หมวย...อย่าดื้อ!
Writer : Aile'Nตอนที่ 5
"Kiss..."
"พี่เสือ! ทำไมทำแบบนี้อะ!?"
ร่างสูงมองน้องรหัสที่มาเคาะห้องเขาตั้งแต่เช้าด้วยความไม่เข้าใจ อีกฝ่ายยืนเท้าเอวจ้องหน้าเขาอย่างขุ่นเคือง ไม่รู้สาเหตุมันคืออะไรแต่เสือก็เลือกที่จะดึงน้องเข้ามาในห้องก่อนเพราะกลัวจะเสียงดังรบกวนห้องอื่น
"พี่ทำอะไร" เสียงทุ้มเอ่ยถามอย่างงัวเงียเพราะเมื่อคืนเล่นเกมกับเพื่อนจนดึก กะว่าตื่นมาหาอะไรกินแล้วจะนอนต่อก็ถูกน้องรหัสบุกห้องเสียก่อน
"พี่ไปบอกคนอื่นแบบนั้นได้ยังไง แกล้งหมวยอีกแล้วนะ" หมวยเล็กกดโทรศัพท์ยิกๆ ก่อนจับยัดใส่มือเขาอย่างใส่อารมณ์ แล้วกลับไปนั่งกอดอกทำแก้มพองอย่างงอนๆ
"ไม่ได้แกล้ง" เสือบอกพร้อมส่งโทรศัพท์คืนน้องเมื่อได้เห็นสิ่งที่อยู่ในนั้นเรียบร้อย ก็ไลฟ์เมื่อคืนที่เขาออกตัวว่าอยากเป็นมากกว่าพี่น้องนั่นแหละ ตอนนี้กำลังเป็นกระแสมาแรงในโซเชียล ไม่ใช่แค่มีคนแคปทัน แต่มีทั้งคลิปตั้งแต่ต้นจนจบไลฟ์
"ไม่จริงงง พี่เสือเห็นคนจีบหมวยในไลฟ์เยอะ เลยกันท่าไม่อยากให้หมวยมีแฟนใช่มั้ยล่ะ นิสัยไม่ดีเลย จะโสดก็โสดไปคนเดียวสิ" หมวยเล็กออกอาการไม่พอใจอย่างจริงจัง เพราะคราวนี้คิดว่าพี่รหัสแกล้งกันแรงเกินไป ไม่ได้มีแค่เราแต่ตอนนี้รู้กันทั้งมหาวิทยาลัยแล้ว!
"ไม่ได้แกล้ง มันยังไม่ชัดอีกเหรอหมวย ซื่อหรือโง่เอาดีๆ" เสือไม่ได้รู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไปเลยเพราะเขาตั้งใจ และในเมื่อน้องรู้แล้วเขาก็จะพูดทุกอย่างออกไปตรงๆ
"อึ่ก...เหมือนโดนลากไปตบหน้ากลางสี่แยกห้วยขวาง โอ้โหเธอ~ เจ็บจี๊ด" แม้จะไม่พอใจอยู่ก็ไม่วายติดตลก ความหมวยมันต้องไม่เหมือนใคร อิอิ
"เฮ้อ~"
"ถอนหายใจทำไม หมวยสิต้องถอนหายใจ โดนแกล้งตลอดเลย" ตากลมตวัดมองร่างสูงอย่างคาดโทษ มันเป็นอะไรถึงชอบแกล้งกันนัก!
"พี่จริงจังหมวย ไม่ได้แกล้ง" เสือรวบรวมสมาธิพูดกับน้องอย่างจริงจัง หมวยเล็กเป็นคนเข้าใจอะไรยากเพราะฉะนั้นเขาต้องย้ำหลายๆ ครั้งจนกว่าน้องจะเข้าใจ
"จริงจังอะไร พี่จะเป็นทั้งผัวทั้งพ่อไม่ได้!" น้องมันชูคอเถียงกลับอย่างจริงจังไม่แพ้กัน
"เลิกคิดไปเอง ไม่เคยพูดสักคำว่าอยากเป็นพ่อ" เออ มันเริ่มมาจากตรงไหนวะถามจริง!
"จะเป็นพ่อชุปแป้งทอดเหรอ" หมวยเล็กมองหน้าพี่เสืออย่างงงๆ ตอนนี้ทุกอย่างในหัวมันตีกันทำสมองน้อยๆ ของหมวยรวนไปหมดแล้วนะ ตกลงจะเป็นอะไรกันแน่!
"หมวยเล็ก" เสือทำเสียงดุ เรียกสติคนเพ้อเจ้อไม่ให้เพ้อหนักไปมากกว่านี้ พาราต้องเข้าแล้วนะ หัวจะปวด!
"คะ? ดุทำไม" ยังไม่รู้ตัวอีก
"เฮ้อ อายุสั้นขึ้นอีกสิบปีแล้วมั้งเนี่ยกู" มือแกร่งยกขึ้นนวดขมับคลายความตึงเครียด ได้แต่ท่องไว้ในใจว่าเขาต้องใจเย็นๆ
"ถามจริงนะ...ไม่รู้จริงๆ เหรอว่าพี่รู้สึกยังไง" ร่างสูงตั้งสติคุยกับน้องอีกครั้ง สู้ชีวิตกว่านี้คงไม่มีอีกแล้ว
"ถ้าพี่ไม่พูดหมวยจะรู้ได้ยังไงล่ะ" มันเป็นยอกย้อนเก่งนะเดี๋ยวนี้
"โอเค งั้นจะพูดให้ฟัง...เรื่องที่บอกไปในไลฟ์เมื่อวาน...พี่พูดจริง"
"ที่บอกอยากเป็นผัวเหรอ"
"อืม พูดจริง"
"..." หมวยเล็กนั่งเงียบไป ใบหน้าน่ารักเริ่มยุ่งเหยิง สมองกำลังประมวลผลว่าอะไรเป็นอะไร
"ที่เงียบนี่คือเข้าใจหรือเปล่า" เสือถามย้ำ เพราะไม่สามารถคาดเดาอะไรจากอีกฝ่ายได้
"ไม่ค่อยค่ะ พี่เป็นพี่รหัสหมวยไม่ใช่เหรอคะ" ตากลมหรี่มองร่างสูงอย่างสับสนระคนหวาดระแวง
"ก็ใช่ แต่ไม่ได้อยากเป็นแค่พี่น้องไง พี่ชอบหมวย ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่รู้จักแล้ว" เสือสารภาพออกมาตรงๆ
"สามปีเลยเหรอ หมวยไม่เห็นรู้สึกเลยว่าพี่ชอบ อำป้ะเนี่ย" หมวยเล็กยังคงหวาดระแวง
"ซื่อบื้อขนาดนี้จะไปรู้อะไร"
"เอ้า" โดนบอกรักแต่ก็โดนด่าด้วย เป็นงงนะ
"คิดดีๆ ทุกอย่างที่ทำให้อะ พี่เคยทำให้คนอื่นมั้ย" ตลอดสามปีที่ผ่านมาเขาเป็นทุกอย่างให้น้องแล้วจริงๆ จากคนเฉยชาที่ไม่อะไรกับใครเลย กลายมาเป็นคนใส่ใจดูแลผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งอย่างเต็มใจ ไม่ว่าใครก็มองออกทั้งนั้นว่าเพราะอะไร (ยกเว้นเจ้าตัวน่ะนะ)
"ก็...ไม่ แต่หมวยเป็นน้องรหัสไง" น้องทำหน้าคิดก่อนตอบออกมาเสียงอ่อยๆ หมวยเข้าใจว่าเพราะตัวเองเป็นน้องรหัสที่น่ารักมากๆ (อิอิ) พี่เสือเลยใส่ใจดูแลเป็นพิเศษ
"ไม่ชอบก็ไม่ทำหรอก ดื้อขนาดนี้ ปวดหัว"
"เอ้า ชอบจริงป้ะเนี่ย ด่าทุกคำเลย" หลอกด่าอีกแล้วนะสิปกรณ์!
