เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 26
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-28 19:32:25สามี(26)
"พี่เจคะ พี่เจน้ำขอร้องอย่าไล่น้ำออกเลยนะคะ"
"นะคะพี่เจพีชรับปากจะไม่ทำอีก"
หญิงสาวทั้งสองรีบวิ่งดักหน้า เมื่อเห็นเจนั้นก้าวขาเดินออกมาจากจุดนั้น ทั้งสองวิงวอนด้วยน้ำตาแม้ตัวจะทำผิดแต่ไม่คิดว่าผู้เป็นนายจะถึงขั้นขับไล่
"นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของพวกเธอใช่ไหม?..."
".........." ทั้งสองสาวยืนเงียบก้มหน้าเศร้า เพราะมันเป็นอย่างที่เขาถามจริง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเธอชอบหาเรื่องที่เห็นใครล้ำหน้า แค่ไม่ได้ก่อเรื่องในสถานที่นี้
"แต่พี่ไม่อยากสนใจเพราะก่อนหน้า พวกเธอไม่ได้ก่อเรื่องจนพี่เห็นกับตา" เจพูดเสียงแข็งดุดันแต่ฝ่ามือหนาอุ่นก็ยังคงลูบหัวลูกสาวปลอบใจ
"คูมพ่อขาปะ ป้าฉองคนใจร้าย" เด็กหญิงพูดเสริมด้วยน้ำเสียงสะอื้นใกล้ชิดหูผู้เป็นพ่อ สองแขนเล็ก ๆ กอดคอผู้เป็นพ่อ
"น้ำขอโทษค่ะ...แต่ให้โอกาสน้ำเถอะนะคะ" น้ำยกมือไหว้ขอร้องผู้เป็นนาย
"ให้โอกาสพีชสักครั้งนะคะพี่เจ" พีชว่าเสริม
"............" เจเงียบไม่ตอบรับใด ๆ
"แนนพี่ขอโทษช่วยพูดกับพี่เจที" เป็นพีชที่ต้องขอร้องแนน เมื่อเธอมองแล้วว่าผู้เป็นนายนั้นไม่ยอมอ่อนข้อ
"แนนให้อภัยในสิ่งที่พี่ทำร้ายแนน....แต่แนนไม่ได้มีสิทธิ์อำนาจใดที่จะร้องขอ แนนเป็นแค่เด็กฝึกงานค่ะ" แนนพูดออกมาเสียงเรียบ เธอนึกสงสารต่อหญิงทั้งสองที่พร่ำวิงวอน แต่เธอก็จนใจที่จะช่วยเหลือ
"แล้วทำไมไม่คิดก่อนที่จะทำ...เธอสองคนอายุเยอะกว่าเด็กฝึกงานตั้งหลายปี น่าจะคิดได้กว่านี้" เจกล่าวอย่างตำหนิ
"พี่เจพีชผิดไปแล้วจริงๆ...ขอโอกาสหน่อยนะคะ" พีชยกมือไหว้หงึก ๆ พร้อมอ้อนวอน
"มีอะไรกันวะเจ" เสียงเข้มดังขึ้นเมื่อได้ยินเหล่าพนักงานพูดคุยกันถึงเหตุการณ์ ทุกเสียงเล่าขานถึงเด็กฝึกงานถูกทำร้าย ไฟที่เดินเข้ามาในบริษัทต้องตรงดิ่งมายังห้องประชุม
"หรือจะให้พี่ไฟตัดสินดี" เจพูดขึ้นเมื่อเขารู้ว่าไฟนั้นเด็ดขาดกว่าเขาแค่ไหน พนักงานที่อยู่มานานย่อมรู้ดีถึงนิสัยของไฟ...น้ำและพีชตกใจเมื่อเจนั้นพูดถึงผู้เป็นนายอีกคน
"พวกเธออีกแล้วเหรอ?...ครั้งนี้ในออฟฟิศเลย?" เป็นไฟที่พูดขึ้นอย่างเอือมระอา
"อืม" เจตอบเค่นในลำคอ
"อาไฟขา อึก ฮึก ป้าฉองคนทำไอติมเจ็บตูด ตีพี่แนนเลือดออก ไอติมเจ็บ" เด็กหญิงที่เห็นคุณอาไฟของเธอ ไม่วายที่เธอจะเล่าเหตุการณ์ย้ำ
"ไอติมอยู่ในเหตุการณ์เหรอ?" ไฟย้อนถาม....
