล"สวัสดีค่ะน้องๆนักศึกษาที่น่ารักทุกท่าน วันนี้แค่มารายงานตัวใช่ไหมคะ" หัวหน้าฝ่ายบุคคลอายุสี่สิบอัพเดินออกมารับเด็กๆที่จุดประชาสัมพันธ์"ค่ะ,ครับ" ตอบรับแบบพร้อมเพียง.."พี่ชื่อพี่รดานะคะเป็นหัวหน้าฝ่ายบุคคลที่นี้้และรับผิดชอบดูแลพวกหนูในช่วงฝึกงาน" ส่งยิ้มให้เด็กรุ่นนี้คืออะไรกันครบกันที่หน้าตาไหมนั้น.."ยินดีที่รู้จักค่ะพี่รดา หนูชื่อน้ำมนต์นะคะ หนูชื่อข้าวปุ้นค่ะ ผมชื่อทายครับ ผมชื่อลม " ผู้ใหญ่ทักเราก็ต้องตอบรับ"ส่วนอีกคนไม่ต้องแนะนำนะคะพี่รู้จักดี" ยิ้มให้ลูกชายคนที่สามของเจ้านาย"พี่รดาก็ให้ผมแนะนำเหมือนเพื่อนๆหน่อยก็ดีนะครับ" กำลังจะพูดโดยคุมกำเนิดเฉยเลย"คุณดินพี่รู้จักคุณดินมาตั้งแต่สมัยยังเป็นละอ่อนแล้วอ่ะค่ะจะแนะนำอีกหรอคะ" มันเป็นความจริงมาก"พี่รดาอยู่ที่นี่นานพอสมควรเลยนะคะ" ข้าวปั้นหันมาสอบถาม"เจ้าสัวถึงจะดุแต่สวัสดิการของที่นี่ทำให้พี่มีบ้านมีรถมีครอบครัวที่อบอุ่นค่ะน้องๆ" ยิ้มให้แบบมิตร"คุณลุงใจดีเสมอค่ะ" น้ำมนต์เอ่ยถึงลุงของเธอ."ในพาร์ทข้างนอกพี่ไม่รู้หรอกว่าท่านเจ้าสัวเป็นยัง
ผมกลับน้ำมนต์ออกจากบ้านราวเก้าโมงเช้า วันนี้วันหยุดช่วงปิดเทอมวันแรกเลยบางมหาลัยก็ยังไม่ปิดเลยเลือกเดินทางหลังช่วงเวลาเร่งด่วน..@โรงพยาบาลชื่อดังก๊อกๆ"มีใครอยู่ไหมครับ " จริงแล้วก็คนมีมารยาทแระเนอะผมรู้อยู่แล้วว่าเฮียกับซ้อพักห้องไหน.. "เข้าไปอย่าลีลาชินจัง" เป็นเสียงเฮียครามที่ออกเวรแล้วแต่แวะมาลาม้าก่อนกลับบ้าน"อ้าวเฮียไม่หล่อแล้วปากดีแท้""ขี้เหร่ได้แกมาไงไอ้ชินจังคิ้วปลิง" สองพี่น้องคือจะยืนคุยกันอีกนานไหมนั้น "ดินกับพี่ครามทำไรอะหลีกเลยมนต์จะไปหาหลาน" เจอแม่ฟาดเข้าหนึ่งกรุป น้ำมนต์ผลักประตูเข้าไปเห็นสองม้ากำลังเล่นกับสองต้าวแฝดเลยเดินเข้าหา "หูยน่ารักน่าชังหลานน้ามนต์" ก้มมองสองเด็กน้อยก่อนเงยหน้าสวัสดีผู้ใหญ่ "ม้าสวัสดีค่ะน้าแพรวสวัสดีค่ะ เดี๋ยวมนต์มานะคะไปหาไอด้าแป๊บนึง" ^__^"ไอด้าอยู่ด้านในเลยค่ะพึ่งให้นมสองแฝดตะกี้นี้เลย" แม่สามีของด้าเอ่ย"ค่ะเดี่ยวมานะม้า" "ม้าหวัดครับ น้ารตีหวัดดีครับ" ชายหนุ่มเดินตามแฟนเข้ามาเห็นหลังแฟนไวๆ แต่ก็สวัสดีผู้ใหญ่ก่อน "มาได้ซักที่นะเรานี้" แพรวพรรณหันไปมองลูกชายที่กำลังอินเลิฟ"ม้าอ่าก็เมื่อวานน้ารตีบอกบี๋ให้มาวันนี้ไงครับ""แว๊ะ
พาร์ทสองคุณย่าคนสวยเดินเข้ามาเห็นคุณพ่อคุณแม่มือใหม่คุยกันมันน่ารักดีแท้ "เอาพี่ธามมาให้แม่ค่ะพี่คิว" เธอหันไปมองไอวาที่คิดว่าอิ่มแล้วเลยสะกิดเพื่อนสาว "รตีไปเอาไอวาเถอะแล้วเราพาไปหลานคุยข้างนอกกันคะให้ สามีภรรยาเขาคุยกันดีกว่า""ม้าอย่าแซวดิ""พี่คิวเขินม้าหรือลูก" ลูกชายคนโตวัยยี่สิบหกอีกสามเดือนจะขึ้นตำแหน่งรองประธานของ CADY กรุ๊ปแล้ว เพราะสามีของเธอคุณธานินทร์จะปลดระวางตัวเองมาดูหลานแทนจะดันทายาทรุ่นสองดูแลกิจการ แถมเทอมหน้าเจ้าดินลูกชายคนที่สามกับ (ว่าที่ลูกสะใภ้ มัดมือชกแล้ว) น้ำมนต์ ข้าวปุ้น เพทาย และปราณนต์ก็จะฝึกงานที่บริษัทของสามีเธอเช่นกัน เฮียคิวเตรียมปวดเศียรได้เลย..."