Episode 16 นายหญิงน้อย
ธีลินตื่นมาทำหน้าที่สาวใช้เป็นปกติ แต่เป็นเพราะอาคิราที่ตื่นก่อน และน่าจะเป็นคนกดปิดนาฬิกาปลุกของเธอที่ตั้งเอาไว้ในตอนเช้าทำให้วันนี้เธอนอนตื่นสายกว่าทุกวัน พอตื่นมาเขาก็ไม่อยู่ภายในห้องนอนแล้ว รวมไปถึงเสื้อผ้าของเธอก็หายไปด้วยคาดว่าแม่บ้านคงเอาไปซักให้แล้ว เธอจึงต้องจำใจเดินลงมาข้างล่างด้วยเสื้อยืดของเขาทำให้รู้สึกประหม่าอยู่ไม่น้อย
"เห็นคุณครามไหมคะ" ธีลินเอ่ยถามป้าแม่บ้านที่เดินสวนมา
"น่าจะอยู่ในสวนค่ะ"
"เอ่อ...ขอบคุณนะคะ" น้ำเสียงสุภาพผิดปกติของแม่บ้านที่พูดคุยกับเธอทำให้เธอแอบตงิดใจแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกมา
ธีลินเดินออกมาหาอาคิราที่สวนตามที่ป้าแม่บ้านบอกมา แอบรู้สึกเกร็งนิดหน่อยที่สวมใส่เสื้อผ้าของเขาลงมา
"กลับไปเปลี่ยนชุดก่อนดีไหมนะ" ธีลินพึมพำถามตัวเองแต่ก็กลัวว่าจะไม่มีใครช่วยดูแลเขา เพราะวันนี้เธอก็ตื่นสายมากแล้ว
"อ้าวนายหญิงน้อย นายน้อยอยู่ที่สวนครับ"
"เมื่อกี้เรียกฉันว่าอะไรนะคะ?" ธีลินเอ่ยถามลูกน้องของอาคิราที่ทักทายเธอขณะที่กำลังยืนตัดสินใจอยู่หน้าบ้านว่าควรกลับไปแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนดีไหม เพราะนอกบ้านมีลูกน้องของเขาอยู่เต็มไปหมด
"ตื่นแล้วเหรอ" เสียงทุ้มต่ำของอาคิราที่ดังแทรกขึ้นทำให้ลูกน้องของเขายังไม่ทันได้ตอบอะไรกลับมาก็เดินไปเสียก่อน
"อ้าว! เดี๋ยวก่อนสิคะเมื่อกี้เรียกฉันว่าอะไรนะ" ธีลินตะโกนถามลูกน้องที่เดินออกไปได้ไม่ไกลด้วยความสงสัย
"ระวังครับนาย" กายบอกเมื่ออาคิราใช้ไม้เท้านำทางเดินตามเสียงมาหาธีลินโดยมีมือขวาคนสนิทอย่างกายคอยระวังทางให้
"ขอโทษค่ะวันนี้ฉันตื่นสาย ถ้าคุณมีคุณกายอยู่งั้นฉันขอตัวไปทำธุระอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊บหนึ่งนะคะ"
"พอดีผมมีงานด่วนน่ะครับเกรงว่าจะไม่สะดวก"
"งั้นไม่เป็นไรค่ะ คุณกายไปทำงานเถอะค่ะ" ธีลินบอกอย่างสุภาพ อีกอย่างหน้าที่ดูแลอาคิราก็เป็นของเธออยู่แล้ว
"ผมขอตัวก่อนนะครับ" กายก้มหัวลาทั้งอาคิรา และธีลินอย่างมีมารยาท ก่อนจะแยกตัวออกไปธีลินจึงเดินเข้าไปช่วยประคองอาคิราแทน
"ไปอาบน้ำเลยไหมคะ"
"กินข้าวก่อนค่อยไปอาบ"
"ได้ค่ะ"
"เมื่อกี้คุยอะไรกับลูกน้องฉัน" อาคิราเอ่ยถามขณะเดินไปห้องอาหาร
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ สงสัยหูฝาดไป" ธีลินตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก
หญิงสาวมองดูอาคิราที่ยกมือเรียกลูกน้องตัวเองที่ยืนอยู่รอบๆ ให้เข้ามาหาด้วยความงุนงง เพราะอยู่ดีๆ ก็เรียกมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
"ครับนายน้อย" ตัวแทนที่เดินมาหาเขาเอ่ยถาม
"ไปตามคนที่คุยกับธีลินเมื่อกี้มาหากู"
"รับทราบครับนายน้อย" ลูกน้องชุดดำของเขาพยักหน้ารับคำก่อนจะเดินกลับออกไป ปล่อยให้ธีลินมองตามหลังด้วยความสงสัย
"เรียกมาทำไมคะ?"
อาคิราไม่ได้ตอบคำถามของธีลิน แต่รอจนกระทั่งลูกน้องที่เรียกพบมาถึงที่ห้องอาหารขณะที่พวกเขากำลังเริ่มรับประทานมื้อเช้ากันอยู่ เพื่อตอบคำถามของเขาที่เธอถามก่อนหน้านี้แทน
"เมื่อกี้มึงคุยอะไรกับธีลิน?" คำถามของอาคิราทำเอาธีลินถึงกับงุนงงไปต่อไม่ถูกหนักกว่าเดิมเสียอีก
"ผมแค่บอกนายหญิงน้อยว่านายอยู่ที่สวนครับ"
"นายหญิงน้อย?" คราวนี้เป็นธีลินที่ดูจะตกใจเสียเอง เธอเงยหน้าขึ้นไปถามย้ำกับลูกน้องของมาเฟียหนุ่มอีกครั้ง "เรียกฉันว่านายหญิงน้อยทำไมคะ?"
