Se connecterShare
บทที่ 29
Dernière mise à jour:
2025-03-25 21:00:16
Related chapter
สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 30
ยามเหมาอวี่หลิงจะพาสามีออกมาที่ห้องหอในเวลานี้ทุกวันแต่นางไม่ยอมลุกเพราะเพลียมากจากที่โดนสามีเคี้ยวกร่ำสามคืนไม่เคยหยุดพักเลย หานตงเทียนก็บอกให้นางนอนต่ออีกไม่ต้องรีบตื่นทุกอย่างสามีรับอาสาทำแทนนางทุกอย่าง ใช่สิอีกคนกระปี้กระเป่าแต่นางขายังสั่นไม่หายเลย ดีนะที่ได้ดื่นน้ำในมิติไม่เช่นนั้นจะลุกไหวหรือเปล่านางไม่อยากจะคิดเลย กลัวไปเดินขาถ่างให้น้องสามีเห็นถ้าไม่มีตัวช่วยนี้แย่เลยนะเราอวี่หลิงคิดในใจก่อนยามเฉินนางก็จะลุกขึ้นมาเตรียมมื่อเช้ารอสามพี่น้องเหมือนเดินเพราะทั้งสามคนคงจะทำปลาและถางหญ้ารอนางแล้วอย่างแน่นอน พอทำงานเสร็จทั้งสามคนพี่น้องก็จะพากันมายกอาหารออกไปตั้งที่โต๊ะรอพี่สะใภ้ที่นางชอบอาบน้ำตอนเช้าหลังจากที่ทำมื่อเช้าเสร็จก่อนจะออกมากินมื่อเช้าร่วมกัน นี้ก็เข้าวันที่สี่แล้วที่นางแต่งเข้าตระกลูหาน ทุกคนดีกับนางมากโดยเฉพาะสามีจอมหื่นของนางรวมทั้งน้องทั้งสองคนของสามีของนางด้วย"หลิงเอ๋อร์พี่ไปบอกลุงหัวหน้าหมู่บ้านแล้วนะเดี๋ยวท่านจะเคาะประกาศข่าวบอกชาวบ้านเรื่องมาถางหญ้าวันนี้ส่วนคนงานลุงผู้ใหญ่จะคุมชาวบ้านเอง น้องไม่ต้องเป็นห่วงและลูกชายทั้งสามคนของท่านลุงจะเป็นคนทำคอกหมูให้จนครบที
Dernière mise à jour : 2025-03-25สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 31
เสียงสองพี่น้องแข่งกันเล่าเรื่องเก็บของป่าให้พี่ชายใหญ่ฟังด้วยรอยยิ้มมีความสุขที่ได้ขึ้นเขากับพี่สะใภ้และยังได้ของป่าลงมากันมาอีกมากมาย พรุ่งพวกเขาจะขึ้นไปเก็บอีก พี่สะใภ้ใหญ่บอกจนกว่าจะเข้าหน้าหนาวจึงจะหยุดขึ้นเขาเวลานี้คือช่วงตุนเสบียงเอาไว้ให้มากที่สุดเพราะไม่รู้ว่าจะหนาวยาวนานมากเพียงไรในแต่ละปีทั้งสี่คนช่วยกันแบ่งงานกันทำด้วยความรวดเร็วอาหารคือหน้าที่ของอวี่หลิง วันนี้นางจึงย่างกุ้งกับย่างปูที่จับลงมาให้ทุกคนกิน นางหุงข้าวเต็มหม้อเพราะสามีนางกินเยอะมากเมื่อก่อนพวกเขาจะต้มข้าวกินกันประหยัดตำลึงส่วนเนื้อก็ได้กินบ้างที่พี่ชายดักไปขายและแบ่งมาเล็กน้อยแต่ส่วนใหญ่ก็เพื่อหาเงินรักษาดวงตาของตัวเอง ทุกวันนี้หานตงเทียนก็ยังต้มยากินบำรุงสายตาไม่ขาดทุกเดือนต้องไปโรงหมอ สามพี่น้องจึงประหยัดกันเพื่อความอยู่รอดในแต่ละปี อวี่หลิงฟังตามคำพูดของสามีที่เล่าให้นางฟังในห้องนอนตอนนั้น ตอนนี้นางจะขุนให้พวกเขามีเนื้อมีหนังเพราะพวกเขายังผอมกันอยู่เพราะขาดสารอาหารนั้นเองแต่ก็ถือว่าพวกเขาเก่งมากที่ผ่านมาได้ในแต่ละปีนางแกะกุ้งเอาแต่เนื้อกุ้งและปูด้วยผัดใส่ข้าวทำเป็นข้าวผัดสำหรับสามพี่น้องนางใช้ผักป่าแทนคะ
Dernière mise à jour : 2025-03-25สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 32