"เล่าให้ฟัง"
เจ้าเด็กมองค้อนระคนหวาดระแวง แม้จะพูดขนาดนี้แล้วแต่แววตาน้องยังคงดูสับสนอยู่มาก มันค่อนข้างกะทันหันสำหรับน้อง แต่สำหรับเขามันนานเกินไปแล้วด้วยซ้ำ
"ทำหน้าแบบนั้นไม่เชื่อ?"
"ก็พี่เสือชอบแกล้ง ชอบดุหมวยอะ"
"ไม่ดุก็ยิ่งดื้อดิ" ขนาดดุยังดื้อเลย
"...."
"มันจะเครียดอะไรขนาดนั้น" เมื่อเห็นน้องรหัสทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ตลอดเวลาเสือก็เริ่มไม่สบายใจ ไม่อยากจะให้น้องคิดอะไรมากมาย ที่เขาสารภาพออกไปไม่ได้คาดหวังคำตอบ เพียงแค่บอกให้รับรู้ไว้ก็เท่านั้น
"หมวยกำลังใช้ความคิด"
"คิดว่า?"
"คิดว่าพี่เสือได้ไปเดินชนอะไรหัวกระแทกมาหรือเปล่า" หมวยเล็กมองรอบตัวพี่เสืออย่างสำรวจ ตอนอยู่กับหมวยพี่เสือก็ปกติดี ไม่แน่ว่าอาจจะชนอะไรในห้องตัวเองนี่แหละ ถึงได้เพี้ยนไป
"หมวยเล็ก เลิกซื่อบื้อ พี่พูดขนาดนี้แล้วนะ ต้องจูบโชว์มั้ยถึงจะเชื่อ" เสือเริ่มหมดความอดทน บางทีแค่พูดอาจจะไม่น่าเชื่อถือ ต้องลองถึงเนื้อถึงตัวสักหน่อยแล้วมั้งถึงจะยอมเชื่อ
"เอาดิ กล้าเปล่าล่ะ!" ขู่ไปแทนที่จะกลัวไอ้เด็กปากแจ๋วกลับท้าทายกลับ ก็อยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะกล้าหรือเปล่า เอาซี่~ ถ้ากล้าหมวยถึงจะเชื่อ!
"ดีๆ อย่าท้า" เสียงดุปรามทั้งที่ใจเต้นไม่เป็นส่ำ
"หมวยพูดจริง จูบดิ หมวยถึงจะเชื่- อื้อออ~" ต้นคอเล็กถูกรั้งขึ้นมารับจูบทั้งที่ยังพูดไม่ทันจูบ ริมฝีปากนุ่มนิ่มถูกขบเม้มอย่างนุ่มนวล แม้จะอยากทำมากกว่านี้แต่เสือรู้ดีว่าน้องยังอ่อนหัด ขืนมากกว่านี้กลัวน้องจะรับไม่ไหว
"อะ อื้อ พะ พอก่อน" มือเล็กพยายามดันไหล่คนตัวสูงกว่าออกห่างเพราะเริ่มหายใจไม่ทัน เสียงหวานขาดหาย พยายามห้ามร่างสูงอย่างกระท่อนกระแท่น ใจดวงน้อยๆ เต้นไม่ปกติ แถมยังรู้สึกวูบวาบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน จูบมันให้ความรู้สึกแบบนี้เองเหรอ...?
"ไง ทีนี้เชื่อหรือยัง" คนถูกถามพยักหน้าขึ้นลงอย่างเลื่อนลอย ใบหน้าน่ารักแสดงออกชัดว่าตกใจมาก แน่นอนว่าสติได้หลุดลอยหายไปแล้ว
"ต่อไปพี่จะจีบหมวยตรงๆ แล้วนะ...กลัวหรือเปล่า" พอเห็นน้องดูจะตกใจมากถึงขนาดนั่งตัวแข็งทื่อ เสือก็เริ่มไม่สบายใจ
"....หมวยแค่ตกใจ" หมวยเล็กตอบแต่ใบหน้ายังคงช็อกอยู่มาก ตอนแรกนึกว่าพี่รหัสแค่แกล้งเล่นเลยกล้าท้าทาย เพราะคิดว่าเขาคงไม่กล้าจูบแน่ๆ พอเขากล้าเธอเลยตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
"ก็ท้าเอง ทีหลังก็อย่าปากแจ๋ว" มือใหญ่ลูบหัวปลอบน้องเบาๆ หมวยมองการกระทำนั้นพลางครุ่นคิด ที่ผ่านมาเธอโดนพี่เสือลูบหัวบ่อยครั้ง แต่ครั้งนี้หลังจากได้จูบกัน ความรู้สึกตอนถูกลูบเหมือนจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
"มะ หมวยกลับดีกว่า!" จู่ๆ ร่างบางก็ลุกพรวดพราดขึ้นยืน หอบกระเป๋าขึ้นสะพายอย่างลุกลี้ลุกลน
"พี่ไปส่-"
"ไม่ต้อง! คือ...ขอหมวยไปตั้งหลักแป๊บ แล้วจะมาปากแจ๋วใหม่ ไปนะคะ" พูดจบเจ้าตัวก็วิ่งแจ้นออกจากห้องพี่รหัสไปอย่างรวดเร็ว ไม่รอให้เขาไดัพูดอะไรเลยสักคำ
เสือนั่งมองบานประตูที่ปิดสนิทหลังน้องรหัสออกไป ก่อนยกยิ้มบางกับตัวเอง ขนาดตกใจยังไม่วายติดตลก น้องก็ยังคงเป็นน้อง เป็นความสดใสของโลกใบนี้ แค่คิดว่าจะมีใครมาทำให้รอยยิ้มของหมวยเล็กหายไปเขาก็ทนไม่ได้แล้ว เพราะฉะนั้นต่อให้สุดท้ายแล้วน้องจะไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกันกับเขา เขาก็จะไม่ไปไหน จะคอยดูแลรอยยิ้มหวานๆ นั้นไปจนกว่าน้องจะไม่ต้องการเขาอีก...
(Chat LINE กลุ่ม)
MeimeiMuay : ทุกคนนนน ช่วยหมวยด้วยยย
Pupae : อะไร หมวยเป็นไร อยู่ไหน!?
MeimeiMuay : ฮื่ออออออ
Linlin : ไอ้หมวย อย่าเล่น รีบพูด!
Typ : อยู่ไหน เดี๋ยวไป
MeimeiMuay : ไม่ต้องมา หมวยยังไม่พร้อมเจอหน้าใคร
Pupae : อะไร แล้วตกลงเป็นอะไร
MeimeiMuay : ก็พี่เสือน่ะสิ บอกชอบหมวยอะ
Pupae : อ่อ
Linlin : อ่อ
Typ : เค
MeimeiMuay : เอ้า ไม่ตกใจกันเลยเหรอ
Pupae : มีอะไรน่าตกใจ
MeimeiMuay : ก็ที่พี่เสือบอกชอบหมวยไง
Linlin : เขารู้นานแล้วจ้า มีแต่เธอนั่นแหละ ซื่อบื้อ
MeimeiMuay : เอ้า รู้ได้ไงอะ
Typ : ต้องถามว่าทำไมหมวยถึงไม่รู้มากกว่ามั้ง
MeimeiMuay : ก็พี่เสือเป็นพี่รหัสหมวยไง
Linlin : คิดดีๆ พี่รหัสที่ไหนเขาดูแลน้องดีขนาดนี้
Pupae : เกินกว่าพี่น้องไปประมาณสามกิโลอะ
Typ : แล้วยังไงต่อ เฮียเขาว่าไง
MeimeiMuay : เขาบอกจะจีบหมวย
Linlin : เออ ให้เขาจีบไปเถอะ สงสาร
Pupae : สักที กูนี่ลุ้นจนเหยี่ยวเหนียวว่าเมื่อไรเฮียจะพูด
MeimeiMuay : พี่เสือต้องแกล้งหมวยแน่ๆ เลย
Pupae : โอ๊ย หมวย! หยุดซื่อบื้อ
Linlin : หมวย เขาจริงจัง ไม่เชื่อถามทุกคนได้ เพื่อนเขาก็รู้กันหมด
Typ : ขอร้องเลยหมวย
Pupae : แล้วตอนเขาบอกรู้สึกยังไง
MeimeiMuay : หมวยไม่เชื่อ จนเขามุมุปากหมวย หมวยรู้สึกเหมือนจะตายเลย
Linlin : มุมุ?