"ก็…" ลูกน้องของอาคิราทำท่าอึกอักลำบากใจที่จะตอบออกมาตรงๆ
"ตอบมา" แต่ก็ไม่สามารถขัดคำสั่งน้ำเสียงน่าเกรงขามของมาเฟียหนุ่มได้
"ผมเห็นนายหญิงน้อยนอนห้องเดียวกับนายเมื่อคืน แล้วก็ตื่นทีหลังนายด้วย อีกอย่างยังสวมใส่เสื้อผ้านายน้อยลงมา แล้วก็…"
"แล้วก็อะไร"
"แล้วก็รอยที่คอนายหญิงน้อย ที่สำคัญผมไม่เคยเห็นนายอนุญาตให้ใครทำแบบที่นายหญิงน้อยทำมาก่อน ไม่ว่าจะเรียกชื่อนายน้อยตรงๆ หรืออย่างนั่งกินข้าวด้วยก็เหมือนกัน เลยทึกทักไปเองว่าคุณธีลินอาจจะเป็นนายหญิงน้อยคนใหม่ของพวกเรา"
ธีลินยกมือขึ้นลูบรอยแดงบริเวณต้นคอตัวเองด้วยความเขินอาย พลางก้มหน้าลงไม่กล้าถามหรือตอบอะไรไปมากกว่านี้
"อืม มึงออกไปได้ละ" อาคิราเอ่ยบอกเสียงเรียบไม่ได้อธิบาย หรือต่อว่าใดๆ
"ครับนายน้อย"
"เดี๋ยวก่อน"
"ครับ?" เสียงเรียกจากอาคิราฉุดรั้งให้ลูกน้องของเขาที่กำลังจะเดินออกไปหันหลังกลับมาอีกครั้ง
"บอกกายว่าเย็นนี้กูให้เลี้ยงลูกน้องทุกคนอยากกินอะไรก็สั่งมาแล้วมาเบิกที่กู"
"รับทราบครับนาย!" ลูกน้องตอบรับด้วยน้ำเสียงขึงขัง แต่แอบอมยิ้มส่งให้ธีลินแทนคำขอบคุณ เพราะคิดว่าน่าจะเป็นเพราะเธอที่ทำให้พวกเขาได้กินเลี้ยงกันทั้งที่ไม่มีโอกาสพิเศษอะไร หรือพิเศษตรงที่ได้เปิดตัวนายหญิงน้อยเขาเองก็ไม่แน่ใจ
"ทำไมไม่อธิบายอะไรหน่อยล่ะคะ แบบนั้นทุกคนก็เข้าใจผิดหมดหรอก ถึงว่าป้าแม่บ้านทำตัวแปลกๆ วันนี้" ธีลินพึมพำเบาๆ ใบหน้าหวานยังคงเห่อร้อนด้วยความเขินอายกับคำว่านายหญิงน้อยที่คนอื่นเรียกเธอ
"เธอเดือดร้อนก็ไปอธิบายเองสิ"
"ถ้าฉันไปพูดใครจะเชื่อล่ะคะ คุณก็ต้องช่วยฉันพูดด้วยสิ"
"ถ้าเธอเป็นนายหญิงน้อยของที่นี่ไม่ว่าจะพูดอะไรทุกคนก็เชื่อเธอทั้งนั้น"
"แบบนี้ใครก็เป็นนายหญิงน้อยของที่นี่ได้สิคะ"
"ไม่เคยมีใครทำได้เหมือนเธอ และเธอก็ไม่เคยเหมือนใคร"
"…" ธีลินแก้มแดงระเรื่อ ริมฝีปากบางขบเม้มเข้าหากัน หัวใจดวงน้อยพลอยเต้นแรงตามไปด้วย เพราะคำพูดของเขาไม่ต่างอะไรกับการยอมรับให้เธอเป็นนายหญิงน้อยของที่นี่ ไม่ต่างอะไรกับการยินยอมให้เธอเป็นคนรักของเขา มีสถานะเทียบเท่ากับเขา
ดวงตากลมโตจ้องมองใบหน้าคมคายที่ตักอาหารเข้าปากด้วยความรู้สึกสับสน นับวันเขายิ่งสร้างคำถามในใจเธอให้ก่อตัวใหม่ขึ้นทุกที
"ไม่ชอบที่พวกนั้นเรียกเธอว่านายหญิงน้อย หรือไม่ชอบที่เป็นนายหญิงน้อยของฉัน?" ถึงแม้คำถามของเขามักจะสร้างความหนักใจให้กับเธออยู่เสมอ แต่คราวนี้เธอกลับรู้สึกมีคำตอบที่ชัดเจนพอสมควรที่จะมอบให้กับเขา
"…ชอบค่ะ"
คำตอบสั้นๆ ที่ไม่คาดคิดว่าจะออกมาจากปากของหญิงสาว เช่นเดียวกับตัวเธอเองที่ไม่คิดว่าตัวเองจะตอบออกมาตรงๆ ทันทีที่รู้สึกตัวเธอก็ประหม่าจนทำตัวไม่ถูก ทำได้เพียงใช้ปลายนิ้วขูดกับด้ามช้อนไปมา ท่ามกลางความเงียบที่ถูกปกคลุมภายในห้องอาหาร เมื่อมาเฟียหนุ่มเองก็ไม่ได้ตอบ หรือแสดงท่าทีอะไรกลับมา ทว่าการที่เขายิ่งไม่ตอบ เธอก็ยิ่งตระหนักได้ว่าบางทีอาจจะไม่ควรตอบออกไปอย่างนั้น
"ฉัน…ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ" ร่างบางดีดตัวลุกขึ้นยืนเตรียมตัวไปสงบสติอารมณ์ตัวเอง
"เดี๋ยวก่อน" อาคิราดันตัวลุกขึ้นยืนตาม พลางใช้มือสัมผัสตามขอบโต๊ะเพื่อนำทางเดินไปตรงที่นั่งของหญิงสาวที่ยืนอยู่
"คะ…คุณครามมีอะไรคะ" คนตัวเล็กเอ่ยถามเสียงสั่นเมื่อมือหนาเลื่อนขึ้นมาจับใบหน้าของเธออย่างทะนุถนอมเอาไว้
