Episode 21 นองเลือด NC

Episode 21 นองเลือด

ดวงตากลมโตจ้องมองประโยคคำพูดที่แทรกซึมเข้ามาในหัวใจของเธอด้วยสายตาหยาดเยิ้ม ยิ่งเขาแสดงท่าทีว่าต้องการปกป้องเธอมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งถลำลึกไปมากขึ้นเท่านั้น เพราะลึกๆ แล้วเธอเองก็เป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่ต้องเผชิญโลกที่แสนโหดร้ายกับน้องชายตัวเอง เป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะไม่คาดหวังว่าต้องการใครสักคนมาปลอบโยนเธอ มาคอยปกป้องเธอ เหมือนกับที่เขาทำ

หรือบางทีเจ้าชายขี่ม้าขาวที่เธอฝันถึง อาจจะเป็นมาเฟียถือปืนคนนี้แทน

ธีลินยื่นมือไปประคองใบหน้าคมคายเอาไว้อย่างแผ่วเบา ภายในร่างกายยังมีความร้อนรุ่มจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ดื่มไปก่อนหน้านี้ แต่ดูเหมือนตอนนี้จะค่อยๆ ถูกแทนที่ด้วยความเร่าร้อนของผู้ชายตรงหน้าเธอแทน

"ฉัน…ยินดีเป็นของคุณ" ใบหน้าคมคายถูกคนตัวเล็กดึงมาจูบอย่างอ่อนโยน ก่อนที่มันจะค่อยๆ รุนแรง และเร่าร้อนขึ้นเมื่ออีกฝ่ายตอบรับจูบของเธอกลับมา

ปลายลิ้นอ่อนนุ่มตวัดเกี่ยวพันกันไปมา เช่นเดียวกับเสียงหอบหายใจ เมื่อช่องทางรักถูกปลายนิ้วร้ายรุกล้ำเข้ามาอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้กลับแตกต่างไปจากเดิมเมื่ออาคิราจงใจงอปลายนิ้วครูดเสียดสีผนังมดลูกของคนตัวเล็ก จนร่างบางดิ้นพล่านด้วยความเสียวซ่าน

"อึก!" ริมฝีปากบางขบเม้มเข้าหากันแน่นจนเผลอขบริมฝีปากหนาที่แนบชิดอยู่ไปด้วย

ร่างบางหอบหายใจมองลึกไปในดวงตาคมคายที่เหม่อลอยเพราะมองไม่เห็น สลับกับก้มมองช่องทางรักที่มีปลายนิ้วเรียวยาวขยับเข้าออกจนเปียกชุ่มไปด้วยน้ำหวานที่ถูกกระตุ้นไหลออกมาเป็นตัวเบิกทาง รอต้อนรับลำกายใหญ่ของชายหนุ่มที่กำลังจะตามเข้ามาในไม่ช้า

"อื้อ!…ลินเจ็บ" สรรพนามใหม่ที่คนตัวเล็กใช้เรียกแทนตัวเองทำให้อาคิราชะงักไปครู่หนึ่ง พร้อมกับดึงนิ้วออกมา เรียวขาสั่นเทาทั้งสองข้างของหญิงสาวถูกจับวางพาดบนบ่า "คุณ…ครามมันสกปรก" หญิงสาวร้องประท้วงเสียงสั่นเมื่อริมฝีปากหนาจูบลงบนหลังเท้าเรียวของเธอ อีกทั้งยังดูดดุนจนผิวขาวเนียนละเอียดเกิดเป็นรอยแดงช้ำ

"เจ็บแค่แป๊บเดียว"

"อื้อ!!!" คนตัวเล็กที่กำลังถูกมาเฟียหนุ่มมากประสบการณ์หลอกล่อชวนคุย ในตอนที่พยายามดันเอาหัวเห็ดปลายบานเข้ามาในช่องทางรักคับแคบ ที่ถึงแม้จะมีน้ำหวานจำนวนมากเป็นตัวช่วยในการเบิกทาง แต่มันก็ยังไม่สามารถดันเข้าไปได้ในทันที

อาคิราคาแก่นกายใหญ่ที่ดันเข้าไปได้เพียงส่วนหัวเอาไว้ให้คนใต้ร่างได้ปรับตัว ทว่าเขากลับถูกปากทางรักตอดหนึบจนปวดไปทั้งลำจนไม่สามารถทนต่อไปได้ จำใจต้องอัดกระแทกแก่นกายใหญ่เข้าไปจนรู้สึกได้ถึงความบริสุทธิ์ของสาวน้อยวัยแรกแย้มอย่างธีลินที่ถูกเขาพรากออกไป

ยิ่งรู้ว่าได้เป็นผู้ชายคนแรก และจะเป็นคนสุดท้ายที่ได้ครอบครองเธอเขาก็ยิ่งหวงแหนจนไม่อยากให้เธอห่างกายไปไหน แม้กระทั่งตอนนี้ที่ร่างกายสอดประสานกันเป็นหนึ่งเดียวเขายังอยากเป็นเจ้าของเธอมากกว่านี้ ต่อไปนี้จะไม่มีใครได้ใกล้ชิดความหอมหวานนี้อีก

…นอกจากเขา

"เป็นไงบ้างรู้สึกถึงฉันไหม" คำถามชวนมวนท้องของมาเฟียหนุ่มทำเอาคนตัวเล็กที่กำลังตื่นเต้นกับประสบการณ์แปลกใหม่ยิ่งเขินอายเข้าไปใหญ่

