ตอนที่ 8

หมวย...อย่าดื้อ!

Writer : Aile'N

ตอนที่ 8

"จ๋องแจ๋ง&อีกี้"

(Chat LINE : กลุ่ม)

MeimeiMuay : หล่ออะ!

Pupae : เป็นบ้าอะไรอีก

Linlin : ชมใคร? แกนอกใจเฮียเหรอหมวย นังลูกไม่รักดี!

MeimeiMuay : หล่อจนใจเจ็บจี๊ดๆ เลย

Pupae : ขอร้อง ให้พวกกูรู้เรื่องด้วยจ้า

Linlin : ฟ้องเฮียแน่!

Pupae : ว่าไง ไปชมใครที่ไหน บอกมา!

Linlin : ใช่ บอกมาเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นฟ้องเฮียแน่!

Pupae : @MeimeiMuay ไอ้หมวยยยย

Linlin : หายอีกละ

Pupae : แล้วมันจะไปชมใครที่ไหน ยังไม่กลับกันอีกเหรอ @Typ

Typ : เรากลับแล้ว แต่หมวยไม่กลับ บอกจะไปหาเฮีย

Pupae : อ้าว หรือว่าที่มันชมคือเฮียวะ

Linlin : มันเพิ่งรู้เหรอว่าเฮียหล่อ เขารู้กันทั้งมหาลัย!

ในขณะที่เพื่อนๆ กำลังถกเถียงกัน คนที่เผลอไปทิ้งบอมไว้ในกลุ่มไลน์กลับนั่งมองพี่รหัสที่กำลังตั้งใจทำงานกับเพื่อนด้วยแววตาเหม่อลอย คนเราเวลาตั้งใจทำอะไรสักอย่างมากๆ มันมีเสน่ห์ได้ขนาดนี้เลยเหรอ...

(Chat LINE : MaiAek)

MaiAek : ทำเป็นเก๊กหล่อนะ น้องมองตาเยิ้มแล้วไอ้สัด

Suea : คxย ทำงานไป

เสือมองแรงใส่เพื่อนที่ทักมาแซว ก่อนที่แววตาของเขาจะเปลี่ยนไปเมื่อหันไปมองน้องรหัส เขายิ้มให้เล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเจ้าเด็กมองเขาอยู่จริงๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือเล็ก ประสานนิ้วเข้าหากันแล้วดึงมาวางไว้บนตัก ของตัวเอง จากนั้นก็นั่งทำงานต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

หมวยเล็กมองมือที่ถูกจับไว้ท่ามกลางเสียงเต้นไม่เป็นส่ำของหัวใจ เราจับมือกันอยู่อย่างนั้นนานเป็นชั่วโมง จนเหงื่อออกเต็มมือก็ยังไม่มีใครคิดจะดึงมือกลับ กระทั่งร่างสูงทำงานเสร็จ

"ไหน อยากกินไรหื้ม?" หลังแยกจากเพื่อนๆ ขึ้นรถมาได้เสือก็หันไปถามน้อง

"สเต๊กเนื้อ!" เจ้าเด็กยิ้มกว้าง แค่คิดก็น้ำลายสอด้วยความหิวโหยแล้ว

"ไม่ได้ ย่อยยากเดี๋ยวท้องอืด แต่ถ้าเป็นปลาหรือไก่ก็ได้อยู่" ร่างสูงรีบเบรกเพราะตอนนี้เย็นมากแล้ว เมนูเนื้อจึงไม่ผ่านการอนุมัติจากเขา

"หมวยชอบกินเนื้อนี่นา" หมวยเล็กทำเสียงเหงาหงอยทันที

"คราวที่แล้วนอนปวดท้องไม่เข็ดอีกหรือไง ถ้าอยากกินรอกินมื้ออื่น ไม่กินตอนเย็น" เสืออดทำเสียงดุใส่น้องไม่ได้ เขายังจำวันที่อีกฝ่ายนอนปวดท้องเพราะความเห็นแก่กินได้อยู่เลย มันทรมานใจเขาสุดๆ

"ก็ได้ งั้นไปร้านพี่โซกัน หมวยคิดถึ้งคิดถึง ไม่ได้เจอกันตั้งนาน" หมวยเล็กยอมรามือโดยง่าย เพราะนึกตามแล้วยังจำความรู้สึกในตอนนั้นได้ดี เป็นไปได้ก็ไม่อยากเป็นอีก

