Share

บทที่ 148

ฟู่จิ่นซิ่วเบิกตากว้างทันที จากนั้นก็พูดอย่างรวดเร็ว "เปล่านะ ผม นี่ไม่ใช่เพราะผม คุณ…”

อย่างไรก็ตาม ยิ่งเขาต้องการอธิบายมากเท่าไร เขาก็ยิ่งคิดคำพูดออกน้อยลงเท่านั้น!

เขาเพิ่งทวงเครดิตให้กับลู่สือเยี่ยน แล้วทำไมหลินเซียงถึงหันกลับมาและบอกว่าเขาใจดีกันล่ะ?

แล้วลู่สือเยี่ยนมีประโยชน์อะไรกับเรื่องนี้?

ฟู่จิ่นซิ่วตื่นตระหนกมากจนรู้สึกหนาวสั่นที่คอ รีบมองไปที่ลู่สือเยี่ยน "สือเยี่ยน เธอพูดไร้สาระใหญ่แล้ว..."

ลู่สือเยี่ยนเพียงเหลือบมองเขาอย่างเย็นชา

หลินเซียงพูดว่า "คุณฟู่ โปรดพักผ่อนให้สบาย เราไม่รบกวนคุณในตอนนี้แล้ว"

พูดจบ เธอก็พาซ่งซ่งออกจากห้องผู้ป่วยไปทันที

“เฮ้ อย่าเพิ่งไปสิ!”

ฟู่จิ่นซิ่วกังวลมากจนแทบจะกระโจนลงจากเตียงผู้ป่วย!

นี่มันอะไรกัน?

เขามองไปที่ลู่สือเยี่ยน "สือเยี่ยน ฉันอยากช่วยนายนะ แต่ฉันพยายามอย่างดีที่สุดแล้วจริง ๆ"

ลู่สือเยี่ยนบอกว่า "ถ้าอย่างนั้นนายก็เป็นคนใจดีจริง ๆ นั่นแหละ"

ฟู่จิ่นซิ่ว "..."

ช่างเหอะ

"ฮ่าฮ่าฮ่า!"

หลังจากออกจากห้องผู้ป่วย ซ่งซ่งอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ "เซียงเซียง เธอเก่งมาก! เมื่อกี้คงไม่ทันเห็นสีหน้าของลู่สือเยี่ยนด้วยซ้ำสินะ มืดยิ่งกว่า
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status