Share

EP.46 เปลี่ยนบรรยากาศ

last update Last Updated: 2025-04-28 11:13:39

EP.46

(Well Part)

จู่ๆ คนเมาในอ้อมแขนของผมก็กระซิบบอกรักผมซะงั้น ถ้าในเวลาปกติของแจนล่ะก็ไม่มีทางจะได้ยินคำบอกรักด้วยแววตาเสน่ห์แบบนี้เป็นแน่ สงสัยผมต้องขอบคุณคนที่คิดค้นน้ำมึนเมาขึ้นมานี้แล้วล่ะ เพราะมันสามารถเปลี่ยนคนที่แข็งกร้าวในยามปกติ ให้กลายเป็นคนขี้อ่อย ขี้อ้อนมาได้

แต่นั่นก็ทำให้ผมเริ่มคิดอีก ถ้าเธอไปดื่มหนักที่ไหน เธอจะมีท่าทีแบบนี้กับคนอื่นด้วยรึเปล่า ไม่ได้การหลังจากนี้ผมคงต้องเข้มงวดกับเธอหน่อย ก็ตอนนี้เธอคือแฟนผม

ผมอุ้มคนเมามายวางลงโซฟากลางห้อง เพราะผมยังไม่ได้ทายาบริเวณขาและเข่าของเธอที่มันยังปรากฏรอยฟกช้ำ  แม้ตอนนี้มันเป็นรอยจางสีม่วงแล้วก็ตาม แต่เพราะเธอทำตัวยุกยิกนั่งไม่นิ่ง จนผมต้องนั่งโอบรัดเธอจากด้านหลัง

“นั่งนิ่งๆ พี่ทายาให้ก่อน” ผมบีบยาลงในมือก่อนจะเอื้อมลูบไปตามรอยแผลฟกช้ำอย่างเบามือ “ยังเจ็บอยู่ไหม” ผมเอ่ยข้างหูเธอ

“ไม่ค่ะ ไม่เจ็บแล้ว” เสียงอันบางเบาของเธอตอบผม

“ถ้าหายแล้วงั้น.....” ผมพูดให้เธอคิด ก่อนจะงับใบหูของเธอเบาๆ

มือผมเริ่มอยู่ไม่สุขละจากการทายาเลื่อนมาสัมผัสหน้าอกของเธอคลึงเบาๆ ผ่านเสื้อยืนแสนบางที่ผมให้เธอเปลี่ยน ใบหน้าผมโน้มลงเล็กน้อยมองต้นคอระหงส์ที่สวยจนน่ากัน ก่อนจะจุมพิตไปหนึ่งที

แจนที่นั่งหันหลังเงียบ ๆ ตรงหน้าผมไม่พูดอะไรแต่กิริยาท่าทางของเธอกลับตอบสนองในสิ่งที่ผมกำลังทำ เธอปัดปอยผมไปอีกข้างเอียงคอให้  เพื่อให้ผมสัมผัสได้ถนัดขึ้น

ผมจึงอดไม่ได้ที่จะพรมจูบไปทั่วบริเวณต้นคออันขาวเนียนนี้ พร้อมกับปลายลิ้นที่อยากสัมผัสด้วยเช่นกัน อดโลมเลียไปทั่วผมตรงนี้ไม่ได้

เมื่อผมควานหารีโมตไฟห้องก่อนจะปิดมันลง ทำให้ภายในห้องนั้นสว่างด้วยแสงจันทร์นวลทอดเข้ามาเป็นแสงสว่างแทนดวงไฟอิเล็กทรอนิกส์

ความสลัวนั้นยิ่งทำให้เกิดอารมณ์ลุ่มหลง อยากทอดกายให้เป็นหนึ่ง เสียงพึมพำเบา ๆ แรงหายใจถี่ ๆ รวมไปถึงเสียงหัวใจที่เต้นตึกตักจนสามารถได้ยินชัดเจนของคนตรงหน้า ทำให้ผมแทบคลั่ง

แต่จู่ ๆ คนตรงหน้าดันลุกขึ้นพรวด ยกแขนยืดตัวอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เดินไปยังโต๊ะอาหารใกล้กับประตูระเบียงที่เปิดอ้ารับลมเย็น เธอยืนเท้ามือบนโต๊ะนั้นทอดสายตาออกไปด้านนอกราวกับกำลังจ้องมองดวงจันทร์ ก่อนจะหันใบหน้ามาหาผมที่นั่งหน้ามองท่าทีของธออยู่ตรงโซฟา พร้อมเอื้อนเอ่ยเชิญชวนให้ผมอย่างเย้ายวน

“แจนหิวค่ะ” เธอเอ่ยออก โดยที่ผมไม่เข้าใจว่า คำว่าหิว ของเธอสื่อถึงอะไร

“หิว?” ผมลุกขึ้นพลางเดินเข้าไปหาเธอสวมกอดจากด้านหลัง ที่เธอยืนอยู่

“ค่ะ  พอหิวก็อยากเปลี่ยนบรรยากาศ อย่างเช่นห้องครัวนี่ไง” สิ้นคำ เธอหันหน้ามาหายกมือทั้งสองข้างกอบกุมใบหน้าของผมโน้มดึงให้เข้าหาเธอ ริมฝีปากเรียวบางจดจ่ออยู่ริมฝีปากเรียวของผม เป็นเธออีกแล้วที่เริ่มทั้งที่เมื่อกี้ผมเป็นฝ่ายรู้สึกก่อนแท้ ๆ

‘ร้ายไม่เบา แฟนคนนี้’

เรียวลิ้นเราสอง ตอดรัดฟัดเหวี่ยงกันไปมา ราวกับกำลังจะยื้อแย่งลูกอมแสนหอมหวานที่อยู่ภายในโพรงปากของกันและกัน แน่นอนว่าสองมือของเราต่างกุมท้ายทอยของกันและกันพลางกดใบหน้าเข้าหากันอย่างไม่มีใครยอมใคร มันไม่ใช่จูบที่อ่อนโยน แต่มันดุเดือดชนิดพริกทั้งสวนก็ไม่พอ

เราบดจูบกันอยู่นานมากชนิดที่แทบหายใจไม่ทัน พอละริมฝีปากออกจากกัน หน้าผากสองเราแนบชิด หายใจรดใส่กันอย่างรุนแรง แต่มุมปากกลับยกยิ้มให้กันแบบพอใจกับสิ่งที่เกิด

“ถ้าหิว พี่ก็จะประเคนเอาให้อิ่มไปสามวันเจ็ดวัน”

“ย่อมได้เสมอค่ะ”

สายตาจ้องประชันกันอย่างดุเดือด แววตามหยาดเยิ้มเต็มไปด้วยกามารมณ์ที่พลุ่งพล่านเต็มทรวง มือไม้อยู่กันไม่สุข ต่างง่วนอยู่กับร่างกายของกันและกัน และริมฝีปากไม่เคยปล่อยให้ว่าง ผมเริ่มที่จะคลอเคลียตั้งแต่เรียวปาก ซอกคอ วนเวียนอยู่ครู่ ก็นั่งคุกเข่าลงกับพื้น โดยปล่อยให้เธอยืนก้มมองผมแบบนี้

