ตอนที่ 10

หมวย...อย่าดื้อ!

Writer : Aile'N

ตอนที่ 10

"หมวยมาเผด็จศึก!"

"ทำไมดูไม่สดใสเลย นอนดึกเหรอ" ปูเป้ถามขึ้นมาในเช้าวันใหม่ที่ดูจะไม่ค่อยสดใสสำหรับหมวยเล็กเท่าไร เพราะหลังจากแยกกับพี่รหัสเจ้าตัวก็เดินซึมๆ มานั่งกับเพื่อนๆ ที่โต๊ะประจำโดยไม่ทักทายกันสักคำ

"เออ เป็นเด็กเป็นเล็ก ทำอะไรไม่ยอมหลับยอมนอน" หลินเดินถือจานข้าวกลับมาได้ยินพอดี

"หมวยไปร้านเหล้าหลังมอมา" หมวยเล็กฟุบหน้าลงกับแขนตัวเองอย่างง่วงๆ ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อเพื่อนๆ เสียงดังขึ้นมา

"อะไรนะ/ว่าไงนะ!?"

"เบาๆ ซี่~ หลินกับเป้จะเสียงดังทำไมเนี่ย" ร่างบางทำหน้ามุ่ย เอานิ้วแตะปากจุ๊ๆ ไม่ให้เพื่อนส่งเสียงดังรบกวนคนอื่น

"ไปกับใคร" ปูเป้เริ่มซัก

"ไปได้ไง แอบไปเหรอไอ้หมวย ฉันจะฟ้องเฮีย!" หลินแกล้งขู่ แต่มีหรือที่หมวยจะกลัว ก็ไปด้วยกันนี่เนอะ

"ฟ้องไปเล้ย ม่ายกลัววว~" เจ้าเด็กแสบพอจะมีรอยยิ้มซนๆ ขึ้นมาบ้าง

"เอาดีๆ ไปกับใคร" ปูเป้เริ่มจริงจัง กลัวเพื่อนจะแอบไปคนเดียว แล้วถ้าพี่รหัสมารู้ทีหลังคงถึงคราวโลกล่มสลาย เตรียมตัวตายได้เลย

"ก็ไปกับพี่เสือนั่นแหละ" หมวยยิ้มแห้งๆ ใครจะกล้าไปคนเดียวกันเล่า

"แล้ว...มีอะไรเกิดขึ้นป้ะ" ปูเป้ขยับเข้ามากระแซะไหล่ถามด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม

"หมายถึงอะไรเหรอ" หมวยเล็กทำหน้างง ไม่เข้าใจว่าเพื่อนหมายถึงอะไร

"ก็แบบ...เมาๆ แล้วได้เสียกันไรงี้ โอ้ย!?"

"พูดดีๆ ลูกกูยังเด็ก สามขวบตบตูดกินนมนอน เอาอะไรมาได้เสียกัน" ฝ่ามือเล็กๆ ของหลินตบลงที่ไหล่คนพูดไม่เบานัก

"สามขวบบ้านมึงเข้าร้านเหล้าได้มั้ง ตื่นค่ะอิแม่ปลอม!" คนถูกฝ่ามือพิฆาตลูบต้นแขนป้อยๆ พลางถลึงตาใส่เพื่อนอย่างเคืองๆ

"ว่าไง เกิดไรขึ้นบ้าง เล่ามาให้หมด" หลินไม่สนใจ แต่ทำเนียนถามหมวยเล็กขึ้นมาบ้าง ด่าปูเป้ไปอย่างนั้นแหละ จริงๆ ก็อยากรู้ไม่ต่างกัน

"ก็...จุ๊บๆ กันแล้วก็...เป็นแฟนกันง่ะ" หมวยเล็กยิ้มเขินๆ ไม่ได้ขยายความต่อว่าตัวเองเป็นคนไปขู่ให้พี่เสือยอมขอเป็นแฟนก่อน อิอิ

"ฮะ!? /เป็นแฟนกันแล้ว!?"

