LOGINShare
บทที่ 37
Last Updated:
2025-03-25 21:05:49
Related chapters
สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 38
หลังจากที่แวะส่งปลาที่เหลาอาหารเสร็จเรียบร้อยตามเวลาที่บอกว่าวันนี้จะมาส่งปลาเร็วเพราะติดธุระ หลงจู๊จึงให้เสี่ยวเอ้อร์มารับปลาในรอบเช้าที่ด้านหลังเหลาอาหารใหญ่จากนั้นก็ออกเดินทางไปที่โรงค้าทาสต่อ ทุกคนกินมื้อเช้ากันในเกวียนอวี่หลิงนางทอดเนื้อแดดเดียวกับนึ่งข้าวเหนียวให้ทุกคนได้กิน ทั้งซาลาเปานางชงกาแฟใส่กระบอกไม้ไผ่ให้สามีกับท่านอาและเอาโอวัลตินให้กับเด็กสามคนกับท่านตาแทนกาแฟ ส่วนตัวนางก็กาแฟด้วยเช่นเดียวกันกับอวี่ซิง โอวัลตินเป็นที่ถูกใจของเด็กสามคนยิ่งนักพวกเขาต่างร้องขึ้นพร้อมกัน"อร่อยมากขอรับ/เจ้าค่ะ"ยามซือก็มาถึงโรงค้าทาสจอดเกวียนเสร็จเรียบร้อยก็เดินตามเด็กที่ดูแลที่จอดเกวียนเข้าไปในโรงค้าทาสตามคนดูแลที่วิ่งมารับด้วยด้วยความประจบพอมองเห็นลูกค้าเดินเข้ามากลุ่มใหญ่"นายท่านต้องการทาสแบบไหนขอรับ" เขารีบถามความต้องการของลูกค้าทันทีเพราะเขาจะมีตำลึงจากการขายทาสนั้นเอง"เอาคนที่สามารถทำไร่ทำสวนได้และขอแบบครอบครัว" อวี่หลิงความต้องการบอกไปและขอเลือกเองหานตงเทียนบอกคนดูแลไปมองหน้าภรรยาที่ส่งสายตาบอกอย่างรู้ใจ"เชิญทางนี้ขอรับ" คนดูแลรีบพาทุกคนเดินผ่านเข้าไปในห้องโถงใหญ่ที่แยกกั้นเอาไว
Last Updated : 2025-03-25สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 39
เกวียนที่ขี่ตามหลังกันมาแวะเข้าบ้านของท่านอารวมสามเล่มทั้งเกวียนของท่านอาด้วยส่วนเด็กผู้หญิงห้าคนขี้เกวียนมาด้วยกันกับอวี่หลิงรวมทั้งสองพี่น้องอวี่ซิงอวี่ซานและซูอิงด้วย หานตงเหวินกับอวี่ซานออกไปนั่งข้างหน้ากับพี่ชายใหญ่นางเอาซาลาเปาให้พวกเขากินจนอิ่มกันทุกคนรวมทั้งน้ำดื่มด้วย อวี่หลิงมองดูพวกเขากินด้วยความอร่อยและสงสารจึงบอกเตือนเล็กน้อย"ไม่ต้องรีบเคี้ยวให้ละเลียดก่อนแล้วค่อยกลืน ข้ามีเพียงพอให้พวกเจ้าทุกคนกินจนอิ่ม" นางบอกด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน เด็กห้าคนก้มลงเคารพอวี่หลิงด้วยความซาบซึ้งใจ กินไปน้ำตาไหลไปจนอิ่มแล้วนางจึงสอบถามเรื่องราวของแต่ละคนและตั้งชื่อให้สาวน้อยทั้งห้าให้ใช้แซ่ของสามีนางนั้นเอง"ไม่ต้องกลัวขอให้เป็นเด็กดีข้าไม่มีวันทอดทิ้งพวกเจ้าแต่ถ้าใครทรยศข้าจะขายเข้าโรงค้าทาสเหมือนเดิม" อวี่หลิงบอกเด็กน้อยทั้งห้าคน อายุไล่กันกับหานซูอิงแปดถึงสิบปีนางจะเลี้ยงใส่กันให้เป็นเพื่อนน้องสาวของสามีและคนดูแลนางไปด้วย ทั้งห้าคนให้นอนในเรือนของหานซูอิงเลยส่วนเด็กผู้ชายก็ให้ดูแลหานตงเหวินและเป็นเพื่อนกันคอยช่วยเหลือและให้นอนเรือนเดียวกันไปเลย พอโตเป็นหนุ่มค่อยสร้างเรือนแยกให้อีกทีนาง
Last Updated : 2025-03-25สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 40
