ตอนที่ 9

หมวย...อย่าดื้อ!

Writer : Aile'N

ตอนที่ 9

"รีบๆ ขอหมวยเป็นแฟนได้แล้ว!"

ใช้เวลาสักพักพวกเราก็มาถึงร้านเหล้าหลังมหาวิทยาลัยตามที่เพื่อนๆ ของพี่รหัสนัดกันเอาไว้ คนไม่เคยเข้าร้านเหล้าอย่างหมวยเล็กเอาแต่มองไปรอบตัวด้วยความตื่นตาตื่นใจไม่หยุดจนเดินมาถึงโต๊ะที่มีพวกพี่ๆ นั่งรออยู่ก่อนแล้ว

"ถึงขนาดตามมาเฝ้ากันที่ร้านเหล้าเลยเหรอวะ" ไม้เอกสะกิดถามเพื่อนเมื่อเห็นอีกฝ่ายพกน้องรหัสมาด้วย

"แค่มาเที่ยวเล่น" เสือตอบพลางเหลือบมองเจ้าเด็กที่ยังคงหันรีหันขวางมองนั่นนี่ด้วยความตื่นตาตื่นใจ

"ใครจะได้เฝ้าใครกันแน่ เพื่อนมึงมากกว่ามั้ง" ไม้โทเข้ามารวมวงกระซิบกระซาบ เอาอะไรคิดว่าหมวยเล็กจะมานั่งเฝ้าไอ้เสือ เข้าร้านมาหลายนาทีแล้วน้องยังไม่มองหน้ามันเลย

"หมวยกินไร เดี๋ยวพี่ชงให้" เดย์เป็นฝ่ายชวนหมวยเล็กคุยเมื่อเห็นเพื่อนสามคนสุมหัวคุยอะไรกันไม่รู้

"โค้กก็พอ" เสือที่ได้ยินเป็นคนตอบแทน

"มาร้านเหล้านั่งกินโค้ก มาทำไมวะ" เดย์บ่นขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ ถ้าจะหวงห่วงขนาดนี้จะพกมาด้วยทำไม

เสือหันไปคุยกับเพื่อนต่อเมื่อเห็นเดย์หยิบโค้กมาเปิด เขาจึงคิดว่าไม่น่าจะมีอะไร หารู้ไม่ว่าเพื่อนตัวแสบแอบเทเหล้าผสมในโค้กให้น้องรหัสเขากิน กว่าจะรู้ก็ตอนที่สังเกตเห็นใบหน้าน่ารักแดงระเรื่อ ดวงตาปรือปรอยและเริ่มเอ็นจอยไปกับเสียงเพลงในร้านมากกว่าปกติ

"มึงเอาอะไรให้หมวยกิน" เสือหันไปถามเดย์เสียงเข้มในทันที

"โค้กไง" เจ้าตัวตอบหน้าตาย

"โค้กก็เหี้ยละ" เสือด่าเพื่อนไปที ยังมีหน้ามาตอบกวนตีน อยากจะยันโครมให้หงายท้องหงายไส้

"โค้ก...ผสมเหล้า อิอิๆ" เดย์ยอมรับ ฉีกยิ้มแฉ่งอย่างไม่สะทกสะท้านแม้จะถูกคาดโทษแล้วก็ตาม

"วอนตีนกูจริงๆ" ร่างสูงสบถอย่างหัวเสีย ครั้นดึงสายตากลับมาที่น้องรหัสก็เห็นอีกฝ่ายเริ่มโยกตัวดุ๊กดิ๊กไปตามจังเพลงแบบไม่สนใจใครแล้ว

"น่าๆ น้องก็นั่งอยู่กับเราป้ะวะ มึงก็ดูแลอยู่จะกลัวอะไร มาร้านเหล้าทั้งทีจอยๆ เว้ย เอ้า ชนนน!" ไม้เอกตัดบท ก่อนชวนเพื่อนๆ ชนแก้วและสังสรรค์เฮฮากันต่อ