"อึก ฮึก ฮึก" เด็กหญิงยังคงสะอึกสะอื้นกอดคอผู้เป็นพ่อ
"อืม ไอติมไปเข้าห้องน้ำกับแนน...แล้วแต่มึงจะตัดสินละกัน กูพาไอติมไปทายาก่อน" เจบอกต่อเพื่อนให้รับรู้และมอบหมายหน้าที่ต่อ
"น้องแนนไหวไหม?" เป็นเสียงของแจงที่เอ่ยถามขึ้น เมื่อเธอเดินไปใกล้เห็นสภาพแล้วนึกสงสารจนต้องประคองแนนเดิน
"แนนโอเคค่ะพี่แจง" หญิงสาวตอบรับ
"ปะ.....พี่หายาทาให้" แจงประคองแนนเดินพร้อมกับพูดอย่างห่วงใย เอ็นดูแนนเพราะเธอตั้งใจที่จะเรียนรู้งานและมีความสามารถศักยภาพในการทำงาน หากจบการศึกษาต้องเป็นบุคลากรที่ดีคนหนึ่ง
"ค่ะ...ขอบคุณค่ะพี่"
"พี่แนนเจ็บไหมคะ" เด็กหญิงไอติมที่คุณพ่อเธออุ้ม หันไปพูดกับแนนที่เดินตามหลังมาติดๆ มือน้อย ๆ ของเธอพยายามเอื้อมจับแนนจนเธอนั้นต้องจับมือของเด็กหญิงไว้
"พี่แนนไม่เจ็บ ทายาเดี๋ยวก็หายค่ะ...ไอติมเจ็บไหมคะ" การเดินพร้อมเสียงสนทนาของคนทั้งสองที่พ่อเจนั้นเอียงหูฟัง...สภาพที่เเนนเป็นทำเอาเขานั้นเลือดขึ้นหน้า
"ยาคูมพ่อวิเศษมากๆ เลยค่ะ ทาแป๊บเดียวหายเจ็บ...คูมพ่อทาให้พี่แนนด้วยนะคะ" เด็กหญิงเล่าสรรพคุณอย่างฉะฉาน และบอกกล่าวผู้เป็นพ่อด้วยความใสซื่อ แต่สิ่งที่เด็กหญิงพูดทำเอาผู้ใหญ่ที่กล่าวถึงนั้นใจเต้นแรงในอก
"หยุดพูดได้แล้วลูก...เจ็บไม่ใช่เหรอ" คนเป็นทักท้วงขึ้น
"เจ็บค่ะ...ไปทายาคูมพ่อกับไอติมนะคะพี่แนน" เด็กหญิงหันไปพูดกับแนนอีกครั้ง
"ค่ะ" แนนตอบรับทำให้เด็กหญิงนั้นมีรอยยิ้มที่เปี่ยมสุข เธออิ่มเอมทุกครั้งที่ได้อยู่กับหญิงสาวจนแทบไม่อยากห่างไกล
บทที่เกี่ยวข้อง
สามี 1 ตอนที่ 27
สามี(27)"พี่แนนไปทายาในห้องคูมพ่อนะคะ...คูมพ่อมียาวิเศษ" เด็กหญิงที่ถูกอุ้มในอ้อมแขนของพ่อเจ เดินมาจนหยุดตรงหน้าห้อง เธอเอ่ยขึ้นอย่างขอร้องหญิงสาว"พี่แนนให้พี่แจงทาให้ก็ได้ค่ะ" หญิงสาวมองหน้าผู้เป็นนายจ้างชั่วครู่ ก่อนจะตอบเด็กหญิง เธอนึกเกรงใจและเจียมตนไม่อยากให้คนมองไม่ดี...และชายหนุ่มอาจจะเสียภาพลักษณ์"ฮึก อึก พี่แนน...เลือดออกไอติมอยากทายากับพี่แนน...คูมพ่อขาให้พี่แนนไปทายา" เด็กหญิงที่ไม่ยอมห่างกายหญิงสาว สะอื้นไห้เมื่อเห็นปากของแนนนั้นเลือดไหล มือน้อย ๆ ของเด็กหญิงลูบเบา ๆ ตรงรอยช้ำ เพราะกลัวพี่แนนที่เธอรักนั้นเจ็บกว่าเดิม ก่อนจะเอ่ยปากร้องขอต่อผู้เป็นพ่อ"ไม่เป็นไรค่ะ พี่แนนไม่เจ็บเลย...หยุดร้องนะคะคนเก่ง" มือเรียวเล็กของหญิงสาวลูบเช็ดน้ำตาให้เด็กหญิงเบา ๆ พร้อมกล่าวอย่างละมุน"พี่แนนเจ็บไอติมรู้" เด็กหญิงยังคงพูดต่อ"ไปเถอะ...ไม่ต้องคิดมากหรือกังวลอะไรทั้งนั้น" เป็นเสียงของพ่อเจที่ดังขึ้น จนหญิงสาวที่กำลังปลอบเด็กน้อยนั้นเงยหน้ามองด้วยแววตานิ่งเรียบ"ไปกันนะคะพี่แนน" เด็กหญิงจับมือหญิงสาวพร้อมกันสามคนที่ก้าวเดินเข้ามาในห้อง"นั่งรอกันก่อนนะ พี่ไปเอายามาให้" คุณพ่อเจปล่อยเด็