Pupae : Kiss?
MeimeiMuay : อื้อ
Pupae : กรี๊ดดดด เอาแล้ว เฮียมันเริ่มแล้ว!!
Linlin : ลูกกูโตเป็นสาวแล้วเหรอเนี่ย ลูกแม่~
MeimeiMuay : ทุกคนมีแม่คนเดียวหลินหลิน
Pupae : จูบเฮียเป็นไง ฟินมั้ยๆๆๆ
MeimeiMuay : ไม่เห็นอร่อยเหมือนปลาส้มเลย หายใจก็ลำบาก
Pupae : โอ๊ย งั้นถามใหม่! เขินมั้ย ใจเต้นตึกๆ เหมือนจะหลุดออกมาจากอกเลยหรือเปล่า
MeimeiMuay : ใช่ ทำไมเป้รู้ล่ะ เคยจูบพี่เสือด้วยเหรอ
Pupae : โอ๊ย ไม่ใช่! แค่เปรียบเทียบ ก็ถ้าเขินหรือใจเต้นแรงกับจูบเฮีย ก็แสดงว่าหมวยเองก็ชอบเฮียเหมือนกัน แต่ไม่รู้ตัวไง
MeimeiMuay : หมวยชอบพี่เสือเหรอ
Linlin : ไม่รู้ ถ้าอยากรู้ก็ไปพิสูจน์อีกรอบ ต้องจูบแลกลิ้นด้วยนะ อิอิ
Pupae : อีแม่ปลอมนี่ก็เสี้ยมเก่งจริงๆ ยุลูกใจแตก เดี๋ยวมันก็บ้าจี้ทำจริงๆ หรอก
Linlin : กูเขินตั้งแต่เฮียบอกอยากเป็นผัวมันในไลฟ์เมื่อคืนแล้ว ทำไมผัวกูไม่เร้าใจเหมือนเฮียบ้างวะ
Pupae : เก็บนอจ้า ของเพื่อนเนาะ
Linlin : เดี๋ยวนะ @MeimeiMuay ยังอยู่มั้ยหมวย
Pupae : อย่าบอกนะว่ามันไปพิสูจน์ตามที่มึงยุจริงอะ หมวยยยยย @MeimeiMuay
Linlin : ไม่อยู่จริงว่ะ แรงมากลูกกู
Typ : ไม่น่าเลยหลิน เกิดไปลองพิสูจน์กับคนอื่นด้วยทำไง เฮียเอาตายแน่
Linlin : ขอโทษ ไม่คิดว่าหมวยจะทำจริง เดี๋ยวกูแชทแยกไปบอกมันก็ได้ว่าห้ามไปลองกับคนอื่นนอกจากเฮีย
Pupae : หมวยโว้ย หายไปจริงอะ?
Linlin : ......
Typ : ......
Pupae : เค แยกย้าย!
(Chat LINE : Suea)
MeimeiMuay : พี่เสือ เปิดประตูให้หน่อย อยู่หน้าห้อง
เสือที่กำลังนั่งเล่นเกมอยู่ลุกพรวดพราดไปที่ประตูทันทีเมื่อเห็นแจ้งเตือนแชทไลน์จากน้องรหัสที่เพิ่งออกไปได้ไม่นานมากนัก พอเปิดประตูก็เห็นว่าน้องมาหาจริงๆ
"มีอะไรหรือเปล่า เพิ่งกลับไปไม่ใช่เหรอ ไหนบอกไปตั้งหลัก" เสือถามอย่างเป็นกังวล อย่างที่บอกว่าหมวยเล็กเป็นสิ่งมีชีวิตเล็กๆ น่ารักที่เขาไม่สามารถเดาใจน้องได้เลย กลัวจะคิดมากกับสิ่งที่เขาทำ
"ก็ใช่ แต่ถ้าไม่พิสูจน์มันคาใจ" หมวยเล็กมีสีหน้าครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลา น้องไม่ได้มีท่าทีเขินอายเมื่อมองหน้าเขา แต่มองแบบสงสัยมากกว่า
"พิสูจน์อะไร" ร่างสูงถามอย่างไม่เข้าใจ ขณะเดินจูงมือน้องรหัสเข้ามานั่งที่โซฟานั่งเล่น
"มุมุหมวยหน่อย" ดวงตากลมโตมองมาที่เขาอย่างคาดหวัง
"มุมุ?" ต้องแปลไทยเป็นไทยอีกกู...
"Kiss..."
"ทำไมล่ะ ไปได้ยินอะไรจากเพื่อนมาอีก" พอรู้สาเหตุที่หมวยเล็กย้อนกลับมาหาอีกครั้ง ร่างสูงก็พอจะเดาเรื่องราวได้ว่าน้องต้องไปพูดคุยกับเพื่อนๆ มาแน่นอน และก็คงจะถูกสอนอะไรแปลกๆ มาเพราะเพื่อนน้องทุกคนต่างรู้ว่าเขาชอบน้อง
"ปูเป้บอกว่าถ้าหมวยใจเต้นแรงๆ แสดงว่าหมวยก็ชอบพี่เสือเหมือนกัน หมวยอยากพิสูจน์" หมวยเล็กสารภาพออกมาอย่างใสซื่อและดูจะคาดหวังกับคำตอบมากๆ เล่นเอาใจคนฟังน้วยไปหมด
"แล้วรอบแรกไม่ใจเต้นแรงเหรอ" เขาถามลองเชิง
"หมวยตกใจอยู่ ถือเป็นโมฆะ" เชี่ย...อยากขอบใจเพื่อนน้องเลยเอาจริง ไว้จะเลี้ยงชุดใหญ่แล้วกัน ทำดีมากเด็กๆ
"มานั่งนี่" ร่างสูงตบมือลงบนตัก ซึ่งหมวยเล็กก็ยอมลุกไปนั่งตักเขาแต่โดยดีเพราะไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอได้นั่งตักเขา
เสือยกสองมือประคองแก้มนุ่มนิ่มของร่างบางไว้ ก่อนกวาดตามองกันด้วยแววตานุ่มลึก
ทำไม...หมวยใจเต้นแรงแล้วล่ะ พี่เสือยังไม่ได้มุมุเลยนะ หรือมีอะไรผิดพลาด? ต้องใช่แน่ๆ!