เมื่อเริ่มดึกทุกคนในร้านก็เริ่มออกสเต็ปวาดลวดลายไปตามเสียงเพลงกันอย่างเมามัน หมวยเล็กเห็นแบบนั้นก็เอากับเขาบ้าง ร่างบางลุกขึ้นเต้นอยู่กับที่ของตัวเองด้วยท่าชักกระตุกเหมือนคนเส้นยึด บ้างก็เปลี่ยนมาเลื้อยกระดึ้บเหมือนแมวน้ำเกยตื้นโดนคลื่นซัด ทำเอาทั้งเสือและเพื่อนต่างพากันหัวเราะขำอย่างอดไม่ได้ ถึงอย่างนั้นเจ้าตัวก็ยังไม่สนใจ พยายามดึงแขนเขาให้ลุกขึ้นเต้นด้วยกัน

"พี่เสือ มาเต้นกานนน"

"หมวย แบบนั้นไม่เรียกเต้น นั่งเหอะ อายคน" เสือทั้งขำและกลุ้มใจกับการมาร้านเหล้าครั้งแรกที่น่าจดจำของน้องรหัส

"อีกี้มันเป็นสาก๊อยยย~ ชึ้บๆ" เจ้าเด็กไม่มีทีท่าว่าจะสนใจมือเขาที่พยายามจะดึงให้นั่งลง

"หนอนชาเขียวชัดๆ" เสือเห็นแล้วท้อมาก มีแต่เพื่อนๆ ของเขานั่นแหละที่พากันตบมือเชียร์ ยิ่งทำให้หมวยเล็กสนุกและชอบใจจนไม่ยอมหยุดเต้น

เมื่อเต้นจนเริ่มเหนื่อยคนตัวเล็กก็หยุดยืนหอบหายใจ ก่อนคว้าแก้วโค้กผสมเหล้าที่เพื่อนๆ พี่เสือคอยเทเติมไว้ให้ขึ้นกระดกแก้กระหายทีเดียวหมดแก้ว หมวยเล็กหันไปยิ้มแฉ่งให้พี่รหัส แก้มกลมๆ แดงระเรื่อ เหงื่อซึมตามไรผมจนเปียกชุ่ม

เสือดึงน้องหันมาหา ก่อนยกมือขึ้นปาดเหงื่อออกให้ ทำหมวยเล็กยิ้มกว้างมากกว่าเดิม เมื่อเหงื่อเริ่มแห้งมือเล็กๆ ก็แกะยางมัดผมที่อยู่ตรงข้อมือยื่นให้เขา

เสือรับมาอย่างเข้าใจก่อนหมุนตัวน้องหันหลังแล้วรวบผมยาวสลวยถักเป็นเปียให้ ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาดูแลน้องแบบนี้ สำหรับหมวยเล็กที่ไม่ใช่คนคิดอะไรซับซ้อนไม่ต้องพูดเขาก็เข้าใจทุกอย่าง

"เหนื่อยก็พัก ไม่ต้องเต้นแล้ว" เสือบอกน้องเมื่อเห็นอีกฝ่ายยังหายใจหอบอยู่

"พี่เสือของหมวย หล่อจังเลยยย" หมวยเล็กทิ้งตัวนั่งลงบนตักแกร่ง ยกมือขึ้นคล้องคอเขาแล้วซบหน้าลงกับไหล่หนาอย่างออดอ้อน เสือเพียงยกยิ้มมุมปาก กอดเอวน้องไว้ไม่ตอบอะไรเพราะรู้ว่าเด็กแสบเมามากแล้ว มีแต่เพื่อนๆ เขานั่นแหละที่มองแซวไม่หยุด

"ผู้หญิงโต๊ะอื่นมองพี่เสือไม่หยุดเลย" หมวยเล็กทำหน้าบึ้ง สังเกตมาตั้งแต่ก่อนเมาอีกแค่ไม่ได้พูด พอเมาเลยอาการออกอย่างง่ายดาย

"แล้วเห็นมั้ยว่าพี่มองใคร" เสือไม่ได้หันไปมองตามน้อง ตาคมยังหยุดอยู่ที่คนตรงหน้ามาตลอด ตั้งแต่ครั้งแรกที่รู้จักจนถึงตอนนี้เขาก็ยังคงมองแค่น้องคนเดียว

"มองหมวยคนเดียว" หมวยเล็กมองสบตาคมขณะตอบ เธอรู้ว่าพี่เสือไม่ได้สนใจผู้หญิงคนอื่น เขาไม่ใช่คนเจ้าชู้แม้ลุคจะดูเป็นแบบนั้น และเพราะเขาหล่อเกินไปนี่แหละเลยทำให้ผู้คนต่างสนใจเขา จนบางทีหมวยก็อดหวงเขาไม่ได้