"ท่านพี่ช่วยพาคนงานที่ทำนาไปฝั่งที่ซ้ายด้วยนะเจ้าคะสองครอบครัว" นางยืนกุญแจบ้านให้สามีไปให้คนงานเปิดบ้านสองหลังที่ตั้งอยู่คนละฝั่งของไร่ของนาง"ตงเหวินเจ้าช่วยพาสองครอบครัวนี้ไปชี้บอกว่าบ้านของพวกเขาอยู่ตรงไหนด้วย" นางยื่นกุญแจให้น้องชายของสามีไปด้วยเช่นกัน"ขอรับพี่สะใภ้ใหญ่" หานตงเหวินตอบ"แต่เดี๋ยวนะข้าจะเข้าไปเอาซาลาเปาในเข่งมาให้พวกเขากินรองท้องกันก่อนมื้อค่ำ" นางบอกแล้วรีบเดินเข้าบ้านไปเอาใส่ห่อผ้าสี่ห่อ โดยมีหานซูอิงวิ่งตามไปช่วยถือและเอามาให้ทั้งสี่ครอบครัว"ของในบ้านที่ข้าเตรียมเอาไว้ให้คือของใช้ในครอบครัวของพวกท่านก็จงแบ่งให้ครบตามจำนวนคนในครอบครัวของตัวเองเอาละไปได้" แล้วนางบอก"พวกเจ้าเด็กทั้งสิบคนรอก่อน ข้าจะบอกว่าให้พักที่ไหนเด็กผู้หญิงข้าบอกพวกเขาในเกวียนแล้วให้ดูแลหานซูอิงคนที่อายุเยอะต้องคอยดูแลคนอายุน้อยด้วย ข้าจะแบ่งให้ดูน้องที่อายุน้อยด้วยกันพวกเจ้าคงเห็นความโหดร้ายในโรงค้าทาสมากันแล้ว ต่อไปนี้ให้นับกันเป็นพี่เป็นน้อง ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันคอยช่วยเหลือซึ้งกันและกันเข้าใจไหม""เจ้าค่ะ" ทุกขานรับ "เอ๋สิบขวบสองคนหรือ" นางถาม"เจ้าค่ะนายหญิง""ถ้าเช่นนั้นนอนห้องละสองคนสิบ
Last Updated : 2025-03-25สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 41
ยามเฉิงหลังจากที่กินมื้อเช้าอิ่มหานตงเทียนกับอวี่หลิงนางเดินออกมาที่หน้าบ้าน เมื่อเช้านางไม่ได้ลุกมาทำอาหารพอออกมาจากห้อง หานซูอิงนางก็บอกให้พี่ชายใหญ่พาพี่สะใภ้ไปนอนต่อเพราะนางมีลูกมือทำอาหารหลายคนและได้เรียนจากพี่สะใภ้หลายรายการแล้ว นางจึงลงมือทำอาหารมื้อเช้าเองกับคนดูทั้งห้าของนางที่ตื่นขึ้นมาพร้อมกันทุกคนส่วนหานตงเหวินเขาเอาเกวียนออกไปที่ลำธารและพาเพื่อนใหม่ไปเอาปลาขึ้นจากน้ำแทนพี่ชายใหญ่แทนสองสามีภรรยาจึงแค่เดินออกไปที่ไร่สวนของตัวเองและลงมือเพาะปลูกผักเพิ่มอีกหลายแปลง อวี่หลิงนาเอาต้นกล้าผลไม้ออกมาเพิ่มอีกหลายอย่างพอมีโอกาส เด็กชายหญิงที่มาจากโรงค้าทาสกินข้าวที่โถงครัวใหญ่พร้อมกันกับเจ้านาย หานซูอิงกับซ่งผิงผิงและเด็กสาวอีกสี่คนช่วยกันทำข้าวต้มหมูหม้อใหญ่และผัดผักอีกสามจานใหญ่ให้แบ่งนั่งสองโต๊ะ ไม่แยกชายหญิงนอกจากโต๊ะเจ้านายทั้งสี่ที่นั่งกินด้วยสี่คนเช่นทุกวัน"พวกเจ้าไม่ต้องเกรงใจข้ากินให้อิ่มมีงานให้ทำอีกเยอะและให้รักเพื่อนที่มาด้วยกัน ช่วยเหลือดูแลกันถ้าว่างข้าจะให้หัดคัดอักษรให้อ่านออกเขียนชื่อของตัวเองได้และเรียนรู้จากนายน้อยหานตงเหวินกับคุณหนูหานซูอิง" อวี่หลิงบอกเด็กทั้
Last Updated : 2025-03-25สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 42