ผมส่งสายตาบ่งบอกถึงความต้องการอย่างหนัก ไม่มีความอ่อนโยนใดๆ นิ้วมือเกี่ยวกางเกงของเธอลง จากนั้นจึงมองดูกึ่งกลางกายของเธอที่ยังมีแพนตี้สีอ่อนกั้นอยู่ แต่ผมเห็นนะ ความเปียกชื้นเป็นดวงเล็กๆ ตรงนั้นซึ่งผมอดไม่ได้ที่จะกดจมูกลงไปสูดดมพลางบดขยี้อย่างหนัก

แจนสะดุ้งเล็กน้อย แต่เธอก็ปรับตัวได้เร็ว วางมือบนหัวผมบ่งบอกถึงความพอใจ ไม่นานผมก็ละใบหน้าออก เอื้อมมือทั้งสองข้างดึงแพนตี้สีอ่อนลงไปกองกับพื้น ตอนนี้ระหว่างขาของเธอปรากฏเสมอกับหน้าผมกลีบอวบฉ่ำนั้นยังคงน่าหลงใหล จนผมแทบบ้า

ผมใช้นิ้วมือผมลากเป็นทางยาวไปมาช้า และเน้นย้ำต้องเม็ดทับทิมกดย้ำ คลึงวนจุดรวมอารมณ์ของเธอ ผมเงยหน้ามองเธอที่เริ่มตัวอ่อนปวกเปียกจนต้องวางมือทั้งสองข้างค้ำยันโต๊ะไว้ไม่ให้ล้มลง

“นี่แค่เพิ่งเริ่มนะแจน” ผมเอ่ยด้วยเสียงกระเส่า เพราะผมกำลังเริ่มไต่ความรู้สึกอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน ถึงเวลาที่ผมอยากจะชิมลิ้มรสสิ่งที่อยู่ตรงหน้า พลางกัดริมฝีปากตัวเองอย่างหื่นกระหาย

ผมยกขาข้างหนึ่งของแจนให้พาดไว้บนโต๊ะ ตอนนี้ตรงนั้นที่อยู่ตรงหน้าของผม ก็พร้อมที่จะทำให้ผมซุกซนแล้ว เพียงแต่เหมือนเจ้าตัวจะเขินอายหนัก

“พะ...พี่ ทำไมต้องจ้องขนาดนั้น ฉันอายนะ” แจนนำมือข้างหนึ่งมาปิดไว้แล้วเบือนหน้าหนี ผมจับมือของเธอให้ออก ก่อนจะเงยมองเธอด้วยรอยยิ้มยกมุมปาก

“ยังอายอยู่เหรอ พี่ไม่เห็นอายเลย”

“พะ..พี่ก็...อึก..อ่า” ผมไม่รอให้เธอบ่น ฝั่งใบหน้าลงลิ้นตรงระหว่างขาเธอทันทีด้วยความกระหายหื่น กับผู้หญิงคนนี้เป็นคนเดียวที่ทำให้ผมอยากชิมไปทั้งเรือนร่าง

ผมลากลิ้นไปมาพลางขบ เม้ม ดูด ชิม จนเป็นเสียงเฉอะแฉะดังไปทั่ว แจนเองที่ตอนแรกเขินอายพอได้รับความเสียวที่ผมประเคนให้เธอก็ใช้มือข้างหนึ่งค้ำยันโต๊ะไว้ อีกข้างไว้บนหัวผม และดูเหมือนขาของเธอจะอ้ามากขึ้นทำให้ผมทำได้ถนัด ส่วนสะโพกของเธอนั้นไม่ต้องพูดถึงจากที่พยายามหดเกร็ง ตอนนี้กลับแอ่นรับเรียวปากผม เด้งเป็นจังหวะตามที่ผมลงลิ้นอย่างวาบหวาม

ผมช้อนสายตาเงยไปมองคนที่ยืนก้มมองผมอยู่ ดวงตาเธอมองผมด้วยความซ่าน ใบหน้าแดงก่ำ นัยต์ตาคู่สวยปรือตาฉ่ำราวกับกำลังร้องขอให้ผมทำได้ตามใจชอบ

ใครจะทนเห็นคนที่รักเชื้อเชิญไหว ผมละหน้าออก ใช้นิ้วมือแหวกกลีบอวบฉ่ำนั่นแยกออกจากกัน มันจึงปรากฏปุ่มเม็ดนั้นเด่นชัด ปลายลิ้นผมสั่นระริก เลียเม็ดทับทิมนั่นเป็นจังหวะเบาๆ แต่รัวถี่ยิบตา

“อ่ะ...อ่ะ...พี่เวลล์” แจนครางเรียกชื่อผมออกมา มือที่วางไว้บนหัวผมของเธอจิกอย่างรุนแรงดูท่าอารมณ์ของเธอคงใกล้จะเสร็จ มันทำให้ผมยิ่งอารมณ์เสียวซ่านจนรับรู้ได้ว่ากึ่งกลางกายของผมมันเริ่มผงาดภายในร่มผ้าแล้ว

“ขอเร็วอีกนิดค่ะ จะ..แจนเสียว” เพราะแรงทึ้งบนหัวผมของมือเธอ เหมือนคอยย้ำว่าเธอใกล้เสร็จดังนั้นผมจึงใช้ลิ้น เลียฉก อย่างรุนแรงและเร็วขึ้นทวีคูณ “อ่า.............” ไม่นานนัก เธอก็จิกทึ้งหัวผม กระตุกตัวแรง เป็นจังหวะ ดวงตาปรือ ซู้ดปากดังลั่น น้ำรักฉ่ำของเธอไหลเป็นทาง ทำให้ผมก้มหน้าดูดกลืนน้ำรักหวานฉ่ำระหว่างขาของเธอ เสียงดัง ผมทั้งดู ทั้งเลีย และกลืนจนเกลี้ยง

ผมเช็ดปากมองคนที่ยืนอยู่ตอนนี้ทรงตัวไปไหว ทรุดตัวลงนั่งกับพื้นหอบหายใจรัวระริน ก่อนจะมองผมที่นั่งคุกเข่าอยู่ก่อนแล้ว

“แค่เริ่มพี่ก็กะเอาแจนตายเลยเหรอคะ”  เธอพูดแหบพร่า ดูเหมือนเธอทั้งเหนื่อยทั้งเสียวในเวลาเดียวกัน ผมเชยคางเธอให้เงยหน้ามองมาที่ผม สายตาวาบหวามของคนที่เพิ่งเสร็จในอารมณ์ของเธอช่างน่ารัด เอ้ย น่ารักจริงๆ ทำเอาผมทนไม่ไหวแล้ว

ผมประทับริมฝีปากลงไปบดขยี้เจ้าเรียวปากสีชมพูนั่นอีกครั้ง ก่อนจะเป็นฝ่ายยืนขึ้นบ้าง ก้มมองเธอที่นั่งอยู่กับพื้นด้วยสายตาเว้าวอน

“แจน ดูดให้พี่หน่อย” ผมเอ่ยด้วยเสียงกระเส่า ตอนนี้แก่นกลางกลายของผมมันเริ่มแข็งขืนขึ้นมาแล้วนะสิ เธอช้อนสายตาขึ้นมามองดวงตาผม ก่อนจะเปลี่ยนมาจ้องเจ้าแท่งแข็งขืนนั้นภายใต้ร่มผ้า