ชีวิตของอวี่หลิงวนลูบเหมือนในทุกวัน ขึ้นเขาหาของป่าลงทุกวันไม่เคยขาดพูดว่าให้ห้องเสบียงเต็มจนล้นไปใส่ในห้องนอนเก่าของสามีนาง รวมทั้งห้องเก่าของพ่อกับแม่ของพวกเขาอีก นี้ก็ถึงเวลาส่งปลาไปให้เหลาอีกสาขาหนึ่งของหลงจู๊แล้วเมื่อคืนนางปรึกษากันกับสามีวันให้เขาเอาปลาไปส่งตอนเช้ามืดและกับมาดูแลคนงานต่อ นางจะรอจนกว่าสามีจะกลับมาจากในเมืองจึงจะขึ้นเขากับน้องชายน้องสาวของสามีเช่นทุกวัน นางจะหยุดต่อเมื่อชาวบ้านถางหญ้าพลิกหน้าดินเสร็จนางจึงจะปลูกพืชที่อายุไม่เยอะเก็บเกี่ยวก่อนจะถึงหน้าหนาวปลาก็ใส่เอาลำธารหลังบ้านนั้นแหละแต่ออกไปห่างจากที่พวกนางใช้ตรงที่ท่าหลังบ้านขึ้นไปต้นน้ำและวางเอาไว้สิบอันขึ้นซึ่งให้พอต่อการส่งทุกวันนั้นเอง นางไม่กลัวเพราะที่ดักปลามีเยอะ ท่านตาของนางสานมาให้ยี่สิบกว่าอันและที่บ้านของท่านตาก็ใส่ที่ดักปลาที่ลำธารหลังบ้านด้วยเช่นกันเพราะบ้านห่างกันมากจึงไม่มีปัญหาและห่างจากคนในหมู่บ้านอีกต่างหาก ที่ดินของพวกนางสองครอบครัวก็กว้านซื้อเอามาเป็นชื่อของหัวหน้าครอบครัวเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ทุกอย่างจึงสะดวกต่อการทำมาหากินของสองครอบครัวยิ่งนักเพราะชาวบ้านจะไม่เดินผ่านมาที่ผืนดินที่พวกนาง
Dernière mise à jour : 2025-03-25สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 33
อวี่หลิงแยกออกจากน้องสามีไปดูกับดักนางเดินส่องดูตามพุ้มไม้ขอนไม้เพื่อหาของดี เผื่อจะโชคดีเหมือนนางเอกในนิยายที่ทุลุมิติเจอเห็ดหลิดจือเอ๋ยโสมคนเอ๋ยอะไรประมาณนี้นางคิดในใจแต่ก็แอบหวังลึกๆที่จะพบได้แต่ส่องหาไปเรื่อยๆจนมาเจอเถามันเทศ มันต้องใช่แน่ๆเลยละนางเอามีดขุดดูที่ดินตรงต้นของมันและมันก็ไม่ทำให้นางผิดหวัง มีแต่หัวใหญ่ๆเป็นดงเลย เราขุดเอาไปเผาให้สามีกับน้องสามีกินดูก่อนพรุ่งนี้ค่อยขึ้นมาทยอยขุดลงไปให้หมด และเอาเถามันไปปลูกพอดีที่กับพลิกหน้าดินเสร็จเรียบร้อยนางเอาเข้ามิติแล้วจึงรีบเดินไปเก็บกับดักแต่ไม่ลืมทำสัญลักษ์เอาไว้ว่าที่นี้คือป่ามันเทศของนาง ในป่าแห่งนี้มันก็มีทุกสิ่งอย่างจริงนะข้าวโพดเอ๋ยภูเถาเอ๋ยขนาดแตงโมกับฟักทองยังมีเลยอวี่หลิงรีบเก็บเข้ามิติแต่เลือกเอาลูกที่แก่จัดใส่มิติของนางเอาไว้ก่อนเพราะข้างในคงสภาพเดิมไม่เน่าเสียนั้นเอง ยิ่งฝนตกผ่านไปหลายวันผักป่าก็เยอะแทงยอดชูชันให้คนมาเก็บไปกินยอกผักหวานป่านางเจอแล้วไม่พลาดที่จะเก็บไปใส่แกงใส่เห็ดโคนของนาง พอเดินเก็บกับดักจนครบนางก็ได้ไก่ป่ามาเจ็ดตัวกระต่ายสามตัวยังมีชีวิตอยู่ นางจะเอาไปเลี้ยงขยายพันธ์ต่อนั้นเองเอาเถาวัลย์มัดพวกมั
Dernière mise à jour : 2025-03-25สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 34
