ตอนที่ 13

หมวย...อย่าดื้อ!

Writer : Aile'N

ตอนที่ 13

"อย่าท้าทายความอดทนพี่นะหมวย"

"เย่~ สอบเสร็จแล้วโว้ยยย!!"

สอบปลายภาควันสุดท้ายของเหล่านักศึกษาผ่านพ้นไปแล้ว กลุ่มของหมวยเล็กเดินออกจากตึกคณะฯ ด้วยความโล่งใจเพราะผ่านการอ่านและติวกันอย่างหนักมาหลายอาทิตย์ การสอบจึงลุล่วงผ่านไปได้ด้วยดี

"กูจะนอนวันละ 48 ชั่วโมงไปเลย" หลินพูดอย่างหมายมั่น ทุกคนเองก็พยักหน้าเห็นด้วย แต่มันจะมีอยู่คนหนึ่ง...

"วันหนึ่งมี 24 ชั่วโมงเองหลิน จะนอน 48 ชั่วโมงได้ยังไง อ่านหนังสือเยอะจนเพี้ยนไปแล้วเหรอ"

"จิ๊ เปรียบเทียบเว้ย หมายถึงนอนเยอะๆ ชดเชยช่วงที่อดตาหลับขับตานอนอ่านหนังสือสอบน่ะเข้าใจมั้ย" หลินมองแรงใส่หมวยเล็กอย่างเอือมระอา นอกจากซื่อบื้อแล้วยังจะขี้สงสัยอีก

"อย่านอนจนลืมนัดไปทะเลกับเพื่อนๆ แล้วกัน" หมวยเล็กบุ้ยปากใส่เพื่อนอย่างไม่จริงจัง ทำไมรอบตัวหมวยถึงมีแต่คนขี้บ่นเต็มไปหมด

"ไม่ลืมๆ แพ็คกระเป๋าเรียบร้อย" แค่คิดว่าจะได้ไปเที่ยวทะเลทุกคนก็มีสีหน้าดีขึ้น แต่ความง่วงก็ยังมีมากกว่าอยู่ดี

"เอาไง แยกเลยมั้ย ง่วงนอนมาก" ปูเป้ถามเมื่อเดินมาถึงทางแยก

"หมวยรอกลับพร้อมพี่เสือ ทุกคนกลับก่อนเลย" หมวยเล็กยิ้มแฉ่งบอกเพื่อน เธอยังคงเป็นคนเดียวที่พลังงานเหลือล้น ไม่ได้เดินโซซัดโซเซเหมือนเพื่อน

"เฮียเสร็จกี่โมง อีกนานมั้ย ถ้านานเดี๋ยวรอเป็นเพื่อน" ไทป์ไม่ไว้ใจให้เพื่อนตัวเล็กนั่งรอพี่รหัสอยู่เพียงลำพัง

"บ่ายสองก็เสร็จแล้ว กลับกันเลย หมวยรอคนเดียวได้ จะไม่ลุกไปไหนจนกว่าพี่เสือจะมาเลย สัญญา" หมวยเล็กรู้ว่าเพื่อนๆ เป็นห่วง เธอเลยให้คำมั่นสัญญาหนักแน่น แม้จะแอบสงสัยหลายครั้งว่าทำไมทุกคนจะต้องเป็นห่วงอะไรขนาดนั้นทั้งๆ ที่หมวยก็โตขนาดนี้แล้ว

"ครึ่งชั่วโมงแป๊บเดียว รอได้เนอะ งั้นกลับก่อนนะ เจอกันวันเที่ยว" หลินสรุปพร้อมกับโบกมือลาทั้งที่ตาจะปิดอยู่รอมร่อ

"โอเค เจอกันน้าาา บุยๆ" ร่างบางโบกมือลาเพื่อน ก่อนเดินไปนั่งรอพี่รหัสที่ม้านั่งหน้าตึกคณะฯ

"อ้าว หมวย ทำไมมานั่งคนเดียวอะ เพื่อนไปไหน" เสียงทักอันคุ้นเคยทำสายตาที่กำลังจับจ้องอยู่บนหน้าจอมือถือผละออกไปมองก่อนจะพบว่าเป็นไอซ์นั่นเอง