"เธอชอบฉันก็ดีใจ"
Episode 17 อยากดูแลคุณตลอดไป'เธอชอบฉันก็ดีใจ'ประโยคที่ดังก้องอยู่ในหัวของธีลินตอนนี้กำลังทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ที่เคยแข็งแกร่งของเธอหวั่นไหวครั้งแล้วครั้งเล่า ฝ่ามือหนาที่ประคองใบหน้าเห่อร้อนของเธอเอาไว้อย่างอ่อนโยนพร้อมกับใบหน้าคมคายที่เลื่อนเข้ามาใกล้จนลมหายใจเป่ารดลงมาบริเวณปลายจมูกเชิดรั้น ทำให้คนตัวเล็กประคองสติตัวเองไว้ไม่อยู่อีกต่อไป ร่างกายเริ่มอ่อนระทวยเมื่อริมฝีปากหยักได้รูปของชายหนุ่มเลื่อนเข้ามาสัมผัสริมฝีปากสั่นระริกของเธอเบาๆ มือเรียวยกขึ้นโอบเอวสอบเอาไว้แน่นก่อนจะค่อยๆ หลับตาลงปล่อยให้ไออุ่นของเขาช่วยปลอบโยนความร้อนในร่างกายของเธอให้ทุเลาลงในขณะที่ริมฝีปากหนากำลังบดขยี้กลีบปากอ่อนนุ่มรุนแรงมากขึ้นจนคนอ่อนประสบการณ์อย่างธีลินเริ่มหายใจติดขัด กายก็เดินพรวดพราดเข้ามาเพื่อถามถึงเรื่องเลี้ยงลูกน้องเย็นนี้ว่าจะให้จัดที่ไหน หรือว่าเขาอนุญาตให้พาลูกน้องไปกินข้าวนอกบ้านได้ แต่ดันมาเจอเหตุการณ์ที่เขาเองไม่คาดคิดว่าจะได้พบเจอมาก่อน"นาย...""อื้อ!" ธีลินลืมตามองไปยังต้นเสียงด้วยท่าทา
Episode 18 ปรารถนาเย็นวันเดียวกันอาคิราจัดงานเลี้ยงให้ลูกน้องที่บ้านทั้งที่ปกติแล้วไม่เคยทำมาก่อน ทำให้วันนี้บรรยากาศภายในบ้านดูครึกครื้นเป็นพิเศษ อีกทั้งวันนี้เขาตั้งใจจะมาอยู่ร่วมงานเลี้ยงด้วยทั้งที่ปกติไม่ค่อยมาบ่อยเท่าไหร่นัก เนื่องจากต้องการให้ลูกน้องสนุกกันเต็มที่ หากมีเขาทุกคนคงจะเกรงใจไม่สนุกเท่าที่ควรอีกอย่างเขาตั้งใจจะให้ธีลิน และลูกน้องของเขาสนิทกันมากขึ้น เนื่องจากอาชีพ และชีวิตของเขาต้องใช้ความภักดีเป็นหลัก เขาอยากให้ทุกคนรับรู้เอาไว้ว่าไม่ว่าจะเกิดสถานการณ์อะไรทุกคนจะต้องปกป้องผู้หญิงข้างกายเขาด้วยชีวิต การที่ดึงเธอเข้ามาในเส้นทางนี้เขาเองก็ไม่กล้ารับปากว่าด้วยสภาพร่างกายของเขาในตอนนี้จะสามารถปกป้องเธอได้หรือไม่"ทำไมไม่ไปนั่งรอดีๆ คะ มาทำอะไรตรงนี้" ธีลินที่กำลังจัดเตรียมขนมใส่จานเอ่ยถามอาคิราที่นั่งเฝ้าเธออยู่หน้าเคาน์เตอร์ครัวไม่ห่างเดิมทีตอนแรกอาคิราก็ไม่อนุญาตให้เธอเข้ามาทำอาหารด้วยตัวเองให้ลำบาก แต่ก็นึกขึ้นได้ว่านี่เป็นสิ่งที่เธอชอบรวมถึงตัวเองก็อยากชิมฝีมือของเธออยู่แล้วจึงอนุญาตให้เธอม
Episode 19 งานเลี้ยงริมฝีปากบางขบเม้มเข้าหากันแน่นลมหายใจเริ่มหอบหนักขึ้นเรื่อยๆ เมื่ออาคิราออกแรงบีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่มของเธออีกครั้ง"คะ…คุณครามคะ""หืม?" น้ำเสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มที่ขานรับตอบกลับมาทำเอาคนตัวเล็กแทบจะสติหลุดในทันที"ขะ…ข้างล่างมีงานเลี้ยงนะคะ""อืม รู้แล้ว""งั้นพวกเรา…""เสร็จก่อนค่อยลงไปก็ได้นี่ หรือจะไม่ลงไปเลยก็ยังได้" อาคิราเลื่อนใบหน้าคมคายเข้ามาตอบใกล้ปลายจมูกเชิดรั้นจนกระทั่งปลายจมูกของเขาแตะกับเธอเขาจึงไล่สัมผัสลงมาเตรียมช่วงชิงลมหายใจคนตัวเล็กอีกครั้ง ทว่าคราวนี้ใบหน้าหวานกลับเบือนหน้าหนีได้ทัน"คุณเป็นคนบอกให้คุณกายจัดเลี้ยงให้ลูกน้องเองนะคะ อย่างน้อยก็ควรลงไปร่วมหน่อยสิคะ""ต่อให้ไม่มีฉันพวกมันก็สนุกอยู่ดี""แต่ว่า…""ถ้าไม่พร้อมก็รีบอาบน้ำลงไปข้างล่างกันเถอะ" มาเฟียหนุ่มเอ่ยขึ้นพลางใช้ปลายจมูกถูปลายจมูกคนตัวเล็กเบาๆ ด้วยความเอ็นดู"…""แต่ว่า…ฉันให้เตรียมใจแค