"หึงได้มั้ยเนี่ย" เสือแสร้งทำหน้าไม่พอใจที่เด็กดื้อบอกคิดถึงคนอื่น

"หึงอะไรอ่า นั่นพี่สาวพี่ไง งง" หมวยทำหน้าตาใสซื่อไม่เข้าใจ

"ก็เด็กแถวนี้ชอบปากหวาน บอกคิดถึงแต่คนอื่น ไม่เคยบอกคิดถึงพี่บ้างเลย" คนตัวโตแสร้งทำเป็นน้อยอกน้อยใจ ตัวเล็กตัวน้อยไม่เกรงใจรอยสักดาร์กๆ ที่แขนเลยสักนิด

"ก็อยู่ด้วยกันทุกวัน หมวยยังต้องคิดถึงอีกเหรอ เป็นงงนะ" คนตัวเล็กยังคงไม่เข้าใจในสิ่งที่เสือต้องการจะสื่อ เขาจึงถอดใจ ล้มเลิกการเรียกร้องความสนใจจากคนใสซื่ออีก

"เถียงเก่ง มันเขี้ยว" มือแกร่งยื่นไปหยิกแก้มนุ่มนิ่มยืดออกเบาๆ

"อื้ออ~แก้มย้วยหมดแล้ว!" เจ้าเด็กสะบัดหน้าหนีก่อนมองเคืองใส่ มันเป็นอะไร ทำไมชอบบู้บี้แก้มหมวยนัก!

ใช้เวลาเดินทางไม่นาน พวกเราก็มาถึงร้านของพี่ 'โซดา' พี่สาวของเขา เป็นคาเฟ่แมวขนาดกลางๆ ที่ขายทั้งอาหารคาว เครื่องดื่มและขนมหวานร่วมด้วย แต่แยกเป็นสัดส่วนชัดเจน

"หมวยเล็กกกกก" มาถึงหญิงสาวร่างสูงเพรียวแต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดก็ส่งเสียงเรียกนำมาก่อนด้วยความตื่นเต้นดีใจ

"พี่โซดาาาาา" หมวยเล็กไม่น้อยหน้า ทั้งสองเรียกกันไปมาโดยไม่ได้เดินเข้ามาหากันแต่อย่างใด

"หมวยเล็กกกกก"

"งื้อออ พี่โซดาาาา"

"สักทีเหอะ อายคน" เสือทนมองไม่ไหว ดันหลังบางให้เดินเข้าไปข้างในเพราะผู้คนรอบข้างเริ่มหันมามอง

"โอ๊ยๆ หลังจะหัก" โซดาร้องโอดโอยเมื่อถูกเจ้าเด็กแก้มกลมวิ่งหน้าตั้งเข้าไปกระโดดกอด พร้อมกับเอาขาเกี่ยวเอวเธอไว้แน่นเหมือนลูกลิงกอดแม่

"คิดถึงละซี่ ถึงมาหา"

"อยากกินของฟรี ฮี่ๆ"

"เอ้า ไอ้เด็กนี่"

"อิอิ อะล้อเล่น หมวยคิดถึ้งคิดถึง" ปากหวานใส่แล้วหมวยเล็กก็หอมแก้มเจ้าของร้านซ้ายขวาอย่างเอาอกเอาใจ

"แต่ก่อนอื่นขอกินก่อนได้ม้าย หิวม้ากมาก!" มัวแต่เล่น ท้องก็ร้องเตือนว่าทนหิวมากไปกว่านี้ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว

"ไปๆ สั่งๆ จะกินไร" โซดาที่ได้ยินเสียงท้องเจ้าเด็กร้องเต็มๆ หูก็รีบดันน้องมันไปนั่งลงที่เก้าอี้ในร้าน หยิบเมนูขึ้นมากางให้ พร้อมกับรอรับออเดอร์ด้วยตัวเองเสร็จสรรพ

"จ๋องแจ๋งงง หมวยมาแล้ววว" ระหว่างรออาหารมาเสิร์ฟ หมวยเล็กก็ดึงมือพี่รหัสเข้ามายังห้องกระจกอันเป็นที่อยู่ของแมวเหมียวหลายสิบตัว 'จ๋องแจ๋ง' คือชื่อที่เธอใช้เรียกแมวรัสเซียนบลู เพศผู้ ขนสีเทา ตาสีเขียวสดใสตัวหนึ่งที่กำลังนอนเลียขนตัวเองอยู่บนที่นอน จริงๆ น้องชื่อ 'แดเนียล' แต่หมวยเห็นน้องตัวผอมเพรียว ไม่อ้วนเหมือนพันธุ์อื่นเลยเรียกจ๋องแจ๋งเสียเลย เท่ใช่ม้าาา