ม้าอ่า..." เขาเขินจริงไม่เคยรู้สึกเขินอะไรแบบนี้มาก่อนจีบเมียยังไม่รู้สึกเขินเหมือนเขินบุพการีตอนนี้เลย"พี่คิวหน้าแดง" ไอด้ายกมือปิดปากหัวเราะสามีเบาๆ"หนูด้าครับหยุดหัวเราะเลย" "ม้าไม่อยู่ให้ลูกชายเขินไปกันเถอะรตี วัยรุ่นเขาเขินคนแก่ค่ะ""แต่ว่าชื่อจริงตั้งยังค่ะหรือรอพี่ธา กับท่านทูตมาตั้งหล่ะลูก" รตีเอ่ยถามหลานทั้งสองคน"คุณป๋าบอกให้ป๊าหรือม้าตั้งเลยค่ะ" ไอ้ด้าเคยทักถามพ่อกับแม่แล้วท่านแจ้งมาแบบนี้
พาร์ทน้ำมนต์ในจังหวะที่จัดอาหารรอ ก็แค่อุ่นไมโครเวฟง่ายสุดสำหรับเธอเสียงแจ้งเตือนข้อเข้ามาแบบว่า..จนเธอต้องเดินไปหยิบมาดู "ดินแท๊กไรอ่ะ.." งงอยู่แป๊บหนึ่งกดเข้ามาดู.. 0_0 ไล่อ่านจนครบ โพสต์ig.. ใส่แคปชั่น #ในที่สุดก็เปิดใจ# ไม่พอแท๊กต้องมนตราอีก👈 123k❤️เฮียคิว: นายมันร้ายเฮียคราม: ตกข่าา..📌วายุ: ทิ้งน้อง โป้งเพทาย: พ่อเงาะป่าถอดรูปปราณนต์: Wow ข้าวปุ้น: เพื่อนเราอะไรกันนี้‼️Din👈: @All อาราย..ตาลุกวาวแบบว่าไม่รู้จะโกรธหีือจะอายดี "..." ตั้งสติการสตาร์ทแป๊บ สูดลมหายใจเข้าปอดแล้วเดินไปเคาะประตูน้ำในห้องรับแขก พาร์ทดินมีความสุขอ่ะครับ ฮัมเพลงเบาๆแต่เพืยงไม่นานเสียงใสของแฟนผมก็มาเคาะประตูดังลั่นเลย."ดินออกมาเลย ออกมาเดี่ยวนี้เลย" ผมรอยู่แล้วต้องมีโมเม้นนี้ จริงๆผมใส่กางเกงไปแล้ว หยิบผ้าขนหนูมาพันใหม่แล้วเปิดออกมา "คิดถึงหรือมาเคาะเรียกครับบี๋" เปิดประตูออกมาคนสวยยืนหน้างอรออยู่แต่ก็ตกใจที่ผมยังไม่ได้เปลี่ยนชุด"ออกมาทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าให้ครบหล่ะ""ก็บี๋เรียกให้ดินให้ออกมาเดี๋ยวนี้นะ"พาร์ทน้ำมนต์แทบช๊อค ช๊อคแรกคือโมโหตรงที่ว่าขอไว้ก่อนแต่นี่อะไรโพสต์เลยไม่ปรึกษาเธ
พาร์ทน้ำมนต์นาทีนี้บอกไม่ถูกแต่บอกเลยใจเต้นแรงมาก ดินกลับไปเป็นดินตอนประถมเพื่อนที่ค่อยช่วยเธอทุกอย่าง ที่คุยกันไปช่วงเย็นทำเธอรู้สึกผิดเอามาก"เราขอโทษนะที่ตามใจข้าวอะ""หือ ..เรื่องอะไรครับบี๋"เธอเกือบจะลุกพรวดออกจากตักของไอ้คุณแฟนบ้าณ ตอนเวลานี้เลยเปลี่ยนสรรพนามพร้อม.."ดินเรียกมนต์ว่าอะไรนะคะ...!" บี๋ครับ...." "หือ...มนต์ไม่ชินเลยคายชินจังของเรามานะ" ^__^ผมละเกลียดสุดชื่อนี้เฮียนั้นแระเรียกกันจนติดปากเลยจน มือใหญ่จับที่ข้อมือของคนบนตัก "ลองเรียกชินจังอีกทีครับ" ยิ้มก่อนเฉือดนิ่มๆ"ชินจัง.!." เธอโดนรวบมือทั้งสองแล้วดึงเข้ามาเขาก้มจูบทันทีไม่ใช่เหมือนเคยที่แตะแล้วผละออกแต่เธอโดนล็อคท้ายทอยพร้อม กลีบปากหยักบดทาบพร้อมสอดลิ้นเข้าไปคว้านหาความหวานในปากคว้านหาลิ้นบางเกี่ยวก้อยจูบที่เบาบางแต่ละมุนถ่ายทอดเข้าหากัน..ผมใช้ลิ้นไล่ต้อนนานพอสมควรถึงจะละลิ้นร้อนออกจากปากคนสวย "ต่อไปเรียกชินจังอีกดินจะลงโทษด้วยการจูบนะครับบี๋" ^__^"จะจูบเราทำไม่นี้" จะเอามือปิดปากก็ไม่ได้โดนรวบอยู่.. 😱"ก็ทำโทษแฟนครับ แฟนดื้อ" 😤"เอ้า ก็ดินบอกให้เรียกไง. !" เถียงสุดใจเลยตอนนี้"ดินเคยบอกบี๋แล้วว่าดินไม่ช