"อื้อ..." เสือกดจูบลงบนริมฝีปากสีอ่อนของน้องอีกครั้ง ดูดดึงและขบเม้มเบาๆ อย่างค่อยเป็นค่อยไป เขาไม่ได้รุกล้ำเข้าไปข้างในด้วยกลัวน้องจะตกใจกลัว แต่พอผละออกกลับได้ยินในสิ่งที่ไม่คาดคิด
"...ไม่ใช้ลิ้นเหรอคะ" หมวยเล็กถามอย่างสงสัยระคนนึกเสียดาย กลัวจะทดลองไม่ครบสูตรตามที่เพื่อนบอก
"แก่แดดใหญ่แล้วนะ" เสือดุน้องอย่างไม่จริงจัง มีอย่างที่ไหนมาบอกให้ผู้ชายจูบใช้ลิ้นด้วยแววตาใสซื่อแบบนั้น กะจะเล่นกันถึงตายเลยหรือไง
"ก็หลินบอกต้องใช้ลิ้นด้วย จะได้รู้" หมวยเล็กยังคงทำหน้าซื่อ ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าท้าทายสัญชาตญาณเพศตรงข้ามขนาดไหน
"อย่าไปทำแบบนี้กับใครนอกจากพี่ เข้าใจมั้ย" ร่างสูงสั่งกำชับเสียงดุ แค่คิดว่าน้องจะไปทำแบบนี้กับผู้ชายคนอื่นเขาก็แทบทนไม่ไหว ได้แต่ภาวนาว่าเจ้าเด็กดื้อจะเชื่อฟัง
หมวยเล็กพยักหน้าตกลง เพียงเท่านั้นริมฝีปากแดงเรื่อก็ถูกทาบทับ คราวนี้ร่างสูงไม่ใจดีกับน้องอีกต่อไป เรียวลิ้นร้อนชื้นถูกสอดแทรก บดเบียดเกี่ยวพันกันอย่างแนบแน่น น้องมีท่าทีตกใจเล็กน้อยในตอนแรกแต่เพียงไม่นานก็ถูกเขาชักนำให้คล้อยตาม มือเล็กที่ประสานวางอยู่ตรงต้นคอแกร่งบีบแน่น ตัวสั่นน้อยๆ ก่อนอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมแขนของพี่รหัส
"อื้ม..." รสชาติของดีพคิสทำหมวยเล็กสมองเบลอ เคลิบเคลิ้มจนไม่เป็นตัวของตัวเอง กว่าที่ร่างสูงจะถอนจูบออกไปเจ้าเด็กอ่อนหัดก็แปรสภาพเป็นของเหลวกองอยู่บนตักเขาอย่างหมดสภาพ
เสือยกยิ้มอย่างพึงพอใจ เขากอดร่างนุ่มนิ่มของน้องรหัสที่ซุกซบอยู่บนอกเขาไว้อย่างหวงแหน มือใหญ่ลูบหัวปลอบประโลมอย่างเอ็นดู ไม่เสียแรงที่อดเปรี้ยวไว้กินหวานนานถึงสามปี วันนี้คุ้มค่าแล้วจริงๆ
..
..
..
..
กรี๊ดออกมาค่ะ!!!!
หมวย...อย่าดื้อ!Writer : Aile'Nตอนที่ 6“หมวยจะไปขอพี่เสือเป็นแฟน!”"คุณนายยย หมวยมาแล้ววว" หมวยเล็กส่งเสียงนำไปก่อนตัวขณะเดินเข้ามาในตัวบ้านสไตล์โมเดิร์นขนาดกลางๆ ไม่เล็กไม่ใหญ่ในตอนบ่ายคล้อยวันหนึ่ง วันที่เป็นวันคล้ายวันเกิดของคุณนายต้นอ้อหรือแม่ของหมวยนั่นเอง"เบาๆ หน่อย โตเป็นสาวแล้วยังตะโกนโหวกเหวกโวยวายเหมือนเด็กๆ" คุณนายอ้อเดินออกมาจากในครัวเพื่อเอ็ดลูกสาวเพียงคนเดียวด้วยท่าทางเหมือนคนเอือมระอาเต็มแก่ เอ้า กลับบ้านในรอบสองอาทิตย์คุณนายต้องวิ่งเข้ามากอดด้วยความคิดถึงซี่~ ทำไมไม่ตรงปกล่ะ"โตที่ไหน หมวยฉามขวบเอง" เจ้าเด็กเข้าไปเกาะแขนประจบประแจงเอาใจแม่อย่างเคยชิน"น้าอ้อสวัสดีครับ" พี่รหัสที่ตามมาด้วยเหมือนทุกปีทักทายแม่น้องอย่างสนิทสนม"ไหว้พระเถอะลูก สบายดีนะเรา เจ้าหมวยมันสร้างเรื่องให้ปวดหัวอีกหรือเปล่า" คุณนายอ้อเอาเลยเหรอ เปิดวอร์กับหมวยต่อหน้าหมวยเลยเนี่ยนะ เกินไปเปล่าาา"โห่ คุณนาย ทำไมต้องคิดว่าหมวยจะสร้างเรื่องด้วย หมวยเด็กดีจะตายไป เนาะพี่เสือเนาะ" ไม่ทันที่พี่รหัสจะได้ตอบคำถามแม่ หมวยเล็กก็รีบพูดแทรกขึ้นมาก่อน ไม่พอยังคาดหวังว่าร่างสูงจะเป็นพวกเดียวกันอีก"ดี...ก็แย
หมวย...อย่าดื้อ! Writer : Aile'Nตอนที่ 7“หมวยไม่เป็นแฟนพี่เสือแล้ว!”ทั้งๆ ที่เพิ่งแยกกันได้ไม่นานหมวยเล็กก็มีเรื่องให้ต้องจัดการอีกแล้ว แต่ก่อนไปหมวยต้องอาบน้ำแต่งตัวน่ารักๆ เสริมสร้างกำลังใจให้ตัวเองสักหน่อย ไม่ได้หรอก คนจะมีแฟนหน้าตาต้องสดใส!เมื่อเรียบร้อยหมวยเล็กก็ขึ้นบีทีเอสยอมเบียดผู้คนแออัดตอนหัวค่ำเพื่อมาหาพี่รหัสที่คอนโด เพราะถูกสั่งห้ามขึ้นรถแท็กซี่ตามลำพัง ด้วยเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยหมวยมาโดยไม่ได้บอกพี่เสือก่อนเพราะกะจะมาเซอร์ไพรส์ แต่แล้วเมื่อมาถึงหน้าคอนโดของพี่รหัสหมวยเล็กกลับถูกเซอร์ไพรส์กลับ เพราะเห็นร่างสูงคุ้นตาของคนที่ตั้งใจจะมาขอเป็นแฟนกำลังยืนกอดกับผู้หญิงคนหนึ่งอย่างโจ่งแจ้ง ไม่อายฟ้าอายดิน ไหนใครมันบอกว่าไม่เคยคิดจะมีคนอื่น! ใครมันพูดไว้ฮะ!?"พี่เสือ!!!" น้ำเสียงเล็กๆ ตะโกนดังลั่นอยู่หน้าคอนโดหรู ทำสองคนที่กำลังโอบประคองกันรีบผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว"หมวย?" เสือทั้งตกใจและสับสน เพราะเพิ่งแยกจากน้องไปเมื่อไม่นาน กลับเห็นมาโผล่อยู่หน้าคอนโดเขาแถมมาเจอช็อตนรกแตกอีก"เอ่อ กูไปดีกว่า ขอบใจนะมึงที่ให้ยืมชีท" เพื่อนสาวที่แวะมายืมชีทเห็นท่าไม่ดีก็รีบขอตัวกลับอ