Episode 20 เธอยินดีไหม?เรือนแก้มใสแดงซ่านจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปจนเกินปริมาณที่ร่างกายของเธอจะรับไหว จนตอนนี้สติสัมปชัญญะเริ่มเลือนรางขึ้นทุกที แต่กลับถูกแทนที่ด้วยความกล้าหาญที่เพิ่มพูนขึ้นจนใครก็ไม่กล้าที่จะห้ามเธอ เนื่องจากมาเฟียหนุ่มเยือกเย็นอย่างอาคิรายังยอมให้คนตัวเล็กทำตัวอาจหาญต่อหน้าเขาได้โดยไม่ว่าอะไร"ผมว่าพอก่อนดีไหมครับนายหญิงน้อย" กายบอกด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง ดูจากสภาพของหญิงสาวในตอนนี้ดูท่าจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก"นายหญิงน้อย? คำก็นายหญิงน้อย สองคำก็นายหญิงน้อยฉันไปเป็นเมียเจ้านายคุณตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะถึงมาเรียกฉันแบบนั้นอยู่ได้~" คนตัวเล็กปรือตามองมือขวาคนสนิทของมาเฟียหนุ่มด้วยท่าทางไม่ชอบใจที่เขายัดเยียดความเป็นนายหญิงน้อยให้เธอ"แต่ว่า…""แต่ว่าอะไรกันคะ คุณดูฉันสิคุณดูเจ้านายคุณสิไม่เห็นจะเข้ากันตรงไหนเลย~" ธีลินใช้มือตบโต๊ะพลางลุกขึ้นยืนเถียงกายด้วยท่าทางทุลักทุเล เนื่องจากร่างกายอ่อนแรงเกินกว่าจะทรงตัวอยู่ได้ด้วยขาสองข้างของตัวเอง"ไม่เข้ากันยังไ
Episode 21 นองเลือดดวงตากลมโตจ้องมองประโยคคำพูดที่แทรกซึมเข้ามาในหัวใจของเธอด้วยสายตาหยาดเยิ้ม ยิ่งเขาแสดงท่าทีว่าต้องการปกป้องเธอมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งถลำลึกไปมากขึ้นเท่านั้น เพราะลึกๆ แล้วเธอเองก็เป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่ต้องเผชิญโลกที่แสนโหดร้ายกับน้องชายตัวเอง เป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะไม่คาดหวังว่าต้องการใครสักคนมาปลอบโยนเธอ มาคอยปกป้องเธอ เหมือนกับที่เขาทำหรือบางทีเจ้าชายขี่ม้าขาวที่เธอฝันถึง อาจจะเป็นมาเฟียถือปืนคนนี้แทนธีลินยื่นมือไปประคองใบหน้าคมคายเอาไว้อย่างแผ่วเบา ภายในร่างกายยังมีความร้อนรุ่มจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ดื่มไปก่อนหน้านี้ แต่ดูเหมือนตอนนี้จะค่อยๆ ถูกแทนที่ด้วยความเร่าร้อนของผู้ชายตรงหน้าเธอแทน"ฉัน…ยินดีเป็นของคุณ" ใบหน้าคมคายถูกคนตัวเล็กดึงมาจูบอย่างอ่อนโยน ก่อนที่มันจะค่อยๆ รุนแรง และเร่าร้อนขึ้นเมื่ออีกฝ่ายตอบรับจูบของเธอกลับมาปลายลิ้นอ่อนนุ่มตวัดเกี่ยวพันกันไปมา เช่นเดียวกับเสียงหอบหายใจ เมื่อช่องทางรักถูกปลายนิ้วร้ายรุกล้ำเข้ามาอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้กลับแตกต่างไปจากเดิมเมื่ออ
Episode 22 ยากูซ่ายังไม่ทันที่คนตัวเล็กจะได้ร้องประท้วงอะไรช่องทางรักบวมช้ำก็ถูกถาโถมเข้ามาอย่างหยาบโลนจนร่างกายสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกกระทั้น มือเรียวจิกลงบนแผงอกแกร่งสะโพกมนโค้งรับแรงกระแทกจนร่างกายสั่นสะท้านหมดแรงหมอบลงไปบนแผงอกกว้าง"อื้อ!! คุณครามลินเจ็บ" น้ำเสียงหวานเอ่ยบอกอย่างแผ่วเบาตามเรี่ยวแรงที่ยังพอหลงเหลืออยู่"อืม ฉันใกล้จะเสร็จแล้ว""อื้อ!!!...คะ…คุณครามลินจุก"พูดจบมาเฟียหนุ่มก็เร่งจังหวะรักให้หนักหน่วงมากยิ่งขึ้นจนกระทั่งห้วงอารมณ์กระสันถูกปลดปล่อยออกมาจนช่องทางรักเอ่อล้นไปด้วยน้ำคาวรักสีขาวขุ่น"อึก!!!" ริมฝีปากหนาคำรามในลำคอด้วยความทรมาน ก่อนจะค่อยๆ ผ่อนคลายตัวเองหลังปลดปล่อยห้วงอารมณ์ปรารถนาออกมาจนพอใจร่างบางฟุบตัวหมอบลงบนแผงอกแกร่งอย่างหมดแรง ลมหายใจอุ่นๆ ของเธอที่เป่ารดต้นคอของชายหนุ่มทำให้เขายิ่งสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมที่ผสมกับกลิ่นเหงื่อเฉพาะตัวของคนตัวเล็ก การได้โอบกอดปลอบโยนกันและกันหลังจากเสร็จสมไปพร้อมกันยิ่งทำให้เขาหวงแหนเธอมากกว่าใคร ฝ่ามื
