ดื้อด้าน

หานจงยกมือขึ้นกุมท้อง เกือบจะปล่อยยาในถ้วยร่วงหลุดมือ

“องค์หญิงรองเจ้านี่แน่จริงๆ ข้านับถือเจ้ายิ่งนัก จัดการพยัคฆ์ร้ายจน กลายเป็นแมวมิน่าล่ะ ใบหน้าโหดเหี้ยมของเขาเลยกลายเป็นจืดชืดไปเสียเพราะเจ้านี่เองที่เป็นต้นเหตุ”

ต้าหมิงคุนที่ มีเสียงลือเสียงเล่าอ้างว่าช่างโหดร้าย และเย็นชาที่สุดแต่กลับมาถูกองค์หญิงรองจับตัดเขี้ยวเล็บเสียสิ้น

“เจ้าวางใจได้รับรองข้าไม่บอกใคร”

หานจง ซ่อนยิ้มก่อนจะส่งถ้วยยาในมือให้ หลันเล่อเบือนหน้าหนี

“ขมไหม”

“ไม่ขม แค่เฝื่อนๆ ”

ยิ้มแหย๋ๆ

“ข้ารอมันเย็นก่อนจะดีไหม”

“เย็นเกินไปมันจะรสชาติแย่ ดื่มเสียตอนนี้อีกอย่างเจ้าชวนข้าคุยจนมันหายร้อนไปแล้ว”

ยิ้มด้วยความเอ็นดู

“ข้า ๆๆ ”

ต้าหมิงคุน มาตอนไหนดึงถ้วยยากระดกจนหมดถ้วยก่อนจะสอดมือเข้าที่ท้ายทอยของหลันเล่อดึงร่างบางแนบชิดกดริมฝีปากส่งยาอุ่นๆ เข้าไปในปาก หลันเล่อเบิกตาโพลงอ้าปากค้างตกตะลึงจนลืมว่าจะต้องทำอย่างไร หานจงเบือนหน้าหนีเสีย

“อือ ๆๆๆ ปะปล่อย”

ผลักร่างสูงออกห่าง

“ท่านอา ฝ่าบาท ท่านผิดสัญญา”

“ไม่ใช่สัญญาแค่ข้อตกลง เจ้าเตรียมไปร่างข้อตกลงเพิ่มในบรรทัดท้ายสุด ภายใต้ข้อกำหนดว่า ข้าจะยินดีทำตามข้อตกลงหากเจ้าไม่ดื้อด้าน