"รู้ตัวก็ดี...ใครจะมองก็ให้เขามองไป พี่ไม่สนใจ"

"ช่ายย คนอื่นได้แค่มอง แต่หมวยได้จับด้วย อิอิ" เจ้าเด็กกลับมายิ้มแฉ่ง มือน้อยๆ ลูบไปตามตัวเขาอย่างอารมณ์ดี เสือไม่ห้ามปล่อยให้อีกฝ่ายลวนลามได้เต็มที่ ออกจะพอใจด้วยซ้ำ

"จุ้บๆ หมวยหน่อยได้มั้ย" เมื่อลูบจนพอใจหมวยเล็กก็พูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาอย่างไม่อาย

"หืม?"

"จุ้บๆ งายย" เธอทำปากจู๋อ้อนอยากให้พี่รหัสจูบโดยไม่ได้สนใจเลยว่าอยู่ที่ไหนกับใครบ้าง

"ไม่ได้ เราอยู่ข้างนอก" เสือบอกเสียงดุ ไม่ใช่ว่าเขาไม่กล้า แค่ไม่อยากให้คนอื่นมองน้องไม่ดี ตัวเขานั้นไม่สนใจใครอยู่แล้วแต่น้องเป็นผู้หญิง ยังไงก็เสียหายมากกว่า

"ง่ะ อยู่ห้องทำได้เหรอ" หมวยเล็กทำหน้ามุ่ยอย่างขัดใจ

"ใช่ กี่ทีก็ได้" เขากระตุกยิ้มอย่างชอบใจ อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าอยู่กันตามลำพังอีกฝ่ายจะกล้าแค่ไหน

"งั้นกลับห้องกานน" คนเมาบอกอย่างกระตือรือร้นในทันที เพราะเต้นจนเหนื่อยและง่วงมาก เลยหมดอารมณ์จะสนุกต่อแล้ว

เสือยอมพาน้องกลับห้องอย่างว่าง่าย เขาพยุงร่างบางลุกขึ้นยืนดีๆ ก่อนหันไปร่ำลาเพื่อนๆ แล้วประคองกันออกมาขึ้นรถ

หมวยเล็กมองพี่รหัสที่กำลังหมุนควงพวงมาลัยด้วยมือข้างเดียวอย่างหลงใหล...ทำไมหล่อจังง่ะ? เมื่อก่อนตอนมองไม่เห็นหมวยจะใจเต้นแรงเท่าตอนนี้เลย หรือหมวยจะป่วยแล้วจริงๆ?

"พี่เสือ...หมวยป่วย" หมวยเล็กพูดขึ้นมาเสียงอ่อยๆ

"หืม? เป็นอะไร" เสือหันไปมองน้องอย่างไม่ค่อยเข้าใจเพราะก็เห็นปกติดี แค่เมาเท่านั้น

"ใจมันเต้นตุ้บตั้บจนเจ็บไปหมดเลย" เจ้าเด็กยกมือกุมอกพลางทำหน้าตาเศร้าสร้อย

"ฮะ? เป็นมานานหรือยัง เป็นบ่อยแค่ไหน" คนฟังเริ่มนั่งก้นไม่ติด ในหัวคิดหาโรงพยาบาลที่อยู่ใกล้ที่สุดว่ามีที่ไหนบ้าง

"เป็นทุกครั้งที่มองพี่เสือเลย"

"ฮะ? ยังไงนะ?" คำตอบที่น้องรหัสพูดมาทำคนฟังต้องทบทวนความคิดของตัวเองเสียใหม่ เพราะต้องมีอะไรผิดพลาดแน่นอน

"เวลาพี่เสือทำตัวหล่อก็เป็น" หมวยเล็กบอกอย่างเพ้อๆ

"อ่า โอเค เข้าใจละ ไม่ได้ป่วยหรอก" เสือมีอาการเลิ่กลั่กทำตัวไม่ถูกอยู่เล็กน้อย เมื่อน้องบอกว่าเห็นเขาหล่อแล้วใจเต้นแรง เพราะมันเป็นอาการเดียวกับเขาเวลาตกหลุมรักน้องซ้ำๆ ยังไงล่ะ

"เหรอคะ แล้วหมวยเป็นอะไรเหรอ" หมวยเล็กแม้มีอาการมึนเมาอยู่แต่ก็แสดงออกว่าอยากรู้ว่าตัวเองเป็นอะไร แม้จะคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยถามเรื่องนี้กับใครสักคนไปแล้ว แต่หมวยความจำสั้นไม่นานก็ลืม