อวี่หลิงนำไก่ที่ทำเสร็จเรียบร้อยแล้วหมักจนเสร็จห่อใส่ใบตองเอาเถาวัลย์มัดไว้เอาอย่างดีใส่ตระกร้าและเดินมุ่งหน้าไปหาเด็กๆที่เก็บหอมป่ารอนางอยู่ ก่อนไปนางบอกกับน้องชายของสามีว่าให้ก่อไฟรอพี่สะใภ้เอาไว้ได้เลยพอใกล้ถึงเวลาจะทำมื้อเที่ยงกัน ซึ่งตอนนี้หานตงเหวินก็ก่อไฟรอพี่สะใภ้สามกองติดกันซึ่งถ่านกำลังแดงได้ที่เลยฟากฝั่งของหานตงเทียนที่เข้าไปส่งปลาที่เหลาอาหารให้หลงจู๊เสร็จเขาก็เดินทางไปที่โรงค้าสัตว์ซื้อวัวหนุ่มกับวัวสาวมาเพิ่มอีกสองตัวเทียมอีกเล่ม เสร็จแล้วให้คนงานขับเกวียนเล่มเก่าตามเขากลับมาที่บ้านเชิงเขาพอมาถึงบ้านก็ยามอู่ก็เอาวัวให้คนงานไปหาหญ้าหาน้ำให้วัวทั้งสี่ตัวก่อนเดินไปที่บ้านหยิบเอาตระกร้าขึ้นมาสะพายและเครื่องมือหากินเข้าป่าไปหาภรรยารักกับน้องทั้งสองที่พากันขึ้นเขาไปเก็บหอมป่าลงมาดอง และบอกว่าจะกินมื้อเที่ยงกันที่บนเขาเลยหานตงเทียนรีบเดินขึ้นเขาไปให้ทันมื้อเที่ยงพร้อมภรรยากับน้องและรู้ว่านางเก็บหอมที่ป่าตรงไหนก็มุ่งหน้าไปที่นั้นทันทีฝ่ายอวี่หลิงนางมาถึงที่เด็กๆนั่งพักกันพอดีนางจึงเอาไก่ให้น้องสามีไปย่าง ส่วนหานซูอิงย่างกุ้งอวี่หลิงนางย่างปลาช่วยเด็กๆและตอนนี้ส่งกลิ่นหอมตลบอ
Last Updated : 2025-03-25สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 43
สิ่งที่หานตงเทียนถือมาให้คนงานคือไก่ป่าสี่ตัวกระต่ายป่าสองตัวที่ตายแล้ว เขายิงตอนที่ภรรยาเก็บผักเพื่อเอาให้พวกเขาทำอาหารมื้อค่ำกัน แบ่งเอาไว้ที่บ้านอีกอย่างละสองตัวให้ภรรยาตุ๋นเอาไว้กินพรุ่งนี้เช้า หัวหน้าครอบครัวสองคนเดินมารับเอาด้วยน้ำตาคลอที่นายท่านเมตตาครอบครัวทาสเช่นพวกเขา เกิดมามีแต่คนรังเกียจเพราะยากจนไปทำงานก็โดนเจ้านายกดหัวใช้ไม่เคยได้กินอิ่มนอนหลับเหมือนครอบครัวของนายท่านหานตงเทียนเลย"ส่วนปลาข้าใส่ถังเอาไว้ทุกวันจะแยกให้ครัวละสามตัวทุกวัน พากันเอาถังไปใส่เอามาทำอาหารได้ทุกวันข้าจะเอาใส่ถังตั้งเอาไว้ให้ทุกครอบครัวแล้ว ตั้งแต่พรุ่งนี้ก็ถือกันกลับมาทำอาหารกินกันได้เลย ส่วนอีกสองครัวครัวที่อยู่ไร่อีกฝั่งข้างหน้าเขาให้น้องชายเอาไปให้ตั้งแแต่ลงมาจากเขาแล้ว" ป่านนี้คงพากันเล่นน้ำกันสนุกที่ลำธารหลังบ้านแล้วหลังจากเอาอาหารไปส่งให้คนงานแล้วนั้นเอง"ขอบคุณนายท่านกับนายหญิงมากขอรับที่เมตตาทาสเช่นพวกเรา" ทุกคนก้มหัวขอบคุณหานตงเทียนเสียงสั่นน้ำตาคลอด้วยความดีใจที่เจอเจ้านายที่ดีเช่นนี้"ไม่ต้องคิดมากขอแค่ตั้งใจช่วยงานของข้าด้วยความขยันหมั่นเพียรก็พอ มันก็คือค่าทำงานที่เต็มที่ของพวกเจ้าข้
Last Updated : 2025-03-25สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 44