หมวย...อย่าดื้อ! Writer : Aile'Nตอนที่ 8"จ๋องแจ๋ง&อีกี้"(Chat LINE : กลุ่ม)MeimeiMuay : หล่ออะ!Pupae : เป็นบ้าอะไรอีกLinlin : ชมใคร? แกนอกใจเฮียเหรอหมวย นังลูกไม่รักดี!MeimeiMuay : หล่อจนใจเจ็บจี๊ดๆ เลยPupae : ขอร้อง ให้พวกกูรู้เรื่องด้วยจ้าLinlin : ฟ้องเฮียแน่!Pupae : ว่าไง ไปชมใครที่ไหน บอกมา!Linlin : ใช่ บอกมาเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นฟ้องเฮียแน่!Pupae : @MeimeiMuay ไอ้หมวยยยยLinlin : หายอีกละPupae : แล้วมันจะไปชมใครที่ไหน ยังไม่กลับกันอีกเหรอ @TypTyp : เรากลับแล้ว แต่หมวยไม่กลับ บอกจะไปหาเฮียPupae : อ้าว หรือว่าที่มันชมคือเฮียวะLinlin : มันเพิ่งรู้เหรอว่าเฮียหล่อ เขารู้กันทั้งมหาลัย!ในขณะที่เพื่อนๆ กำลังถกเถียงกัน คนที่เผลอไปทิ้งบอมไว้ในกลุ่มไลน์กลับนั่งมองพี่รหัสที่กำลังตั้งใจทำงานกับเพื่อนด้วยแววตาเหม่อลอย คนเราเวลาตั้งใจทำอะไรสักอย่างมากๆ มันมีเสน่ห์ได้ขนาดนี้เลยเหรอ...(Chat LINE : MaiAek)MaiAek : ทำเป็นเก๊กหล่อนะ น้องมองตาเยิ้มแล้วไอ้สัดSuea : คxย ทำงานไปเสือมองแรงใส่เพื่อนที่ทักมาแซว ก่อนที่แววตาของเขาจะเปลี่ยนไปเมื่อหันไปมองน้องรหัส เขายิ้มให้เล็กน้อยเมื่อเห
หมวย...อย่าดื้อ!Writer : Aile'Nตอนที่ 9"รีบๆ ขอหมวยเป็นแฟนได้แล้ว!"ใช้เวลาสักพักพวกเราก็มาถึงร้านเหล้าหลังมหาวิทยาลัยตามที่เพื่อนๆ ของพี่รหัสนัดกันเอาไว้ คนไม่เคยเข้าร้านเหล้าอย่างหมวยเล็กเอาแต่มองไปรอบตัวด้วยความตื่นตาตื่นใจไม่หยุดจนเดินมาถึงโต๊ะที่มีพวกพี่ๆ นั่งรออยู่ก่อนแล้ว"ถึงขนาดตามมาเฝ้ากันที่ร้านเหล้าเลยเหรอวะ" ไม้เอกสะกิดถามเพื่อนเมื่อเห็นอีกฝ่ายพกน้องรหัสมาด้วย"แค่มาเที่ยวเล่น" เสือตอบพลางเหลือบมองเจ้าเด็กที่ยังคงหันรีหันขวางมองนั่นนี่ด้วยความตื่นตาตื่นใจ"ใครจะได้เฝ้าใครกันแน่ เพื่อนมึงมากกว่ามั้ง" ไม้โทเข้ามารวมวงกระซิบกระซาบ เอาอะไรคิดว่าหมวยเล็กจะมานั่งเฝ้าไอ้เสือ เข้าร้านมาหลายนาทีแล้วน้องยังไม่มองหน้ามันเลย"หมวยกินไร เดี๋ยวพี่ชงให้" เดย์เป็นฝ่ายชวนหมวยเล็กคุยเมื่อเห็นเพื่อนสามคนสุมหัวคุยอะไรกันไม่รู้"โค้กก็พอ" เสือที่ได้ยินเป็นคนตอบแทน"มาร้านเหล้านั่งกินโค้ก มาทำไมวะ" เดย์บ่นขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ ถ้าจะหวงห่วงขนาดนี้จะพกมาด้วยทำไมเสือหันไปคุยกับเพื่อนต่อเมื่อเห็นเดย์หยิบโค้กมาเปิด เขาจึงคิดว่าไม่น่าจะมีอะไร หารู้ไม่ว่าเพื่อนตัวแสบแอบเทเหล้าผสมในโค้กให้น้องรหัสเข
หมวย...อย่าดื้อ!Writer : Aile'Nตอนที่ 10"หมวยมาเผด็จศึก!""ทำไมดูไม่สดใสเลย นอนดึกเหรอ" ปูเป้ถามขึ้นมาในเช้าวันใหม่ที่ดูจะไม่ค่อยสดใสสำหรับหมวยเล็กเท่าไร เพราะหลังจากแยกกับพี่รหัสเจ้าตัวก็เดินซึมๆ มานั่งกับเพื่อนๆ ที่โต๊ะประจำโดยไม่ทักทายกันสักคำ"เออ เป็นเด็กเป็นเล็ก ทำอะไรไม่ยอมหลับยอมนอน" หลินเดินถือจานข้าวกลับมาได้ยินพอดี"หมวยไปร้านเหล้าหลังมอมา" หมวยเล็กฟุบหน้าลงกับแขนตัวเองอย่างง่วงๆ ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อเพื่อนๆ เสียงดังขึ้นมา"อะไรนะ/ว่าไงนะ!?""เบาๆ ซี่~ หลินกับเป้จะเสียงดังทำไมเนี่ย" ร่างบางทำหน้ามุ่ย เอานิ้วแตะปากจุ๊ๆ ไม่ให้เพื่อนส่งเสียงดังรบกวนคนอื่น"ไปกับใคร" ปูเป้เริ่มซัก"ไปได้ไง แอบไปเหรอไอ้หมวย ฉันจะฟ้องเฮีย!" หลินแกล้งขู่ แต่มีหรือที่หมวยจะกลัว ก็ไปด้วยกันนี่เนอะ"ฟ้องไปเล้ย ม่ายกลัววว~" เจ้าเด็กแสบพอจะมีรอยยิ้มซนๆ ขึ้นมาบ้าง"เอาดีๆ ไปกับใคร" ปูเป้เริ่มจริงจัง กลัวเพื่อนจะแอบไปคนเดียว แล้วถ้าพี่รหัสมารู้ทีหลังคงถึงคราวโลกล่มสลาย เตรียมตัวตายได้เลย"ก็ไปกับพี่เสือนั่นแหละ" หมวยยิ้มแห้งๆ ใครจะกล้าไปคนเดียวกันเล่า"แล้ว...มีอะไรเกิดขึ้นป้ะ" ปูเป้ขยับเข้ามากระแซะ
หมวย...อย่าดื้อ! Writer : Aile'Nตอนที่ 11"ยังไม่ได้ ทำไมไม่บอก!"เช้าวันต่อมาหมวยเล็กตื่นขึ้นมาด้วยความมึนงง ร่างน้อยนั่งทำหน้าง่วงงุนอยู่บนเตียงนานหลายนาที กว่าที่จะดึงสติกลับมาและคิดทบทวนถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนจนแล้วเสร็จ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น แก้มกลมๆ ก็ขึ้นสีแดงเรื่อ หมวยเล็กจุ่มหน้าลงกับหมอนก่อนดีดดิ้นตัวไปมาด้วยความเขินอายในที่สุด...หมวยก็ได้เผด็จศึกพี่เสือแล้ว! (^0^)/ "ทำอะไรน่ะ" ร่างสูงที่จัดการทำมื้อเช้าง่ายๆ เสร็จแล้วตั้งใจว่าจะเข้ามาปลุกน้องรหัสพ่วงตำแหน่งแฟนเด็กก็ได้มาเห็นท่าทางแปลกประหลาดนั้นพอดี "พี่เสือ..." เจ้าเด็กโผล่ขึ้นมาแค่ตา ก่อนลุกขึ้นนั่งและยิ้มแฉ่งมาให้ "หื้ม?" เสือตอบรับ จู่ๆ ลางสังหรณ์ก็บอกว่า...หมวยเล็กกำลังจะทำตัวแปลกใส่อีกแล้ว "ไม่ต้องเสียใจนะคะ หมวยจะรับผิดชอบพี่เสือเอง หมวยไม่ฟันแล้วทิ้งแน่นอน!" นั่นไง...กูว่าละ "ลุกไปอาบน้ำ แล้วออกไปกินข้าว" ร่างสูงถอนหายใจอย่างคนท้อแท้ ก่อนพูดเข้าเรื่องอื่นอย่างใจเย็น สิ้นคำก็หนีไปรอที่โต๊ะทานข้าว ไม่รอให้น้องพูดอะไรแปลกๆ ใส่ให้ต้องปวดหัวอีก เห็นแบบนั้นหมวยเล็กกลับแปลความหมายผิดไป คิดว่า