"หมวยรอพี่เสืออะ ทุกคนกลับบ้านแล้ว" เสียงหวานบอกอย่างไม่คิดอะไร

"อ่อ แล้วเป็นไง สอบได้ป้ะ" ร่างสูงหย่อนตัวนั่งลงข้างๆ กะจะรอเป็นเพื่อน

"ได้สอบ แหะๆ" หมวยเล็กบอกขำๆ ความจริงก็ทำได้และพอใจเพราะทำเต็มที่แล้ว คุณนายต้นอ้อบอกหมวยเสมอว่าอะไรก็ตามที่เรามั่นใจว่าทำเต็มที่แล้ว แม้ผลมันจะออกมาเป็นยังไงก็อย่าไปเสียใจ และหมวยก็เชื่อแม่มากๆ

"ขี้โม้ หมวยเรียนเก่งจะตาย พี่เสือก็เรียนเก่ง เขาคงไม่ปล่อยน้องรหัสติดเอฟหรอก" ไอซ์ก้ำกึ่งไม่แน่ใจว่าคนตัวเล็กพูดเล่นหรือจริง แต่เขาก็พูดให้กำลังใจเพื่อนด้วยความเคยชิน

"ก็ทำได้แหละ แต่ก็มีอีกหลายข้อที่ไม่มั่นใจ แล้วไอซ์อะ ทำได้มั้ย" หมวยเล็กถามกลับบ้าง

"คิดว่าไม่ติดเอฟนะ คะแนนอาจจะไม่สูงมาก แต่แค่นี้ก็พอใจล่ะ" ไอซ์ตอบอย่างสบายๆ สำหรับเขาแค่ไม่ติดเอฟก็พอใจแล้ว

"อื้อ หมวยก็เหมือนกัน"

ทั้งคู่นั่งคุยเล่นกันไปเรื่อยๆ จนเวลาล่วงเลยไปนาน คนที่รอก็สอบเสร็จและกำลังเดินออกมาพร้อมเพื่อนๆ

"เอาว่ะ คู่แข่งป้ะ" ไม้เอกตัวเสี้ยมเริ่มทำงานในทันที

"ทำไมต้องแข่ง น้องเป็นแฟนกูแล้ว" เสือยักคิ้วตอบอย่างไม่ใส่ใจ

"แต่สนิ๊ทสนิทเนาะ วันก่อนนู้นก็ถือของช่วย" ไม้โทลูกคู่ตัวเสี้ยมเสนอหน้าขึ้นมาบ้าง บอกแล้วว่าสองแฝดมันทะเลาะกันทุกเรื่องยกเว้นเรื่องของเขา

"พูดมาก ไสหัวกลับบ้านไปได้ละ" เสือโบกมือไล่เพื่อนก่อนแยกตัวออกไปหาเจ้าแฟนเด็กในทันที

"หมวย"

"อ๊ะ พี่เสือ สอบเสร็จแล้วเหรอ" หมวยเล็กที่คุยเพลินจนลืมเวลาสะดุ้งตกใจเล็กน้อยเมื่อถูกเรียกชื่อ พอหันไปก็เห็นพี่รหัสยืนทำหน้าตึงๆ อยู่

"เอ่อ งั้นเราไปก่อนนะ เจอกัน" ไอซ์ที่ถูกเขม่นเป็นครั้งที่สองร่ำลาเพื่อน ไม่ลืมยกมือไหว้รุ่นพี่ก่อนแยกตัวออกไป

"เจอกันน้าาา" เจ้าเด็กโบกมือยิ้มหวานให้เพื่อนอย่างสดใส ผิดกับคนข้างๆ หน้าที่ตึงอยู่แล้วก็ยิ่งตึงหนักไปกันใหญ่

"ทำไมทำหน้าแบบนั้น สอบไม่ได้เหรอคะ โอ๋ๆ ไม่เป็นไรน้าา หมวยเข้าใจ" หมวยเล็กจับมือหนาเขย่าๆ แล้วยิ้มให้อย่างน่ารัก

