Share

บทที่ 116

ลู่สือเยี่ยนนิ่งันไปชั่วขณะ

เขายกมือขึ้นหมายจะเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธอ แต่เธอกลับหลบหลีก

หลินเซียงยกมือขึ้นปาดน้ำตามั่วซั่ว "อย่ามาแตะฉัน"

ลู่สือเยี่ยนกลืนน้ำลายลงคอ แล้วจ้องมองเธออย่างจริงจัง "หลินเซียง คุณ..."

เขาเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่จนแล้วจนรอดก็พูดไม่ออก ได้แต่จ้องมองเธอนิ่ง ๆ อยู่อย่างนั้น

ความเจ็บปวดที่หน้าอกทำให้เขารู้สึกอึดอัด เมื่อเห็นความน้อยใจและความโศกเศร้าในดวงตาเธอ เขาทั้งรู้สึกสับสนและตื่นตระหนก

หลินเซียงสูดหายใจเข้าลึก "ลู่สือเยี่ยน เราหย่ากันดี ๆ ได้ไหม ขอร้องล่ะ คุณมีคนเก่ง ๆ รอบตัวมากมาย พวกเขาต้องปกป้องเซี่ยหว่านได้แน่ ๆ ฉันแค่อยากใช้ชีวิตที่สงบสุข ชีวิตของฉันสามารถอยู่ได้โดยที่ไม่มีคุณ"

ริมฝีปากบางของลู่สือเยี่ยนเม้มเป็นเส้นตรง

กลับกัน ถ้าชีวิตของเขาไม่มีเธอล่ะ จะเป็นยังไง?

จู่ ๆ ภาพความทรงจำเกี่ยวกับเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับเธอในปีที่ผ่านมาก็ผุดขึ้นในหัว

เธอเป็นผู้บริสุทธิ์

แต่เธอบริสุทธิ์อย่างที่เห็นจริง ๆ เหรอ?

ตอนแรกที่รู้ตัวตนของเขา ทำไมเธอถึงไม่ยอมหย่า?

อารมณ์ฟุ้งซ่านในดวงตาของลู่สือเยี่ยนค่อย ๆ กลับมาสงบ เขายืดตัวตรงแล้วปิดปร
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status