Episode 23 พิสูจน์หลังจากทานมื้อเช้าเสร็จธีลินก็ปลีกตัวจากมาเฟียหนุ่มมาหาป้าแม่บ้านที่หลังครัว ซึ่งแน่นอนว่าวันนี้ทุกคนปฏิบัติกับเธอแตกต่างไปจากเดิม"พอจะมีใครออกไปซื้อของให้หนูได้ไหมคะ" ธีลินเอ่ยถามด้วยความเกรงใจ เพราะคิดว่าคงไม่มีใครมีสิ่งที่เธอต้องการในตอนนี้"เธออยากได้อะไร" น้ำเสียงทุ้มของอาคิราที่ดังขึ้นทำให้แม่บ้านต่างพากันก้มหน้าในทันที เช่นเดียวกับธีลินที่สะดุ้งตัวโยนไปตามๆ กัน"คุณตามเข้ามาทำไมคะ""อยากได้อะไรทำไมไม่บอกฉัน" อาคิราเดินตามเสียงมาหาคนตัวเล็กที่ยืนอยู่"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ" ธีลินบ่ายเบี่ยงที่จะพูดความจริงออกมา"ลืมไปแล้วเหรอว่าฉันไม่ชอบให้เธอปิดบังฉัน" อาคิราเอ่ยถามเสียงเรียบพร้อมกับใช้มือลูบเรือนแก้มใสเบาๆ แต่กลับทำให้คนตัวเล็กขนลุกชันพลางนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ครั้งก่อน ความหวาดกลัวที่ไม่ได้รู้สึกมานานก็ตีตื้นขึ้นจนเธอรู้สึกประหม่า"ฉัน…ฉันอยากได้ยาคุมฉุกเฉินค่ะ" ธีลินตัดสินใจบอกความจริงออกไป แต่ดูเหมือนจะเป็นไปตามที่เธอคาดการณ์เอาไว้ว่าอาคิราคงไม่พอใจกับค
Episode 24 ตื่นเต้น NCริมฝีปากบางขบเม้มเข้าหากันแน่นหัวใจดวงน้อยเต้นกระหน่ำด้วยความตื่นเต้นกลัวจะมีคนมาเห็น เมื่ออาคิราจัดท่าทางให้เธอนอนคว่ำราบไปกับโซฟาตัวยาว สะโพกมนถูกยกขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้โค้งรับกับลำกายใหญ่ที่กำลังรุกล้ำเข้ามาในช่องทางรักบวมช้ำที่ยังไม่หายดี"อึก! คุณคราม""ฉันชอบเวลาเธอเรียกชื่อฉันด้วยน้ำเสียงแบบนี้นะ" มาเฟียหนุ่มโน้มตัวลงมากระซิบข้างใบหูขาวสะอาดพลางขบเม้มจนร่างบางกระตุกเกร็งครั้งแล้วครั้งเล่า ใบหน้าคมคายเหยเกเมื่อถูกช่องทางรักคับแคบตอดรัดแก่นกายใหญ่จนปวดหนึบไม่ต่างจากครั้งแรกที่เขาได้สัมผัส"คุณครามเดี๋ยวมีคนมาเห็น" คนตัวเล็กพยายามห้ามปรามชายหนุ่มที่ใช้มือดึงแขนเธอให้ลำตัวยืดขึ้นแนบชิดไปกับแผงอกกว้าง ทิศทางที่หันหน้ามองเห็นบานประตูห้องรับแขกยิ่งทำให้คนตัวเล็กใจเต้นแรงขึ้นทุกวินาทีโดยเฉพาะตอนที่สะโพกสอบเริ่มเคลื่อนไหวบรรเลงบทรักเร่าร้อนขึ้น"ใครมองฉันฆ่ามันทิ้งให้เอาไหม เพราะฉันก็ไม่ชอบให้ใครมาเห็นของรักของหวงของฉันเหมือนกัน ขนาดฉันเองยังไม่ได้เห็นเลย คนอื่นจะกล้า
Episode 25 คนรู้จักหลายวันมานี้ธีลินใช้ชีวิตอยู่กับมาเฟียอย่างอาคิราในรูปแบบที่แตกต่างออกไป รวมถึงการปรับตัวต้อนรับนายหญิงน้อยของเหล่าแม่บ้าน และลูกน้องคนอื่นๆ ที่ให้ความเคารพธีลินเท่าเทียมกับคนอื่น"พรุ่งนี้เราจะไปเที่ยวกัน" อาคิราเอ่ยขึ้นขณะที่ธีลินกำลังหวีผมให้เขาอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง"ไปเที่ยว? ที่ไหนคะ" ใบหน้าหวานเงยหน้ารอฟังคำตอบจากชายหนุ่มผ่านกระจกบานใหญ่ตรงหน้า"ทุกที่ที่เธออยากไป