Episode 18 ปรารถนา

Episode 18 ปรารถนา

เย็นวันเดียวกันอาคิราจัดงานเลี้ยงให้ลูกน้องที่บ้านทั้งที่ปกติแล้วไม่เคยทำมาก่อน ทำให้วันนี้บรรยากาศภายในบ้านดูครึกครื้นเป็นพิเศษ อีกทั้งวันนี้เขาตั้งใจจะมาอยู่ร่วมงานเลี้ยงด้วยทั้งที่ปกติไม่ค่อยมาบ่อยเท่าไหร่นัก เนื่องจากต้องการให้ลูกน้องสนุกกันเต็มที่ หากมีเขาทุกคนคงจะเกรงใจไม่สนุกเท่าที่ควร

อีกอย่างเขาตั้งใจจะให้ธีลิน และลูกน้องของเขาสนิทกันมากขึ้น เนื่องจากอาชีพ และชีวิตของเขาต้องใช้ความภักดีเป็นหลัก เขาอยากให้ทุกคนรับรู้เอาไว้ว่าไม่ว่าจะเกิดสถานการณ์อะไรทุกคนจะต้องปกป้องผู้หญิงข้างกายเขาด้วยชีวิต การที่ดึงเธอเข้ามาในเส้นทางนี้เขาเองก็ไม่กล้ารับปากว่าด้วยสภาพร่างกายของเขาในตอนนี้จะสามารถปกป้องเธอได้หรือไม่

"ทำไมไม่ไปนั่งรอดีๆ คะ มาทำอะไรตรงนี้" ธีลินที่กำลังจัดเตรียมขนมใส่จานเอ่ยถามอาคิราที่นั่งเฝ้าเธออยู่หน้าเคาน์เตอร์ครัวไม่ห่าง

เดิมทีตอนแรกอาคิราก็ไม่อนุญาตให้เธอเข้ามาทำอาหารด้วยตัวเองให้ลำบาก แต่ก็นึกขึ้นได้ว่านี่เป็นสิ่งที่เธอชอบรวมถึงตัวเองก็อยากชิมฝีมือของเธออยู่แล้วจึงอนุญาตให้เธอมาทำในที่สุด ทว่ากลับไม่ยอมแยกจากเธอ เพราะกลัวกลิ่นหอมที่โปรดปรานจะจางหายไป

"ไม่ได้กลิ่นเธอ"

"ฉันยกน้ำหอมขวดนั้นให้เอาไหมคะ" ธีลินพยายามเสนอจะยกน้ำหอมของเธอให้เขาอีกครั้งถ้าเขาจะชอบมันขนาดนั้น

"ไม่เหมือนกัน"

"ไม่เหมือนยังไงคะก็กลิ่นเดียวกัน"

"กลิ่นน้ำหอมมันพิเศษเพราะว่าดมจากตัวเธอ"

"…" เรือนแก้มใสเห่อร้อนพลางหันไปมองแม่บ้านและแม่ครัวคนอื่นๆ ที่แอบกลั้นยิ้มด้วยความเขินอาย ไม่คาดคิดว่ามาเฟียหนุ่มที่ดุดันต่อหน้าลูกน้องตลอดเวลาจะพูดแบบนี้ออกมาต่อหน้าคนอื่น

ธีลินรีบจัดจานขนมหวานของตัวเองให้เสร็จ ก่อนจะเดินอ้อมมาพาอาคิราออกไปจากตรงนี้ไปอยู่ในที่ที่ไม่มีใครให้เธอต้องรู้สึกเขินอายอีก

"ทำไมชอบพูดจากำกวมให้คนอื่นเข้าใจผิดอยู่เรื่อยเลยคะ"

"ทีเธอล่ะ? ที่บอกว่าอยากดูแลฉันไปตลอดหมายความว่ายังไง" คนตัวเล็กมุ่ยหน้าใส่อีกฝ่ายเมื่อถูกเขาย้อนถามกลับอีกตามเคย รวมถึงเธอเองก็ไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้กับเขายังไงดีเหมือนกัน

"ไปอาบน้ำเถอะค่ะ ตอนเย็นจะได้ลงมางานเลี้ยงกัน" ธีลินเบี่ยงประเด็นพาชายหนุ่มขึ้นไปอาบน้ำแทนการตอบคำถามน่าอายก่อนหน้าแทน

ธีลินจัดเตรียมอุปกรณ์อาบน้ำให้มาเฟียหนุ่มอย่างชำนาญ ก่อนจะเดินกลับมาจัดการถอดเสื้อผ้าให้เขาเหมือนเคย ดวงตากลมโตจ้องมองมัดกล้ามเรียงตัวสวยด้วยหัวใจที่เต้นแรงผิดจังหวะ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้เป็นขนาดนี้ หรือเป็นเพราะตอนนี้เธอปรารถนา และคาดหวังในตัวเขามากขึ้นรึเปล่านะ ถึงได้ใจสั่นแปลกๆ เวลาใกล้ชิดเขาแบบนี้

"วันนี้ให้ฉันถูหลังให้ไหมคะ" ธีลินเอ่ยถามขณะพยายามควบคุมสติตัวเองไม่ให้กระเจิดกระเจิงไปมากกว่านี้

"อืม"

มือเรียวใช้ฟองน้ำแตะลงบนแผ่นหลังกว้างเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ ออกแรงถูเหมือนที่เคยทำในหลายครั้งก่อนหน้า ทั้งที่ควรจะเคยชินแต่กลับยิ่งรู้สึกแปลกขึ้นกว่าเดิมทุกที