วันนี้ทั้งสี่คนช่วยกันปลูกผักนางเลือกเอาผักบุ้งคะน้าผักกาดขาว ต้นหอม ผักชี มะเขือยาว มะเขือเปาะ พริกทุกอย่าง แตงกวา ถั่วฝักยาว พืชทุกอย่างที่มีในมิติอวี่หลิงนำออกมาปลูกมันทั้งหมด นางไม่ลืมเอาน้ำในมิติผสมในบ่อน้ำของบ้านนางที่ผันเข้าจนเต็มและขึ้นเขาไปกวาดเอาปลาเอากุ้งลงมาปล่อยเอาไว้เรียบร้อย พวกนางสี่คนใช้เวลาหนึ่งอาทิตย์ปลูกผักสวนครัวและมาต่อกันที่นำต้นกล้าของผลไม้มาปลูกต่ออีก แบ่งพื้นที่ให้เป็นสัดส่วนเอาไว้ให้ลงตัวขนาดไผ่นางยังจ้างลูกชายหัวหน้าหมู่บ้านขึ้นไปขุดลงมาปลูกจนรอบที่ดินของนางทั้งสองแปลง ต่อไปแค่เก็บในไร่ก็เพียงพอแล้วของทุกอย่างบนเขานางขุดลงมาปลูกทุกอย่างในไร่ของนางและไม่ลืมบอกครอบครัวของท่านอาทำตามนางอีกด้วยทุกคนเชื่อที่หลานสาวบอกทุกอย่างเพราะที่มีกินทุกวันนี้ก็นางบอกวิธีหาตำลึงจนลืมตาอ้างปากหลุดพ้นจากความยากจนมาแล้ว นางปลูกถั่วเหลือง ถั่วลิสงที่มีในมิติและขึ้นไปเอาเถามันเทศลงมาปลูกในไร่ของนางจนเต็มทุกตารางขอพื้นดิน นางจะใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุดและสามารถเก็บกินได้ทุกอย่างแตงโมนางปลูกเป็นสิบหมู่ฟักทองข้าวโพดที่เก็บลงมาจากเขานางเอาเมล็ดลูกที่แก่จักออกมาตากแดดและเอาน้ำในมิติข
Dernière mise à jour : 2025-03-25สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 35
อวี่หลิงกับอวี่ซิงพากันเดินไปที่ในไร่และบอกกับญาติผู้พี่ว่าครอบครัวได้ปลูกทุกสิ่งที่นางบอกเอาไว้จนครบและเมล็ดพันธุ์ผักก็ลงแปลงเอาไว้เรียบร้อย ทำเป็นแปลงยาวไปจนสุดที่ติดลำธาธหลังบ้านและผันน้ำเข้าตามที่อวี่หลิงบอกทุกอย่างที่ตรงนี้ซื้อมาก่อนจึงได้ลงผักผลไม้ไปแล้วเป็นบางส่วน แต่ที่ดินผืนใหม่กำลังเร่งสร้างรั้วและสร้างบ้านรอสำหรับคนงานมาช่วยทำงานเพิ่มเป็นสี่ครอบครัวเช่นเดียวกันกับไร่ของอวี่หลิงส่วนบ้านของพวกนางเสร็จก่อนบ้านของอวี่หลิงตอนนี้ครอบครัวมีบ้านเป็นของตัวเอง แม้แต่ท่านตาท่านยายยังสร้างเรือนหลังใหม่ให้พวกท่านทั้งสองที่บ้านของอวี่ซิงสร้างพร้อมกันสี่หลังให้ครบทุกคนในครอบครัวนั้นเอง ส่วนหลังเก่าก็เก็บเอาไว้ทำห้องเสบียงและปลูกผักเพิ่มในหน้าหนาวได้อีกนางพาอวี่หลิงเดินไปที่โรงเรือนที่สร้างเอาไว้ปลูกผักหน้าหนาวเพราะอวี่หลิงจะนำพันธุ์ผลไม้ออกจากในมิติเอาไว้ในนี้และให้ครอบครัวของท่านอาปลูก พอพลิกหน้าดินได้อาทิตย์อวี่หลิงจึงเอาตระกล้าผลไม้ในภพเก่า ที่นางเพาะเอาไว้มากมายออกมาทุกอย่างจนเต็มโรงเรือนเตรียมเอาไว้ให้ครอบครัวของอวี่ซิงปลูกในอาทิตย์หน้า ตอนนี้คนงานที่อยู่ฝั่งที่ดินผืนใหม่กำลังพลิก
Dernière mise à jour : 2025-03-25สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 36