หลังจากที่คนงานแยกย้ายกันไปหมดแล้วเด็กทั้งสิบคนต่างก็เดินตามนายน้อยทั้งสองไปแปลงผักและถอนหญ้าที่พวกเขาถนัดที่เคยทำมาก่อนตอนที่มีพ่อแม่ยังไม่ได้ขายตัวเป็นทาสสั่งความกับน้องชายกับน้องสาวเสร็จหานตงเทียนก็พาอวี่หลิงขับเกวียนตามหลังสองพ่อลูกพ่อค้าออกไปทีหลัง เพราะวันนี้เขาจะพาภรรยาไปหาดูร้านค้าที่ตลาดสักหลังเอาไว้ค้าขายในอีกไม่นาน ผักจะพอตัดขายและนางไม่ได้ขายเพียงแค่ผักเพื่อมีอะไรดีๆเข้ามาขายเพิ่มด้วย"น้องอยากได้อะไรบ้างละวันนี้" หานตงเทียนถามภรรยารักตอนนี้ขับเกวียนออกมาจากบ้านแล้ว ถ้าขับเกวียนผ่าที่ดินผืนหน้าบ้านนางไปสามร้อยกว่าหมู่ก็คือจะเป็นบ้านของท่านอาของนางที่ซื้อในที่ดินผืนใหม่เช่นเดียวกัน บ้านของหานตงเทียนจะอยู่ตรงกลางที่ดินที่ซื้อมานั้นเองซ้ายขวาก็คือที่ดินทั้งหมดของครอบครัวหานตงเทียนส่วนของท่านอาของนางท่านให้ท่านตาไปซื้อตั้งแต่ออกมาจากหมู่บ้านทั้งหมดเลยและจรดที่ดินของสามีนางนั้นเอง ด้านหลังยังติดลำธารที่ไหลผ่านไม่เคยขาดน้ำเลยแต่นางไม่ประมาทให้ขุดบ่อน้ำเอาไว้ในไร่ทั้งสี่บ่อ ของอาของนางก็ทำเช่นเดียวกันเพราะเกิดปีไหนแห้งแล้วยังมีน้ำในบ่อของตัวเองได้ใช้ ไม่ต้องไปแย่งชิงน้ำกันกับชา
Last Updated : 2025-03-25สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 45
จากนั้นอวี่หลิงจึงเดินเข้าในด้านหลังเหลาอาหาร ให้สามีของนางไปบอกกับหลงจู๊ว่านางจะทำอาหารจากผักที่ปลูกเองจากบ้านของนาง วันนี้้มีเมนูมานำเสนอและสอนให้กับพ่อครัวใหญ่ในตอนนี้เลยหานตงเทียนก็ตามตามภรรยาสั่งได้อย่างรวดเร็วหลงจู๊แทบจะวิ่งมาลากเอาตัวของอวี่หลิงเข้าไปในห้องครัวให้เร็วที่สุดเพราะอาหารแต่ละจานที่นางทำออกมาให้เหลาอาหารของหลงจู๊ขายดิบขายดี จนพ่อครัวยิ้นจนหน้าบานรวมทั้งตัวของหลงจู๊ด้วยที่ยอดขายของร้านทำให้เจ้านายที่เมืองหลวงส่งคุณชายน้อยลงมาดูสูตรอาหารถึงที่ ตอนนี้นายน้อยก็มาถึงและพักอยู่ข้างบนของเหลาอาหารตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว"นังหนูอวี่หลิงรีบเข้ามาทำเมนูเด็ดได้เลยวันนี้มีเจ้านายมาตรวจงานพอดีช่างเป็นอะไรที่ดียิ่งนักเจ้าคือดาวนำโชคของข้าจริงฮ้าๆๆ"อวี่หลิงทำความเคารพทักทายหลงจู๊เรียบร้อยนางจึงพาอวี่ซิงเข้าห้องครัวไปช่วยเป็นลูกมือของนาง ส่วนสามีกับท่านอาเสี่ยวเอ๋อร์พาไปรอที่ห้องรับรองรอให้ภรรยาทำอาหารให้หลงจู๊ชิมอวี่หลิงนางทำอาหารในครัวและสอนพ่อครัวไปด้วยเลยทีเดียว ใช้เวลาสามเค่ออาหารทุกอย่างส่งออกไปขึ้นโต๊ะเรียบร้อย นางทำให้พ่อครัวได้ชิมด้วยเอามาทำแต่ละเมนูให้เพียงพอต่อการชิม ทั้งผ
Last Updated : 2025-03-25
Latest chapter
สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 56