แจนไม่พูดอะไรเธอเขยิบเข้ามา ตอนนี้ใบหน้าของเธออยู่ในตำแหน่งเดียวกับกึ่งกลางกายของผม มือทั้งสองข้างของเธอคลึงมันเบาๆ แม้ผมจะยังสวมกางเกงสแล็ค เธอลูบมันอย่างแผ่วเบาวนเวียนไปมา ใบหน้าและหูของเธอแดงฉ่ำยิ่งกว่าเดิมที่สำคัญผมได้ยินแม้กระทั่งเสียงกลืนน้ำลายของเธอหลายครั้งมาก ดูเหมือนคราวนี้คงเป็นผมที่ต้องทำใจรับการประเคนอย่างหนักหน่วงเธอแล้วล่ะ

ผมใช้สองมือปลดเข็ดขัดออกโยนทิ้งไปไกล แต่หลังจากนั้นก็เป็นเธอที่ขัดการปลดกระดุม รูดซิบและถกกางเกงลงต่ำจนกองกับพื้นเอง ตอนนี้เจ้าแท่งสวรรค์ของผมที่แข็งขืนพาดเฉียงอยู่ในแพนตี้ของผม มันนูนออกมาแทบทะลัก แจนแทบไม่ละสายตาจากมัน และก็เป็นเธอที่ค่อย ๆ ถกกางเกงในของผมลงไปกองไว้ตรงเข่า

คราวนี้มันเด้งตระหง่านชี้ไปยังหน้าเธอ จากที่คิดว่าพอเธอเห็นเต็มตา เธอคงเบือนหน้าด้วยความเคอะเขิน แต่เปล่าเลย เธอกลับเบิกตามอง ยกยิ้มเลียริมฝีปากราวกับนางมารที่พร้อมจะแทะโลมซะแบบนั้น

สองมือเธอกุมเจ้าแท่งสวรรค์ของผมก่อนจะขยับมือช้าๆ แหงนมองดูใบหน้าผมราวกับต้องการดูปฏิกิริยาที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้

“อื้อ ...อืม”  และเป็นไปตามคาดผมทนมือนุ่มคู่นี้ไม่ไหว เงยหน้าร้องเสียงครางในลำคอออกมาเบาๆ  พอก้มมองคนด้านล่างก็พบว่ายิ้มร้ายชอบใจ 

เธอแลบลิ้นออกมาตวัดปลายลิ้นถี่ ๆ ลงบนหัวของเจ้าแท่งสวรรค์ของผม แน่นอนว่ามันสั่นระริกคามือเธอ ผมได้ยินนะเสียงหัวเราะในลำคอนั่น เหมือนเธอกำลังจะเอาคืน

“แกล้งพี่เหรอแจน” ผมเอื้อมมือลูบหัวเธอเบา ๆ เธอเงยหน้ามาคว้ามือผมจากนั้นก็ดูดนิ้วผมเสียงดังจ๊วบ...ทำเอาผมสะดุ้งไม่คิดว่าเธอจะมาไม้นี้

“ไม่ได้แกล้งค่ะ จะเป็นฝ่ายเอาให้พี่ขาดใจบ้าง” หลังจากเธอละริมฝีปากจากนิ้วมือผมที่ตอนนี้มันชุ่มไปด้วยน้ำลายของเธอ เธอก็หันสายตากลับไปจ้องกึ่งกลางกายของผมต่อ  คราวนี้เธอใช้ลิ้นของเธอบรรเลงเลียไปทั่วมันจนมันชุ่มไปด้วยน้ำลายของเธอชนิดที่ว่าเปียกแฉะ แต่แม้ผมจะเสียวซ่านแค่ไหนผมก็อดทนไว้ไม่ยอมแตกง่าย ๆ หรอก

แจนเองก็ดูเหมือนจะเสียวไม่ไหวเช่นกันเพราะนอกจากเธอโลมเลียเจ้าแท่งของผมแล้ว มืออีกข้างของเธอก็ง่วนกับการตะบี้ตะบันระหว่างขาของตัวเองไปด้วย เพียงแค่ผมทอดมองภาพนี้ที่เธอทั้งทำให้ผม และทำให้ตัวเองแค่นี้ผมก็แทบเสียวจนแทบบ้า

เธอละมือสองข้าที่กุมกึ่งกลางกายของผม และที่ระหว่างขาเธอ เปลี่ยนมาค้ำยันพื้นคุกเข่า ใบหน้าจ่อตรงแท่งแข็งขืนของผม ก่อนที่เธอจะสวมอุ้งปากเล็ก ๆ เข้ากับแท่งแข็งขืนของผม สัมผัสนวลนุ่มนั่นทำเอาผมครางซี้ด กัดฟันแน่นจนสันครามคมชัด พลางก้มมองคนข้างล่างที่กำลังช้อนนัยต์ตาสีเข้มฉ่ำ แหงนมองเพื่อเฉยชมท่าทีของผม ขณะที่อุ้งปากเธอเต็มไปด้วยแท่งแข็งขืนผมเกือบมิดลำ

ใครจะอดเห็นภาพนี้ได้ ผมกลืนน้ำลายไปหลายอึก ก่อนจะค่อยๆ สอบเอวใส่ปากเธอช้าๆ และเธอเองก็รับมันเป็นจังหวะที่ชำนาญมากกว่าครั้งก่อนเป็นไหน ๆ

“อื้ม...ดีแจน” ผมลูบหัวเธอก่อนจะกดแรงมือจับหัวเธอไว้ สอบเอวเร็วขึ้นแรงขึ้น อย่างลืมตัวเพราะความเสียว จนเกิดเป็นเสียงดังจากแรงดูดเฉอะแฉะของน้ำลายเธอที่ดังสนั่น

ดูเหมือนคงกระหน่ำสอบเอวแรงและเร็วเกินไป จนเธอทักท้วงโดยการยกมือทั้งสองข้างมาตบตีที่ต้นขาแกร่งของผม ผมรู้ว่าตอนนี้คงกระทุ้งจนหัวปลายใหญ่นั่นเข้าลึกเกินไป แต่ใครจะไปหยุดความเสียวของร่างกายนี่ไว้กันได้ล่ะ

“ซู้ด...พี่จะไม่ไหวแล้ว”

“....”

“พี่จะเสร็จแล้ว”

“....”

“อ่า...อื้ม”

ทันใดนั้นร่างผมก็กระตุกแรงเป็นจังหวะ น้ำรักขุ่นอุ่นร้อนก็ทะลักออกมาจากกึ่งกลางกายผมสู่โพรงปากอันอ่อนนุ่มของเธอ ผมไม่อยากบังคับให้เธอต้องกลืนมันหรอก ดังนั้นครั้งนี้เลยไม่กดหัวเธอแนบกับส่วนนั้นของผมอีกแล้ว แต่ผิดคาดเธอไม่ยอมละอุ้งปากออกจากแท่งสวรรค์ของผม แต่กลับดูดกลืนด้วยความกระหายอย่างตั้งใจเธอดูดกลืนไม่ให้เหลือแม้สักหยด แถมทั้งยังใช้ลิ้นโลมเลียไปทั่วราว แบบนี้ใครจะทนไหว มันพร้อมผงาดอีกรอบแล้ว

(Well Part End)