พอเดินมาถึงก็เห็นเด็กสามคนที่ช่วยกันยกถาดใส่เส้นบะหมี่ถาดเกี๊ยวออกมาที่แคร่หลังบ้านจนเสร็จเรียบร้อย และวางเก้าอี้เรียงกันเอาไว้เรียบร้อยตอนที่สร้างบ้านอวี่หลิง นางบอกให้นายช่างทำเก้าอี้เพิ่มเป็นสิบตัวเวลาญาติพี่น้องมาหาจะได้มีที่นั่งครบกันทุกคนนั้นเองสองสาวช่วยกันยกหม้อน้ำซุบของบะหมี่ออกมาจากในครัวพอดี หานตงเทียนรีบไปยกมาจากมือทั้งสองสาวและไปวางใส่เตาถ่านที่นางเตรียมเอาไว้ให้หม้อร้อนตลอดเวลา"ทำไมน้องไม่รอพี่ก่อน" หานตงเทียนดุภรรยารักเบาๆ เขาไม่อยากให้นางยกของหนักด้วยร่างกายที่บอบบางอ้อนแอ่นของภรรยาถึงนางแข็งแรงยิ่งนักแต่เขาไม่อยากให้นางยกของที่หนักนั้นเอง"ไม่เป็นไรเจ้าค่ะท่านพี่ข้ายกไหวยกตั้งสองคนกับซิงเอ๋อร์ไม่หนักเลยสักนิดเดียวเจ้าค่ะ" นางบอกสามี"เอาไว้คราวหน้าข้าจะรอท่านพี่มาช่วยยกอย่างแน่นอนเจ้าค่ะ" นางตอบเอาใจสามีพอทุกคนมาครบก็ให้ตักกินกันเองตามสบายแบบบุฟเฟต์ใครไม่อิ่มก็ตักใหม่ได้ตามสบาย รวมทั้งข้าวมันไก่ที่แสนอร่อย เด็กสามคนกินกันคนละถ้วยจนพุงป๋องเดินตามหลังกันลูบพุงของตัวเองอวี่หลิงกับครอบครัวอยู่ที่บ้านของท่านตาท่านยายจนถึงยามเซินจึงขอตัวกลับไปที่บ้านของพวกนาง แน่นอนว่าอ
Dernière mise à jour : 2025-03-25สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 37
หานตงเทียนไปไล่เก็บดักเกือบหนึ่งชั่วยามก็กลับมาเขาไล่ใส่กับดักใหม่อีกไปเรื่อยๆทุกวัน ตอนนี้ยังไม่ล่าสัตว์ใหญ่ส่วนมากก็เป็นไก่ป่ากระต่ายป่ามากกว่าและยังไม่ตายนำกลับไปเลี้ยงขยายพันธ์ที่บ้านนั้นเอง ตอนนี้ไก่ที่บ้านเกือบร้อยตัวทำตามที่ภรรยาบอกจะมีกินไปตลอดไม่ขาดอาหารเนื้อสัตว์เลยสักวันวันนี้หานตงเทียนได้ไก่ป่ามาหกตัวกระต่ายป่าสี่ตัวเขามัดขาเอาใส่ตระกร้าและเดินกลับไปทางที่ภรรยารักกับน้องทั้งสองคนรออยู่ที่ดงหอมป่า เจอผักป่าที่กินได้เขาจะเก็บไปให้ภรรยาทำอาหารด้วยมีเห็ดขึ้นเป็นบางที่ เขาไม่ลืมที่จะเก็บใส่ถุงผ้ากลับไปด้วย เดินมาสองเค่อก็ถึงที่ป่าหอมเห็นภรรยารักกับน้องของเขาเองช่วยกันเก็บผักหอมป่าใส่ตระกร้าจนเต็มทั้งหมดที่นำมา"หลิงเอ๋อร์พี่กลับมาแล้ว" เขาส่งเสียงให้ภรรยาและน้องทั้งสองที่รออยู่ได้ยิน อวี่หลิงนางส่งยิ้มหวานให้สามียื่นกระบอกน้ำให้ดื่มพอเขาเดินมาถึงตรงที่นางพากันนั่งพักหลังจากเอาผักป่าใส่ตระกร้าและถุงผ้าจนเต็มเรียบร้อยแล้ว"วันนื้ได้อะไรบ้างละเจ้าคะ" นางถามสามี "อ้อไก่ป่ากระต่ายป่ารวมสิบตัว" หานตงเทียนตอบและยิ้มให้นางหลังจากดื่มน้ำเสร็จ เก็บกันพอแล้วใช่ไหมเอาไว้ตรงนี้ก่อนเราไ
Dernière mise à jour : 2025-03-25
Latest chapter
สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 56