"เข้าใจผิดน่ะสิ" เสือพึมพำ เขาไม่ได้อยู่ในอารมณ์จะดื่มด่ำกับรอยยิ้มหวานๆ ของน้องเท่าไร แต่ก็ไม่อยากชวนทะเลาะ เพราะแยกแยะได้ว่าน้องสนิทกับเพื่อนทุกคน จะเพศไหนก็ยิ้มหวานให้หมดไม่สนลูกใคร

"พี่เสือเป็นไรหรือเปล่า เงียบๆ" รถเคลื่อนตัวออกจากมหาวิทยาลัยได้สักพักแล้วแต่พี่รหัสก็ดูจะยังไม่อารมณ์ดีขึ้นเลย เขาเอาแต่ขับรถไปอย่างเงียบๆ จนหมวยเล็กเริ่มอึดอัด

"พี่กำลังจัดการตัวเอง" เสือบอกปัดอย่างไม่ใส่ใจ ยอมรับว่ายังหงุดหงิดแต่เขาจัดการตัวเองได้ ไม่ทะเลาะแน่นอน

"จัดการตัวเอง? ทำไมเหรอคะ?" หมวยเล็กทำหน้าสงสัย

"เฮ้อ...ช่างเถอะ ไม่มีอะไรหรอก" เสือไม่อยากบอกน้องเลย กลัวน้องจะมองว่าไร้สาระ

"ไม่มีได้ไง หน้าบูดเป็นตูดจ๋องแจ๋งขนาดนี้" หมวยเล็กไม่ยอมปล่อยผ่าน ทำไมพี่เสือรู้เรื่องทุกอย่างของหมวย แต่พอหมวยอยากรู้เรื่องเขาบ้างถึงไม่ยอมบอก

"ไม่มีอะไรจะเปรียบเทียบแล้วหรือไง" คนโดนเปรียบเทียบคิ้วกระตุกยิกๆ หมดคำจะพูดกับคนอย่างเธอ

"อิอิ ก็มันจริงนี่นา" เจ้าเด็กหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ ทว่าก็ยังไม่ทำให้อีกฝ่ายอารมณ์ดีขึ้น กลับกันหน้าหงิกยิ่งกว่าเดิมอีก

"บอกหมวยซี่ หมวยเป็นแฟนพี่ไม่ใช่เหรอ ทำไมต้องปิดบังด้วย" หมวยเล็กหุบยิ้มและเข้าโหมดจริงจัง พี่เสือไม่ไว้ใจหมวยเหรอถึงไม่ยอมเล่าเรื่องทุกข์ใจให้ฟัง

"มันงี่เง่า" เสือบอกน้องอย่างจริงจังเช่นเดียวกัน

"สำหรับหมวยไม่ใช่เรื่องงี่เง่า" เสียงหวานสวนกลับทันควัน ดวงตากลมโตจ้องเขม็งกดดันให้ยอมพูด

"พี่หึง..."

"หึง?"

"อืม หึงหมวยกับเพื่อนผู้ชายคนนั้น"

"หึงทำไมคะ เขาเป็นเพื่อนหมวยไง" หมวยเล็กไหนเลยจะเข้าใจเรื่องละเอียดอ่อนขนาดนี้ ประมาณว่าถามนะแต่พอตอบกลับไม่เข้าใจ

"ก็เหมือนที่หมวยงอนพี่ตอนเห็นพี่อยู่ใกล้เพื่อนผู้หญิงนั่นแหละ" เสือยกตัวอย่างง่ายๆ

"...." หมวยเล็กถึงกับเถียงไม่ออกเพราะเพิ่งเจอเรื่องราวๆ นี้มาเมื่อไม่นาน

"โอ๋ๆ ไม่น้อยใจน้าา ยังไงพี่เสือก็ยังเป็นที่ 1.2 ในใจหมวยเสมอ" พอรู้ว่าอะไรเป็นอะไรหมวยเล็กก็กลับมาสดใสประจบเอาใจให้พี่เสืออารมณ์ดีขึ้น