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Related chapters

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.47 คืนร้อนคืนรัก

    ให้ตายเถอะ เสียวมากอยู่หรอก แต่ดูเหมือนคนที่ยืนอยู่จะเสียวกว่าฉันมากไปหน่อยไหม เล่นสอบเอวใส่ปากฉันจนมิดลำแทบสำลัก ดีนะว่าควบคุมมันไว้ทันทันทีที่เขากระตุกตัวปล่อยน้ำขุ่นอุ่นร้อนของเขาออกมาเต็มโพรงปากฉัน ฉันก็ตั้งใจกลืนมันทุกหยดไม่ให้เหลือ รอบนี้เหมือนเขาไม่ได้บังคับ แต่เป็นฉันเองที่เสียวซ่านจนอยากจดจ่ออยู่ตรงกึ่งกลางกลายเขาอีกสักหน่อย แต่พอโลมเลียได้ไม่ทันไร มันกลับมาแข็งขืนขึ้นอีกครั้งแล้ว‘พี่เวลล์ แอบหื่น นะเนี่ย’พอฉันละปากออกจากเจ้าแท่งที่ตอนนี้มันพยักหงึก ๆ อีกรอบนั้น ฉันก็ทรุดลง มือยันพื้นหยัดตัวไว้ หอบหายใจแรงจนต้องเปลี่ยนมานั่งขัดสมาธิ ยกมือเช็ดคราบบริเวณริมฝีปากพลางหายใจหอบถี่ด้วยความเหนื่อย แต่นั่งได้ไม่นาน คนที่ยืนจ้องมองกันอยู่ก็สอดแขนใต้รักแร้ฉัน ดึงฉันขึ้นให้ยืนจากนั้นก็สวมกอด“เหนื่อยแล้วเหรอ” เขากระซิบด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ส่วนฉันหอบหายใจแรงเหนื่อยจริง ๆ นั่นแหละหายใจไม่ทัน“ค่ะ เหนื่อย” ฉันตอบไปตามตรงแม้ว่าตรงนั้นจะปวดหนึบเพราะอยากมากก็ตาม“แต่พี่ไม่เหนื่อยเลยนะ” เขาเอ่ยเสียวแผ่วเบาก่อนจะงับใบหูเล็กๆ ของฉัน ตอนนี้เขาคงอารมณ์มาเต็มที่เพราะลมหายใจที่รดฉันมันร้อนมาก ร้อนช

    Last Updated : 2025-04-29
  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.1 ชีวิตมหาลัย

    ณ. คอนโด “แจนมึงตื่นได้แล้ว นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ววะ จะสายแล้วนะมึง” เสียงของยัยมีน เพื่อนรูมเมทของฉัน เรียกฉันตื่นจากภวังค์ที่กำลังเฝ้าพระอินทร์อยู่ ร่างกายของฉันเหยียดตรงบนฟูกนอนหนาอันแสนนุ่มสบาย บิดซ้ายขวา ด้วยความขี้เกียจก่อนเอ่ยไปด้วยความหงุดหงิด“กูไม่มีเรียนเช้า มีเรียนบ่ายสองโมงโน้น” ฉันตอบไปในขณะที่ลูกตายังไม่พร้อมเปิดด้วยซ้ำ“ทำไมมึงไม่บอกกูไว้ก่อนล่ะ คนอุตส่าห์เข้ามาปลุก” มีนทำหน้านิ่วใส่ ก่อนจะนั่งลงเก้าอี้ตรงเครื่องแป้งปลายเตียงของฉัน ฉันลืมตาตื่นมาก็พบว่ามันนั่งได้น่าเกลียดมาก“นี่ยัยมีน มึงอยู่ในชุดนักศึกษารัดติ้ว กระโปรงก็แทบจะเสมอหู ช่วยนั่งดีๆ หน่อย เห็นหมดแล้ว” ฉันได้แต่เอิอมกับความไม่ระวังตัวของเพื่อนสนิทคนนี้ เอาล่ะฉันจะมาแนะนำก่อน พวกเราสองคนเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ ม.ต้น จวบจน ม.ปลาย แม้แต่มหาลัย เรายังเลือกเรียนที่เดียวกันอีก เพียงแต่เราไม่ได้เรียนคณะเดียวกัน ยัยมีนมีความฝันอยากเป็น นักข่าว พิธีกร อะไรทำนองนี้ นางจึงเลือกเรียนนิเทศ ส่วนฉันเรียนวิศวกรรมเครื่องกล เพราะอยากเรียนแค่นั้นแหละ เราสองคนค่อนข้างตัวติดกันไปไหนไปกัน แม้รสนิย

    Last Updated : 2025-03-26
  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.2 ปาร์ตี้ สาวสาวสาว

    วันนี้ฉันมีเรียนเพียงคาบเดียวเท่านั้น แต่ก็ยังกลับทันทีไม่ได้ เนื่องจากงานกลุ่มที่ต้องช่วยกันระดมความคิด กว่าจะลงตัวก็ปาไปสองทุ่มกว่าแล้ว พอกำลังจะกลับ เสียงไลน์ก็ดังขึ้นและแน่นอนว่ามันมาจากเพื่อนสนิทฉันเองMeeny : วันนี้ไปลั๊นลากันเพื่อนรักJanny : ไม่ไปMeeny : มึงต้องไปค่ะเพื่อน กูจองโต๊ะแล้วค่ะJanny : เพื่ออะไรMeeny : กูเพิ่งอกหักนะ ก็ต้องยาใจป่ะJanny : ยาใจที่ว่าคือดื่มงั้นเหรอMeeny : ใช่แล้ว โสดแซ่บขนาดนี้ ก็ต้องดื่มต้องเที่ยว ควงผู้สักหน่อยJanny : จะไปกันสองคน?Meeny : มีกุ้กอีกคนJanny : ไม่ได้เจอมันมาสักพักเลย ไปก็ไปMeeny : พูดง่ายแบบนี้ดีมากเพื่อนสาว ไว้เจอกันรีบกลับล่ะ ฉันขับรถมาถึงคอนโด ก็พบว่ายัยมีนแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ชุดเดรสสั้นเกาะอกสีขาว โชว์เนินนม และเรียวขา แน่นอนว่าต้องเอ็กซ์ ราวกับแม่เสือน้อยสุดยั่วอย่างเคย ผมลอนยาวสลวย พ่วงด้วยเครื่องประดับวิบวับ ส่วนฉันแน่นอนว่ามันตรงกันข้าม จัดเดรสดำยาวถึงเข่าด้านหน้ามิดชิด แต่มีลูกเล่นเว้าหลังจนเกือบสะโพกเผยให้เห็นแผ่นหลังอันขาวเนียน ตัดกับสีผมไวน์แดงสั้นประบ่า สวยเฉี่ยวน่าหลงใหลไม่แพ้กัน

    Last Updated : 2025-03-26
  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.3 รุ่นพี่หมอ