ในที่สุดอวี่หลิงนางก็เจ็บท้องคลอดลูกในตอนกลางคืนที่สามีเตรียมหมอตำแยเอาไว้สามคนเถ้าแก่ร้านทำเครื่องประดับหามาให้สำหรับทำคลอดกับอวี่หลิงโดยเฉพาะ ตอนดึกในห้องนอนในมิติกับสามีนางปวดท้องจนพาสามีออกมาจากในมิติมานอนในห้องที่เตรียมเอาไว้คลอด หานตงเทียนเรียกน้องสาวเสียงดังให้ต้มน้ำช่วยหมอตำแยเสียงดังตื่นเต้นทั้งร้อนรนไปหมดเสียงตีเกราะดังขึ้นคนงานในไร่รีบลุกไปที่บ้านของเจ้านายทันทีที่ตอนนี้นายหญิงคงกำลังเจ็บท้องจะคลอดนายน้อยหรือคุณหนูของไร่แล้ว ทุกคนจึงรีบมาช่วยกันต้มน้ำคอยรับใช้ว่าในห้องทำคลอดของนายหญิงต้องการอะไรบ้างเพราะทุกคนต่างก็รอคอยนายน้อยคุณหนูน้อยกันทุกคนหานตงเทียนเดินวนเวียนที่หน้าประตูห้าทำคลอดจนหานซูอิงตาลายไปหมดรวมทั้งหานตงเหวินด้วยที่ไปส่งข่าวบอกความให้คนที่บ้านของท่านตาอวี่เซี่ยท่านยายกับท่านอาของนางว่าพี่สะใภ้ใหญ่ปวดท้องจะคลอดลูกแล้วครอบครัวอวี่จึงรีบมาที่บ้านของนางกันทุกคนยกเว้นอวี่ซิงที่จะมาในตอนเช้าเพราะท้องของนางก็ใหญ่โตไม่แพ้กันกับอวี่หลิงเสียงกรีดร้องของเมียรักหานตงเทียนใจจะขาดเขาอยากเจ็บแทนนางทุกอย่างถ้าเลือกได้นางบอกว่าคนสมัยนี้คลอดลูกน่ากลัวเพราะไม่มีโรงหมอที่ใหญ่
สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 55
หลังจากช่วยชาวบ้านและคนในเมืองนี้ก็ผ่านมาได้สองเดือนกว่าๆแล้ว แต่ข่าวการช่วยเหลือจากสองครอบครัวที่นายน้อยหลี่ออกหน้าให้แทน นายอำเภอแจ้งบอกกับชาวบ้านว่าที่ผ่านหน้าหนาวมาได้ในหนึ่งเดือนที่หนักสุดเพราะขาดจากการติดต่อจากเมืองหลวงและไม่มีเสบียงส่งมาได้เพราะพายุหิมะที่ตกหนัก ที่ทุกครอบครัวของชาวบ้านที่ได้ของแจกจ่ายมาจากสามครอบครัวคือเหลาอาหารของนายน้อยหลี่และครอบครัวตระกูลอวี่กับครอบครัวหานแห่งหมู่บ้านให่หนาน ชาวบ้านธรรมดาที่ยึดอาชีพทำสวนผักขายที่นำข้าวปลาอาหารมาแจกจ่ายในตอนที่หิมะตกหนักที่ผ่านมาสร้างชื่อเสียงให้กับสามครอบครัวในอำเภอนี้เป็นอย่างมาก จนนายอำเภอออกมาขอบคุณถึงที่บ้านเชิงเขาของสองครอบครัวตาหลานและได้รางวัลแห่งการทำดีที่นายอำเภอส่งไปที่เมืองหลวงเรื่องการบริจาคช่วยเหลือชาวบ้านตอนที่พายุหิมะถล่ม เป็นหน้าหนาวที่ยาวนานถึงหกเดือนตอนนี้ที่บ้านไร่พลิกหน้าดินและหว่านข้าวในที่ดินที่แบ่งเอาไว้ปลูกข้าวสามร้อยกว่าหมู่ ผักก็ทำการปลูกจนหมดทุกแปลงแล้วที่ผ่านมาทำตำลึงให้กับสองครอบครัวตาหลานมากมาย จนท่านยายร่ำให้ด้วยความดีใจที่ทุกวันนี้ไม่ต้องกลัวจะกับไปลำบากอีกต่อไปเพราะหลานสาวได้ทำอาชีพที่ยั่ง
สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 54
"ตามที่จริงข้าก็ไม่ว่าอะไรหรอกเจ้าค่ะท่านลุงผู้ใหญ่บ้าน ข้ายินดีช่วยเหลือคนที่ตกทุกข์ได้ยากเช่นเดียวกันเอาเป็นว่าข้าจะจัดเตรียมเอาไว้ให้ทุกครอบครัวในหมู่บ้านของพวกเราเลย ท่านลุงก็ไปบอกให้พวกเขามารับที่หน้าบ้านของข้าได้เลยหรือท่านลุงจะรับไปแจกแทนข้าก็ได้เพราะบางครอบครัวพวกเขาต่างรังเกียจครอบครัวของสามีข้าคงไม่กล้ามารับด้วยตัวเองก็ได้" นางบอกให้หัวหน้าหมู่บ้านได้รับรู้"ถ้าพวกมันคิดเช่นนั้นก็พากันอดตายไปเถอะข้าจะไปประกาศให้รับรู้กันทั้งหมู่บ้าน