แชร์

ยอม2

เมิ่งเม่ยบ่นเบาๆ

“ไปกันเถิด”

ต้าหมิงคุนไม่ต่อคำรีบชวนเมิ่งเม่ยกลับวังหลวง

…………………………………………………………………

เอื้อมมือตั้งใจจะลูบหลังให้เมื่อเห็นว่าหลันเล่อสำลักน้ำแต่คิดได้ว่าไม่อาจแตะตัวหลันเล่อตามข้อตกลง อาภรณ์ถูกสวมอย่างเรียบร้อย

“ฮัดเช๊ย ฮัดเซ๊ย”

หลันเล่อส่งเสียงจาม ต้าหมิงคุนถอดเสื้อคลุม ออกทว่าช้าไปกว่าถงหมิ่นที่ห่มเสื้อคลุมของเขาในมือให้กับหลันเล่อเสียก่อนแล้ว

“ข้าบอกกี่ครั้งแล้ว ว่าไม่ให้แช่น้ำนานเช่นนี้ องค์หญิงรองท่านแต่ไหนแต่ไรมักจะ เป็นหวัดบ่อยๆ เพราะชอบแช่น้ำ”

ต้าหมิงคุนรีบผูกเชือกรัดเสื้อคลุมอย่างรวดเร็วไม่ให้เห็นว่าเขาช้ากว่าถงหมิ่น

“ข้าแค่ อยากจะแช่น้ำเสียบ้างหลายวันมานี้ไม่เคยได้อาบน้ำ”

“อืม หากไปถึงแคว้นหานองค์หญิงคงจะแช่น้ำเย็นบ่อยๆ ไม่ได้เพราะที่นั่นอากาศค่อนข้างเย็น”

“ความจริงข้าสำลักน้ำ ฮัดเช๊ยยย”

ถงหมิ่นเลิกคิ้วสูง

“นั่นอย่างไรเล่าข้าจะสอนเจ้าว่ายน้ำก็ไม่ยอมถึงต้องเป็นแบบนี้”

“หานจง หานจง”

หานจงวิ่งเข้ามา พร้อมกับจื่อจื่อที่เพิ่งจะมาถึงเหมือนกัน

“หา สมุนไพรแก้หวัดให้ฮองเฮาด้วย นางเป็นหวัด”

หานจงประสานมือ

“ยาอีกแล้วหรือ ไม่น้าท่านอาข้าไม่ชอบดื่มยา”

ส่งเสียงออดอ้อน ถงหม
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status