Share

บทที่ 114

หลินเซียงหันกลับมา "คุณย่า เขารังแกฉันอีกแล้ว"

ทำให้คุณย่าลู่ยกมือตีลู่สือเยี่ยนโดยไม่ลังเล

ลู่สือเยี่ยน "..."

สีหน้าของเขาเย็นชา ขณะจ้องมองหลินเซียงด้วยสายตาราวกับจะแทงเธอให้เป็นรูพรุน

คุณย่าลู่พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "เจ้าสาม สมองแกนี่ไม่จดไม่จำอะไรเลยจริง ๆ ขืนยังรังแกหลานสะใภ้ไม่เลิก ฉันจะบอกให้เธอเลิกกับแกซะ!"

ลู่สือเยี่ยนหลับตาลง เพื่อข่มอารมณ์ไว้

หลินเซียงยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะหันไปพูดกับคุณย่า "คุณย่าเหนื่อยหรือยังคะ ง่วงไหมคะ?"

คุณย่าลู่ส่ายหน้า "ไม่ง่วง ย่ายังอยากเดินเล่นอยู่"

แต่พูดจบก็หาววอดยกใหญ่

หลินเซียงเห็นดังนั้นจึงพูดขึ้นทันที "งั้นเราไปคุยเล่นกันในห้องดีไหมคะ ฉันจะเล่านิทานให้คุณย่าฟังเอง"

"ได้เลย"

เมื่อได้ยินว่ามีนิทานให้ฟัง คุณย่าลู่ก็ตอบตกลงทันที

หลินเซียงเดินเข้าไปแทรกกลางระหว่างลู่สือเยี่ยน และเข็นรถเข็นไปที่ตึกเล็ก

ลู่สือเยี่ยนจ้องมองตามแผ่นหลังของเธอ ดวงตาหมองคล้ำ

"สือเยี่ยน"

เซี่ยหว่านเดินเข้ามา เสียงของเธอเบาเหมือนซ่อนความเศร้าเอาไว้

ลู่สือเยี่ยนหันกลับไปมอง เห็นว่าดวงตาของเธอแดงก่ำ ชัดเจนว่าเพิ่งร้องไห้มา "เป็นอะไรไป?"

เซี่ยหว่านยิ้มอย่างขมขื
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application
ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
Piraya Thaiutsa
ไม่อยากอ่านแระ
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status