บทที่ 56

หลินเซียงเงยหน้ามอง แล้วถามด้วยความสงสัย "นั่นอะไรคะ?"

ลู่สือเยี่ยนตอบว่า "คุณเป็นภรรยาผม แต่งตัวเรียบง่ายเกินไป คนอื่นอาจจะคิดว่าผมดูแลคุณไม่ดี"

เขาหยิบต่างหูออกมาแล้วพูดกับเธอ "เข้ามาใกล้ ๆ สิ"

สาว ๆ ที่ไหนบ้างไม่ชอบเครื่องเพชร?

หลินเซียงลุกขึ้นพร้อมกับถามว่า "ของฉันเหรอ?"

"อืม"

ลู่สือเยี่ยนตอบรับโดยไม่ลืมที่จะสังเกตประกายในดวงตาเธอ

หลินเซียงเดินเร็วขึ้นเล็กน้อย ตรงไปหาเขาแล้วเหยียดมือออก "ฉันใส่เองก็ได้"

แต่ลู่สือเยี่ยนพูดว่า "ที่นี่ไม่มีกระจก คุณมองไม่เห็นหรอก"

พูดจบก็เอื้อมมือไปเกลี่ยผมของเธอทัดไว้หลังหู แล้วก้มลงสวมต่างหูให้

ต่างหูเพชรเป็นรูปหยดน้ำ เจียระไนอย่างสวยงาม ภายใต้แสงไฟระยิบระยับแวววาว ขับเน้นให้สวยงามสะดุดตาเป็นอย่างมาก

ติ่งหูของเธอเจือสีขาวอมชมพู เล็กกระทัดรัด ทำให้สอดผ่านรูที่เจาะได้ง่ายดาย นิ้วมือของเขาลูบไล้วนอยู่รอบติ่งหูของเธอราวกับไม่อยากผละจาก ก่อนจะหยิบต่างหูอีกข้างมาสวมให้

ระยะห่างระหว่างคนทั้งสองใกล้ชิดมาก ลมหายใจอุ่น ๆ พ่นรดลงบนผิวเธอ รู้สึกทั้งร้อนทั้งจั๊กจี้

สวมต่างหูเสร็จแล้ว ต่อไปก็เป็นคิวของสร้อยคอ

ชายหนุ่มยอมไม่ถอยห่าง กลับเข้ามาใกล้เธอม