อยากไปไหนล่ะ""อืม…อยากไปสวรรค์ค่ะ" คนตัวเล็กตอบติดตลกเพราะไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองอยากไปไหน"ฉันก็พาไปอยู่ทุกวันไม่ใช่เหรอ""ไม่ใช่ลินเป็นคนพาคุณไปเหรอคะ" เพราะประสบการณ์ที่สั่งสมมาทำให้ธีลินเริ่มเป็นฝ่ายควบคุมเกมรักอยู่หลายครั้ง"หึ" มาเฟียหนุ่มไม่ได้ตอบอะไรกลับมาแต่แค่นยิ้มด้วยความเอ็นดู ก่อนจะจับมือเรียวที่วางอยู่บนบ่ามาจูบอย่างทะนุถนอม"ลงไปข้างล่างกันค่ะ" ธีลินประคองอาคิราลงมาข้างล่างเตรียมทานมื้อเช้าเหมือนทุกวันไม่ได้มีอะไรแตกต่างไปจากกิจวัตรประจำวันที่เคยทำม
Episode 24 ตื่นเต้น NCริมฝีปากบางขบเม้มเข้าหากันแน่นหัวใจดวงน้อยเต้นกระหน่ำด้วยความตื่นเต้นกลัวจะมีคนมาเห็น เมื่ออาคิราจัดท่าทางให้เธอนอนคว่ำราบไปกับโซฟาตัวยาว สะโพกมนถูกยกขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้โค้งรับกับลำกายใหญ่ที่กำลังรุกล้ำเข้ามาในช่องทางรักบวมช้ำที่ยังไม่หายดี"อึก! คุณคราม""ฉันชอบเวลาเธอเรียกชื่อฉันด้วยน้ำเสียงแบบนี้นะ" มาเฟียหนุ่มโน้มตัวลงมากระซิบข้างใบหูขาวสะอาดพลางขบเม้มจนร่างบางกระตุกเกร็งครั้งแล้วครั้งเล่า ใบหน้าคมคายเหยเกเมื่อถูกช่องทางรักคับแคบตอดรัดแก่นกายใหญ่จนปวดหนึบไม่ต่างจากครั้งแรกที่เขาได้สัมผัส"คุณครามเดี๋ยวมีคนมาเห็น" คนตัวเล็กพยายามห้ามปรามชายหนุ่มที่ใช้มือดึงแขนเธอให้ลำตัวยืดขึ้นแนบชิดไปกับแผงอกกว้าง ทิศทางที่หันหน้ามองเห็นบานประตูห้องรับแขกยิ่งทำให้คนตัวเล็กใจเต้นแรงขึ้นทุกวินาทีโดยเฉพาะตอนที่สะโพกสอบเริ่มเคลื่อนไหวบรรเลงบทรักเร่าร้อนขึ้น"ใครมองฉันฆ่ามันทิ้งให้เอาไหม เพราะฉันก็ไม่ชอบให้ใครมาเห็นของรักของหวงของฉันเหมือนกัน ขนาดฉันเองยังไม่ได้เห็นเลย คนอื่นจะกล้า
Episode 23 พิสูจน์หลังจากทานมื้อเช้าเสร็จธีลินก็ปลีกตัวจากมาเฟียหนุ่มมาหาป้าแม่บ้านที่หลังครัว ซึ่งแน่นอนว่าวันนี้ทุกคนปฏิบัติกับเธอแตกต่างไปจากเดิม"พอจะมีใครออกไปซื้อของให้หนูได้ไหมคะ" ธีลินเอ่ยถามด้วยความเกรงใจ เพราะคิดว่าคงไม่มีใครมีสิ่งที่เธอต้องการในตอนนี้"เธออยากได้อะไร" น้ำเสียงทุ้มของอาคิราที่ดังขึ้นทำให้แม่บ้านต่างพากันก้มหน้าในทันที เช่นเดียวกับธีลินที่สะดุ้งตัวโยนไปตามๆ กัน"คุณตามเข้ามาทำไมคะ""อยากได้อะไรทำไมไม่บอกฉัน" อาคิราเดินตามเสียงมาหาคนตัวเล็กที่ยืนอยู่"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ" ธีลินบ่ายเบี่ยงที่จะพูดความจริงออกมา"ลืมไปแล้วเหรอว่าฉันไม่ชอบให้เธอปิดบังฉัน" อาคิราเอ่ยถามเสียงเรียบพร้อมกับใช้มือลูบเรือนแก้มใสเบาๆ แต่กลับทำให้คนตัวเล็กขนลุกชันพลางนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ครั้งก่อน ความหวาดกลัวที่ไม่ได้รู้สึกมานานก็ตีตื้นขึ้นจนเธอรู้สึกประหม่า"ฉัน…ฉันอยากได้ยาคุมฉุกเฉินค่ะ" ธีลินตัดสินใจบอกความจริงออกไป แต่ดูเหมือนจะเป็นไปตามที่เธอคาดการณ์เอาไว้ว่าอาคิราคงไม่พอใจกับค