ใครไม่มาก็ไม่ต้องเอาในเมื่อจิตใจแคบแคบต่อพวกเจ้าเองข้าก็คงไปช่วยเหลือพวกเขาไม่ได้แต่ที่วิ่งมาที่บ้านของข้าก็มีแต่พวกที่เคยรังเกียจหานตงเทียนนะส่วนใหญ่" หัวหน้าหมู่บ้านบอกกับอวี่หลิง"ข้าไม่เป็นอะไรหรอกขอรับท่านลุงข้าจะช่วยเท่าที่จะช่วยได้แต่อย่าเข้ามาล้ำเส้นข้าก็พอ" หานตงเทียนตอบกลับไป อวี่หลิงจึงถามท่านตาเรื่องนี้ด้วย"จะช่วยเหลือชาวเมืองร่วมกันกับข้าไหมเจ้าคะท่านตาท่านอา ข้าอยากช่วยคนที่ลำบากพวกเขาคงจะมีชีวิตไม่ต่างกับพวกเราเหมือนเมื่อก่อนข้าสงสารเด็กกับคนแก่เจ้าค่ะ ในเขตอำเภอข้าจะให้นายน้อยหลี่ออกหน้าให้เพราะข้าไม่ชอบความวุ่นวาย จะส่งของไปให้ห
สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 53
หน้าหนาวนี้ยาวนานถึงหกเดือนข้าวของที่ชาวบ้านพากันซื้อมาตุนเอาไว้กำลังขาดแคลนเพราะว่าทุกปีจะหนาวแค่สามถึงสี่เดือน แต่ปีนี้เกิดพายุหิมะถล่มในหลายเมือง ดีที่ก่อนที่พายุจะถล่มหนักนายน้อยหลี่ได้ขนส่งผักผลไม้ส่งไปทุกเมืองเพียงพอต่อการทำอาหารและขายในหนึ่งเดือนตอนนี้จึงหยุดส่งมาได้หนึ่งอาทิตย์แล้วเพราะหิมะตกหนักมาก ทั้งยังมีพายุอีกเขาจึงเอาความปลอดภัยของคนงานและม้าเอาไว้ก่อนเพราะที่ส่งไปก็มากมายพอขายแล้วในตัวเมืองก็วุ่ยวายเพราะพายุหิมะถล่มคนก็ขาดแคลนเสบียงเพราะมันเข้าเดือนที่ห้าแล้วมีเพียงงานของอวี่หลิงกับท่านอาที่ไม่ขาดผักและอาหารต่อให้หนาวทั้งปีอวี่หลิงนางก็ยังอยู่ได้อย่างสบาย ตอนในหมู่บ้านคงกำลังวุ่นวายไหนจะพายุถล่มไหนจะขาดอาหารการกินทั้งกลัวว่าบ้านจะรับน้ำหนักไม่ไหวถล่มลงมาใส่คนในครอบครัวอีก"ท่านพี่หนาวนี้ทำไมยาวนานจังเลยละเจ้าคะ ข้าว่าคนในหมู่บ้านและตัวเมืองคงวุ่นวายน่าดูนี้ก็ห้าเดือนแล้วยังไม่มีวี่แววว่าหิมะจะหยุดตกเลย ข้าว่าอากาศมันแปรปวนยิ่งนักปีนี้ดีนะเจ้าคะที่ไร่ของเราไม่ขาดแคลนอาหารการกินข้าสงสารชาวบ้านที่ไม่มีตำลึงพอที่จะตุนเสบียงได้ยาวนานหลานเดือนทั้งคนไร้บ้านอีกเฮ้อ" นางถออนหา
สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 52
ในที่สุดการเก็บผลชีกวาก็เสร็จไปเรียบร้อยอวี่หลิงนางจัดงานเลี้ยงให้กับรายได้ที่ขายทั้งผักรอบแรกกับแตงโมนางได้ตำลึงมาหลายแสน นางจึงฉลองให้กับทุกคน จนแทบจะคลานออกจากวงของงานเลี้ยงกันเลยทีเดียวและคนงานนางยังให้พิเศษกับครอบครัวของคนงานของนางครัวละหนึ่งร้อยตำลึงเงิน ให้เด็กน้อยทั้งสิบคนอีกคนละยี่สิบตำลึงเงินให้ทุกคนมีกำลึงใจทำงานให้นางกันทุกคนส่วนเด็กน้อยที่หัดปักผ้าสามสี่คนลูกของคนงานนางยังให้คนละห้าตำลึงเงินพวกเขาจะได้มีกำลังใจในการทำงานยิ่งๆขึ้นไป อีกทั้งยังทำตำลึงให้เลี้ยงดูตัวเองและครอบครัวอีกต่อไปในภายภาคหน้ามีเพียงครอบครัวของท่านตากับท่านอาของนางที่ไม่รับตำลึงจากหลานสาวแต่ให้ทำอาหารที่อร่อยให้กินก็พอแล้ว เพราะท่านอาได้ตำลึงเป็นแสนมาเช่นเดียวกันในตอนนี้ทั้งสองครอบครัวไม่ขาดตำลึงทั้งยังหามาได้ทุกวันจากการส่งปลาทุกวันอีกที่เหลาอาหารทั้งสองสาขาของนายน้อยหลี่เหลียงเฉิน และท่านก็ยังจ่ายค่าเหนื่อยให้กับคนงานทุกคนในไร่เช่นเดียวกันกับหลานสาวด้วยทั้งสองไร่เพราะใช้ระบบเดียวกันทุกอย่างและคนที่ได้กำไรมากสุดคือนายน้อยหลี่นั้นเอง แต่อวี่หลิงนางรับมาสามเด้งเลยทั้งค่าสูตรอาหารทั้งส่วนแบ่งหนึ่งส่วนจ
สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 51
ในที่สุดผักที่บ้านของท่านอาของนางก็ตัดเสร็จใช้เวลาหนึ่งอาทิตย์เท่ากัน ตอนนี้กำลังไปเก็บชีกวาที่ไร่ของอวี่หลิงเกือบสามสิบหมู่รถม้าวิ่งเข้าออกที่บ้านไร่เชิงเขาทุกวัน ครอบครัวของท่านอาก็มาช่วยนางที่ไร่กันทุกคนเพราะแตงโมที่ไร่ของนางมีแต่ลูกใหญ่ๆเนื้อสีแดงหวานมากจนนายน้อยหลี่ต้องเหมารถม้ามาช่วยอีกจากต่างอำเภอใกล้เคียงที่มีสาขาของเหลาอาหารของเขา โดยผู้ดูแลเหลาหารถม้ามาให้ห้าสิบคันเลยจึงจะพอขนส่งแตงโมและผักส่งไปต่างเมืองแต่ก็แทบจะไม่พอขายสร้างกำไรให้นายน้อยหลี่จนยิ้มแก้มแทบจะแตกหลังจากวันที่เก็บผักวันสุดท้ายท่านอาได้เลี้ยงฉลองให้กับคนงานและคนที่มารับจ้างกันทุกคนรวมทั้งครอบครัวของอวี่หลิงด้วย นายน้อยหลี่ดื่มเหล้าของอวี่หลิงจนเมาได้ที่ก็สารภาพรักอวี่ซิงจนนางอายม้วนหลบหลังอวี่หลิงตลอดเวลา นางบอกกลัวว่าเขาจะรังเกียจที่นางเป็นคนบ้านป่าคงไม่สามารถไปเป็นฮูหยินของเขาได้ที่เมืองหลวงได้และนางจะอยู่ที่บ้านไร่ไม่จากไปไหนจากท่านพ่อท่ายแม่ตากับยายและอวี่หลิงญาติของนางเอง ซึ่งนายน้อยหลี่ก็บอกว่าเขาจะอยู่ที่นี้เพราะบิดายกเหลาอาหารให้สองสาขาที่หุ้นกันกับหลงจู๊ดูแลทั้งสองสาขา และคงต้องอยู่ที่นี้ตลอดไปจะกลับเ
สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 50
เป็นเช้าที่ปวดเมื่อยที่เอวมากที่สุดอวี่หลิงคิดวันนี้นางตื่นเกือบยามซื่อเพราะเมื่อคืนพากันดื่มสามคนกับอาสะใภ้และอวี่ซิง ยิ่งดื่มยิ่งมันส์จนไม่รู้ว่าตัวเองเมาสามีต้องประคองเข้าบ้าน ไม่ต่างกันกับอาสะใภ้และลูกสาวที่ตอนนี้กำลังดื่มน้ำแกงแก้เมาจนไม่ได้ออกไปตัดผัดช่วยคนงาน มีเพียงบิดากับท่านตาที่ไปดูคนงานแต่หานตงเทียนก็ส่งหัวหน้าครอบครัวคนงานในไร่ของตัวเองไปช่วยก่อนเพราะต้องดูแลเมียรักที่ยังไม่ตื่นเช่นเดียวกัน เขาก็ให้น้องสาวทำน้ำแกงแก้เมาให้กับพี่สะใภ้ใหญ่เช่นเดียวกันพอนางย่อนขาลงเตียงเสียงประตูเปิดสามีก็เดินเข้ามาในห้องถามไถ่ภรรยาด้วยความเป็นห่วง"ปวดหัวไหมหลิงเอ๋อร์" หานตงเทียนยกน้ำแกงแก้เมาเข้ามาด้วยและป้อนให้นางถึงปากเลยทีเดียว"ดื่มสักหน่อยเถิดน้องจะได้ไม่ปวดหัว" เขาบอกเมียรักเอาถ้วยจ่อปากนางเลยจะไม่ดื่มก็ไม่ได้ก็สามีทำมาให้ขนาดนี้ นางจึงปิดจมูกและกลั้นใจดื่มไปจนหมดถ้วยด้วยใบหน้าที่ยากจะอธิบาย สามีจึงเอาก้อนน้ำผึ้งใส่ปากนางจึงรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย"ดีขึ้นไหม" เขาถามภรรยากอดนางแนบอกเพราะกลั้นขำที่มองใบหน้าตลกที่นางทำหน้าตอนดื่มยาแกเมา "เจ้าค่ะข้าดีขึ้นแล้วและอยากอาบน้ำมากทั้งหิวมากๆด้
สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 49
ตัดผักที่บ้านไร่ของอวี่หลิงอาทิตย์หนึ่งนายน้อยหลี่แทบจะไม่ยอมกลับไปนอนที่บ้านในเมือง มื้อเช้ากับมื้อเที่ยงกินที่บ้านของอวี่หลิงเพราะติดใจฝีมือของอวี่หลิงกับหานซูอิงและได้เมนูใหม่ๆกลับไปให้หลงจู๊อีกหลายรายการไก่ย่าง ปลาเผา กุ้งเผาที่น้ำจิ้มรสเด็ดจากไอ้เม็ดสีแดงสีเขียวที่นางเรียกว่าพริกที่กินเข้าไปทั้งร้อนและชาลิ้นน้ำตาแทบไหลแต่ก็ยังอดกินไม่ได้อยู่ดี ในไร่ของนางยังปลูกมะละกอและตำให้กินในมื้อเที่ยงทำให้เจริญอาหารยิ่งนักยิ่งมีไก่ย่างสมุนไพรเข้าไปอีก เนื้อแดดเดียวรสเด็ดจนนายน้อยหลี่อยากจะทำบ้านเอาไว้ที่นี้เลย จนไปขอค้างคืนที่บ้านหลังใหญ่ของอวี่ซานที่ยังไม่ได้เข้าไปนอนเพราะเขายังนอนบ้านหลังเดียวกับพี่สาวของตัวเองอยู่เลย จึงยกให้นายน้อยหลี่เช่านอนไปก่อนคนที่ได้ตำลึงคือตัวของอวี่ซานนั้นเองถั่วฝักยาว มะเขือเทศ แตงกวา แตงล้านรถม้าของเหลาอาหารของนายน้อยหลี่รับซื้อไปขายต่อทั้งหมด รถม้าที่จ้างเหมามาจากในตัวเมืองขนผักออกจากไร่วันละเป็นร้อยเที่ยว ชาวบ้านแตกตื่นกันทั้งหมูบ้านพอได้ยินข่าวว่าสองครอบครัวบ้านเชิงเขาทำการค้ากับเหลาอาหารชื่อดังในตัวเมืองยิ่งอยากจะมาให้เห็นกับตาแต่โดนหัวหน้าหมู่บ้านคาดโทษห
สามีข้าคือนายพรานตาบอด บทที่ 48
หลังจากวันที่เข้าไปขายมุกน้ำจืดตอนนี้ก็เป็นเวลาตัดผักขายของบ้านไร่เชิงเขาของนาง อีกไม่ถึงเดือนก็จะเข้าหน้าหนาวเต็มตัว นางเพาะเมล็ดผักในโรงเรือนเอาไว้มากมายให้เพียงพอต่อการขายผักสดและทำผักดองในตอนระหว่างวันสองสามีภรรยาบอกให้คนงานทำหน้าที่แทนตัวเอง แล้วสองคนจะขึ้นเขาไปหาสิ่งที่ต้องการบนเขาลงมาปลูกในไร่ ไม่ว่าจะเป็นหัวมัน หัวเผือก นางขุดเอาทั้งหมดแม้แต่มันฝรั่งก็ยังมีที่จริงมันก็ควรจะมีครบทุกสิ่งทุกอย่างที่ในโลกแห่งนี้ที่สร้างขึ้นมาให้คนได้กิน เพียงแต่ยังไม่ถึงยุคที่มีความรู้มากมายและกินทุกสิ่งอย่างนั้นเอง ตรงนี้ก็คือผักสวนครัวขนาดใหญ่บนภูเขานั้นเองของส่วนมากนางจะเอาเข้ามิติให้หมดและทยอยนำออกมาไม่ให้เป็นที่น่าสงสัยของคนงานที่ขึ้นเขาแค่สองคนทำไมถึงมีของลงมาเยอะขนาดนี้ แต่ส่วนมากนางจะทำเองเพราะลำพังงานในไร่ก็แทบล้นมือพวกเขาแล้ว ดีนะที่แต่ละบ้านมีลูกมีหลานที่สามารถทำงานได้แทบจะทุกคนยกเว้นเด็กน้อยสามสี่คนที่ตามติดหานซูอิงเป็นโขยงนั้นเองนางพาไปถอนหญ้าก็ตามกันไปพาไปเก็บไม่นานก็เต็มตระกร้าใหญ่และแบ่งปันไปให้คนงานในไร่ครบทุกครัวเรือน ของอะไรบนเขานางกับสามีหาเจอทุกอย่าง ตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ขึ
