ตอนที่ 1

ตอนที่ 1

ณ เมืองใหญ่ที่ไม่เคยหลับใหล เต็มไปด้วยผู้คนที่ขวักไขว่เร่งรีบไปทำงานของตน และเสียงรถบนถนนใหญ่ที่วิ่งไปมาอย่างไม่เคยหยุดพัก เป็นภาพที่หลิวหลันเฟยเคยินไปเสียแล้ว เพราะเธออาศัยอยู่ในเมืองแบบนี้มาทั้งชีวิต

หลิวหลันเฟย หญิงสาวในวัย 25 ปีกำลังเดินอยู่บนท้องถนนด้วยความเร่งรีบ เธอเป็นนักเขียนนิยายแนวแฟนตาซีที่กำลังมาแรงในยุคปัจจุบัน ด้วยความคิดสร้างสรรค์และจินตนาการที่ไม่เหมือนใคร ทำให้นิยายของเธอได้รับความนิยมจนขึ้นแท่นหนังสือขายดีในเวลาอันรวดเร็ว แต่เบื้องหลังความสำเร็จนั้น หลันเฟยเป็นเพียงหญิงสาวธรรมดาคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตอยู่ในห้องเช่าเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยกองหนังสือ สมุดโน้ต และแก้วกาแฟที่ลืมล้าง

หลิวหลันเฟยไม่ได้มีชีวิตที่หรูหราอย่างที่คนอื่นคิด เธอเติบโตมาในครอบครัวชนชั้นกลาง พ่อแม่ของเธอเป็นพนักงานบริษัทธรรมดา ความฝันของหลันเฟยคือการเป็นนักเขียน เธอมีความฝันนี้มาตั้งแต่เด็กๆ โดยในตอนเด็กนั้นเธอมักชอบอ่านนิยายกำลังภายในและนิยายแฟนตาซีที่พี่ชายของเธอซื้อมาจากตลาดนัด

หลังเรียนจบมหาวิทยาลัยในสาขาวรรณกรรม หลิวหลันเฟยต้องต่อสู้กับความยากลำบากในการเริ่มต้นอาชีพนักเขียน เธอเคยถูกปฏิเสธจากสำนักพิมพ์หลายแห่ง เพราะนิยายของเธอถูกมองว่า “ไม่อยู่ในกระแส” แต่หลิวหลันเฟยไม่ยอมแพ้ เธอเริ่มเขียนนิยายออนไลน์ลงบนแพลตฟอร์มต่าง ๆ จนในที่สุด ผลงานของเธอเรื่อง “ดินแดนแห่งมังกรนิรันดร์” ก็ได้รับการตีพิมพ์ และเธอก็กลายเป็นที่รู้จักในฐานะนักเขียนดาวรุ่ง

แต่ถึงอย่างนั้น ความสำเร็จของหลิวหลันเฟยไม่ได้มาพร้อมกับความสุข เธอใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตอยู่กับการเขียน หาความรู้ และสร้างโลกสมมติในจินตนาการของเธอเอง หลันเฟยไม่ค่อยมีเพื่อนสนิทนัก เพราะเธอเป็นคนเก็บตัวและชอบอยู่เงียบ ๆ มากกว่า

ในสายตาคนอื่น หลิวหลันเฟยอาจดูเป็นคนที่มีชีวิตดีพร้อม เธอมีหน้าตาน่ารักแบบธรรมชาติ ผิวขาวเนียน ใบหน้ารูปไข่ ดวงตากลมโตที่มักแฝงแววฉลาดและขี้สงสัย เธอไม่ใช่คนสวยโดดเด่น แต่กลับมีเสน่ห์บางอย่างที่ทำให้คนรอบข้างรู้สึกว่าเธอน่าคบหา แต่หลันเฟยกลับมองว่าตัวเองธรรมดา และเธอไม่เคยคิดว่าชีวิตของเธอนั้นน่าอิจฉาเท่าไหร่นัก

เย็นวันนั้น หลิวหลันเฟยเพิ่งเสร็จจากการประชุมกับสำนักพิมพ์ที่กำลังจะตีพิมพ์นิยายเล่มใหม่ของเธอ “ลิขิตดวงดาวแห่งโชคชะตา” เธอรู้สึกโล่งใจที่ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี หลังจากนั้น เธอจึงตัดสินใจแวะร้านขายของเก่าเล็ก ๆ แห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากออฟฟิศ

ร้านขายของเก่าที่เธอเข้าไปดูเหมือนจะเป็นร้านธรรมดา แต่มีบางอย่างดึงดูดเธอเข้าไป ภายในร้านเต็มไปด้วยของสะสมจากยุคต่าง ๆ ตั้งแต่เครื่องเรือนจีนโบราณ ภาพวาด ไปจนถึงเครื่องประดับแปลก ๆ ที่หาดูได้ยาก

ท่ามกลางของเหล่านั้น ดวงตาของหลิวหลันเฟยสะดุดเข้ากับ “หยกสลักลายมังกร” ชิ้นหนึ่งที่วางอยู่ในตู้กระจก

“สวยจัง…” เธอพึมพำกับตัวเองเบาๆ

หยกชิ้นนี้มีสีเขียวอ่อน ขนาดเล็กพอดีมือ มีลวดลายมังกรสลักด้วยฝีมือประณีต บางอย่างในตัวหยกทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับว่ามันกำลังเรียกหาเธอ