"แมวรัสเซีย แต่ชื่อจ๋องแจ๋ง" ร่างสูงพึมพำพลางส่ายหน้า เวทนาเจ้าเหมียวที่ได้ชื่อใหม่สุดแปลกแบบงงๆ

"น่ารักดีออก เนอะจ๋องแจ๋ง" หมวยเล็กพูดกับเขา ก่อนหันไปพูดและนั่งเล่นกับจ๋องแจ๋งอย่างอารมณ์ดี

"อาหารมาแล้ว ไปกินก่อน ค่อยมาเล่น" เสือบอกน้อง เมื่อหันไปเห็นว่าพนักงานเริ่มนำอาหารมาเสิร์ฟที่โต๊ะแล้ว ด้วยความหิวหมวยเล็กเลยไม่อิดออด ยอมออกไปกิน หลังอิ่มก็กลับเข้ามาเล่นกับน้องแมวต่อ ส่วนเสือปลีกตัวไปนั่งคุยกับพี่สาวหน้าเคาน์เตอร์บาร์

"เป็นไงบ้างช่วงนี้" คนพี่ถาม เธอกับน้องชายไม่ได้แชทหรือโทรคุยกันบ่อยนัก นานๆ เจอกันทีเลยอดไม่ได้ที่จะถามไถ่สารทุกข์สุกดิบตามประสา

"ก็ดี" เสือยังคงพูดน้อยแม้คู่สนทนาจะเป็นคนในครอบครัว คนเดียวที่ทำให้เขาพูดเยอะเห็นทีจะมีแค่น้องรหัสเพียงคนเดียว

"แล้ว...ความสัมพันธ์?" โซดาหมายถึงความสัมพันธ์ของน้องชายกับเจ้าเด็กในห้องกระจกที่เอาแต่เรียกแมวของเธอด้วยชื่อแปลกๆ

"บอกไปแล้ว กำลังจีบอยู่" เสือไม่ปิดบังเลยแม้แต่น้อย อย่างที่บอกว่าทุกคนรู้หมดยกเว้นเจ้าตัว

"ไม่ตกใจแย่เหรอ" โซดาทำหน้าแปลกใจระคนตื่นเต้น

"แค่แรกๆ ตอนนี้โอเคแล้ว" ร่างสูงกระตุกยิ้มเล็กน้อยเมื่อนึกถึงปฏิกิริยาของหมวยเล็กหลังจากที่เขาบอกชอบออกไป

"เอาว่ะ เอาใจช่วยแล้วกัน" มือเรียวตบบ่าน้องชายเบาๆ ก่อนผละออกไปดูความเรียบร้อยภายในร้าน

"พี่เสือ หมวยอยากเลี้ยงจ๋องแจ๋งอะ ขอเลี้ยงได้มั้ยคะ" หมวยเล็กเงยหน้าขึ้นอ้อนพี่รหัสที่เดินเข้ามาหาด้วยน้ำเสียงสดใส ดวงตากลมโตเปล่งประกายระยิบระยับน่ามอง

"เลี้ยงตัวเองยังไม่รอดเลยหมวย"

"แต่น้องน่ารักนะ"

"การเลี้ยงสัตว์มันไม่ง่ายนะหมวย หมวยต้องมีเวลาเอาใจใส่ มีเงินซื้อของกินของใช้ เวลาป่วยก็ต้องรักษา ไม่ใช่เลี้ยงทิ้งขว้าง ตอนนี้เรียนหนักขึ้นไม่ใช่เหรอ อีกอย่างถ้ามันป่วยหรือตาย ทำใจได้เหรอ" ร่างสูงนั่งลงคุยกับน้องอย่างจริงจัง เจ้าตัวเงียบไปคล้ายกำลังคิดตามก่อนจะทำหน้าหงอยๆ ออกมา

"ไว้คิดถึงก็มาหา มาเล่นกับน้องบ่อยๆ ก็ได้ พี่จะพามาเอง โอเคมั้ยคะ" เสือพยายามปลอบ มือแกร่งลูบศีรษะกลมๆ นั้นอย่างเอ็นดู

"พูดจาแก่ๆ อีกแล้ว" หมวยเล็กทำปากมุบมิบเมื่อได้ยินหางเสียงคะขาจากพี่รหัสอีกแล้ว

"ไม่เขินสักนิดเลย?"