"ยิ้มหน่อย ให้ร้อยนึง" นิ้วเรียวเล็กจิ้มแก้มสากเบาๆ เพื่อกระตุ้นให้เขายิ้ม

"ตอนเที่ยงยังไถเงินพี่ซื้อไอติมอยู่เลย" เสือทำหน้าเวทนาสงสารคนที่กล้าจะเปย์เขา

"อิอิ น่าาา เดี๋ยวแต่งงานกันไป พอพี่เสือตายมรดกก็เป็นของหมวยอยู่ดีนั่นแหละ" เจ้าเด็กแสนซนแสดงความคิดอันบรรเจิดออกมา ทำคนฟังจะยิ้มก็ยิ้มได้ไม่สุด ดีใจที่ได้ยินคำว่าแต่งงาน แต่เหมือนถูกแช่งให้ตายไวๆ ยังไงไม่รู้

"แช่งให้ตายเลยนะ"

"อุ๊ย เปล่าน้า แค่เปรียบเทียบให้เห็นภาพเฉยๆ จริ๊งๆ" หมวยเล็กรีบพลิกลิ้นยิ้มประจบร่างสูงในทันที ดูเอาเถอะความแสบไม่มีใครเกินหรอก

"ตัวแสบ..."

.

.

และแล้วก็ถึงวันไปทะเล...การเดินทางคือใครใคร่ไปเองก็ไป ใครไม่อยากขับรถเองก็ไปรถตู้ที่บ้านของเสือได้ มีคนขับให้พร้อมสรรพ ตอนแรกเขาจะไปรถตัวเองกับหมวยเล็กสองคนแต่เจ้าเด็กอยากอยู่กับเพื่อนๆ เลยต้องพากันย้ายไปนั่งรถตู้กับเพื่อนๆ บรรยากาศสนุกสนานเฮฮาไปตลอดทางจนถึงที่พัก พวกเราเช็คอินและแบ่งห้องกันโดยมีเจ้ามือที่ใจป้ำสุดๆ คือพี่เสือเป็นคนจ่ายให้ทั้งหมด

"บัตรดำๆ ใบเดียวแต่ซื้อได้ทุกอย่างเลย พี่เสือเท่สุดๆ" หมวยเล็กเอ่ยชมในระหว่างทางเดินไปที่พัก หลังเห็นพี่เสือรูดแบล็คการ์ดจ่ายค่าที่พักให้ทุกคน รวมถึงตอนไปซื้อของที่ห้างเขาก็ใช้บัตรนี้รูดซื้อให้ ป๋าสุดๆ เลย ><

"หึหึ มีแฟนรวยต้องภูมิใจนะ" พอเห็นน้องชื่นชมไม่หยุดเสือก็อดที่จะยืดอกขึ้นอย่างภาคภูมิใจไม่ได้

"แต่ถ้าแฟนตาย หมวยก็จะรวยใช่มั้ย" เจ้าเด็กเอ่ยอย่างทะเล้น

"สองรอบแล้วนะ" คนถูกแช่งถึงกับหันขวับทำตาดุ น้องเหมือนจะพูดเล่นแต่ถ้าพูดหลายๆ ครั้งเขาก็ชักจะหวั่นๆ แล้วนะ

"อิอิ โอ๋ๆ ล้อเล่นค่ะ เข้าห้องกันดีกว่าเนาะ" หมวยเล็กเอาตัวรอดได้อย่างฉิวเฉียดเมื่อมาถึงที่พักพอดี

เสือจองที่พักสำหรับเขาและน้องเป็นหลัง ติดวิวทะเลและมีสระว่ายน้ำในตัว ราคาไม่เกี่ยวขอแค่แฟนเด็กชอบเป็นพอ

หมวยเล็กสำรวจไปทั่วบ้านด้วยความตื่นตาตื่นใจ ก่อนจะเดินไปหยุดยืนที่ระเบียงรับลมเย็นๆ มองวิวทะเลตรงหน้าด้วยความหลงใหล

"ชอบมั้ย" เสียงถามดังขึ้นพร้อมแรงกอดรัดรอบเอวบาง เขาตั้งใจเลือกบ้านพักที่วิวดีที่สุดเพื่อน้อง ขอแค่อีกฝ่ายมีความสุขเขาก็มีความสุขแล้ว