"หมวยกำลังตกหลุมรักพี่" เสือบอกน้องอย่างจริงจัง ไม่ว่าจะแค่หวั่นไหวหรืออะไรเขาก็เหมารวมไว้ก่อนว่าน้องชอบเขาแล้ว

"เหรอ...หมวยไม่ได้ป่วยจริงๆ ใช่มั้ย คุณนายต้นอ้อมีลูกคนเดียวนะ ถ้าหมวยไม่อยู่คุณนายต้นอ้อจะอยู่กับใคร" หมวยเล็กทำหน้าคลางแคลงใจคล้ายจะไม่เชื่อ กลัวตัวเองจะป่วยมากกว่า

"คิดไปไกลแล้วหมวย หนูไม่ได้ป่วย หนูแค่ชอบพี่" เสืออดไม่ได้ต้องทำเสียงดุ ไม่อย่างนั้นน้องคงไม่ยอมเชื่อ ชอบให้ดุนักแหละ

"พี่เสือบอกว่าชอบหมวย งั้นพี่เสือก็ใจเต้นแรงๆ เหมือนกันใช่มั้ย" เจ้าเด็กถามตาใสใคร่อยากรู้

"ใช่ พี่ก็เป็น อย่าคิดมาก ไม่ใช่อาการป่วย" เสียงทุ้มต่ำย้ำชัดอีกครั้ง เขาไม่เคยรำคาญเลยเวลาที่น้องรหัสเซ้าซี้ถามซ้ำๆ เพราะรู้ดีว่าน้องกำลังสับสนเนื่องจากไม่เคยมีประสบการณ์ความรักมาก่อน

"แล้วพี่เสือใจเต้นแรงๆ ตอนไหน"

"...ตอนจูบ" เสือตอบตามความจริง ตาหลุบมองริมฝีปากสีอ่อนของน้องรหัสอย่างเผลอไผล

"หมวยก็เป็น...หมวยอยากจูบอีก" นอกจากจะไม่กลัวแล้วหมวยเล็กยังท้าทายอารมณ์ด้านมืดของเขาอีก

"ไว้ถึงห้องก่อน แล้วอย่ามาบอกให้หยุดแล้วกัน" ร่างสูงคาดโทษ ถ้าไม่ได้มาด้วยกันเขาคงเหยียบคันเร่งจนมิดเพื่อให้ถึงห้องไวๆ แล้ว

"ไม่มีทาง หมวยสู้คนนะ!" เจ้าเด็กแก้มแดงทำหน้าตาขึงขังให้ดูน่ากลัว แต่มองยังไงก็น่ารักมากกว่า

เสือหัวเราะในลำคออย่างชอบใจ ไม่นานก็มาถึงคอนโดของเขาที่อยู่ใกล้มากกว่า คนเมาถูกประคองเข้ามาในห้องและถูกจับให้นั่งลงที่โซฟาในห้องนั่งเล่นก่อนที่เจ้าของห้องจะหายไปชงชาผลไม้ร้อนๆ มาให้ดื่มแก้เมา

หมวยเล็กรับไปจิบเพียงเล็กน้อยเท่านั้น และเอาแต่นั่งจ้องพี่รหัสนิ่งๆ เหมือนอยากจะพูดอะไรหรือต้องการอะไรสักอย่าง

"จะเอาอะไรหื้ม?" เสือลูบหัวเจ้าเด็กแก้มป่องที่ในเวลานี้ขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างน่าเอ็นดู

"เมื่อไรพี่เสือจะขอหมวยเป็นแฟนอะ"

"ฮะ?" เสือทำหน้าแปลกใจ ไม่คิดว่าน้องจะถามออกมาตรงๆ แบบนี้ น่าจะเป็นเพราะเมาด้วยสินะ

"พี่เพิ่งบอกชอบหมวยไปเอง เลยอยากให้ปรับตัวก่อน ไม่อยากขอปุบปับ กลัวตกใจ" ร่างสูงตอบไปตรงๆ เห็นเขาใจเย็นแบบนี้ไม่ใช่ว่าเขาไม่จริงจัง เขาแค่อยากให้น้องสบายใจมากที่สุด ไม่อยากบีบบังคับหรือเร่งเร้ามากเกินไปจนน้องอึดอัด