"ช่ายย อิอิ เขินอ่าาา" ยิ่งเห็นเพื่อนๆ มีอาการตื่นเต้นเจ้าเด็กก็ยิ่งบิดตัวเขินอย่างหนัก หน้าตาง่วงซึมในตอนแรกสดใสขึ้นและเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อ

"ในที่สุด...ลูกกูก็เป็นฝั่งเป็นฝาสักที" หลินหยิบทิชชู่ขึ้นซับหัวตาทำท่าปลื้มปริ่มเหมือนส่งลูกเข้าโรงเรียนวันแรก

"แล้วน้าอ้อรู้เรื่องยัง ไม่ตกใจแย่เหรอ" ปูเป้ถามต่ออย่างกระตือรือร้น

"ไม่นะ หมวยส่งข้อความบอกแล้วเมื่อเช้า คุณนายเฉยมาก ไม่ดีใจกับหมวยเลยสักนิด" หมวยเล็กหน้ามุ่ยลงเล็กน้อย อุตส่าห์ตื่นเช้ามาไลน์บอกคุณนายต้นอ้อ แต่สิ่งที่อีกฝ่ายตอบกลับมามีแค่คำว่า 'โอเค' คำเดียว มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ เลย

"เขาคงรู้อยู่แล้วแหละว่าต้องลงเอยแบบนี้" ปูเป้คาดเดา ไม่มีทางที่แม่หมวยจะไม่รู้เพราะพี่รหัสที่ไหนเขาดูแลน้องดีขนาดนั้น

"แล้วคิดแผนต่อไปไว้ยัง"

"แผน? แผนอะไรเหรอ?" หมวยเล็กหันไปมองหลินอย่างไม่เข้าใจ

"เอ้า เป็นแฟนกันแล้ว ต่อไปก็ต้องเผด็จศึกสิ!" หลินยกยิ้มร้ายๆ ขึ้นมาอย่างไม่น่าไว้ใจ

"สอนแต่ละอย่าง ดีๆ ทั้งนั้น" ปูเป้กลอกตาอย่างเอือมระอา

"เผด็จศึกเหรอ?" หมวยเล็กพยายามทำความเข้าใจ แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่เข้าใจอยู่ดี

"ใช่ มีอะไรกันไง เหมือนพระเอกนางเอกในซีรี่ย์ไง กระชับความสัมพันธ์อะ" คนพูดกุมแก้มพร้อมบิดตัวไปมาอย่างเขินอาย

"แล้ว...หมวยต้องทำยังไงอะ" หมวยเล็กมีท่าทีสนใจเมื่อรู้ความหมายของคำว่า 'เผด็จศึก'

"โอ้ย ก็อ่อยไง ทำตัวยั่วๆ ให้เขาทนไม่ไหว" หลินทำทีเป็นป้องปากกระซิบกระซาบอย่างมีจริต แต่ในโต๊ะได้ยินกันหมด

"หมวยทำแล้ว เมื่อคืนหมวยเต้นท่าอีกี้เลย แต่พี่เสือบอกให้นั่งลง อายคน" หมวยเล็กบอกอย่างภาคภูมิใจ แต่พอนึกถึงคำพูดของพี่รหัสก็พลันหน้ามุ่ยขึ้นมาอย่างขัดใจ

"ไหน เต้นยังไง" หลินเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย

"ท่านี้ๆ" หมวยเล็กลุกขึ้นเต้นท่าเลื้อยเอวตามเอ็มวีเพลงดังที่ดูมาให้เพื่อนดูอย่างภาคภูมิใจ แม้จะมีคนอื่นนั่งจับกลุ่มกันอยู่รอบๆ และมองมาก็ไม่ได้สนใจ

"เออ นั่งเหอะ อายคน" ปูเป้กับหลินต่างรีบดึงแขนเพื่อนคนละข้างให้นั่งลง อยากขำก็อยากแต่ก็อดเวทนาไม่ได้ นี่เต้นยั่วหรือเส้นยึด?