"มือเธอสั่นน่ะ หนาวเหรอ?" มือเรียวถูกอาคิรายื่นมือมาจับเอาไว้ขณะที่เธอวนมาถูบริเวณเนินไหล่

"ปะ…เปล่าค่ะ" คนตัวเล็กบอกพร้อมกับพยายามดึงมือตัวเองออกมา ทว่าอีกฝ่ายกลับคว้าหลังมือเธอไปจูบเบาๆ

"อืม…หอม"

"เลิกแกล้งฉันได้แล้ว" ธีลินบอกเสียงสั่นเมื่ออีกฝ่ายพยายามเลื่อนริมฝีปากขึ้นจากฝ่ามือมาตามเรียวแขนของเธอ จนตัวเธอที่นั่งอยู่ขอบอ่างจำใจต้องโน้มตัวลงไปตามแรงดึงของเขา

"ฉันอยากกลับมามองเห็นไวๆ จัง"

"ทำไมคะ"

"ฉันอยากเห็นหน้าเธอไวๆ"

"…" ธีลินนิ่งเงียบไป เพราะนั่นเป็นความกลัวลึกๆ ในใจว่าหากเขาเห็นเธอแล้วอาจจะผิดหวังก็ได้

"อยากเห็นว่าหน้าเธอเวลาอายต่อหน้าฉันมันน่ารักขนาดไหน"

ตู้ม!

"กรี๊ด!" หญิงสาวกรีดร้องออกมาเสียงหลงเมื่อจู่ๆ อาคิราก็ออกแรงกระตุกแขนเธอจนเสียหลักทิ้งตัวลงน้ำไม่ทันได้ตั้งตัว "แค่ก! แค่ก! คุณคราม! อื้อ!!!" ยังไม่ทันที่จะได้พ่นคำโวยวายออกมาคำพูดก็ถูกกลืนหายกลับเข้าไปในลำคอเมื่อริมฝีปากหนาโน้มลงมาจูบบนกลีบปากเล็กอย่างรุนแรงจนคนตัวเล็กรู้สึกเจ็บแปลบ

ปลายเล็บเล็กจิกลงบนท่อนแขนแกร่งเพื่อบรรเทาความเจ็บปวด ก่อนที่อีกฝ่ายจะค่อยๆ ผ่อนแรงลงฉวยโอกาสที่คนตัวเล็กเผยอปากหาอากาศหายใจสอดแทรกปลายลิ้นร้อนเข้ามาตวัดเกี่ยวพันปลายลิ้นอ่อนนุ่มอย่างอ่อนโยน กระทั่งคนตัวเล็กอ่อนระทวยจนไม่สามารถขัดขืนการปรนเปรอจากปลายลิ้นร้ายของชายหนุ่มได้

เปลือกตาบางหลับตาพริ้ม ปลายลิ้นอ่อนนุ่มตอบสนองต่อปลายลิ้นร้ายอย่างเงอะงะ ความไร้เดียงสาของเธอยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ปรารถนาของมาเฟียหนุ่มให้ลุกโชนขึ้น

ฝ่ามือหนาเลื่อนขึ้นมาปลดกระดุมเสื้อชีฟองสีฟ้าอ่อนตัวบางของหญิงสาวออกอย่างชำนาญ ก่อนจะสัมผัสกับเนินอกอวบอิ่มที่แม้ตาจะมองไม่เห็นแต่ก็รับรู้ได้ถึงความเนียนละเอียด

"อื้อ!!!" คนตัวเล็กร้องประท้วงในลำคอเบาๆ เมื่ออาคิราสอดมือเข้ามาบีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่มใต้บราเซียร์ของเธอพลางใช้ปลายนิ้วเขี่ยปลายถันไปมาจนแข็งชันเป็นไตรับสัมผัส

ร่างบางดิ้นพล่านเมื่ออีกฝ่ายออกแรงบีบเคล้นมากขึ้นจนอุณหภูมิในร่างกายสูงขึ้นจนเริ่มรู้สึกอึดอัด แต่อีกฝ่ายกลับไม่มีทีท่าว่าจะหยุดจนเธอเผลอใช้ฟันขบเม้มริมฝีปากของเขาจนได้กลิ่นคาวเลือด ก่อนที่เขาจะคืนอิสระให้กับเธอพร้อมกับใช้ปลายนิ้วตวัดเลียบาดแผลบริเวณริมฝีปากอย่างใจเย็น

"จะ…เจ็บไหมคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ" ธีลินยื่นมือไปสัมผัสบาดแผลที่ริมฝีปากหยักได้รูปด้วยความรู้สึกผิด

"…" ดวงตากลมโตสั่นระริกด้วยความประหม่า เมื่ออีกฝ่ายไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ไม่รู้ว่าเธอทำให้เขาโกรธไปแล้วหรือเปล่า

"ฉันขอโทษ…" หญิงสาวพึมพำด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ขณะเดียวกันก็ดึงมือตัวเองกลับมาด้วย แต่อาคิรากลับคว้ามือคนตัวเล็กมาสูดดมราวกับคลั่งไคล้

"ฉันต้องการเธอ…ธีลิน"

ธีลินจ้องมองเจ้าของประโยคเมื่อครู่ด้วยสายตาสั่นไหว หัวใจดวงน้อยยังคงเต้นกระหน่ำอย่างต่อเนื่อง ภายในหน้าท้องแบนราบของเธอรู้สึกเหมือนมีผีเสื้อเป็นล้านตัวบินวนจนวูบไหวไปหมด

"ฉัน…"

"..."

"ฉัน…ก็ต้องการคุณเหมือนกันค่ะ"