"หมวยพร้อมมาก หมวยรู้ทุกอย่างที่คนเป็นแฟนกันเขาทำ!" ทว่าเจ้าเด็กแก้มกลมกลับเห็นต่าง เธอเฝ้ารอให้พี่รหัสขอเป็นแฟนอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน สิ่งที่คนเป็นแฟนกันเขาทำก็ศึกษามาจนพร้อมทุกอย่างแล้ว

"รู้?" คนฟังหรี่ตาอย่างฉงน ยัยเด็กนี่ชักจะซนเกินไปแล้วนะ

"ใช่ หมวยดูซีรี่ย์ทุกวัน" เสียงหวานใสบอกอย่างภาคภูมิใจ ถึงจะมีคนเคยบอกว่าความรักในซีรี่ย์เป็นเรื่องเพ้อฝัน แต่หมวยเล็กกลับเชื่อว่ามันเกิดขึ้นจริงได้แน่นอน พี่เสือของเธอทั้งหล่อและแสนดีขนาดนี้ กงยูก็กงยูเถอะ สู้พี่เสือไม่ได้หรอก!

"แค่ดูกับของจริงจะเหมือนกันเหรอ" ร่างสูงยกยิ้มกริ่ม กะจะเย้าให้คนฟังเขินอาย แต่ลืมคิดไปว่าอีกฝ่ายคือหมวยเล็กที่แปลว่าอิสระ!

"เหมือนสิ! หมวยซื้อชุดนอนไม่ได้นอนมาแล้ว"

"ฮะ!?"

"รีบๆ ขอหมวยเป็นแฟนได้แล้ว! จะได้จุ้บจิ้บกันสักที"

"หมวย...แก่แดดใหญ่แล้ว" ร่างสูงนั่งเหวอซ้ำแล้วซ้ำอีกกับสิ่งที่หลุดออกมาจากปากของน้องรหัสแต่ละอย่าง สุดท้ายก็ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ ไม่รู้ในสมองน้อยๆ คิดอะไรอยู่กันแน่ ดูพูดแต่ละอย่างช่างไม่กลัวอะไรบ้างเลย

"จะเป็นไม่เป็น ไม่เป็นหมวยไปหาคนอื่นนะ" เจ้าเด็กขู่แง่งๆ ใส่ ตกลงใครชอบใครก่อนกันแน่ ชักจะสงสัย

"จะให้ขอกันสภาพนี้เลยเหรอ ไม่อยากถูกเซอร์ไพรส์ในที่ๆ มันดีกว่านี้เหรอหื้ม?" มือใหญ่โยกหัวน้องไปมาด้วยความมันเขี้ยว 

"ตรงนี้แหละ รีบ! ที่ดีๆ แล้วยังไงอะ ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิมอยู่ดี" หมวยเล็กทำหน้ามุ่ยอย่างขัดใจ นี่ก็เล่นตัวจังเลย ถามเยอะแยะไปหมด หมวยจะงอนแล้วนะ ฮึ่ย!

"หึหึ แน่ใจนะว่าพรุ่งนี้จะไม่ลืม?"พี่รหัสหัวเราะขำอย่างอ่อนใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำหน้าบึ้งตึงไม่พอใจ

"ไม่ลืม! เร็วๆ ซี่~" เจ้าเด็กเร่งเร้า ไม่รู้จะรีบอะไรนัก ราวกับกลัวเขาจะหนีไปไหนงั้นแหละ

"ครับๆ ยอมแพ้" เสือถอนหายใจอย่างอ่อนใจ ก่อนจะนั่งหลังตรงมองหน้าหมวยเล็กนิ่งๆ เจ้าเด็กที่รู้ว่าเขาจะพูดอะไรก็รอฟังอย่างใจจดจ่อเช่นเดียวกัน

"หมวย...เป็นแฟนพี่เสือนะครับ?" เสือมองตาน้องอย่างจริงจังขณะพูดออกไป

"อิอิ เป็นจ้าาา" เจ้าเด็กยิ้มแป้นอย่างพึงพอใจ สิ้นคำก็โถมตัวเข้ากอดร่างสูงไว้ มุดหน้าเข้ากับอกกว้างอย่างออดอ้อน

"ไหนจุ้บๆ?" ไม่นานก็เงยหน้าขึ้นถามด้วยนัยน์ตาวาววับ ไม่ลืมหรอกนะว่าพูดอะไรไว้ที่ร้านเหล้า

เสือยกยิ้มอย่างอ่อนใจไม่รู้กี่ครั้งแล้วในวันนี้ เขาควรจะเป็นฝ่ายรุกสิ ไหงมาโดนยัยเด็กแก่แดดรุกไม่หยุดเลยล่ะ เสียเชิงหมด!