"จั๊กจี้จะตาย"

"เขาเรียกว่าเขิน จมูกบาน แก้มแดงหมดแล้ว"

"ไม่จริง!" หมวยเล็กรีบกุมแก้มกุมจมูกอย่างลุกลี้ลุกลน ไม่พอยังค้นหากระจกในกระเป๋าสะพายขึ้นมาส่อง ทำคนมองหลุดยิ้มขำออกมาอย่างเอ็นดู

"มันแดงเพราะสุขภาพดีหรอก!" พอเห็นว่าตัวเองหน้าแดงจริงๆ เจ้าเด็กก็ทำเฉไฉอ้างไปข้างๆ คูๆ

"คิดงั้นแล้วสบายใจก็ยินดีด้วย" ร่างสูงยิ้มเยาะ

"พี่เสือ!"

"ครับ"

"ฮึ้ย~ ไม่คุยด้วยแล้ว!"

"เขินแล้วชอบหนีนี่เอง"

"หมวยไม่ได้หนี! ไม่ได้เขินด้วย!"

"โอเค้ เชื่อก็ได้"

เสือนั่งยิ้มเหมือนคนบ้า พอใจที่ได้แกล้งเจ้าเด็กหมวยให้เบ้ปากใส่และเชิดหน้าหนีไปเล่นกับแมวอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง เขานั่งมองน้องอยู่อย่างนั้นโดยไม่ทำอะไรและไม่มีท่าทีว่าจะเบื่อ แต่การกระทำบางอย่างของหมวยเล็กก็ทำเขาอดใจไม่ไหวต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายไว้ เช่นตอนนี้ที่น้องกำลังขดตัวกับพื้นเลียนแบบท่านอนเก็บมือของแมวอยู่ เมื่อถ่ายทั้งรูปและวิดีโอจนพอใจ เขาก็เลือกมาหนึ่งรูปเพื่ออัปลงไอจีส่วนตัว

'ไหนแมว ไหนคน @MeimeiMuay'

(MaiAek : มันเป็นคลั่งรักแหละ)

(MaiToh : กูเต็มเน็ตเพื่อมาดูคนรักกันเหรอ รำคาญ!)

(Fuse Krub : เด็กมันน่ารักจริง เป็นกู กูก็คลั่ง)

(Suea : @FuseKrub หุบนิ้วมึงไป)

(Day NT : มันเป็นหวงๆ เนาะ กับเพื่อนกับฝูงก็ไม่เว้น)

(งง! ตกลงไอจีใคร ทำไมมีแต่รูปน้องหมวย)

(เขาคลั่งรักนะคะ ขอกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง)

(น้องงงง น่ารักมาก ไอ้ต้าวนุ่มฟูของมัมหมี)

(พอรู้นะคะว่าพี่หมวยแปลก แต่ไม่คิดว่าจะแปลกขนาดนี้5555)

(น่ารักครับ ใจเจ็บเมื่อรู้ว่าเธอเป็นของเขาTT)

(อกหักกันเป็นแถว)

ยอดคอมเมนต์หลั่งไหลเข้ามามากมาย ส่วนใหญ่มีแต่คนเอ็นดูความน่ารักของน้อง เขาก็เช่นเดียวกัน ในโทรศัพท์มีแต่รูปและคลิปของหมวยเล็กเต็มไปหมด ภาพหน้าจอก็ยังเป็นรูปน้องเลยคิดดู เขาไม่เคยเถียงเลยเวลาเพื่อนๆ แซวว่าเขาคลั่งรัก ก็คลั่งจริง...

"วันนี้พี่ไปดื่มกับเพื่อนนะ" เสือพูดขึ้นในตอนที่เราบอกลาพี่สาวและพากันขึ้นรถเตรียมตัวกลับ ก่อนหน้านี้ไม่กี่นาทีเพื่อนๆ เขาทักมาชวนไปดื่ม แม้ไม่ค่อยอยากไปแต่ก็นานแล้วที่ไม่ได้ไปสังสรรค์กัน เลยว่าจะไปไม่นานค่อยหาทางชิ่งกลับ

"บอกหมวยทำไมคะ จะให้ไปด้วยเหรอ" เจ้าเด็กทำหน้าไม่เข้าใจ

"เปล่า บอกให้รู้ไว้ อยากให้รู้ว่าทำอะไรอยู่ที่ไหนกับใคร จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง" เขาบอกอย่างจริงจัง แน่นอนว่าถ้าหมวยเล็กจะไปไหนทำอะไร เขาก็อยากให้น้องบอกเขาด้วยเช่นกัน

"ไปที่ไหนเหรอคะ" หมวยพยักหน้าเข้าใจและถามต่อ

"ร้านเหล้าหลังมอ"

"ไปด้วยได้มั้ยคะ หลินบอกว่าเพลงสนุก หมวยอยากไปบ้าง" เจ้าเด็กตาลุกวาว แม้ไม่เคยไปแค่เคยผ่าน แต่เพื่อนๆ ต่างก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าเพลงดีบรรยากาศเยี่ยม หมวยอยากไปตื๊ดๆ บ้าง!