Episode 22 ยากูซ่ายังไม่ทันที่คนตัวเล็กจะได้ร้องประท้วงอะไรช่องทางรักบวมช้ำก็ถูกถาโถมเข้ามาอย่างหยาบโลนจนร่างกายสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกกระทั้น มือเรียวจิกลงบนแผงอกแกร่งสะโพกมนโค้งรับแรงกระแทกจนร่างกายสั่นสะท้านหมดแรงหมอบลงไปบนแผงอกกว้าง"อื้อ!! คุณครามลินเจ็บ" น้ำเสียงหวานเอ่ยบอกอย่างแผ่วเบาตามเรี่ยวแรงที่ยังพอหลงเหลืออยู่"อืม ฉันใกล้จะเสร็จแล้ว""อื้อ!!!...คะ…คุณครามลินจุก"พูดจบมาเฟียหนุ่มก็เร่งจังหวะรักให้หนักหน่วงมากยิ่งขึ้นจนกระทั่งห้วงอารมณ์กระสันถูกปลดปล่อยออกมาจนช่องทางรักเอ่อล้นไปด้วยน้ำคาวรักสีขาวขุ่น"อึก!!!" ริมฝีปากหนาคำรามในลำคอด้วยความทรมาน ก่อนจะค่อยๆ ผ่อนคลายตัวเองหลังปลดปล่อยห้วงอารมณ์ปรารถนาออกมาจนพอใจร่างบางฟุบตัวหมอบลงบนแผงอกแกร่งอย่างหมดแรง ลมหายใจอุ่นๆ ของเธอที่เป่ารดต้นคอของชายหนุ่มทำให้เขายิ่งสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมที่ผสมกับกลิ่นเหงื่อเฉพาะตัวของคนตัวเล็ก การได้โอบกอดปลอบโยนกันและกันหลังจากเสร็จสมไปพร้อมกันยิ่งทำให้เขาหวงแหนเธอมากกว่าใคร ฝ่ามื
Episode 21 นองเลือดดวงตากลมโตจ้องมองประโยคคำพูดที่แทรกซึมเข้ามาในหัวใจของเธอด้วยสายตาหยาดเยิ้ม ยิ่งเขาแสดงท่าทีว่าต้องการปกป้องเธอมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งถลำลึกไปมากขึ้นเท่านั้น เพราะลึกๆ แล้วเธอเองก็เป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่ต้องเผชิญโลกที่แสนโหดร้ายกับน้องชายตัวเอง เป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะไม่คาดหวังว่าต้องการใครสักคนมาปลอบโยนเธอ มาคอยปกป้องเธอ เหมือนกับที่เขาทำหรือบางทีเจ้าชายขี่ม้าขาวที่เธอฝันถึง อาจจะเป็นมาเฟียถือปืนคนนี้แทนธีลินยื่นมือไปประคองใบหน้าคมคายเอาไว้อย่างแผ่วเบา ภายในร่างกายยังมีความร้อนรุ่มจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ดื่มไปก่อนหน้านี้ แต่ดูเหมือนตอนนี้จะค่อยๆ ถูกแทนที่ด้วยความเร่าร้อนของผู้ชายตรงหน้าเธอแทน"ฉัน…ยินดีเป็นของคุณ" ใบหน้าคมคายถูกคนตัวเล็กดึงมาจูบอย่างอ่อนโยน ก่อนที่มันจะค่อยๆ รุนแรง และเร่าร้อนขึ้นเมื่ออีกฝ่ายตอบรับจูบของเธอกลับมาปลายลิ้นอ่อนนุ่มตวัดเกี่ยวพันกันไปมา เช่นเดียวกับเสียงหอบหายใจ เมื่อช่องทางรักถูกปลายนิ้วร้ายรุกล้ำเข้ามาอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้กลับแตกต่างไปจากเดิมเมื่ออ
Episode 20 เธอยินดีไหม?เรือนแก้มใสแดงซ่านจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปจนเกินปริมาณที่ร่างกายของเธอจะรับไหว จนตอนนี้สติสัมปชัญญะเริ่มเลือนรางขึ้นทุกที แต่กลับถูกแทนที่ด้วยความกล้าหาญที่เพิ่มพูนขึ้นจนใครก็ไม่กล้าที่จะห้ามเธอ เนื่องจากมาเฟียหนุ่มเยือกเย็นอย่างอาคิรายังยอมให้คนตัวเล็กทำตัวอาจหาญต่อหน้าเขาได้โดยไม่ว่าอะไร"ผมว่าพอก่อนดีไหมครับนายหญิงน้อย" กายบอกด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง ดูจากสภาพของหญิงสาวในตอนนี้ดูท่าจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก"นายหญิงน้อย? คำก็นายหญิงน้อย สองคำก็นายหญิงน้อยฉันไปเป็นเมียเจ้านายคุณตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะถึงมาเรียกฉันแบบนั้นอยู่ได้~" คนตัวเล็กปรือตามองมือขวาคนสนิทของมาเฟียหนุ่มด้วยท่าทางไม่ชอบใจที่เขายัดเยียดความเป็นนายหญิงน้อยให้เธอ"แต่ว่า…""แต่ว่าอะไรกันคะ คุณดูฉันสิคุณดูเจ้านายคุณสิไม่เห็นจะเข้ากันตรงไหนเลย~" ธีลินใช้มือตบโต๊ะพลางลุกขึ้นยืนเถียงกายด้วยท่าทางทุลักทุเล เนื่องจากร่างกายอ่อนแรงเกินกว่าจะทรงตัวอยู่ได้ด้วยขาสองข้างของตัวเอง"ไม่เข้ากันยังไ