"ชอบค่ะ สวยมากกก" หมวยเล็กหันมายิ้มกว้างให้อย่างอารมณ์ดี เห็นน้องยิ้มเขาก็ยิ้มตามไปด้วย

"ไหนรางวัล" เสือแสร้งทำเป็นทวงรางวัลจากแฟนเด็ก เหมือนไม่จริงจังแต่คาดหวังไม่น้อยเลยแหละ

ร่างบางหันกลับไปหาร่างสูงทั้งตัวก่อนจะเขย่งเท้าขึ้นไปจุ๊บเบาๆ ที่ริมฝีปากเขา แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ค่อยพอใจเท่าไรจึงใช้มือรั้งท้ายทอยเธอไว้แล้วเป็นฝ่ายจูบเอง

จูบกับพี่เสือทำหมวยเล็กเหนื่อยหอบเสมอ เมื่อเขาถอนจูบออกไปเธอจึงอดค้อนใส่ไม่ได้ จูบหรือสูบวิญญาณก็ไม่รู้ เหนื่อย!

"อยากนอนพักสักหน่อยมั้ย กว่าจะเย็น" เสียงทุ้มเอ่ยถาม ยังมีเวลาให้พักผ่อนก่อนที่จะถึงเวลานัดรวมตัวกันตอนเย็น

"หมวยอยากเล่นน้ำ เล่นน้ำกัน หมวยไปเปลี่ยนชุดก่อน" พูดจบเจ้าเด็กแก้มกลมก็วิ่งหายเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว พลังงานเหลือล้นจนต้องยอม ไม่นานก็ออกมาในชุดวายน้ำ...

"แอบไปซื้อชุดมาตอนไหน ทำไมพี่ไม่รู้" เสือจ้องเขม็งไปยังชุดว่ายน้ำทูพีชที่น้องใส่อยู่อย่างไม่ค่อยจะพอใจ ความหวงไม่เข้าใครออกใครแม้ตอนนี้จะเป็นเขาคนเดียวที่ได้เห็นมันก็ตาม

"ของหลิน หลินใส่ไม่ได้เลยให้หมวยมา สวยมั้ยคะ" หมวยเล็กบอกพร้อมกับหมุนตัวไปมาต่อนหน้าแฟนหนุ่มที่ยืนกอดอกทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ แต่เธอไม่ได้สนใจเพราะหลินบอกตอนให้ชุดนี้มาแล้วว่าพี่เสือจะต้องหวงและไม่อยากให้ใส่แน่นอน

"ห้ามใส่ให้คนอื่นเห็นนอกจากพี่ เข้าใจมั้ย" เสือทำเสียงดุ เก๊กขรึมแม้จะตาพร่ากับความขาวและสัดส่วนซ่อนรูปของแฟนเด็กจนหายใจติดขัด

"เข้าใจค่ะ หมวยใส่ให้พี่เสือดูคนเดียวแน่นอน ป้ะ เล่นน้ำกันค่ะ" หมวยเล็กรับปากอย่างสบายๆ เพราะไม่ได้คิดจะใส่ไปให้ใครดูตั้งแต่แรกแล้ว มือเล็กคว้าจับมือใหญ่ดึงไปที่สระว่ายน้ำก่อนจะกระโดดลงไปก่อน

"น้ำเย็นมาก พี่เสือลงมาเร็ว" เจ้าเด็กรบเร้าด้วยความตื่นเต้นเหมือนเด็กๆ คนตามใจเก่งก็อดที่จะตามใจกันอีกครั้งไม่ได้

เสือถอดเสื้อและกางเกงขาสั้นที่ใส่อยู่ออกจนเหลือเพียงอันเดอร์แวร์แบรนด์ดังเพียงตัวเดียว ก่อนจะกระโดดลงสระตามน้องไปด้วยท่วงท่าที่สวยงามจนหมวยเล็กมองตาค้าง พี่เสือทำอะไรก็ดูดีไปหมด พระเจ้าขี้โกงจริงๆ

"อ๊ะ!?" ร่างสูงโผล่ขึ้นมาตรงหน้าทำคนตัวเล็กผงะด้วยความตกใจก่อนจะถูกลำแขนแกร่งคล้องเอวไว้แล้วรั้งเข้าหาจนร่างกายแนบชิดกัน หมวยเล็กใจเต้นโครมคราม เหม่อมองคนหล่อเสยผมเปียกๆ ขึ้นไปแม้จะทำแบบไม่ได้ตั้งใจแต่หล่อสุดๆ!