"ไม่ดี พี่เป็นห่วง" เสียงดุรีบปฏิเสธทันควัน แน่นอนว่าถ้ายอมง่ายๆ ก็ไม่ใช่หมวยเล็กน่ะซี่~

"ไปด้วยกันไงคะ มีอะไรน่าห่วง"

"พี่กลับดึก ถ้าหนูนอนไม่พอ หนูจะงอแงไงตอนเช้า" น้ำเสียงทุ้มต่ำยังคงดุแม้สรรพนามจะฟังเหมือนเอ็นดูก็ตาม

"มีพิรุธนะ! ทำไมถึงไม่อยากให้หมวยไปด้วย?" หมวยไม่ได้จะหนีไปคนเดียวสักหน่อย พี่เสือก็ไปด้วยแล้วมันจะมีอะไรน่าเป็นห่วง หรือว่านอกจากนัดเพื่อนแล้วนัดใครไว้อีก?

"คิดไปถึงไหน พี่เป็นห่วงแต่เราทั้งนั้น" มันเป็นจับผิดเก่งนะเดี๋ยวนี้

"หมวยไปกับพี่ไง ไม่ได้แอบไปสักหน่อย"

"ก็ได้ แต่ถ้านอนไม่พอแล้วมางอแงทีหลัง โดนดุก็อย่ามางอนแล้วกัน" เสือยอมแพ้เพราะรู้ดีว่าหมวยเล็กดื้อรั้นแค่ไหน ถ้าไม่ยอมอาจจะได้นั่งเถียงกันอยู่บนรถแบบนี้ไปจนถึงเช้าเลยก็เป็นได้

"เย่ ไม่แน่นอน สาบานเลย!"

"ตายฟรี"

"ง่ะ"

เมื่อตกลงกันได้ร่างสูงก็เริ่มออกรถ พาน้องรหัสกลับไปอาบน้ำแต่งตัวที่ห้องเพราะเรายังอยู่ในชุดนักศึกษา เขาเองก็อาบที่ห้องน้องด้วยโดยใช้ชุดลำลองที่มีอยู่ในรถ

"หมวย แต่งตัวอะไรเนี่ย!?" เสือแทบจะพ่นน้ำที่กำลังดื่มออกมาเมื่อหันไปเห็นชุดของหมวยเล็ก กางเกงยีนขาสั้น เสื้อสายเดี่ยวสีชมพู หัวฟูๆ ปากแดงๆ ...นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

"อีกี้ไง พี่เสือไม่รู้จักเหรอ จะไปตื๊ดๆ ก็ต้องแต่งแซ่บๆ แบบนี้แหละ" ว่าแล้วเจ้าตัวก็โพสท่าบิดตัวไปมาอยู่กับขอบประตู

"ไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้!" แน่นอนว่าเขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก ใครจะปล่อยให้ออกไปข้างนอกในชุดเปิดเนื้อเปิดตัวแบบนี้กัน

"โห่ อะไรอ่า แฟชั่นไง คนแก่เข้าไม่ถึงอีกละ" หมวยเล็กทำหน้าบู้บี้อย่างไม่พอใจ มาทรงนี้ไม่เคยฟังธาตุทองซาวด์แน่ๆ เลย เขาฮิตกันทั่วบ้านทั่วเมือง ทำตัวเป็นคนแก่หลังเขาอยู่ได้

"งั้นไม่ต้องไป" ร่างสูงยื่นคำขาด

"ใจเย็นๆ ซี่~ ไปเปลี่ยนก็ได้ ชิ" เจ้าเด็กสะบัดก้นกลับเข้าห้องไปอย่างไม่ค่อยเต็มใจ

"ห้ามสั้น ห้ามเกาะอกสายเดี่ยว" เขาตะโกนไล่หลัง ต้องย้ำให้ชัดเดี๋ยวก็ได้ใส่อะไรแปลกๆ ออกมาอีก

"จ้า พ่อ!"

..

..

..

..

อย่าหาสาระจากนิยายเรื่องนี้เลยค่ะ 55555