    จากนั้นจึงลุกมุ่งไปยังโต๊ะของเหล่ารุ่นพี่หมอปีห้า ที่ยัยมีนบอกไว้ เดินผ่านเบียดเสียดคนมากมาย บางคนก็ดูเหมือนจะรู้จักฉันอยู่บ้างพยายามจะเดินเข้าหา แต่ฉันก็ยกแก้วเป็นการปฏิเสธไปด้วยหน้าตาเรียบเฉยเมื่อแหวกฝูงชนจนมาถึงโต๊ะ ก็เห็นยัยมีนยืนคุยจ้อกับบรรดาหนุ่มๆ อย่างสนุก เอาเถอะปล่อยนางสักวัน อกหักมาก็แทบตาบวมมาหลายวัน ส่วนยัยกุ้กก็นั่งตัวแข็งทื่อราวกับหลักกิโล นางคงทำตัวไม่ถูกสินะ ส่วนบรรดารุ่นพี่ในโต๊ะนั้นมี สามคน อืม...ก็สมควรที่ยัยมีนจะโดนตกง่าย ๆ แต่ละคนดูหล่อ สะอาดเนี้ยบ เข้าท่าอยู่ ยัยมีนคงสนใจรุ่นพี่คนที่ยืนคุยด้วยกันนั่นสินะ อีกคนผมยาวมัดรวบแอบเห็นเหล่ไปมองยัยกุ้กอยู่เหมือนกัน แต่อีกคนนี่สิเอาแต่ควงแก้วเหล้าดื่มเงียบๆเหมือนไม่ได้สนใจวงสนทนาเท่าไหร่ ยอมรับว่าคนนี้ดูหล่อสุดๆ และเป็นจุดสนใจของโต๊ะนี้ เพราะไม่ว่าจะมองไปสาว ๆ โต๊ะไหน ก็ต้องมีเหล่มามองเขาตลอดทั้งนั้น“ยัยมีน กุ้ก” สิ้นเสียงเรียก ยัยมีนหันหลังมากวักมือยกใหญ่ ส่วนกุ้กนั้นก็ฉีกยิ้มราวกับเห็นแสงสว่างปลายอุโมงค์ เหนื่อยหน่อยนะกุ้ก“โทษที พอดีไปเอาเครื่องดื่มนิดหน่อย” หลังจากกระซิบข้างหูยัยมีนแล้ว ฉันก็นั่งลงโซฟาข้าง ๆ รุ่นพี่

    Last Updated : 2025-03-26
  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.4 Spark

    ฉันเองก็ยืดตัวกลับมายังตำแหน่งที่เดิม ราวกับไม่ได้พูดอะไรออกไป หันไปสนใจแก้วเหล้าต่อ เอาจริงฉันยอมรับว่ารุ่นพี่เวลล์หล่อมาก ๆ ทั้งรูปร่างหน้าตาเขาก็ทำให้ฉันรู้สึกอย่างว่าจริง ๆ เนื้อแท้ของฉันเป็นคนติดเรื่องอย่างว่าแต่เพราะประสบการ์ณบนเตียงกับแฟนเก่าเมื่อนานมาแล้วมันห่วยแตก แย่สิ้นดี และกลับพบว่าการช่วยตัวเอง รวมไปถึงเซ็กทอยยังทำให้ฉันไปถึงฝั่งฝันกว่าแฟนเก่าซะอีกก็ทำให้ฉันปรับเปลี่ยนวิธีระบายไป แถมผู้ชายที่พยายามจะเข้าหาฉันนั้นก็ไม่ดึงดูดเลยสักนิด แต่กลับคนตรงหน้านี้ ไม่รู้ฉันเป็นอะไรแบบอยากได้ชิบหาย แค่อยากได้เรื่องอย่างว่านะ ไม่ได้ต้องการความรู้สึกผูกพันฉันแฟนแต่อย่างใดเราสองคนยังนิ่งเงียบแบบนั้น ต่างคนต่างอยู่ในภวังค์ของตัวเอง สลับมองกันไปมาอย่างหยั่งเชิง ไม่มีใครเริ่มปริปากพูดจวบจนที่ทั้งสี่คนที่ออกไปเต้นไปสูบบุหรี่กลับมานั่งยังที่เดิมแล้ว“น้องแจนไม่ออกไปเต้นบ้างเหรอครับ ไม่เบื่อเหรอ” พี่แม็กเอ่ยถาม ฉันได้แต่เงยหน้ายิ้มไม่ได้ตอบอะไร และตอนนี้ฉันรู้สึกได้ว่าเครื่องแอลที่ฉันดื่มไปเริ่มออกฤทธิ์ทำเอาสะลึมสะลืออยู่เหมือนกัน แต่ยังควบคุมสติได้อยู่“พี่แม็กคะ ยัยแจนไม่ใช่สายเต้น สายสูบ

    Last Updated : 2025-03-26
  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.5 คืนแรก คืนเดียว เร่าร้อน

    EP.5“ให้ตายเถอะ ตื่นเต้นชะมัด” ฉันเข้าห้องน้ำจากนั้นออกมายืนส่องกระจกมองหน้าของตัวเอง ตอนนี้หัวใจฉันเต้นแรงเร็วทะลุนรกสัสๆ ไม่ใช่เพราะฉันประหม่าอะไรหรอก แต่มันเป็นความรู้สึกหิวกระหาย ผู้ชายคนนี้แรงดึงดูดให้เข้าหามากมายจริงๆ สมแล้วที่เพียงเขาเดินมาตามทางผู้หญิงในคลับก็จ้องตาเป็นมัน แต่ขอโทษนะที่ฉันขอคว้าโอกาสนี้ตัดหน้าพวกหล่อนไปก่อนโดยปกติฉันเป็นคนนิ่งพูดน้อย แต่พอเป็นเรื่องอย่างว่าภายในร่างกายมันก็ซู่ซ่าไปหมด ก็นะคนเราย่อมมีเรื่องดำมืดภายในตัว แต่อย่างน้อยสิ่งที่ฉันชอบจะไม่ทำผิดศีลธรรมเด็ดขาด นั้นคือคำปฏิญาณของฉันฉันคว้ากระเป๋าเดินออกมาจากห้องน้ำหยุดมองไปยังรุ่นพี่เวลล์ที่ยืนอยู่มุมอับอันมืดสลัว ก่อนจะยักคิ้ว และเดินนำไปก่อน เพราะคลับแห่งนี้ฉันมาบ่อยมาก บางครั้งหากเมาหนักๆ ฉันก็มักจะเปิดห้องนอนที่นี่เลย เพียงแค่ไลน์หาพี่พลเจ้าของคลับ พนักงานด้านบนก็สามารถจัดหาห้องว่างให้ทันที และแน่นอนครั้งนี้ฉันก็ไลน์ด่วนจองแล้วเหมือนกันเมื่อฉันเอื้อมมือเปิดประตูห้อง ก็หันมองรุ่นพี่เวลล์ที่มีท่าทีสงสัยเขาหยุดตรงหน้าประตูมองฉันอย่างมีคำถามมากมาย แต่สุ

    Last Updated : 2025-03-27
  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.6 ณ.ห้องสวีท คลับ

