Share

บทที่ 118

"เซียงเซียง"

ลมหายใจร้อนผ่าวราดรดซอกคอของเธอ ผิวหนังบริเวณนั้นบอบบางและไวต่อความรู้สึก ความรู้สึกเสียวซ่าปรากฏขึ้นมา ราวกับมีกระแสไฟฟ้าไหลผ่าน

หลินเซียงดิ้นรนอย่างหนัก "ลู่สือเยี่ยน ปล่อยฉัน!"

คำพูดที่เธอพูดไปก่อนหน้านี้ เขาไม่ได้สนใจเลยเหรอ?

ปล่อยให้เดือนนี้ผ่านไปอย่างสงบไม่ได้หรือไง?

ทำไมต้องมาวุ่นวายกับเธออีก?

ทำให้เธอคิดว่าเขายังรักเธออยู่

หลินเซียงยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ ดิ้นรนออกแรงมากขึ้น แต่ลู่สือเยี่ยนเองก็กอดเธอแน่นขึ้น เช่นเดียวกัน ลมหายใจร้อนผ่าวประทับลงบนผิวหนัง

หลินเซียงเหนื่อยแล้ว เริ่มหายใจหอบ "ทำแบบนี้หมายความว่าไง?"

แต่ลู่สือเยี่ยนเอาแต่กอดเธอไว้เฉย ๆ ไม่ยอมพูดอะไร

หลินเซียงผ่อนลมหายใจออกช้า ๆ แล้วเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์เขา

ลู่สือเยี่ยนถามเสียงอ่อน "เซียงเซียง คุณเอามือถือผมไปทำไม?"

แต่หลินเซียงไม่พูดอะไร พอหาโทรศัพท์เขาเจอก็คว้าเอานิ้วของเขามาปลดล็อกหน้าจอ หาเบอร์ของเซี่ยหว่านแล้วกดโทรออก

ลู่สือเยี่ยนเห็นดังนั้นก็รีบแย่งโทรศัพท์คืนแล้ววางสายทันที ก่อนจะโยนโทรศัพท์ออกไปไกล ๆ

"คุณ..."

หลินเซียงเห็นดังนั้นก็โกรธมาก

"ลู่สือเยี่ยน คุณไม่ได้ชอบเซี่ยหว่านหรอกเหรอ?
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status