"เอ้า น่าอายตรงไหน" หมวยเล็กทำหน้ามุ่ย ทำไมทุกคนถึงพูดเป็นเสียงเดียวกันล่ะ ออกจะเซ็กซี่!

"มึงไม่อาย แต่พวกกูอายค่า อย่าหาทำ!" หลินทำหน้าท้อแท้

"เอ้า แล้วจะให้ทำยังไงเล่า"

"ทำตัวน่ารักๆ"

"หมวยน่ารักอยู่แล้ว"

"...."

"อ้าว เงียบทำไมอะ"

"เออๆ แต่มันไม่พอไง ต้องเซ็กซี่ด้วย ผู้ชายถึงจะมีอารมณ์" แม้จะพูดไม่ออกไปชั่วขณะแต่หลินก็พยายามตั้งสติอธิบายต่ออย่างใจเย็น

"ไม่ต้องห่วง! หมวยซื้อชุดนอนไม่ได้นอนมาแล้ว" หมวยเล็กยิ้มแป้น บอกเพื่อนอย่างภาคภูมิใจ บอกแล้วว่าหมวยหาข้อมูลมา หมวยรู้หมดแหละว่าคนเป็นแฟนกันต้องทำอะไรยังไงบ้าง สบายยย อิอิ

"ฮะ!? ไหน มีรูปมั้ย" เพื่อนทั้งกลุ่มหันขวับมามองคนตัวเล็กอย่างพร้อมเพรียงไม่เว้นแม้แต่ไทป์ที่นั่งเล่นเกมเงียบๆ มาตั้งแต่ต้น

"นี่ๆ เจ้าของร้านแนะนำมาเลย" เจ้าเด็กรีบเปิดรูปให้เพื่อนๆ ดูอย่างกระตือรือร้น

"โอ้โห ตายแน่ เฮียกูตายแน่ๆ" ปูเป้เอามือทาบอกตาโตด้วยความตกใจ ชุดนอนไม่ได้นอนเป็นสายเดี่ยวลายลูกไม้สีดำที่มีความยาวไม่กี่คืบ เนื้อผ้าเรียบลื่นและบางเบาสุดๆ!

"ไอ้หมวยยย โคตรแจ่ม ใส่เย็นนี้เลย รับรองเสร็จชัวร์!" หลินกระวีกระวาดผุดลุกผุดนั่งก้นไม่ติดพื้นด้วยความตื่นเต้น

"มันเร็วไปนะ เพิ่งเป็นแฟนกันได้ไม่ถึงวัน" ไทป์เริ่มไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่สาวๆ พูดคุยกันจึงแย้งขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

"โอ้ย ไม่เร็วไปหรอก สมัยนี้ไม่ใช่แฟนยังเอากันได้เลย" หลินยังคงออกตัวแรงอย่างต่อเนื่อง

"หมวย ฟังเรา...สมมติถ้าเฮียขอมีอะไรด้วย แต่ถ้าหมวยไม่พร้อมก็ไม่ต้องยอมเข้าใจมั้ย อย่าเกรงใจ เฮียเองก็คงไม่ดีใจหรอกถ้ามารู้ทีหลังว่าหมวยไม่เต็มใจอะ เฮียเขารอได้อยู่แล้ว เข้าใจมั้ย" ไทป์ไม่สนใจหลินเลยแม้แต่น้อย เขาหันไปบอกหมวยเล็กอย่างจริงจัง แม้พี่เสือจะเป็นผู้ชายที่ดีมากๆ สำหรับหมวยเล็กแต่เขาก็อยากให้เพื่อนยอมเพราะเต็มใจ ไม่ใช่เกรงใจ