    ฉันกำลังบรรเลงเพลงรักเร่าร้อนบนเตียงกับรุ่นพี่เวลล์อยู่ ตอนนี้ใบหน้าเขาฝังหมกหมุ่นอยู่กับระหว่างขาฉัน ให้ตายเถอะเสียวจนใจจะขาด เขาใช้ลิ้นได้เก่งมาก ทำเอาฉันแทบขึ้นสวรรค์อยู่รำไร คิดไม่ผิดจริง ๆ ที่หน้าด้านอ่อยกับเขาตรงๆ“พี่เวลล์ ขอเร็วอีกนิดค่ะ ซี๊ดดดด มะ ไม่ไหวแล้ว” เขาตอบสนองฉันเร็วมาก ลิ้นเขารัวแรงเร็วกว่าเดิมเยอะ ก่อนที่ฉันจะเสร็จสม ฉันก็ใช้แรงที่มีกดหัวเขาแรงขึ้น เด้งสะโพกเข้าหาด้วยความดิบเถื่อนก่อนที่น้ำรักของฉันจะพรั่งพรูออกมาเปื้อนแฉะไปหมด“พี่เวลล์....อ่า” ฉันคลายมือออก ค่อยๆ พยุงตัวขึ้นมองเขาใบหน้าอันหล่อเหลานั้นยิ้มกรุ่นมองฉันราวกับถือชัย หึ...ยอมรับว่าฉันโดนเขาน็อคไปหนึ่งยก เสร็จสุขสมใจล่ะ แต่เอาเถอะฉันจะไม่ยอมให้เขาอยู่เหนือกว่าฉันหรอก ฉันจะทำให้ใบหน้ายิ้มกรุ่นของเขานั้นกลายเป็นเหยเกให้ได้เลยฉันเข้าไปคล้องคอเขาอีกครั้งยื่นหน้าประกบจูบอย่างตั้งใจ คราวนี้เป็นฉันที่เป็นฝ่ายผลักเขานอนราบลงบ้าง มือทั้งสองข้างของเราประสานกันมองตากันด้วยความโหยหา“พี่เวลล์ ขอฉันสำรวจร่างกายพี่บ้างนะคะ” สิ้นคำเขาจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออกแสดงให้เห็นถึงหุ่นพระเจ้าปั

    Last Updated : 2025-03-28
  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.7 เช้าวันใหม่..

    โอ๊ยเมื่อยตัวไปหมด เมื่อคืนฉันกับพี่เวลล์จัดหนักกันยกใหญ่จนตีสี่ กว่าฉันจะตื่นนอนก็ปาไปเกือบเที่ยง ดีนะว่าวันนี้มีเรียนบ่ายสองโมง ส่วนเขายังอยู่และดูเหมือนจะตื่นก่อนฉันเสียอีก ซึ่งเขากำลังเล่นมือถือ อยู่เงียบ ๆ ข้างฉันเราสองคนต่างมองหน้ากัน แต่กลับไม่มีใครปริปากพูดอะไรเลย เหมือนเรากลับมาเป็นอีกตัวตนหนึ่งที่เป็นคนเงียบๆ พูดน้อย ที่พูดมากตอนกลางคืนนั้นก็คงเป็นฤทธิ์แอลที่ถาโถมซัดดื่มอย่างกับน้ำเปล่านั่นแหละฉันละจากหน้าเขาหยิบผ้าขนหนูผืนหนึ่งที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงพันรอบตัวเพื่อเข้าไปอาบน้ำแต่ทันทีที่ลุก กลับโดนคนข้างๆ ดึงแขนให้กลับไปในอ้อมแขนของเขาก่อนจะก้มลงประทับริมฝีปากจูบเฉยเลย ก็จูบตอบเขาแหละเอากันทั้งทีก็เอาให้คุ้ม เพราะคงไม่มีโอกาสแบบนี้อีกแล้ว แต่เพราะมีเรียนบ่ายสอง ถ้าขืนมัวต่อมีหวังติดลมดังนั้นจึงกลั้นใจผลักเขาออกไป“ขอตัว พอดีมีเรียนต่อค่ะ” ฉันหยักคิ้วก่อนจะลุกไปอาบน้ำชำระร่างกายทันที เพราะตอนนี้เหนียวตัวจากเหงื่อสุดๆ พออาบน้ำเสร็จก็พบว่าเขาแต่งตัวเรียบร้อยไปก่อนแล้ว“พี่ไม่อาบน้ำก่อนเหรอคะ”“ไม่ครับ จะกลับไปอาบที่ ร

    Last Updated : 2025-03-29

Latest chapter

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.47 คืนร้อนคืนรัก

    ให้ตายเถอะ เสียวมากอยู่หรอก แต่ดูเหมือนคนที่ยืนอยู่จะเสียวกว่าฉันมากไปหน่อยไหม เล่นสอบเอวใส่ปากฉันจนมิดลำแทบสำลัก ดีนะว่าควบคุมมันไว้ทันทันทีที่เขากระตุกตัวปล่อยน้ำขุ่นอุ่นร้อนของเขาออกมาเต็มโพรงปากฉัน ฉันก็ตั้งใจกลืนมันทุกหยดไม่ให้เหลือ รอบนี้เหมือนเขาไม่ได้บังคับ แต่เป็นฉันเองที่เสียวซ่านจนอยากจดจ่ออยู่ตรงกึ่งกลางกลายเขาอีกสักหน่อย แต่พอโลมเลียได้ไม่ทันไร มันกลับมาแข็งขืนขึ้นอีกครั้งแล้ว‘พี่เวลล์ แอบหื่น นะเนี่ย’พอฉันละปากออกจากเจ้าแท่งที่ตอนนี้มันพยักหงึก ๆ อีกรอบนั้น ฉันก็ทรุดลง มือยันพื้นหยัดตัวไว้ หอบหายใจแรงจนต้องเปลี่ยนมานั่งขัดสมาธิ ยกมือเช็ดคราบบริเวณริมฝีปากพลางหายใจหอบถี่ด้วยความเหนื่อย แต่นั่งได้ไม่นาน คนที่ยืนจ้องมองกันอยู่ก็สอดแขนใต้รักแร้ฉัน ดึงฉันขึ้นให้ยืนจากนั้นก็สวมกอด“เหนื่อยแล้วเหรอ” เขากระซิบด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ส่วนฉันหอบหายใจแรงเหนื่อยจริง ๆ นั่นแหละหายใจไม่ทัน“ค่ะ เหนื่อย” ฉันตอบไปตามตรงแม้ว่าตรงนั้นจะปวดหนึบเพราะอยากมากก็ตาม“แต่พี่ไม่เหนื่อยเลยนะ” เขาเอ่ยเสียวแผ่วเบาก่อนจะงับใบหูเล็กๆ ของฉัน ตอนนี้เขาคงอารมณ์มาเต็มที่เพราะลมหายใจที่รดฉันมันร้อนมาก ร้อนช

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.46 เปลี่ยนบรรยากาศ

    EP.46(Well Part)จู่ๆ คนเมาในอ้อมแขนของผมก็กระซิบบอกรักผมซะงั้น ถ้าในเวลาปกติของแจนล่ะก็ไม่มีทางจะได้ยินคำบอกรักด้วยแววตาเสน่ห์แบบนี้เป็นแน่ สงสัยผมต้องขอบคุณคนที่คิดค้นน้ำมึนเมาขึ้นมานี้แล้วล่ะ เพราะมันสามารถเปลี่ยนคนที่แข็งกร้าวในยามปกติ ให้กลายเป็นคนขี้อ่อย ขี้อ้อนมาได้แต่นั่นก็ทำให้ผมเริ่มคิดอีก ถ้าเธอไปดื่มหนักที่ไหน เธอจะมีท่าทีแบบนี้กับคนอื่นด้วยรึเปล่า ไม่ได้การหลังจากนี้ผมคงต้องเข้มงวดกับเธอหน่อย ก็ตอนนี้เธอคือแฟนผมผมอุ้มคนเมามายวางลงโซฟากลางห้อง เพราะผมยังไม่ได้ทายาบริเวณขาและเข่าของเธอที่มันยังปรากฏรอยฟกช้ำ แม้ตอนนี้มันเป็นรอยจางสีม่วงแล้วก็ตาม แต่เพราะเธอทำตัวยุกยิกนั่งไม่นิ่ง จนผมต้องนั่งโอบรัดเธอจากด้านหลัง“นั่งนิ่งๆ พี่ทายาให้ก่อน” ผมบีบยาลงในมือก่อนจะเอื้อมลูบไปตามรอยแผลฟกช้ำอย่างเบามือ “ยังเจ็บอยู่ไหม” ผมเอ่ยข้างหูเธอ“ไม่ค่ะ ไม่เจ็บแล้ว” เสียงอันบางเบาของเธอตอบผม“ถ้าหายแล้วงั้น.....” ผมพูดให้เธอคิด ก่อนจะงับใบหูของเธอเบาๆมือผมเริ่มอยู่ไม่สุขละจากการทายาเลื่อนมาสัมผัสหน้าอกของเธอคลึงเบาๆ ผ่านเสื้อยืนแสนบางที่ผมให้เธอเปลี่ยน ใบหน้าผมโน้มลงเล็กน้อยมองต้นคอระหงส์ท