"แก้มแดง" น้ำเสียงเจ้าเล่ห์เอ่ยแซวแม้จะไม่รู้ว่าน้องเขินอะไรเขาก็ตาม

"พระเจ้าลำเอียงสุดๆ นอกจากจะรวยแล้วยังจะหล่ออีก น่าหมั่นไส้!" มือเล็กตบเข้าที่หน้าอกหนั่นแน่นของร่างสูงด้วยความหมั่นไส้ แต่นอกจากเขาจะไม่สะท้านแล้วยังยกยิ้มอย่างพึงพอใจอีก

"แต่ผู้ชายหล่อรวยคนนี้เป็นของหนูคนเดียวนะ" ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงมาพูดใกล้ๆ และจ้องมองกันด้วยสายตาแพรวพราวเจ้าชู้ ไม่รู้ว่าตั้งใจแกล้งหรือไม่ แต่คนฟังก็เขินอายจนหน้าแดงก่ำไปแล้ว

"ยังไม่ได้กันเลย จะมาเป็นของหมวยได้ไง" เด็กแสบลอยหน้าลอยตาพูดสองแง่สองง่าม ไม่รู้ไปฟังใครเขามาอีก

"แก่แดด" นิ้วเรียวดีดหน้าผากมนเบาๆ ด้วยความมันเขี้ยว

"ชิ ออกไปเลย หมวยจะว่ายน้ำ" หมวยเล็กดันพี่เสือออก ซึ่งเขาก็ยอมปล่อยเธอเป็นอิสระก่อนขยับไปยืนพิงขอบสระมองน้องว่ายน้ำเล่นไปมา สนุกคนเดียวได้แบบไม่มีปัญหา

หมวยเล็กเล่นน้ำจนเหนื่อย ก็คิดอะไรดีๆ ได้ เธอว่ายมาหยุดตรงหน้าพี่เสือแล้ววิดน้ำใส่หน้าเขาโครมใหญ่โดยที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัว ก่อนจะยืนขำด้วยความสะใจ

"เฮ้ยๆ อย่าาาา หมวยล้อเล่นนน" หมวยเล็กตื่นตระหนกโวยวายทันทีเมื่อร่างสูงเดินดุ่มๆ เข้ามาหาด้วยท่าทางน่ากลัว ครั้นจะหนีก็เร็วไม่ทัน เธอถูกเขาช้อนตัวขึ้นอุ้มในน้ำก่อนเดินขึ้นบันไดไปบนสระก่อนจะถูกโยนลงน้ำโครมใหญ่

เสือยืนมองด้วยรอยยิ้มสะใจ ทว่าพอน้องโผล่ขึ้นมากลับพบว่าบราที่เป็นแบบผูกเชือกได้หลุดหายไปเปิดเปลือยสองเต้าขาวสวย ไม่รอให้เห็นมากกว่านั้นเขาก็รีบหันหลังให้โดยอัตโนมัติ

หมวยเล็กเองก็รู้ตัว เธอตามหามันจนเจอก็หยิบมาใส่กลับตามเดิม พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นว่าพี่เสือยืนหันหลังให้ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ อาจจะเป็นตั้งแต่แรกที่เห็นว่าบราของเธอหลุดหายไป หมวยเล็กทั้งขำและอยากแกล้งขึ้นมาจึงท้าทายออกไป

"พี่เสือหันหลังทำไมอ่า นี่แฟนไง ไม่กล้ามองเหรอ ไม่แน่จริงนี่หว่า" เจ้าเด็กปากแจ๋วทำซ่า ไม่ได้ฉุกคิดเลยว่าคำพูดจะมีผลไปในทิศทางไหน