"อื้อ เราเข้าใจ แต่เราอยากลองอะ เมื่อคืนสาวๆ มองพี่เสือเต็มเลย เราไม่พอใจมากๆ เลยล่ะ แต่ทำอะไรไม่ได้" หมวยเล็กรับฟังอย่างตั้งใจ ก่อนบ่นออกมาพลางทำหน้ามุ่ยเมื่อนึกถึงสาวๆ สวยๆ ที่เอาแต่มองพี่เสือตาเป็นมันเมื่อคืน

"ต่อไปนี้ก็ทำได้แล้วไง เป็นแฟนกันแล้ว จะหึงจะหวงก็พูดได้ทั้งนั้น" ปูเป้ให้กำลังใจ จะให้ผู้หญิงเลิกมองก็คงไม่ได้เพราะพี่แก So Damn Hot! ซะขนาดนั้น

"พี่เสือจะไม่รำคาญหมวยใช่มั้ย" แม้พี่เสือจะไม่เคยแสดงออกว่ารำคาญแต่หมวยเล็กก็อดเป็นกังวลไม่ได้

"โอ้ย จะดีใจมากกว่ามั้ง" หลินกลอกตาอย่างเอือมระอา คนเราพอมีความรักก็คิดเยอะคิดแยะไปหมด ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยคิด

"พอก่อน ไปๆ ขึ้นเรียน ได้เวลาแล้ว" ปูเป้เตือนเพื่อน จากนั้นทุกคนก็เก็บของแล้วพากันขึ้นเรียน กระทั่งเลิกเรียนหมวยเล็กก็กลับกับพี่รหัสเหมือนเดิม

"วันนี้หมวยไปนอนห้องพี่เสือนะ แต่ขอแวะเอาของก่อน" หมวยเล็กเริ่มดำเนินการตามแผนที่ได้วางไว้ทันที

"นึกไงอยากไป" คนฟังหรี่ตามองน้องรหัสด้วยความแปลกใจเพราะหมวยเล็กแทบจะไม่ขอไปนอนที่ห้องเขาเลยถ้าไม่จำเป็น ต่อให้จะเคยพูดว่าเตียงห้องเขานอนสบายกว่าห้องตัวเองก็ตาม

"อยากอยู่กับแฟนไงคะ" เจ้าเด็กแก้มกลมยิ้มน่ารักใส่ เพียงเท่านั้นใจคนหนุ่มก็ไม่เป็นของตัวเองอีกต่อไป ไม่ว่าน้องจะพูดอะไรก็ไม่สงสัยอะไรอีกเลย...รักเค้าาา!

แม้จะขยับสถานะกันแล้วแต่กิจกรรมในทุกๆ วันของหมวยเล็กกับพี่เสือนั้นไม่ได้ต่างจากตอนก่อนเป็นแฟนเลยสักนิด นั่นเป็นเพราะอีกฝ่ายดูแลเธอดีอยู่แล้ว แถมเขายังเป็นคนนิ่งๆ ขรึมๆ ไม่ค่อยแสดงออกอีก เรื่องจะเห็นเขากลายเป็นพ่อหนุ่มคลั่งรักนั้นตัดไปได้เลย

ตกดึกเมื่อแยกย้ายกันเข้าห้องนอนแล้วหมวยเล็กก็อาบน้ำปะแป้งจนตัวหอมฟุ้งและแต่งตัวด้วยชุดนอนลายลูกไม้ที่ซื้อมาตามคำยั่วยุของแม่ค้าในไอจี เสร็จก็มาเคาะห้องพี่รหัส

"พี่เสือ หมวยนอนไม่หลับ ขอนอนด้วยได้มั้ยคะ" เมื่อประตูห้องถูกเปิดคนตัวเล็กก็โผเข้ากอดเอวอ้อนร่างสูงทันทีจนเขาผงะตกใจ

"ใส่ชุดอะไรมา แก่แดดใหญ่แล้วนะ" เสือขมวดคิ้วยุ่งในทันทีเมื่อเห็นชุดที่แฟนเด็กหมาดๆ ของตัวเองใส่มา