"อื้อ~" แม้จะอ่อนใจแต่ร่างสูงก็ยอมมอบจูบหวานๆ ให้น้องรหัสอย่างเต็มใจ ริมฝีปากนุ่มบดเบียดละเลียดชิมความหอมหวานรอบนอกก่อนค่อยๆ สอดลิ้นเข้าไปด้านใน ดูดดึงเกี่ยวพันกันอย่างดูดดื่มไม่มีใครยอมใคร จนคนอ่อนประสบการณ์เริ่มจะหายใจไม่ทันเขาจึงผละออกอย่างอ้อยอิ่ง...

"เอาอีก..." หมวยเล็กร้องขอต่ออย่างคนเสพติด เธอโถมน้ำหนักตัวดันร่างสูงให้ล้มลงนอนราบไปกับโซฟาก่อนจะคร่อมทับแล้วเป็นคนรุกจูบก่อน จากจูบนุ่มนวลกลายเป็นร้อนแรงขึ้น นำพาให้สติกระจัดกระจาย แต่ก่อนที่จะถูกอารมณ์ครอบงำเสือก็ดันอีกฝ่ายออกเสียก่อน

"พะ พอก่อน!" เขาเอ่ยห้ามเสียงพร่าเพราะอารมณ์ถูกจุดติดจนลูกชายตื่นคับแน่นกางเกง แต่เขาจะปล่อยให้อะไรๆ มันเลยเถิดไม่ได้ น้องเพิ่งเป็นแฟนเขายังไม่ถึงสิบนาทีเลยด้วยซ้ำ แถมสติไม่เต็มร้อยอีก เขาจะเอาเปรียบน้องไม่ได้

"อื้อ...อะไรแข็งๆ" หมวยเล็กทำหน้าฉงน แต่พอรู้ว่าไอ้แข็งๆ ที่ว่านั่นมันอยู่ตรงส่วนไหนของร่างสูงก็พลันยกยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมา หมวยศึกษามาแล้ว รู้น้าว่าคืออะไร อิอิ

"เฮ้อ ถอยก่อน เข้าห้องตัวเองได้แล้ว พรุ่งนี้เรียนเช้า" เสือบอกรีบๆ ก่อนดันร่างบางออกแล้วลุกหนีเข้าห้องนอนตัวเองไป คอนโดเขามีห้องนอนสองห้อง ห้องหนึ่งของเขาส่วนอีกห้องก็เหมือนจะกลายเป็นห้องของหมวยเล็กไปโดยปริยาย เพราะเวลาที่เจ้าตัวมาค้างที่นี่ก็นอนแต่ห้องนั้น ไม่ได้นอนด้วยกันแต่อย่างใด

"คิคิ พี่เสือแข็งแหละ อยากจุ้บจิ้บกันละซี่ ทำเป็นเล่นตัว ชิ" เจ้าเด็กขี้เมาหัวเราะขำคิกคักอย่างอารมณ์ดีเมื่อเห็นท่าทางรีบร้อนเข้าห้องของพี่รหัส ไม่นานเธอก็ลุกขึ้นเดินเตาะแตะเข้าอีกห้องไปด้วยทั้งเหนื่อยและง่วงเต็มที จุ้บจิ้บไว้วันหลังแล้วกัน ยังไงพี่เสือก็เสร็จหมวยแน่ๆ หึหึ

ด้านเจ้าของห้องหลังจัดการตัวเองและอาบน้ำแล้วก็เดินออกมาดูความเรียบร้อยด้านนอกอีกครั้ง เมื่อไม่เห็นน้องรหัสอยู่ก็วางใจเพราะกลัวเจ้าตัวจะเมาแล้วมานอนหลับอยู่แถวนี้

ตาคมมองไปที่ประตูห้องข้างๆ อย่างหนักใจ เขาจะทนได้นานแค่ไหนกัน เด็กมันยั่วตาใสขนาดนี้...

..

..

..

..

หมวยลูกกกกก รักนวลสงวนตัวบ้าง 55555