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.45 แฟนผมครับ

    EP.45พี่เวลล์พาฉันขับรถออกจากร้านอาหาร ฉันมองเขาอย่างคาดเดาความคิดไม่ได้สักนิดว่าเขาจะพาฉันไปที่ไหน ทำอะไร ฉันรู้ได้แค่ว่าตอนนี้เขารู้สึกเหมือนร่างท่านมารสุดหล่อสายตาสุดแซ่บที่สามารถชี้นิ้วสั่งฉันให้ทำอะไรก็ได้แบบนั้น สายตาความอ่อนโยนที่เคยเห็นมันไม่มีเลยสักนิด ดูร้ายๆ เหมือนจ้องจะงับเหยื่ออยู่ตลอด“วันนี้พี่แปลกๆ นะคะ” ฉันจ้องมองเขาตาไม่กะพริบ ก็ดูสิขนาดขับรถอยู่ก็ทำมุมปากยกยิ้มเป็นระยะ ดื้อๆ เขาเหมือนคนโดนเข้าสิงอ่ะ“ฮ่า....พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”“เนี้ย หัวเราะแบบนี้ก็แปลกแล้ว พี่ไปโดนยาอะไรมารึเปล่า” ฉันยืดหน้าไปมองเขาที่กำลังตั้งใจขับรถใกล้ๆ จ้องเขาอย่างคาดคั้น แต่ไม่ทันที่ฉันได้ตั้งตัว เขากลับหันมาจุ๊บฉันหนึ่งทีที่ริมฝีปากแล้วกลับไปสนใจกับการขับรถต่อฉันหดตัวกลับมานั่งประจำที่ตัวเอง ยกมือลูบปากตัวเองเบา ๆ ก่อนจะมองค้อนคนข้าง ๆ วันนี้ปากฉันเปื่อยไปหมดแล้วเพราะเขาแต่ถามว่าชอบไหม ริมฝีบางของเขาฉันต้องชอบอยู่แล้วล่ะ“พี่จะบอกฉันได้รึยังว่าจะพาฉันไปไหน”&ldquo

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.44 ปรับความเข้าใจ

    EP.44แม้ตอนนี้ฉันจะมีอะไรให้คิดมากมาย แต่เมื่ออยู่กับเพื่อน ๆ ฉันก็ต้องเฮฮาให้เต็มที่ สายตาอาจจะยังดูออกว่าหนักอึ้งเพราะยังเอาแต่คิดถึงเขา แต่ฉันก็ต้องฝืนเพราะพวกเราทุกคนในโต๊ะนี้ต่างผ่านนรกที่เรียกว่าโปรเจคเล็ก ๆ ปีสามกันมาจะให้มาเสียบรรยากาศเพราะฉันได้ยังไงล่ะอาหารที่สั่งเริ่มทยอยจัดวางบนโต๊ะของพวกเรา จากโต๊ะที่โล่งโจ้ง ตอนนี้กลับดูแคบไปถนัดตา เพราะหน้ามืดตามัวสั่งกันแบบไม่ยั้งคิด ตอนนี้ก็เลยมาลำบากท้องของพวกเราเองล่ะนะ“สั่งกันขนาดนี้จะกินหมดเหรอ” พลอยมองอาหารบนโต๊ะพลางทำหน้าเจื่อน“แค่เห็นก็รู้สึกอิ่มแล้วนะเนี้ย” ฉันพูดพลางกอดอกพิงหลังลงพนักพิง“จะมาโทษฉันคนเดียวไม่ได้นะเว้ย พวกแกเองก็พูดสิ่งที่อยากกินออกมาทั้งนั้น ฉันก็สั่งไปตามนั้น” ไอ้นัทลุกขึ้นยืนยันโต๊ะเถียงขาดใจ“ก็ยังไม่มีใครว่าอะไร นั่งลง ๆ” มิกที่อยู่ข้าง ๆ ไอ้นัทดึงตัวมันนั่งลง“เออ ใจเย็นก็แค่บ่น ๆ กันเท่านั้น ทานกันเถอะเดี๋ยวอาหารเย็นชืดหมด”พวกเราทั้งสี่คน ต่างเอ็นจอยกับอาหารที่อยู่ต

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.43 เข้าใจผิด

    EP.43ณ.คอนโดตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล ฉันก็ปิดมือถือเครื่องนั้นไปเลย ฉันรู้ว่าถ้าเดินออกมาพี่แม็กต้องรีบไปบอกพี่เวลล์แน่ ๆ ฉันยังไม่พร้อมที่จะคุยอะไรกับเขา เพราะตอนนี้แค่พูดเสียงสะอึกอันน่าอายนี่เขาต้องได้ยินแน่ ๆรู้นะว่าภาพที่เห็นนั่นมันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้ แต่ฉันคิดมากไง มากเสียจนไม่อยากจะควานหาคำตอบ ทั้งที่เดินเข้าไปตรงนั้นถามให้รู้เรื่องก็คงจบแล้ว แต่ที่ไม่กล้า เพราะกลัว กลัวจะได้คำตอบที่ไม่อยากได้ยินขึ้นมานะสิฉันผิดเอง ที่จู่ ๆ ก็กลายเป็นคนงี่เง่า เอาไว้อารมณ์อ่อนไหวต่อความรักนี่ลดลง ฉันจะเป็นฝ่ายไปหาเขาเองเพราะยังไงฉันก็เชื่อใจพี่เวลล์อยู่แล้วล่ะ“อ่าวมาแล้วเหรอ” ยัยมีนที่กำลังนั่งกินขนมดูซีรีส์อยู่กลางห้องหันมาทักทายฉัน“พลอยยังไม่มาเหรอ” ฉันที่มองซ้ายมองขวาไม่เห็นเพื่อนอีกคน“ยังไม่เห็นนะ แกไม่โทรถามล่ะ”“ฉันปิดมือถือ” ฉันพูดก่อนจะโยนกระเป๋าลงโซฟาแล้วนั่งข้าง ๆ ยัยมีนที่มันกำลังวางถุงขนมละสายตาจากซีรีส์และหันมาสนใจฉัน“เ

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.42 เข้าใจผิด?