"อย่าท้าทายความอดทนพี่นะหมวย" เสือเริ่มเครียดอย่างเห็นได้ชัด เห็นน้องใส่ชุดว่ายน้ำก็มากพอแล้ว นี่ยังมาเห็นตอนบราหลุดแบบไม่ได้ตั้งตัวอีก

"หมวยไม่ได้บอกให้ทนสักหน่อย พี่คิดเอาเองทั้งนั้น" หมวยเล็กเรียนรู้เรื่องเหล่านี้จากเพื่อนๆ มากขึ้นเพราะมักจะโดนถามว่ามีอะไรกันหรือยัง เธอก็เล่าอาการของพี่เสือให้เพื่อนๆ ฟังและพวกนั้นก็จะวิเคราะห์ออกมาเป็นฉากๆ ว่าทำไมเขาถึงทำแบบนั้นแบบนี้ ที่หมวยเล็กจำขึ้นใจก็คือพี่เสือกำลังอดทนอยู่ แต่ไม่เข้าใจว่าจะทนทำไม หมวยไม่ได้บอกให้ทนสักหน่อย

"ยังอีก" เสียงดุสวนขึ้นมาอย่างเริ่มจะหมดความอดทน

"ค่าๆ ขอโทษค่า ขอโทษที่อยากมีอะไรกับแฟน แต่แฟนไม่อยากมีอะไรด้วยค่าา" หมวยเล็กรู้ว่าโทนเสียงดุๆ ของเขามันเข้มมากกว่าปกติ ซึ่งเธอควรจะต้องหยุดกวนอารมณ์เขาได้แล้ว แต่มันก็อดต่อต้านด้วยความน้อยใจไม่ได้ เธอจึงยังไม่ยอมหยุด

"ดื้อนักนะ" เสือพยายามข่มอารมณ์ เขารู้ว่าน้องอาจจะไม่ได้คิดเองพูดเอง อาจจะไปฟังเพื่อนๆ สอนอะไรมาบ้างไม่มากก็น้อย

"ใช่ซี่~ ก็หมวยมันไม่สวย ไม่เซ็กซี่ ไม่น่ามีอะไรด้วยเหมือนหลายๆ คนที่มาชอบพี่นี่" หมวยเล็กเริ่มงอนหนัก เธอรู้ว่าการที่ผู้ชายอยากมีอะไรด้วยก็เพราะผู้หญิงสวยและเซ็กซี่มากๆ แต่เธอคงไม่ใช่แบบนั้นเพราะขนาดใส่ชุดว่ายน้ำน้อยชิ้นมาให้ดู คนที่บอกว่าชอบเธอนักหนากลับยังคงนิ่งเฉยอยู่ได้ ไม่รู้ชอบจริงหรือหลอก ชักจะเริ่มสงสัยแล้วนะ!

"หมวยเล็ก! พูดอะไรแบบนั้น" คราวนี้เสือหันมาดุน้องอย่างจริงจัง เขาไม่เคยคิดแบบที่น้องพูดมาเลยสักนิด อยากจับแดกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน น้องไม่รู้เลยสักนิดว่าเขาต้องอดทนมากแค่ไหน เอาแต่คิดเองเออเองอยู่ได้

"ดุเก่ง!" หมวยเล็กหน้างอ หมดอารมณ์จะเล่นน้ำเลยขึ้นบันไดมาแล้วเดินผ่านหน้าเขาไปแบบไม่สนใจ

"จะไปไหน" แฟนหนุ่มถามแต่คนงอนไม่ตอบ ยังคงเดินหนี เขาจึงตามไปอุ้มร่างแน่งน้อยขึ้นพาดบ่า

"อ๊ะ!?"

"ได้เลยหมวย อยากมากใช่มั้ย อย่ากลัวขึ้นมาแล้วกัน" ร่างสูงคาดโทษเสียงดัง สิ้นคำก็อุ้มแฟนเด็กเดินดุ่มๆ ไปโยนลงบนเตียงนุ่มแล้วตามลงไปคร่อมทับอย่างรวดเร็ว

"พะ พี่เสือ!? อื้ออออ"

..

..

..

..

ตัดจบเหมือนละครไทย 5555

มันยาวไปค่ะ ขอทบไปตอนหน้าน้าาา