"ไม่สวยเหรอคะ" เจ้าเด็กเงยหน้าขึ้นทำตาแป๋วแหววอ้อน แก้มกลมๆ ที่ถูกทาแป้งไว้จนวอกพองออกอย่างมีแง่งอน ด้วยความที่ว่าโดนน้องกอดอยู่เนื้อตัวนุ่มนิ่มก็ยิ่งบดเบียดเข้าหากันจนรู้สึกได้ถึงสัดส่วนที่มันชัดเจนอยู่ใต้ชุดนอนเนื้อผ้าบางเบานั้น

"หมวย...อย่าซน อย่าทดสอบความอดทนพี่" ร่างสูงพยายามข่มอารมณ์ ไม่ผลักและไม่ได้ถอยหนี เพียงยืนนิ่งๆ รอให้น้องผละออกไปเอง

"ไม่ได้อยากให้ทนสักหน่อย หมวยมาเผด็จศึกต่างหาก" เสียงหวานใสประกาศความตั้งใจอย่างชัดเจน แววตามีแต่ความมุ่งมั่นไม่มีความหวั่นกลัวเลยสักนิด

"เฮ้อ...ไปได้ยินเพื่อนๆ พูดอะไรมาอีกล่ะ" สอนกันแต่ละอย่างดีๆ ทั้งนั้น

"เพื่อนพูดนิดเดียว แต่หมวยอยากทำเอง" เจ้าเด็กแถข้างๆ คูๆ เพราะความจริงแล้วหลินเอาแต่เป่าหูเธอไม่หยุดเลยตลอดทั้งวัน แต่ก็ไม่ใช่ว่าเชื่อเพื่อนเสียทีเดียว หมวยเองก็อยากรู้จักพี่เสือในมุมที่มันมากกว่านี้เหมือนกัน...

"รู้เหรอว่าเขาทำกันยังไง" เสือยกยิ้ม ขณะยกมือขึ้นลูบแป้งเด็กออกจากแก้มกลมๆ จนดูดีขึ้น ใส่ชุดมายั่วแต่ปะแป้งหน้าขาวเหมือนเด็ก = หมวยเล็ก 300%

"รู้นิดหน่อย แต่พี่เสือน่าจะรู้เยอะใช่มั้ย สอนหมวยสิ" หมวยเล็กพยายามแสดงให้เห็นถึงความจริงจัง ไม่ได้มาเล่นๆ นะบอกเลย หมวยคิดมาแล้ว!

"หมวย...เราเพิ่งเป็นแฟนกัน พี่รอได้" ร่างสูงถอนหายใจอย่างเคร่งเครียด ทุกอย่างมันตาลปัตรไปหมดเลย เขาไม่คิดมาก่อนว่าน้องจะรุกเขาแรงขนาดนี้

"แต่หมวยอยากรู้ ไม่อยากรอ" หมวยเล็กเริ่มทำหน้ามุ่ยเมื่อพี่รหัสเอาแต่วางท่า อุตส่าห์ใส่ชุดนอนไม่ได้นอนมาหาขนาดนี้แล้วนะ!

"ตัวแสบ..." เสียงทุ้มสบถอย่างอ่อนใจ สิ้นคำก็ดึงน้องเข้ามาในห้องแล้วปิดประตู กะว่าแค่เล้าโลมนิดๆ หน่อยๆ เจ้าเด็กขี้สงสัยก็คงจะกลัวไปเอง คงไม่ได้ทำถึงขั้นนั้น

เขาพาน้องมานั่งที่เตียง ก่อนต่างฝ่ายต่างมองหน้ากันอย่างเก้อเขิน ดวงตาคมกริบจ้องมองชุดนอนลายลูกไม้ที่แฟนเด็กมาใส่อย่างพึงพอใจ หมวยเล็กทำเขาผิดคาดไปหลายอย่างมากๆ เขาไม่เคยเห็นมุมนี้มาก่อนและไม่คิดว่าจะได้เห็นด้วย เพราะตลอดสามปีที่ผ่านมาเห็นใส่แต่ชุดนอนลายการ์ตูนโดยเฉพาะชินจังที่เห็นบ่อยที่สุด อยู่ดีๆ มาเห็นแบบนี้มันก็กระชุ่มกระชวยดีเหมือนกัน...