หมวย...อย่าดื้อ!Writer : Aile'Nตอนที่ 12"อย่าทำตัวน่ารักให้มันมาก""หิวจังเลยยยย หมวยจะตายแล้ว หมดแรงจะใช้ชีวิต" เสียงโอดครวญดังมาจากเจ้าเด็กแก้มกลม ก่อนที่ร่างนั้นจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะงอแงอู้อี้ฟังไม่ได้ศัพท์วันเวลาได้ผ่านพ้นไปจนมาถึงช่วงสอบปลายภาคของเหล่านักศึกษา ภาพที่เห็นจนชินตาในทุกวันคือทุกคนต่างจับกลุ่มนั่งติวหนังสืออยู่ตามมุมต่างๆ อย่างเคร่งเครียด หมวยเล็กกับเพื่อนเองก็เช่นกัน"ติวสิบนาที กินสามชั่วโมง เอาอะไรมาหิว ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้!" หลินมองเศษซากถุงขนมที่เพื่อนตัวเล็กเพิ่งกินไปก่อนนั่งเท้าเอวมองตาดุอย่างไม่ยินยอม"หมวยอยากกินช็อกโกแลตอ่า" หมวยเล็กเงยหน้าขึ้นมางอแงเหมือนเด็กถูกขัดใจ งื้อออ หมวยรู้สึกน้ำตาลตก ขืนติวต่อหมวยต้องหน้ามืดแน่ๆ เลย TT"งอแงกับพวกฉันก็ไม่ได้หรอกจ้า ผัวมีทำไมไม่อ้อนเอาฮะ" หลินกลอกตาแต่ก็ไม่วายชี้ทางว่าถ้าอยากกินนักก็ใช้แฟนซื้อมาให้ ไม่ต้องเสียเวลาเดินไปซื้อเอง"มึงอย่าลืมว่าขนมกองนี้เฮียเป็นคนซื้อมาให้ เขาก็อ่านหนังสือเหมือนกัน อย่าไปรบกวนบ่อยเลย เกรงใจ" ปูเป้เป็นคนแย้งขึ้นมา เรื่องเสบียงตอนติวหนังสือนั้นพี่รหัสของหมวยเล็กไม่ยอมปล่อยให้เจ้าตัวอดอยากอยู
หมวย...อย่าดื้อ!Writer : Aile'Nตอนที่ 13"อย่าท้าทายความอดทนพี่นะหมวย""เย่~ สอบเสร็จแล้วโว้ยยย!!"สอบปลายภาควันสุดท้ายของเหล่านักศึกษาผ่านพ้นไปแล้ว กลุ่มของหมวยเล็กเดินออกจากตึกคณะฯ ด้วยความโล่งใจเพราะผ่านการอ่านและติวกันอย่างหนักมาหลายอาทิตย์ การสอบจึงลุล่วงผ่านไปได้ด้วยดี"กูจะนอนวันละ 48 ชั่วโมงไปเลย" หลินพูดอย่างหมายมั่น ทุกคนเองก็พยักหน้าเห็นด้วย แต่มันจะมีอยู่คนหนึ่ง..."วันหนึ่งมี 24 ชั่วโมงเองหลิน จะนอน 48 ชั่วโมงได้ยังไง อ่านหนังสือเยอะจนเพี้ยนไปแล้วเหรอ""จิ๊ เปรียบเทียบเว้ย หมายถึงนอนเยอะๆ ชดเชยช่วงที่อดตาหลับขับตานอนอ่านหนังสือสอบน่ะเข้าใจมั้ย" หลินมองแรงใส่หมวยเล็กอย่างเอือมระอา นอกจากซื่อบื้อแล้วยังจะขี้สงสัยอีก"อย่านอนจนลืมนัดไปทะเลกับเพื่อนๆ แล้วกัน" หมวยเล็กบุ้ยปากใส่เพื่อนอย่างไม่จริงจัง ทำไมรอบตัวหมวยถึงมีแต่คนขี้บ่นเต็มไปหมด"ไม่ลืมๆ แพ็คกระเป๋าเรียบร้อย" แค่คิดว่าจะได้ไปเที่ยวทะเลทุกคนก็มีสีหน้าดีขึ้น แต่ความง่วงก็ยังมีมากกว่าอยู่ดี"เอาไง แยกเลยมั้ย ง่วงนอนมาก" ปูเป้ถามเมื่อเดินมาถึงทางแยก"หมวยรอกลับพร้อมพี่เสือ ทุกคนกลับก่อนเลย" หมวยเล็กยิ้มแฉ่งบอกเพื่อน เธ
หมวย...อย่าดื้อ!Writer : Aile'Nตอนที่ 24 (ตอนจบ)"หมวยมีความสุขที่สุดในโลกเลย!"และแล้วก็ถึงวันเปิดร้าน 'คุณนายแม่' อย่างเป็นทางการ ชื่อร้านไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครเป็นคนตั้ง ในวันแรกนั้นเพราะได้เพื่อนๆ ของหมวยเล็ก เพื่อนพี่เสือและครอบครัวของเขาช่วยโปรโมต แถมมีลูกค้าเก่าของแม่เป็นทุนเดิม บวกลูกค้าใหม่ที่เห็นร้านขนมเปิดใหม่เลยเข้ามาลอง ทำให้บรรยากาศและยอดขายคึกคักตั้งแต่วันแรก เพราะทุกคนต่างมาช่วยอุดหนุนและแชร์บอกต่อๆ กันออกไปและเพราะฝีมือการทำขนมของคุณนายแม่ไม่เป็นสองรองใคร ในวันต่อๆ มาลูกค้าที่ติดใจในความอร่อยก็ยังแวะเวียนกลับมาซื้ออีก ไม่พอคนที่ซื้อไปยังช่วยเอาไปรีวิวลงในโซเชียลตามช่องทางต่างๆ ทำให้มีลูกค้าหน้าใหม่ตามรีวิวมาซื้อมากมาย ขนมอร่อย บรรยากาศในร้านก็ถูกตกแต่งอย่างดี ไม่พอผู้คนยังรีวิวถึง 'ลูกสาวเจ้าของร้าน' ที่น่าตาน่ารักและอัธยาศัยดีด้วย มานั่งมองได้เพลินๆ ไม่นานก็เกิด #ร้านดีบอกต่อ #ลูกสาวร้านคุณนายแม่ ขึ้นในโลกออนไลน์และเกิดเป็นไวรัลอย่างรวดเร็วพอร้านขายดิบขายดีไม่ต้องรอถึงอาทิตย์หมวยเล็กกับแม่ก็เห็นตรงกันว่าจำเป็นต้องประกาศรับสมัครพนักงาน จึงติดป้ายประกาศรับสองตำแหน่ง
หมวย...อย่าดื้อ!Writer : Aile'Nตอนที่ 23"เรียนจบแล้วโว้ยยย""เด็กๆ มากินข้าวก่อนมา" เสียงทุ้มเอ่ยเรียกน้องๆ พร้อมกับหิ้วถุงใส่อาหารเช้าที่ออกไปซื้อมาวางลงบนโต๊ะหน้าทีวีวันนี้เป็นวันรับปริญญาของหมวยเล็กและเพื่อนๆ และตอนนี้ก็กำลังแต่งหน้าทำผมกันอยู่ด้วยฝีมือของช่างแต่งหน้าที่เสือจ้างมาแต่งให้โดยเฉพาะ เจ้าแฟนเด็กที่แต่งเสร็จก่อนใครทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกก็รีบแจ้นมาหาของกินอย่างว่องไว เสมอต้นเสมอปลายไม่มีเปลี่ยน"ค่อยๆ กิน เดี๋ยวเลอะ" ร่างสูงบอกพลางยื่นกระดาษทิชชูให้คนรัก ก่อนจะนั่งมองเธออย่างพึงพอใจเพราะไม่บ่อยเลยที่จะได้เห็นหมวยเล็กแต่งหน้า ล่าสุดก็ตอนงานแต่งของพี่สาวเขาซึ่งก็ผ่านมาปีกว่าแล้ว พอแต่งหน้าแล้วสวย ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะ ยกเว้นตอนที่กำลังเคี้ยวข้าวเหนียวหมูปิ้งตุ้ยๆ จนแก้มพองอย่างตอนนี้น่ะนะผู้ใหญ่ใจดีที่สนับสนุนค่าใช้จ่ายทุกอย่างในวันนี้ก็คือร่างสูง ทั้งค่าโรงแรมที่มาเปิดห้องให้น้องๆ นอนใกล้ๆ มหาวิทยาลัยเพื่อจะได้ตื่นมาเตรียมตัวกันได้ทัน เพราะถ้ายังพักบ้านใครบ้านมันรถติดมาไม่ทันแน่นอน ไหนจะค่าช่างแต่งหน้า ช่างภาพและค่าอยู่ค่ากินอีก ป๋าสุดๆเพราะวันนี้เป็นวันสำคัญของหมว