Episode 19 งานเลี้ยงริมฝีปากบางขบเม้มเข้าหากันแน่นลมหายใจเริ่มหอบหนักขึ้นเรื่อยๆ เมื่ออาคิราออกแรงบีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่มของเธออีกครั้ง"คะ…คุณครามคะ""หืม?" น้ำเสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มที่ขานรับตอบกลับมาทำเอาคนตัวเล็กแทบจะสติหลุดในทันที"ขะ…ข้างล่างมีงานเลี้ยงนะคะ""อืม รู้แล้ว""งั้นพวกเรา…""เสร็จก่อนค่อยลงไปก็ได้นี่ หรือจะไม่ลงไปเลยก็ยังได้" อาคิราเลื่อนใบหน้าคมคายเข้ามาตอบใกล้ปลายจมูกเชิดรั้นจนกระทั่งปลายจมูกของเขาแตะกับเธอเขาจึงไล่สัมผัสลงมาเตรียมช่วงชิงลมหายใจคนตัวเล็กอีกครั้ง ทว่าคราวนี้ใบหน้าหวานกลับเบือนหน้าหนีได้ทัน"คุณเป็นคนบอกให้คุณกายจัดเลี้ยงให้ลูกน้องเองนะคะ อย่างน้อยก็ควรลงไปร่วมหน่อยสิคะ""ต่อให้ไม่มีฉันพวกมันก็สนุกอยู่ดี""แต่ว่า…""ถ้าไม่พร้อมก็รีบอาบน้ำลงไปข้างล่างกันเถอะ" มาเฟียหนุ่มเอ่ยขึ้นพลางใช้ปลายจมูกถูปลายจมูกคนตัวเล็กเบาๆ ด้วยความเอ็นดู"…""แต่ว่า…ฉันให้เตรียมใจแค
Episode 18 ปรารถนาเย็นวันเดียวกันอาคิราจัดงานเลี้ยงให้ลูกน้องที่บ้านทั้งที่ปกติแล้วไม่เคยทำมาก่อน ทำให้วันนี้บรรยากาศภายในบ้านดูครึกครื้นเป็นพิเศษ อีกทั้งวันนี้เขาตั้งใจจะมาอยู่ร่วมงานเลี้ยงด้วยทั้งที่ปกติไม่ค่อยมาบ่อยเท่าไหร่นัก เนื่องจากต้องการให้ลูกน้องสนุกกันเต็มที่ หากมีเขาทุกคนคงจะเกรงใจไม่สนุกเท่าที่ควรอีกอย่างเขาตั้งใจจะให้ธีลิน และลูกน้องของเขาสนิทกันมากขึ้น เนื่องจากอาชีพ และชีวิตของเขาต้องใช้ความภักดีเป็นหลัก เขาอยากให้ทุกคนรับรู้เอาไว้ว่าไม่ว่าจะเกิดสถานการณ์อะไรทุกคนจะต้องปกป้องผู้หญิงข้างกายเขาด้วยชีวิต การที่ดึงเธอเข้ามาในเส้นทางนี้เขาเองก็ไม่กล้ารับปากว่าด้วยสภาพร่างกายของเขาในตอนนี้จะสามารถปกป้องเธอได้หรือไม่"ทำไมไม่ไปนั่งรอดีๆ คะ มาทำอะไรตรงนี้" ธีลินที่กำลังจัดเตรียมขนมใส่จานเอ่ยถามอาคิราที่นั่งเฝ้าเธออยู่หน้าเคาน์เตอร์ครัวไม่ห่างเดิมทีตอนแรกอาคิราก็ไม่อนุญาตให้เธอเข้ามาทำอาหารด้วยตัวเองให้ลำบาก แต่ก็นึกขึ้นได้ว่านี่เป็นสิ่งที่เธอชอบรวมถึงตัวเองก็อยากชิมฝีมือของเธออยู่แล้วจึงอนุญาตให้เธอม
Episode 17 อยากดูแลคุณตลอดไป'เธอชอบฉันก็ดีใจ'ประโยคที่ดังก้องอยู่ในหัวของธีลินตอนนี้กำลังทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ที่เคยแข็งแกร่งของเธอหวั่นไหวครั้งแล้วครั้งเล่า ฝ่ามือหนาที่ประคองใบหน้าเห่อร้อนของเธอเอาไว้อย่างอ่อนโยนพร้อมกับใบหน้าคมคายที่เลื่อนเข้ามาใกล้จนลมหายใจเป่ารดลงมาบริเวณปลายจมูกเชิดรั้น ทำให้คนตัวเล็กประคองสติตัวเองไว้ไม่อยู่อีกต่อไป ร่างกายเริ่มอ่อนระทวยเมื่อริมฝีปากหยักได้รูปของชายหนุ่มเลื่อนเข้ามาสัมผัสริมฝีปากสั่นระริกของเธอเบาๆ มือเรียวยกขึ้นโอบเอวสอบเอาไว้แน่นก่อนจะค่อยๆ หลับตาลงปล่อยให้ไออุ่นของเขาช่วยปลอบโยนความร้อนในร่างกายของเธอให้ทุเลาลงในขณะที่ริมฝีปากหนากำลังบดขยี้กลีบปากอ่อนนุ่มรุนแรงมากขึ้นจนคนอ่อนประสบการณ์อย่างธีลินเริ่มหายใจติดขัด กายก็เดินพรวดพราดเข้ามาเพื่อถามถึงเรื่องเลี้ยงลูกน้องเย็นนี้ว่าจะให้จัดที่ไหน หรือว่าเขาอนุญาตให้พาลูกน้องไปกินข้าวนอกบ้านได้ แต่ดันมาเจอเหตุการณ์ที่เขาเองไม่คาดคิดว่าจะได้พบเจอมาก่อน"นาย...""อื้อ!" ธีลินลืมตามองไปยังต้นเสียงด้วยท่าทา