"พี่เสือ...อย่าเอาแต่จ้องซี่~" เสียงหวานบอกอย่างอายๆ เมื่อพี่รหัสเอาแต่นั่งมองเธอด้วยแววตาล้ำลึก ไม่ยอมขยับทำอะไรเสียที

"เขินเหรอคะ" เสียงทุ้มเอ่ยถามอย่างอารมณ์ดีเมื่อเห็นแก้มเนียนใสเปลี่ยนสีระเรื่อ

"มาคะขาอะไรเล่า~ พูดจาแก่ๆ อีกแล้ว" หมวยเล็กที่เคยเถียงคอเป็นเอ็นเมื่อก่อนเวลาถูกพี่เสือพูดจาคะขาใส่ ตอนนี้กลับไม่กล้าสู้สายตา ไม่รู้เป็นเพราะชุดที่ใส่ สถานการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไป หรือเป็นเพราะสายตาที่เขามองมากันแน่

"แล้วหน้าแดงทำไมหื้ม" ร่างสูงหยอกเย้าน้องอย่างพึงพอใจ เห็นเจ้าเด็กเสียอาการแล้วมันอดแกล้งไม่ได้จริงๆ

"หมวยร้อนหรอก" หมวยเล็กเชิดหน้าหนีเมื่อรู้ตัวว่ากำลังถูกแกล้ง

"แอร์สิบแปดองศา" เถียงข้างๆ คูๆ ทั้งที่ตัวเองนั่งไหล่สั่นเพราะอากาศหนาวเสียด้วยซ้ำไป

"ฮึ่ย ถ้าไม่ทำหมวยทำเอง" เจ้าเด็กทำหน้ามุ่ยอย่างขัดใจเมื่อคนพี่เอาแต่แกล้ง ไม่ทำอะไรสักที

สิ้นคำพูดหมวยเล็กก็โถมตัวเข้ากอดร่างสูงเต็มรัก ก่อนรั้งต้นคอแกร่งลงมาจูบ เรียกจูบก็ไม่น่าใช่เพราะปากเล็กๆ นุ่มนิ่มนั้นเพียงทาบปากเอาไว้เฉยๆ ไม่ได้รุกล้ำหรือขยับเลยแม้แต่น้อย เป็นจูบที่ธรรมชาติมาก ธรรมชาติ = ก้อนหิน ต้นไม้ แข็งทื่อไปหมด

เสือกระตุกยิ้มอย่างเอ็นดู ก่อนประคองกอดน้องไว้ในอ้อมแขนแล้วจูบตอบทันที หมวยเล็กปล่อยให้ร่างสูงชักนำ เนื้อตัวอ่อนระทวยอยู่บนตักแกร่งอย่างสิ้นไร้เรี่ยวแรง

เสือถอนจูบออกเมื่อน้องใกล้หมดลมหายใจ จมูกโด่งซุกไซ้ลำคอขาวหอมกลิ่นแป้งเด็ก มือหนาลูบไล้ขาอ่อน บีบขยำเนื้อนุ่มนิ่มตรงสะโพกอย่างหลงใหล เขาพยายามอย่างยิ่งที่จะยั้งมือไม่ปล่อยให้อารมณ์ด้านมืดครอบงำจนเผลอทำอะไรรุนแรงให้น้องหวาดกลัว เพราะร่างกายและหัวใจของน้องคือสิ่งที่เขาต้องการมาตลอดสามปี เมื่อได้มาอยู่ในมือแล้วเขาต้องทะนุถนอมให้ดีที่สุด