เธอพึ่งได้เข้าใจประโยคที่ว่า ความเจ็บปวดที่งดงามเป็นอย่างไร เมื่อก่อนมักจะคิดว่าถ้าเจ็บแล้วมันจะดียังไง เกิดมาก็พึ่งได้เข้าใจก็วันนี้

"มันเจ็บ…แต่ก็ดีมากๆ เลยค่ะ ฉันไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้มาก่อน" คนตัวเล็กกัดปากพูดด้วยความรู้สึกเหนียมอายที่พูดอะไรแบบนั้นออกมา แต่เธอก็อยากให้เขารับรู้ว่าเขาทำให้เธอรู้สึกดีมากจริงๆ

"ครั้งต่อๆ ไปก็ไม่เจ็บแล้ว"

"จะมีอีกเหรอคะ?" คำถามไร้เดียงสาทำเอามาเฟียหนุ่มยกยิ้มมุมปากด้วยความเอ็นดู

"มีจนนับไม่ถ้วนเลยละ"

ทันทีที่พูดจบสะโพกสอบก็เริ่มเคลื่อนไหวร่างกายเข้าออกจนใบหน้าหวานเหยเกด้วยความเจ็บปวด กลิ่นคาวเลือดที่ลอยฟุ้งมาในอากาศยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ดิบเถื่อนของมาเฟียหนุ่มที่ซ่อนเอาไว้ให้ตื่นขึ้น ความอ่อนโยนค่อยๆ จางหายไปเมื่ออารมณ์กระสันเข้ามาแทนที่

"อื้อ!!!…คุณคราม…"

"ว่าไง หืม?" มาเฟียหนุ่มขานรับด้วยน้ำเสียงแหบพร่า พลางไล่จูบเรียวขาเล็กที่พาดอยู่บนบ่าเป็นการปลอบโยน เมื่อสะโพกสอบทำงานอย่างหนักอัดกระแทกกระทั้นแก่นกายใหญ่เข้าไปในร่างกายคนตัวเล็กจนร่างบางสั่นคลอนไปตามแรงกระแทก

"อ๊ะ!…ระ…แรงเกินไปลินจุก" คนไร้ประสบการณ์อย่างธีลินเมื่อเจอแก่นกายใหญ่ที่อัดกระแทกกระทั้นเข้ามาอย่างต่อเนื่องไม่ทันได้พักหายใจ เริ่มรู้สึกหน่วงท้องจนดิ้นเร่าไปมาเพื่อหยุดบทรักในครั้งนี้

ทว่าโชคร้ายเกินไปที่เธอไม่ได้เป็นคนควบคุมเกมรักในครั้งนี้ แต่เป็นมาเฟียหนุ่มที่กำลังหิวกระหายในตัวเธอที่เป็นคนควบคุมทุกอย่างเอาไว้ต่างหาก

ยิ่งพยายามดิ้นรนขัดขืนมากเท่าไหร่อาคิราก็ยิ่งถาโถมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีอัดกระแทกเข้าหาช่องทางรักที่แปรเปลี่ยนจากสีชมพูระเรื่อเป็นแดงช้ำอย่างหนักหน่วงขึ้นเท่านั้น ทำอยู่อย่างนั้นจนคนตัวเล็กเริ่มหมดแรง และคุ้นเคยกับจังหวะรักเร่าร้อนของเขา

"ดีขึ้นไหม"

"ลินเจ็บ~" คนตัวเล็กพร่ำบอกคำเดิมซ้ำๆ รอบดวงตามีหยดน้ำตาเอ่อคลอออกมาตามสัญชาตญาณของร่างกายเมื่อได้รับความเจ็บปวด

"พักก่อนไหม" น้ำเสียงไม่สู้ดีของคนตัวเล็กทำให้อาคิราที่ได้ปลดปล่อยอารมณ์กระสันไปอย่างบ้าคลั่งก่อนหน้าเริ่มคำนึงถึงคนตัวเล็กใต้ร่าง

"อื้อ"

คนตัวเล็กถูกพลิกขึ้นมานั่งคร่อมอยู่บนลำกายใหญ่แทน ก่อนที่มือหนาจะจับเอวคอดบางให้ขยับเป็นจังหวะรักเนิบนาบ

"อยากพักก็ต้องทำเอง เพราะถ้าให้ฉันทำฉันคงอดใจไม่ไหว" มาเฟียหนุ่มเอ่ยบอกเสียงเรียบ

ริมฝีปากบางขบเม้มเข้าหากันด้วยความชั่งใจ ทั้งไร้ประสบการณ์ ทั้งเขินอาย ทั้งปรารถนาในคราเดียวกัน สุดท้ายก็ตัดสินใจขยับสะโพกมนบดขยี้ลำกายใหญ่ช้าๆ ค่อยๆ เรียนรู้จังหวะ และวิธีการตอบสนองอีกฝ่ายอย่างตั้งใจ

"ดะ…ดีไหมคะ" ด้วยความไม่มั่นใจหญิงสาวจึงเอ่ยปากถามร่างหนาที่นอนอยู่

"ดี ดีจนฉันปล่อยให้เธอหยอกล้อกับลูกชายฉันต่อไปไม่ไหวแล้ว"

"หมายความว่ายังไงคะ"

"หมายความว่าฉันอยากกระแทกเธอแรงๆ ไง"