ในที่สุดอวี่หลิงนางก็เจ็บท้องคลอดลูกในตอนกลางคืนที่สามีเตรียมหมอตำแยเอาไว้สามคนเถ้าแก่ร้านทำเครื่องประดับหามาให้สำหรับทำคลอดกับอวี่หลิงโดยเฉพาะ ตอนดึกในห้องนอนในมิติกับสามีนางปวดท้องจนพาสามีออกมาจากในมิติมานอนในห้องที่เตรียมเอาไว้คลอด หานตงเทียนเรียกน้องสาวเสียงดังให้ต้มน้ำช่วยหมอตำแยเสียงดังตื่นเต้นทั้งร้อนรนไปหมดเสียงตีเกราะดังขึ้นคนงานในไร่รีบลุกไปที่บ้านของเจ้านายทันทีที่ตอนนี้นายหญิงคงกำลังเจ็บท้องจะคลอดนายน้อยหรือคุณหนูของไร่แล้ว ทุกคนจึงรีบมาช่วยกันต้มน้ำคอยรับใช้ว่าในห้องทำคลอดของนายหญิงต้องการอะไรบ้างเพราะทุกคนต่างก็รอคอยนายน้อยคุณหนูน้อยกันทุกคนหานตงเทียนเดินวนเวียนที่หน้าประตูห้าทำคลอดจนหานซูอิงตาลายไปหมดรวมทั้งหานตงเหวินด้วยที่ไปส่งข่าวบอกความให้คนที่บ้านของท่านตาอวี่เซี่ยท่านยายกับท่านอาของนางว่าพี่สะใภ้ใหญ่ปวดท้องจะคลอดลูกแล้วครอบครัวอวี่จึงรีบมาที่บ้านของนางกันทุกคนยกเว้นอวี่ซิงที่จะมาในตอนเช้าเพราะท้องของนางก็ใหญ่โตไม่แพ้กันกับอวี่หลิงเสียงกรีดร้องของเมียรักหานตงเทียนใจจะขาดเขาอยากเจ็บแทนนางทุกอย่างถ้าเลือกได้นางบอกว่าคนสมัยนี้คลอดลูกน่ากลัวเพราะไม่มีโรงหมอที่ใหญ่
สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 55
หลังจากช่วยชาวบ้านและคนในเมืองนี้ก็ผ่านมาได้สองเดือนกว่าๆแล้ว แต่ข่าวการช่วยเหลือจากสองครอบครัวที่นายน้อยหลี่ออกหน้าให้แทน นายอำเภอแจ้งบอกกับชาวบ้านว่าที่ผ่านหน้าหนาวมาได้ในหนึ่งเดือนที่หนักสุดเพราะขาดจากการติดต่อจากเมืองหลวงและไม่มีเสบียงส่งมาได้เพราะพายุหิมะที่ตกหนัก ที่ทุกครอบครัวของชาวบ้านที่ได้ของแจกจ่ายมาจากสามครอบครัวคือเหลาอาหารของนายน้อยหลี่และครอบครัวตระกูลอวี่กับครอบครัวหานแห่งหมู่บ้านให่หนาน ชาวบ้านธรรมดาที่ยึดอาชีพทำสวนผักขายที่นำข้าวปลาอาหารมาแจกจ่ายในตอนที่หิมะตกหนักที่ผ่านมาสร้างชื่อเสียงให้กับสามครอบครัวในอำเภอนี้เป็นอย่างมาก จนนายอำเภอออกมาขอบคุณถึงที่บ้านเชิงเขาของสองครอบครัวตาหลานและได้รางวัลแห่งการทำดีที่นายอำเภอส่งไปที่เมืองหลวงเรื่องการบริจาคช่วยเหลือชาวบ้านตอนที่พายุหิมะถล่ม เป็นหน้าหนาวที่ยาวนานถึงหกเดือนตอนนี้ที่บ้านไร่พลิกหน้าดินและหว่านข้าวในที่ดินที่แบ่งเอาไว้ปลูกข้าวสามร้อยกว่าหมู่ ผักก็ทำการปลูกจนหมดทุกแปลงแล้วที่ผ่านมาทำตำลึงให้กับสองครอบครัวตาหลานมากมาย จนท่านยายร่ำให้ด้วยความดีใจที่ทุกวันนี้ไม่ต้องกลัวจะกับไปลำบากอีกต่อไปเพราะหลานสาวได้ทำอาชีพที่ยั่ง
สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 54
"ตามที่จริงข้าก็ไม่ว่าอะไรหรอกเจ้าค่ะท่านลุงผู้ใหญ่บ้าน ข้ายินดีช่วยเหลือคนที่ตกทุกข์ได้ยากเช่นเดียวกันเอาเป็นว่าข้าจะจัดเตรียมเอาไว้ให้ทุกครอบครัวในหมู่บ้านของพวกเราเลย ท่านลุงก็ไปบอกให้พวกเขามารับที่หน้าบ้านของข้าได้เลยหรือท่านลุงจะรับไปแจกแทนข้าก็ได้เพราะบางครอบครัวพวกเขาต่างรังเกียจครอบครัวของสามีข้าคงไม่กล้ามารับด้วยตัวเองก็ได้" นางบอกให้หัวหน้าหมู่บ้านได้รับรู้"ถ้าพวกมันคิดเช่นนั้นก็พากันอดตายไปเถอะข้าจะไปประกาศให้รับรู้กันทั้งหมู่บ้าน