หมวย...อย่าดื้อ!Writer : Aile'Nตอนที่ 22"จองแล้ว🤍"ผ่านมาหลายเดือน...นับจากวันนั้นหมวยเล็กก็สงบเสงี่ยมเรียบร้อยมากขึ้น อีกทั้งเรียนหนักและกลายมาเป็นพี่ปีสี่แล้ว ส่วนเสือก็ฝึกงานจนครบและทำเรื่องเรียนจบเรียบร้อย ทั้งคู่ต่างก็ค่อยๆ เติบโตในเส้นทางของตัวเองหลังเรียนจบเสือก็เข้าทำงานที่บริษัทของพ่อในทันที ไม่แม้แต่จะหยุดเที่ยวพักผ่อนหลังเรียนจบเหมือนเพื่อนๆ เขาเริ่มวางแผนในอนาคตแล้วว่าจะทำงานเก็บประสบการณ์สักห้าปีแล้วค่อยออกมาเปิดบริษัทเป็นของตัวเองทำในสิ่งที่ตัวเองชอบส่วนหมวยเล็กนั้นก็มีความฝันเช่นเดียวกัน หลังมีโอกาสได้คุยกันถึงเรื่องอนาคต เธอก็บอกว่าอยากเปิดร้านช่วยแม่ขายขนม ซึ่งเสือก็พร้อมที่จะสนับสนุนน้องอย่างเต็มที่"เหนื่อยมั้ยหื้ม?" เสียงทุ้มเอ่ยถามเจ้าแฟนเด็ก เพราะวันนี้น้องเลิกเรียนช้า เขาเลิกงานก่อนเลยได้แวะมารับน้องจากมหาวิทยาลัยกลับพร้อมกัน"เหนื่อยอะ..." เสียงเล็กงอแง หลังวางสัมภาระแล้วทิ้งตัวนอนแผ่ลงกับเบาะรถอย่างหมดสภาพ"งั้นไปกินหมูกระทะกัน" เขาเอ่ยชวน หวังว่าของกินอร่อยๆ จะช่วยเยียวยาความเหน็ดเหนื่อยของคนตัวเล็กได้"เย่ หมูกระทะจะเยียวยาทุกสิ่งงง" หมวยเล็กตาเปล่งประ
หมวย...อย่าดื้อ!Writer : Aile'Nตอนที่ 21"ที่เข้าใจยากน่าจะเป็นแฟนมึงมากกว่า"หมวยเล็กซุ่มอยู่จนถึงเที่ยง ก็เห็นพนักงานทยอยกันออกมากินมื้อเที่ยงกัน เช่นเดียวกันกับนักศึกษาฝึกงานที่ออกมากินข้าวกันเป็นกลุ่ม มีทั้งชายและหญิง ทว่าในสายตาหมวยเล็กกลับมองเห็นแค่แฟนตัวเองกับผู้หญิงอีกคนที่อยู่ใกล้เขาที่สุดและคิดไปเองว่าต้องเป็นคนชื่อพลอยแน่ๆเธอเดินตามพวกเขาไปจนถึงร้านอาหารที่อยู่ไม่ไกลจากบริษัท อาศัยจังหวะที่ลูกค้าหลายคนเดินเข้าออกร้านเบียดตัวหลบๆ สายตาเข้าไปนั่งโต๊ะไกลๆ มุมหนึ่งและรีบหยิบเมนูบนโต๊ะขึ้นมาบังหน้าแสร้งเปิดดู"เอ่อ รับอะไรดีคะ" สักพักพนักงานก็เข้ามารับออเดอร์อย่างงงๆ และอดที่จะหวาดระแวงไม่ได้เพราะทำงานที่นี่มาก็หลายปีแต่ไม่เคยเห็นใครแต่งตัวมิดชิดมาทำลับๆ ล่อๆ ในร้านอาหารมาก่อน"พี่ว่าหมวยกับผู้หญิงคนนั้นใครสวยกว่ากัน" เสียงเล็กเอ่ยถามอย่างจริงจังพร้อมกับชี้ให้ดูว่าคนที่พูดถึงคือใคร พนักงานได้ฟังก็นิ่งอึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆ ฉีกยิ้มแห้งแล้ง สมองพยายามคิดหาคำตอบแบบที่ไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อนอย่างด่วนจี๋"ก็...คนละแบบนะคะ คุณลูกค้าออกไปทางน่ารักๆ ค่ะ เอ่อ แล้ว...จะสั่งอะไรดีคะ"
หมวย...อย่าดื้อ!Writer : Aile'Nตอนที่ 20"ของขวัญวันเกิดคือ...หมวยเอง!""แหมมมม ยิ้มหน้าบานมาแต่ไกลเชียว อาการมันเป็นยังไงฮะ!" หลินจีบปากจีบคอแซวเมื่อเห็นเพื่อนรักเดินยิ้มหน้าบานมาแต่ไกล"มีอะไรดีๆ งั้นสิ" ปูเป้ถามด้วยความสงสัย"ช่ายยย พี่เสือย้ายกลับมาอยู่กับหมวยแล้ว" คนพูดฉีกยิ้มกว้างจนตาหยี ถึงจะตื่นไม่ทันเขา แต่ก็มีข้าวเช้าเตรียมไว้บนโต๊ะกินข้าวพร้อมโพสอิท แค่นี้ก็สุขใจแล้ว"ก็แค่เนี้ย ทำทรงเป็นนางเอกละครอยู่ได้ตั้งนาน เรื่องไร้สาระนี่ถนัดนัก" หลินว่าพลางส่ายหน้าเอือมระอา"หลินเกลียดอะไรหมวยป้ะ ชอบทำตัวร้ายๆ ตลอดเลย!" หมวยเล็กทำแก้มพองอย่างงอนๆ"เหลี่ยมทุกดอกแล้วบอกเพื่อนรัก" ปูเป้หัวเราะขำสองสาวที่กำลังฟาดฟันกันทางสายตา"ละปีนี้วันเกิดเฮียให้อะไร รถบังคับเหมือนปีที่แล้วไม่เอาแล้วนะ หัวจะปวด!" เรื่องเก่าผ่านไป ปัญหาเรื่องใหม่ก็มาจ่อรอเสียแล้ว"รถบังคับไม่ดีตรงไหน ขับขี่ปลอดภัยน่ะรู้จักมั้ย!" หมวยเล็กตอบกลับหลินอย่างภาคภูมิใจ"ไม่ใช่เด็กสามขวบ ขอร้องเลย จำหน้าเฮียตอนเห็นครั้งแรกไม่ได้เหรอ อีกนิดหนึ่งร้องไห้แล้วนะ" หลินกุมขมับอย่างเครียดๆ"น้ำตาตกในอะกูว่า ฮ่าๆๆ" ปูเป้เสริมกลั้วเส