"อื้อ..จั๊กจี๋..." เสียงหวานอึกอักอยู่ในลำคอ ไม่รู้ว่าความรู้สึกวูบวาบโดยเฉพาะในช่องท้องที่กำลังเกิดขึ้นนี้มันเรียกว่าอะไร แต่มันกำลังทำให้หมวยเล็กกระสับกระส่ายทำตัวไม่ถูก

"เขาเรียกว่าเสียว..." เสือกดยิ้มอย่างเอ็นดู เขาดันน้องลงนอนราบบนเตียงและเล้าโลมต่อในทันที ริมฝีปากร้อนผ่าวพรมจูบไปทั่วใบหน้า ลำคอและหน้าอกนุ่มนิ่ม เห็นตัวเล็กๆ แต่เต็มไม้เต็มมือดีนักเชียว

"อื้อ...ยะ อย่าดูดซี่~" ถ้อยคำน่ารักหลุดออกมาเมื่อชุดเดรสถูกดึงลงเปิดเปลือยหน้าอกคู่สวย ปลายยอดสัมผัสโดนอากาศเย็นเพียงไม่นานก็ถูกกลืนหายเข้าไปอยู่ในโพรงปากนุ่มและร้อนจัด ความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยสัมผัสทำหมวยเล็กบิดเกร็ง ได้แต่สงสัยว่าพี่เสือจะดูดนมหมวยทำไมในเมื่อหมวยไม่มีน้ำนมสักหน่อย แต่ก็พูดไม่ออก

"หนูอย่าเกร็ง...ผ่อนคลายหน่อย" เสือเงยหน้าขึ้นบอกน้องยิ้มๆ เขาเบาแอร์ให้แล้วไม่อย่างนั้นคงเกร็งจนเป็นตะคริวแน่

"อื้อ มะ มันรู้สึกแปลกๆ" ใบหน้าน่ารักแดงระเรื่อมองสบตา ไม่รู้เลยว่าจะทำได้ไหมแต่ก็จะพยายามไม่เกร็ง

"แล้วดีมั้ย ให้หยุดหรือเปล่า" ร่างสูงยังคงยิ้มอย่างเอ็นดู มือหนาลูบหัวน้องเบาๆ เอ่ยถามอย่างห่วงใย ให้โอกาสน้องตัดสินใจใหม่อีกครั้ง

"ไม่เอา ไม่หยุด" หมวยเล็กส่ายหน้าปฏิเสธทันทีแบบไม่คิด เสือก็ยิ่งเอ็นดูความสั่นสู้ เขาจึงก้มลงจูบให้รางวัลทั้งปลอบอย่างอ่อนโยน

"คนดี หนูแฉะแล้ว" มือหนาค่อยๆ ลากลงไปก่อนผลุบหายไปตรงกลางหว่างขา สัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นซึมผ่านชั้นในออกมาสร้างความพึงพอใจให้เขาไม่น้อย

"แฉะเหรอ?" หมวยเล็กผงกหัวขึ้นถามอย่างสงสัย รู้สึกได้ว่ามีของเหลวไหลซึมออกมาตรงนั้นแต่ไม่รู้ว่าเกิดจากอะไร

"หมายความว่าหนูกำลังรู้สึกดี" เสือบอกน้องอย่างใจเย็น เย็นจนเขาเองก็ยังอดทึ่งในตัวเองไม่ได้ว่าเขาจะสามารถอดทนได้นานถึงขนาดนี้

"อ๊ะ!? พะ พี่เสือ" ร่างบางสะดุ้งตัวเล็กน้อยเมื่อนิ้วเรียวยาวของพี่รหัสสอดล้วงเข้าไปผ่านชั้น ในตัวจิ๋วก่อนคลึงนิ้วลงบนกลีบดอกไม้ ความรู้สึกแปลกประหลาดวูบวาบจู่โจมหมวยเล็กทันที เธอพยายามปิดปากไม่ส่งเสียงน่าอาย หนีบขาเข้าหากันพลางบิดตัวอย่างกระสับกระส่าย

ตาคมลอบมองปฏิกิริยาของแฟนสาวอย่างพึงพอใจ เขาบดขยี้ปลายนิ้วกับดอกไม้ดอกน้อยจนน้ำหวานเปียกชุ่ม ก่อนเกี่ยวดึงกางเกงชั้นในตัวจิ๋วโยนทิ้งไปข้างเตียง แทรกตัวไปแทนที่แล้วใช้ลิ้นแทนนิ้ว...

