บทที่ 57

งานเลี้ยงจัดขึ้นที่คฤหาสน์แห่งหนึ่ง

พรมแดงปูจากภายในคฤหาสน์ไปจนถึงประตูใหญ่ รถยนต์จอดเรียงรายอยู่ที่ปลายพรมแดง คนแต่งกายหรูหราทยอยก้าวลงจากรถ

รถของลู่สือเยี่ยนเคลื่อนเข้ามาจอดในไม่ช้า หลินเซียงเอื้อมมือจะเปิดประตู แต่เขากลับกดมือเธอไว้

“อะไรอีก?"

เธอหันไปมองเขาด้วยความสงสัย

ลู่สือเยี่ยนรู้สึกหมดความอดทนเล็กน้อย แล้วพูดว่า "รอเดี๋ยว คุณต้องคล้องแขนผม เราต้องไม่ให้คนอื่นมองออกว่าเราไม่ลงรอยกัน"

หลินเซียงถามกลับ "จำเป็นขนาดนั้นเลยเหรอ?"

ลู่สือเยี่ยน "เราเป็นสามีภรรยากันนะ"

"โอ้ งั้นช่วยเพิ่มค่าจ้างให้หน่อยสิ" หลินเซียงพูดโดยไม่เกรงใจ

ลู่สือเยี่ยน "เดี๋ยวนี้คุณหาวิธีสร้างเนื้อสร้างตัวแบบนี้เหรอ?"

หลินเซียงเหยียดยิ้ม "เพิ่งรู้หรือไง?"

ลู่สือเยี่ยนจ้องมองเธออย่างลึกซึ้ง แล้วพูดว่า "ไว้กลับไปค่อยว่ากัน"

หลินเซียงยังอยากจะพูดอะไรต่อ แต่ตอนนี้ประตูรถเปิดออกแล้ว เธอจึงต้องปิดปากเงียบไปก่อน

พูดมากเกินความจำเป็นไม่ได้ ถ้าทำให้เขาไม่พอใจขึ้นมา เส้นทางการสร้างเนื้อสร้างตัวของเธอคงจะขาดสะบั้น

ลู่สือเยี่ยนลงจากรถก่อน เขาเอื้อมมือมาหา เธอเหลือบมองฝ่ามือของเขา หัวใจพลันเต้นแรงขึ้นทันที จาก