หมวย...อย่าดื้อ!Writer : Aile'Nตอนที่ 19"หมวยคิดถึง..."วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และแล้วก็เปิดเทอม หมวยเล็กกลับมาอยู่ที่หอพักของตัวเองแล้ว ในขณะที่พี่เสือต้องไปฝึกงานและค้างที่บ้านตัวเองเพราะอยู่ใกล้บริษัทของพ่อมากกว่าคอนโด เดินทางไปกลับสะดวกหมวยเล็กเรียนหนักขึ้น ส่วนนักศึกษาฝึกงานก็มีสังคมใหม่ สิ่งใหม่ๆ ให้ต้องเรียนรู้แต่ปรับตัวมากมาย เพราะแม้จะเป็นลูกชายท่านประธานแต่เสือเข้าฝึกงานด้วยโควต้านักศึกษาทั่วไป ทำทุกอย่างเท่าเทียมคนอื่น นั่นทำให้ทั้งคู่ไม่มีค่อยมีเวลาได้คุยหรือเจอกันเลยแรกๆ หมวยเล็กยังคงลั้นลาอยู่ได้ ไม่รู้สึกอะไรเพราะเมื่อพี่เสือไม่อยู่ก็เหมือนเด็กไม่มีผู้ปกครองคอยควบคุมดูแลและห้ามนั่นห้ามนี่ เจ้าเด็กจึงได้ทำอะไรตามใจตัวมากขึ้น อยากทำอะไรก็ทำ อยากกินอะไรก็กิน กินมากเท่าไรก็ได้ไม่มีใครขัด ชีวิตเป็นของหมวยยยยยทว่าเจ้าหนูน้อยที่แมวไม่อยู่ควบคุมก็สนุกได้แค่เดือนเดียวเท่านั้น เพราะไม่กี่วันต่อมาไม่ว่าจะตื่นนอน กินข้าว ไปเรียน กลับห้อง เข้านอน ทุกอย่างล้วนมีภาพคนรักแทรกเข้ามาให้คิดถึงบ่อยครั้ง เพราะแทบทุกกิจกรรมมักจะมีเขาอยู่ด้วยกันทำด้วยกันมาตลอดสามปี พอหายไปเลยอดรู้สึก
หมวย...อย่าดื้อ!Writer : Aile'Nตอนที่ 18"ขอกินก่อนได้มั้ย"ในที่สุดวันแต่งงานของโชดาและเชนทร์แฟนหนุ่มก็มาถึง โดยที่ทั้งคู่ตกลงจัดงานพิธีแค่ช่วงเย็น ไม่ได้จัดพิธีเช้าเพราะไม่อยากเหนื่อยจนเกินไป หมวยเล็กที่อยู่ในชุดราตรีสีชมพูอ่อนเครื่องหน้าทรงผมจัดเต็มกว่าวันลองชุดยืนต้อนรับแขกอยู่กับเสือที่อยู่ในชุดสูทสีดำเต็มยศตั้งแต่งานเริ่มแม้จะไม่รู้จักใครเพราะส่วนใหญ่ที่มาเป็นญาติและคนรู้จักของบ่าวสาวแต่เจ้าเด็กก็อาศัยความสดใสร่าเริงของตัวเองต้อนรับพวกเขาได้อย่างไม่เก้อเขิน บวกกับหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มเลยทำให้ดาวเด่นของงานในตอนที่บ่าวสาวยังไม่ปรากฏตัวกลายเป็นหมวยเล็กไปโดยปริยายทว่าแขกเหรื่อไม่เพียงแต่พูดถึงเธอ คนข้างกายที่มีศักดิ์เป็นน้องชายเจ้าสาวหรือก็คือลูกคนเล็กของบ้าน 'พิชญเดชา' นั้นสุขุมและหล่อเหลาได้ผู้เป็นพ่อมาอย่างไม่ผิดเพี้ยน พ่อแม่หลายบ้านที่รู้จักกันพยายามจะแนะนำลูกสาวของตัวเองให้เขารู้จักเพื่ออยากสานสัมพันธ์ทว่าก็ต้องหน้าชาไปตามๆ กันเพราะชายหนุ่มรู้ทันชิงแนะนำตัวสาวน้อยข้างกายว่าเป็นคนรักดักไว้ก่อนจะได้พูดอะไรเสียอีกเมื่อแขกเหรื่อมากันครบและถึงกำหนดเริ่มพิธีการเสือก็พาน้องเข้าไปด
หมวย...อย่าดื้อ!Writer : Aile'Nตอนที่ 17"ตาสมศักดิ์ไปเกิดใหม่อะยางงง""คุณนายยยย หมวยมาแล้วววว" หมวยเล็กส่งเสียงดังไปก่อนตัวราวกับเดจาวูเพียงแต่วันนี้ไม่ใช่บ้านพี่รหัสแต่เป็นบ้านตัวเอง"อ้าว มากันแล้ว กับข้าวเสร็จพอดีเลยลูก มาๆ นั่งเลยๆ" ผู้เป็นแม่เดินถือตะหลิวออกมาจากในครัวทั้งที่ยังสวมผ้ากันเปื้อนเมื่อปิดเทอมแล้วหมวยเล็กก็เลยตั้งใจว่าจะกลับมาอยู่บ้าน ส่วนพี่เสือแม้ไม่อยากให้น้องห่างตัวแต่ฝ่ายเขาเองก็ต้องเริ่มไปเรียนรู้งานกับพ่อที่บริษัทแล้วเหมือนกัน เพราะในเทอมหน้าเขาต้องฝึกงานแล้ว เข้าไปเรียนรู้ไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ ก็ดี ไหนๆ ปิดเทอมก็ไม่มีอะไรทำพอดี วันนี้เขาเลยมาส่งน้องและถือโอกาสแวะมาเยี่ยมแม่น้องไปพร้อมกัน"งื้อออ อร่อยที่สู้ดดดด" เจ้าเด็กที่ยัดข้าวจนเต็มแก้มหันไปพูดประจบเอาใจแม่อย่างมีความสุข ตั้งแต่ขึ้นมหาวิทยาลัยและต้องย้ายไปอยู่หอหมวยเล็กก็ไม่ค่อยได้กินข้าวฝีมือแม่เลยยกเว้นบางวันหยุดที่แวะมาหากับตอนปิดเทอม คิดถึงกับข้าวรสมือแม่ใจจะขาด"มีลอดช่องด้วยนะ ไม่ต้องรีบเดี๋ยวติดคอตายก่อน" คุณนายต้นอ้อพูดพลางมองลูกสาวด้วยสายตาเหนื่อยหน่าย โตป่านนี้แล้วยังทำตัวเป็นเด็ก ไม่รู้พี่รหัสมอ
หมวย...อย่าดื้อ!Writer : Aile'Nตอนที่ 16"ลูกทิพย์(?)"ช่วงเวลาแห่งการพักผ่อนผ่านพ้นไปแล้ว นอกจากความสนุกและเหน็ดเหนื่อยในการเที่ยวเล่นทุกคนยังหอบเอาความทรงจำดีๆ กลับมาเก็บไว้ให้ได้นึกถึงกันไปอีกนานแสนนานหมวยเล็กที่ใช้พลังงานหมดไปกับการเที่ยวเล่นกลับมาก็สลบเหมือด ไม่ทำอะไรเลยไปหนึ่งวันเต็มๆ ถ้าไม่มีพี่รหัสคอยลากไปอาบน้ำกินข้าวคาดว่าเจ้าเด็กก็คงจะเอาแต่นอนอืดอยู่บนเตียงทั้งวันเป็นแน่เมื่อฟื้นคืนชีพกลับมาแล้วในวันถัดมาหมวยเล็กก็จำต้องจากลาเตียงนอนนุ่มแสนรักลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปลองชุดเพื่อนเจ้าสาวที่บ้านของพี่เสือ ซึ่งเธอก็เคยเข้านอกออกในบ้านเขาไม่ต่างจากบ้านตัวเอง เพราะพี่รหัสพาไปแนะนำกับคนที่บ้านตั้งแต่ช่วงที่รู้จักกันแรกๆ แล้ว ซึ่งตอนนั้นเธอก็ยังงงๆ ว่าเขาพาไปที่บ้านทำไม เป็นแค่น้องรหัสเองจำต้องสนิทกับครอบครัวพี่รหัสขนาดนี้เลยเหรอ จนมารู้ว่าเขาชอบเธอนั่นแหละเลยพอจะเข้าใจอะไรมากขึ้น"พี่โซซซซซ~" เจ้าเด็กใช้เสียงนำไปก่อนตัวหลังแม่บ้านบอกว่าพี่โซดาอยู่ที่ห้องนั่งเล่นคนเดียว ส่วนคุณพ่อคุณแม่ออกไปข้างนอกสักพักถึงจะกลับ เธอเลยไม่ต้องเกรงใจผู้ใหญ่"หมวยเล็กกก~" โซดาใช้เสียงแบบเดียวกั