"อะ พะพี่เสือทำอะไร!? มะ มันมีไว้ฉี่ มันสกปรกนะ อ๊ะ" หมวยเล็กลืมตามอง พยายามดิ้นขัดขืนและดันศีรษะเขาออกด้วยความตกใจ

"หึ..." เสือเพียงหัวเราะในลำคอ แม้ถูกดันออกก็ไม่สะทกสะท้าน เขาอยากเห็นคนที่เขารักในทุกด้าน ทั้งตอนปกติและตอนถูกครอบงำด้วยอารมณ์ใคร่อย่างในตอนนี้ ทุกการแสดงออกล้วนน่ามองสำหรับเขา

"อะ อื้ออ มะ มัน.. อ๊ะ" เสียงหวานอึกอักกระสับกระส่าย ไม่รู้จะเอามือไม้ไปไว้ตรงไหน สุดท้ายก็คว้าผ้าปูมาขยำจนยับยู่

"หนูเสียวมั้ยคะ หื้ม?" คนตัวสูงเงยหน้าขึ้นถามด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม ปลายนิ้วเรียวยาวบดคลึงความเปียกแฉะที่ขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างนุ่มนวล

"สะ เสียวค่ะ..อื้อออ" เสียงเบาครางตอบไปโดยอัตโนมัติ ร่างกายร้อนผ่าวจวนจะระเบิดโดยเฉพาะจุดที่โดนสัมผัส

"อ๊ะ อะ พี่เสือ..ปวดฉี่ อ๊ะ ไม่นะ"

"หนูกำลังจะเสร็จ เสร็จเลย ไม่ต้องกลัว" เสือบอกน้องพร้อมกับขยับมือเร็วขึ้นเมื่อรู้ว่าน้องใกล้จะเสร็จ

"มะ ไม่ พี่เสือ หยุดก่อน อะ อ๊า" หมวยเล็กพยายามบอกให้หยุดแต่เขากลับเร่งมือหนักยิ่งกว่าเดิม เพียงไม่นานร่างบางก็กระตุกเกร็งสัมผัสความซาบซ่านเป็นครั้งแรกในชีวิต

เมื่อทุกอย่างสงบหมวยเล็กก็นอนแผ่อย่างหมดเรี่ยวแรง ใจดวงน้อยๆ ที่เคยเต้นถี่ๆ ตอนนี้กำลังล่องลอยไปไกลแสนไกล

สิ่งที่คนเป็นแฟนกันเขาทำมันเป็นแบบนี้เหรอ...ทั้งอึดอัดทั้งรู้สึกแปลกแต่ก็รู้สึกดี มันอื้ออึงไปหมด

ในที่สุด...หมวยก็ได้เผด็จศึกพี่เสือแล้ว!?

"หึ หลับซะละ ไอ้ดื้อเอ้ย" เสือกระตุกยิ้มอย่างเอ็นดูเมื่อดวงตากลมโตค่อยๆ ปรือปรอยก่อนจะปิดลงในที่สุด เขาจัดการแต่งตัวใหม่ให้น้องจนเรียบร้อยและปล่อยให้หลับไป ส่วนตัวเขาก็ไปจัดการตัวเองในห้องน้ำจนสงบแล้วออกมานอนด้วยกัน

..

..

..

..

หมวยลูกกกก หนูยังไม่ได้พี่เขาาาา ตื่นมาก่อนนน 5555