    EP.42(Well Part)ช่วงนี้ผมไม่ได้เจอแจนเลย เพราะผมยุ่งอยู่กับวอร์ดค่อนข้างมาก แถมต้องสะสางงานที่ต้องส่งมหาลัยด้วย จึงได้แค่แชตส่งข้อความ ไม่ก็โทรหากันไม่กี่นาที เหมือนแจนเองก็ยุ่งวุ่นกับการเรียนของเธอเหมือนกัน แต่การไม่ได้เห็นหน้ากันเป็นเวลานานแบบนี้ก็ทำเอาผมรู้สึกแย่เหมือนกันนะ ผมเองก็อยากเจอหน้าเธอสักนิดก็ยังดี อยากได้กำลังใจจากเด็กดื้อคนนั้นตอนนี้ผมอยู่ที่โรงอาหารของโรงพยาบาล กว่าจะว่างมานั่งทานข้าวได้อย่างสบายใจในรอบหลายวันแบบนี้ไม่ได้มีกันง่าย ๆ อีกอยาก เพราะความดื้อดึง ของน้าสาวของผมที่ ตอนนี้กลับมาเป็นแพทย์ประจำการที่โรงพยาบาลของตระกูลหลังจากใช้ชีวิตหลายปีในต่างประเทศน้าใช้อำนาจความเป็นใหญ่คะยั้นคะยอให้ผมมาทานข้าวเป็นเพื่อน มีเหรอที่ผมจะปฏิเสธได้“นี่หลานรัก ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง” น้าผมเอ่ยถามผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“ก็เรียนหนักครับ” ผมก้มหน้าทานข้าวเงียบ ๆ ขรึม ๆ ตามสไตล์ของผมนั่นแหละ“น้ากลับจากต่างประเทศเอาของฝากมาให้หลานเยอะเลยนะ อ่อ ฝากเผื่อพี่ส

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.41 ภาพที่ไม่อยากเห็น

    EP.41หลายวันผ่านมาฉันกับพี่เวลล์ไม่ได้เจอกันเลยตั้งแต่วันนั้น เราได้แต่โทรคุยกันครั้งล่ะไม่เกินสองนาที แชตไลน์ที่กว่าจะตอบกันก็ทิ้งช่วงหลายชั่วโมง ไม่ใช่แค่พี่เวลล์ที่ไม่มีเวลาให้ ฉันเองก็ไม่มีเวลาเหมือนกัน สภาพเพื่อนๆ ทั้งสาขาแทบเหมือนศพเดินได้ ไฟลนตูด ฉันไม่ต่างอะไรกับยัยเพิ้งหัวยุ่ง ยังดีที่พลอยยังเป็นสมาชิกกลุ่มโปรเจคของฉัน ทำให้พอกลับมาห้องก็ยังช่วยกันปั่นงานต่อ ไม่งั้นงานยิ่งไม่เดินแน่ ยัยมีนที่มองสภาพฉันกับพลอยด้วยความสงสาร ก็คอยซื้อข้าวซื้อน้ำมาประเคน คอยจิกให้ทานข้าว เพื่อไม่ให้ตายกันซะก่อนฉันกับยัยพลอยจ้องหน้ากัน พลางหัวเราะ ใส่กันราวกับคนบ้า บางครั้งก็ร้องไห้ฮือออกมากันซะดื้อ ๆ ที่แท้การเรียนหนักจนแทบบ้ามันเป็นแบบนี้นี่เองและแล้วขุมนรกของพวกเราก็ใกล้จะผ่านพ้นไป กลุ่มสมาชิกทั้งห้าคนของพวกเราวางเอกสารปึกใหญ่เกี่ยวกับโปรเจคที่ทำกันแทบขายวิญญาณต่อหน้าคณะอาจารย์สาขา ที่ตอนนี้กำลังเพ่งมองพวกเราด้วยความคาดหวัง สมาชิกกลุ่มทุกคนหันหน้าให้กำลังใจ ปลอบใจกันไปมา พวกเราทำกันเต็มที่แล้วจริง ๆ จนเมื่ออาจารย์

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.40 เปิดตัว ณ.มหาลัย

    EP.40พี่เวลล์นั่งลงตรงข้ามฉัน ส่วนฉันก็เอาแต่ก้มหน้าก้มทางก๋วยเตี๋ยวแทบไม่มองคนข้างหน้า พอลองเหลือบมองก็พบว่าเขาเอาแต่จ้องฉันอีก แถมคนอื่น ๆ ในโรงอาหารก็ดันสามัคคีรวมพลังกันเงียบเฉียบ ทำอย่างกับรอเสือกข่าวชามโตซะอย่างนั้น ใครจะไปทนความอึดอัดแบบนี้ได้กัน“อะแฮ่ม...พี่มาที่นี่ได้ยังไงคะ” ฉันพยายามพูดออกมาให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ “ไหนเราตกลงกันแล้วไงว่า อย่าเจอกันในมหาลัย”“ก็ใช่ พี่ก็บอกว่าแล้วแต่แจน” เขาโน้มตัวขยับใบหน้าเข้าใกล้ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเบาบาง“แล้วที่พี่ทำอยู่นี่มันยังไงคะ”“ก็พี่บอกว่าแล้วแต่แจนครับ แต่พี่ไม่ได้บอกว่าพี่จะทำตามด้วยซะหน่อย”“พี่เวลล์!!!” ฉันลืมตัว เผลอลุกขึ้นอุทานเรียกชื่อเขาดังลั่น จนตอนนี้ทุกคนยิ่งสนใจพวกเรามากขึ้นไปอีก“โกรธพี่เหรอ” เหอะ... ดูเอาเถอะเอาคำนี้มายอกย้อนฉัน หายใจเข้า หายใจออก ยัยแจนแกต้องตั้งสติ“พี่รอฉันอยู่ตรงนี้เดี๋ยวฉันมา” ใบหน้าฉันไม่สามารถเก็บสีหน้าบูดบึ้ง และอารมณ์ห

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.39 โรงอาหาร

    EP.3912.00 น. (ณ. มหาวิทยาลัย)“แปลกๆ....” ที่พออาจารย์ออกจากห้องไป ไอ้นัทก็เดินดุ่มๆ วนรอบโต๊ะของฉัน ใบหน้ามองฉันด้วยความสงสัย“เป็นอะไรของแกไอ้นัท ทำไมเอาแต่จ้องฉันแบบนั้น” ฉันเหลือบมองด้วยสายตาดุไปที่มัน“แจน แกเปลี่ยนไปนะ”“เหอะ....ไอ้นัทแกทำให้ฉันงง” ฉันส่ายหัวไปมาก่อนจะหันไปสนใจเก็บสมุดลงกระเป๋า“แปลกยังไงเหรอนัท พลอยไม่เห็นเข้าใจที่นัทพูด” พลอยที่นั่งข้างกันเอ่ย“พลอย แกไม่เห็นเหรอวันนี้แจนมันใส่กระโปรงพลีทยาว” ไอ้นัทเอ่ย พลางดึงเก้าอี้มานั่งหันหน้าเข้าหาฉัน“ใส่กระโปรงพลีทยาว ละ..แล้วมันแปลกตรงไหนเหรอ ฉันยังใส่เลย” พลอยทำหน้าสงสัย ฉันเองก็สงสัยทำไมการที่ฉันใส่กระโปรงพลีทยาว มันถึงเป็นเรื่องแปลกไปได้ใครๆ ก็ใส่กันไม่ใช่เหรอ“ไอ้นัท..กระโปรงพลีทยาวคนในม.เขาใส่กันให้เบือ”“คนอื่นใส่อ่ะไม่แปลก แต่แกใส่แล้วแปลก”“ฉันไม่เข้าใจความคิดแกว่ะ ทำไมวะ”

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status