ใครไม่มาก็ไม่ต้องเอาในเมื่อจิตใจแคบแคบต่อพวกเจ้าเองข้าก็คงไปช่วยเหลือพวกเขาไม่ได้แต่ที่วิ่งมาที่บ้านของข้าก็มีแต่พวกที่เคยรังเกียจหานตงเทียนนะส่วนใหญ่" หัวหน้าหมู่บ้านบอกกับอวี่หลิง"ข้าไม่เป็นอะไรหรอกขอรับท่านลุงข้าจะช่วยเท่าที่จะช่วยได้แต่อย่าเข้ามาล้ำเส้นข้าก็พอ" หานตงเทียนตอบกลับไป อวี่หลิงจึงถามท่านตาเรื่องนี้ด้วย"จะช่วยเหลือชาวเมืองร่วมกันกับข้าไหมเจ้าคะท่านตาท่านอา ข้าอยากช่วยคนที่ลำบากพวกเขาคงจะมีชีวิตไม่ต่างกับพวกเราเหมือนเมื่อก่อนข้าสงสารเด็กกับคนแก่เจ้าค่ะ ในเขตอำเภอข้าจะให้นายน้อยหลี่ออกหน้าให้เพราะข้าไม่ชอบความวุ่นวาย จะส่งของไปให้ห
สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 53
หน้าหนาวนี้ยาวนานถึงหกเดือนข้าวของที่ชาวบ้านพากันซื้อมาตุนเอาไว้กำลังขาดแคลนเพราะว่าทุกปีจะหนาวแค่สามถึงสี่เดือน แต่ปีนี้เกิดพายุหิมะถล่มในหลายเมือง ดีที่ก่อนที่พายุจะถล่มหนักนายน้อยหลี่ได้ขนส่งผักผลไม้ส่งไปทุกเมืองเพียงพอต่อการทำอาหารและขายในหนึ่งเดือนตอนนี้จึงหยุดส่งมาได้หนึ่งอาทิตย์แล้วเพราะหิมะตกหนักมาก ทั้งยังมีพายุอีกเขาจึงเอาความปลอดภัยของคนงานและม้าเอาไว้ก่อนเพราะที่ส่งไปก็มากมายพอขายแล้วในตัวเมืองก็วุ่ยวายเพราะพายุหิมะถล่มคนก็ขาดแคลนเสบียงเพราะมันเข้าเดือนที่ห้าแล้วมีเพียงงานของอวี่หลิงกับท่านอาที่ไม่ขาดผักและอาหารต่อให้หนาวทั้งปีอวี่หลิงนางก็ยังอยู่ได้อย่างสบาย ตอนในหมู่บ้านคงกำลังวุ่นวายไหนจะพายุถล่มไหนจะขาดอาหารการกินทั้งกลัวว่าบ้านจะรับน้ำหนักไม่ไหวถล่มลงมาใส่คนในครอบครัวอีก"ท่านพี่หนาวนี้ทำไมยาวนานจังเลยละเจ้าคะ ข้าว่าคนในหมู่บ้านและตัวเมืองคงวุ่นวายน่าดูนี้ก็ห้าเดือนแล้วยังไม่มีวี่แววว่าหิมะจะหยุดตกเลย ข้าว่าอากาศมันแปรปวนยิ่งนักปีนี้ดีนะเจ้าคะที่ไร่ของเราไม่ขาดแคลนอาหารการกินข้าสงสารชาวบ้านที่ไม่มีตำลึงพอที่จะตุนเสบียงได้ยาวนานหลานเดือนทั้งคนไร้บ้านอีกเฮ้อ" นางถออนหา
สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 52
ในที่สุดการเก็บผลชีกวาก็เสร็จไปเรียบร้อยอวี่หลิงนางจัดงานเลี้ยงให้กับรายได้ที่ขายทั้งผักรอบแรกกับแตงโมนางได้ตำลึงมาหลายแสน นางจึงฉลองให้กับทุกคน จนแทบจะคลานออกจากวงของงานเลี้ยงกันเลยทีเดียวและคนงานนางยังให้พิเศษกับครอบครัวของคนงานของนางครัวละหนึ่งร้อยตำลึงเงิน ให้เด็กน้อยทั้งสิบคนอีกคนละยี่สิบตำลึงเงินให้ทุกคนมีกำลึงใจทำงานให้นางกันทุกคนส่วนเด็กน้อยที่หัดปักผ้าสามสี่คนลูกของคนงานนางยังให้คนละห้าตำลึงเงินพวกเขาจะได้มีกำลังใจในการทำงานยิ่งๆขึ้นไป อีกทั้งยังทำตำลึงให้เลี้ยงดูตัวเองและครอบครัวอีกต่อไปในภายภาคหน้ามีเพียงครอบครัวของท่านตากับท่านอาของนางที่ไม่รับตำลึงจากหลานสาวแต่ให้ทำอาหารที่อร่อยให้กินก็พอแล้ว เพราะท่านอาได้ตำลึงเป็นแสนมาเช่นเดียวกันในตอนนี้ทั้งสองครอบครัวไม่ขาดตำลึงทั้งยังหามาได้ทุกวันจากการส่งปลาทุกวันอีกที่เหลาอาหารทั้งสองสาขาของนายน้อยหลี่เหลียงเฉิน และท่านก็ยังจ่ายค่าเหนื่อยให้กับคนงานทุกคนในไร่เช่นเดียวกันกับหลานสาวด้วยทั้งสองไร่เพราะใช้ระบบเดียวกันทุกอย่างและคนที่ได้กำไรมากสุดคือนายน้อยหลี่นั้นเอง แต่อวี่หลิงนางรับมาสามเด้งเลยทั้งค่าสูตรอาหารทั้งส่วนแบ่งหนึ่งส่วนจ
สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 51
ในที่สุดผักที่บ้านของท่านอาของนางก็ตัดเสร็จใช้เวลาหนึ่งอาทิตย์เท่ากัน ตอนนี้กำลังไปเก็บชีกวาที่ไร่ของอวี่หลิงเกือบสามสิบหมู่รถม้าวิ่งเข้าออกที่บ้านไร่เชิงเขาทุกวัน ครอบครัวของท่านอาก็มาช่วยนางที่ไร่กันทุกคนเพราะแตงโมที่ไร่ของนางมีแต่ลูกใหญ่ๆเนื้อสีแดงหวานมากจนนายน้อยหลี่ต้องเหมารถม้ามาช่วยอีกจากต่างอำเภอใกล้เคียงที่มีสาขาของเหลาอาหารของเขา โดยผู้ดูแลเหลาหารถม้ามาให้ห้าสิบคันเลยจึงจะพอขนส่งแตงโมและผักส่งไปต่างเมืองแต่ก็แทบจะไม่พอขายสร้างกำไรให้นายน้อยหลี่จนยิ้มแก้มแทบจะแตกหลังจากวันที่เก็บผักวันสุดท้ายท่านอาได้เลี้ยงฉลองให้กับคนงานและคนที่มารับจ้างกันทุกคนรวมทั้งครอบครัวของอวี่หลิงด้วย นายน้อยหลี่ดื่มเหล้าของอวี่หลิงจนเมาได้ที่ก็สารภาพรักอวี่ซิงจนนางอายม้วนหลบหลังอวี่หลิงตลอดเวลา นางบอกกลัวว่าเขาจะรังเกียจที่นางเป็นคนบ้านป่าคงไม่สามารถไปเป็นฮูหยินของเขาได้ที่เมืองหลวงได้และนางจะอยู่ที่บ้านไร่ไม่จากไปไหนจากท่านพ่อท่ายแม่ตากับยายและอวี่หลิงญาติของนางเอง ซึ่งนายน้อยหลี่ก็บอกว่าเขาจะอยู่ที่นี้เพราะบิดายกเหลาอาหารให้สองสาขาที่หุ้นกันกับหลงจู๊ดูแลทั้งสองสาขา และคงต้องอยู่ที่นี้ตลอดไปจะกลับเ
สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 50
เป็นเช้าที่ปวดเมื่อยที่เอวมากที่สุดอวี่หลิงคิดวันนี้นางตื่นเกือบยามซื่อเพราะเมื่อคืนพากันดื่มสามคนกับอาสะใภ้และอวี่ซิง ยิ่งดื่มยิ่งมันส์จนไม่รู้ว่าตัวเองเมาสามีต้องประคองเข้าบ้าน ไม่ต่างกันกับอาสะใภ้และลูกสาวที่ตอนนี้กำลังดื่มน้ำแกงแก้เมาจนไม่ได้ออกไปตัดผัดช่วยคนงาน มีเพียงบิดากับท่านตาที่ไปดูคนงานแต่หานตงเทียนก็ส่งหัวหน้าครอบครัวคนงานในไร่ของตัวเองไปช่วยก่อนเพราะต้องดูแลเมียรักที่ยังไม่ตื่นเช่นเดียวกัน เขาก็ให้น้องสาวทำน้ำแกงแก้เมาให้กับพี่สะใภ้ใหญ่เช่นเดียวกันพอนางย่อนขาลงเตียงเสียงประตูเปิดสามีก็เดินเข้ามาในห้องถามไถ่ภรรยาด้วยความเป็นห่วง"ปวดหัวไหมหลิงเอ๋อร์" หานตงเทียนยกน้ำแกงแก้เมาเข้ามาด้วยและป้อนให้นางถึงปากเลยทีเดียว"ดื่มสักหน่อยเถิดน้องจะได้ไม่ปวดหัว" เขาบอกเมียรักเอาถ้วยจ่อปากนางเลยจะไม่ดื่มก็ไม่ได้ก็สามีทำมาให้ขนาดนี้ นางจึงปิดจมูกและกลั้นใจดื่มไปจนหมดถ้วยด้วยใบหน้าที่ยากจะอธิบาย สามีจึงเอาก้อนน้ำผึ้งใส่ปากนางจึงรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย"ดีขึ้นไหม" เขาถามภรรยากอดนางแนบอกเพราะกลั้นขำที่มองใบหน้าตลกที่นางทำหน้าตอนดื่มยาแกเมา "เจ้าค่ะข้าดีขึ้นแล้วและอยากอาบน้ำมากทั้งหิวมากๆด้
สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 49
ตัดผักที่บ้านไร่ของอวี่หลิงอาทิตย์หนึ่งนายน้อยหลี่แทบจะไม่ยอมกลับไปนอนที่บ้านในเมือง มื้อเช้ากับมื้อเที่ยงกินที่บ้านของอวี่หลิงเพราะติดใจฝีมือของอวี่หลิงกับหานซูอิงและได้เมนูใหม่ๆกลับไปให้หลงจู๊อีกหลายรายการไก่ย่าง ปลาเผา กุ้งเผาที่น้ำจิ้มรสเด็ดจากไอ้เม็ดสีแดงสีเขียวที่นางเรียกว่าพริกที่กินเข้าไปทั้งร้อนและชาลิ้นน้ำตาแทบไหลแต่ก็ยังอดกินไม่ได้อยู่ดี ในไร่ของนางยังปลูกมะละกอและตำให้กินในมื้อเที่ยงทำให้เจริญอาหารยิ่งนักยิ่งมีไก่ย่างสมุนไพรเข้าไปอีก เนื้อแดดเดียวรสเด็ดจนนายน้อยหลี่อยากจะทำบ้านเอาไว้ที่นี้เลย จนไปขอค้างคืนที่บ้านหลังใหญ่ของอวี่ซานที่ยังไม่ได้เข้าไปนอนเพราะเขายังนอนบ้านหลังเดียวกับพี่สาวของตัวเองอยู่เลย จึงยกให้นายน้อยหลี่เช่านอนไปก่อนคนที่ได้ตำลึงคือตัวของอวี่ซานนั้นเองถั่วฝักยาว มะเขือเทศ แตงกวา แตงล้านรถม้าของเหลาอาหารของนายน้อยหลี่รับซื้อไปขายต่อทั้งหมด รถม้าที่จ้างเหมามาจากในตัวเมืองขนผักออกจากไร่วันละเป็นร้อยเที่ยว ชาวบ้านแตกตื่นกันทั้งหมูบ้านพอได้ยินข่าวว่าสองครอบครัวบ้านเชิงเขาทำการค้ากับเหลาอาหารชื่อดังในตัวเมืองยิ่งอยากจะมาให้เห็นกับตาแต่โดนหัวหน้าหมู่บ้านคาดโทษห
สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 48
หลังจากวันที่เข้าไปขายมุกน้ำจืดตอนนี้ก็เป็นเวลาตัดผักขายของบ้านไร่เชิงเขาของนาง อีกไม่ถึงเดือนก็จะเข้าหน้าหนาวเต็มตัว นางเพาะเมล็ดผักในโรงเรือนเอาไว้มากมายให้เพียงพอต่อการขายผักสดและทำผักดองในตอนระหว่างวันสองสามีภรรยาบอกให้คนงานทำหน้าที่แทนตัวเอง แล้วสองคนจะขึ้นเขาไปหาสิ่งที่ต้องการบนเขาลงมาปลูกในไร่ ไม่ว่าจะเป็นหัวมัน หัวเผือก นางขุดเอาทั้งหมดแม้แต่มันฝรั่งก็ยังมีที่จริงมันก็ควรจะมีครบทุกสิ่งทุกอย่างที่ในโลกแห่งนี้ที่สร้างขึ้นมาให้คนได้กิน เพียงแต่ยังไม่ถึงยุคที่มีความรู้มากมายและกินทุกสิ่งอย่างนั้นเอง ตรงนี้ก็คือผักสวนครัวขนาดใหญ่บนภูเขานั้นเองของส่วนมากนางจะเอาเข้ามิติให้หมดและทยอยนำออกมาไม่ให้เป็นที่น่าสงสัยของคนงานที่ขึ้นเขาแค่สองคนทำไมถึงมีของลงมาเยอะขนาดนี้ แต่ส่วนมากนางจะทำเองเพราะลำพังงานในไร่ก็แทบล้นมือพวกเขาแล้ว ดีนะที่แต่ละบ้านมีลูกมีหลานที่สามารถทำงานได้แทบจะทุกคนยกเว้นเด็กน้อยสามสี่คนที่ตามติดหานซูอิงเป็นโขยงนั้นเองนางพาไปถอนหญ้าก็ตามกันไปพาไปเก็บไม่นานก็เต็มตระกร้าใหญ่และแบ่งปันไปให้คนงานในไร่ครบทุกครัวเรือน ของอะไรบนเขานางกับสามีหาเจอทุกอย่าง ตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ขึ