“หยกชิ้นนี้มีความพิเศษมากกว่าชิ้นอื่นๆ นะครับ” เสียงของชายชราเจ้าของร้านเอ่ยขึ้นเบา ๆ พลางยิ้มบาง ๆ แววตาของเขาทอดมองมาทางหลิวหลันเฟยที่กำลังจ้องมองหยกสีเขียวอ่อนในตู้กระจก

“พิเศษยังไงหรือคะ” หลิวหลันเฟยถามพลางเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างสงสัย

ชายชรายิ้มเจ้าเล่ห์เล็กน้อยก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “มีตำนานเล่าขานว่า ผู้ที่ได้ครอบครองหยกนี้ จะได้พบกับโชคชะตาที่เปลี่ยนแปลงโลกของพวกเขาไปตลอดกาล”

“โชคชะตาที่เปลี่ยนแปลงโลก?” หลิวหลันเฟยทวนคำพร้อมกับเลิกคิ้วสูง เธอหัวเราะเบา ๆ พลางส่ายศีรษะ “ฟังดูเหมือนเรื่องนิยายแฟนตาซีเลยนะคะ”

ชายชรายังคงยิ้มบาง ๆ ราวกับไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของเธอ “ไม่ว่าแม่หนูจะเชื่อหรือไม่ แต่สิ่งของทุกชิ้นในร้านนี้มีเรื่องราวของมัน และบางครั้ง… เรื่องราวเหล่านั้นอาจไม่ใช่แค่เรื่องเล่า”

คำพูดนั้นทำให้หลิวหลันเฟยนิ่งไปครู่หนึ่ง แม้เธอจะยังคงคิดว่ามันเป็นเพียงแค่นิยายหลอกเด็ก แต่ลึก ๆ ภายในใจกลับรู้สึกถึงความดึงดูดแปลก ๆ จากหยกชิ้นนั้น มันเหมือนกับว่ามันกำลังเรียกหาเธออยู่

“งั้นหยกนี่ราคาเท่าไหร่คะ?” เธอเอ่ยถามขึ้นหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

ชายชรายิ้มกว้างขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเอ่ย “ไม่แพงเลย แค่… ห้าร้อยหยวนก็พอ”

“ห้าร้อยหยวน?” หลิวหลันเฟยเลิกคิ้วอีกครั้ง พลางหัวเราะเบา ๆ “ทำไมราคาถูกจังคะ ฉันนึกว่าราคาจะเป็นหมื่นซะอีก”

ชายชราเพียงพยักหน้าช้า ๆ “หยกบางชิ้นไม่ได้มีค่าในแง่ของเงินทองหรอกแม่หนู แต่สิ่งที่มันนำพามา… ต่างหากที่มีค่า”

หลิวหลันเฟยฟังแล้วรู้สึกขนลุกวาบเล็กน้อย เธอตัดสินใจหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา “ตกลงค่ะ ฉันจะเอาหยกชิ้นนี้”

ชายชรายิ้มพอใจ ก่อนจะหยิบหยกออกมาจากตู้กระจก เขาเช็ดมันเบา ๆ ด้วยผ้าไหมสีขาวอย่างระมัดระวัง ก่อนจะส่งมันให้เธอ “ดูแลมันให้ดีนะแม่หนู”

“ค่ะ…” หลิวหลันเฟยรับหยกมาอย่างระมัดระวังก่อนจะเก็บมันเข้ากระเป๋าอย่างดี

“บางครั้ง โชคชะตาจะนำพาเราไปในที่ที่ไม่คาดคิด” ชายชราเอ่ยทิ้งท้าย ก่อนที่เธอจะเดินออกจากร้านไป

ระหว่างที่เธอเดินออกมา หลิวหลันเฟยส่ายหัวกับตัวเองเบา ๆ ที่หลงเชื่อกลลวงของเจ้าของร้านซะได้ “โชคชะตาอะไรกัน แค่เรื่องแต่งหลอกขายของน่ะสิ”

ระหว่างทางกลับบ้าน หลิวหลันเฟยนั่งรถประจำทาง เธอหยิบหยกขึ้นมาดูอีกครั้ง และสังเกตว่าลวดลายมังกรบนหยกดูเหมือนจะเคลื่อนไหวได้ในแสงไฟ เธอขมวดคิ้วอย่างสงสัย คิดว่าอาจเป็นเพราะแสงสะท้อน

เมื่อถึงสี่แยกใหญ่ รถประจำทางหยุดรอสัญญาณไฟแดง หลันเฟยเงยหน้ามองถนนเบื้องหน้า ขณะนั้นเอง รถบรรทุกคันใหญ่ที่เสียหลักพุ่งเข้ามาด้วยความเร็ว เสียงเบรกดังสนั่นทำให้ทุกคนตื่นตระหนก

ก่อนที่หลันเฟยจะทันตั้งตัว เธอรู้สึกถึงแรงกระแทกมหาศาล และภาพสุดท้ายที่เธอเห็นคือแสงสีขาวเจิดจ้า ก่อนทุกอย่างจะดับมืดไป

————————————————————————

ตอนแรกมาแล้วค่า ฝากติดตามด้วยนะคะ