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28สามี 1 ตอนที่ 28
สามี(28)"จุ๊บดูสิคะคูมพ่อ...นุ่มนะเชื่อไอติม" เด็กหญิงคะยั้นคะยอเมื่อผู้เป็นพ่อนั้นกำลังเขินอายหน้าแดง แต่คงไม่เท่าหญิงสาวที่ตอนนี้หัวใจเต้นแรงจนแทบหลุดจากอก เมื่อเด็กหญิงนั้นพูดบอกผู้เป็นพ่อ"ไอติมหนูอยู่เฉย ๆ ก่อนได้ไหมคะ...เห็นไหมพี่แนนเจ็บเลย ดูสิหน้าพี่แนนแดงมาก" ผู้เป็นพ่อที่เห็นความเคอะเขินของหญิงสาว ทำเอาหัวใจชายวัยสามสิบเอ็ดนั้นสั่นไหว แต่ก็ไม่วายที่จะแหวเเซวเมื่อเห็นเธอนั้นหน้าแดงอย่างเขินอาย ยิ่งเห็นอาการที่ดูน่ารักยิ่งทำให้ชายหนุ่มนั้นเริ่มจะหลงใหลและอยากมองไปเรื่อย ๆ"โอ๋ ๆ พี่แนนน้องไอติมขอโทษค่ะ....ฟู่ว หายเจ็บเเล้ว" เด็กหญิงที่ได้ยินผู้เป็นพ่อพูดถึงอาการของหญิงสาว จนเด็กหญิงนั้นหันไปสนใจแนนที่เขินอาย มองหน้าเด็กหญิงด้วยรอยยิ้มอ่อน"เก่งจังเลย ตัวเล็กแค่นี้ทำให้พี่แนนหายเจ็บ""ไอติมไม่กวนพี่เเนนนะคะ...เดี๋ยวทายาไม่เสร็จ" ผู้เป็นพ่อเอ่ยทัก เมื่อเสียเวลานานแล้วกับการที่ลูกสาวที่ช่างเจรจานั้นพูดขัดมือหนาเชยคางของหญิงสาวให้หันมาประจันหน้า ก่อนจะบรรจงกดซับสำลีทายาลงบาดแผล เธอไม่ปฏิเสธต่อการกระทำที่อ่อนโยนนี้ แต่มันกลับทำให้เธอนั้นสั่นไหว ยิ่งได้มองหน้าชายหนุ่มใกล้ก็ยิ่งหัว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28สามี 1 ตอนที่ 29
สามี(29)"คูมพ่อขา...น้องไอติมแต่งตัวเสร็จแล้วค่ะ พี่จอยมัดผมให้ส๊วยสวย..." เด็กหญิงตัวน้อยที่ถูกพี่เลี้ยงจัดการแต่งด้วยชุดนักเรียน ทรงผมที่ถูกมัดอย่างน่ารักโอ้อวดกับผู้เป็นพ่อ"ว๊าว...สวยจริง ๆ ด้วย" ผู้เป็นพ่อสำทับกล่าวชมอย่างเอาใจลูกสาว"น้องไอติมสวยกว่าพี่แนนไหมคะคูมพ่อ~~~" เด็กหญิงเงยหน้ามองผู้เป็นพ่อที่ตัวสูงแล้วถามความเห็น"อืม~~~ สวยกว่าไหมน้า" คุณพ่อเจนั่งยอง ๆ ลงต่ำให้เสมอลูกสาวพร้อมกล่าวอย่างครุ่นคิดด้วยความไม่จริงจัง แค่อยากแกล้งเธอเล่นเพราะเด็กหญิงนั้นชมที่สุดคือคำชมจากผู้เป็นพ่อที่เธอรัก"ไม่สวยเหรอคะ?..." เด็กหญิงย้อนถามเมื่อรออยู่นานไม่ได้คำตอบตามที่ตั้งใจ"ถ้าพ่อบอกว่าพี่แนนสวยกว่าได้ไหม?" คุณพ่อเจเอ่ย"ไม่ได้ค่ะ!" เด็กหญิงตอบสวนขึ้นทันที"อ้าว~~~เเล้วหนูถามพ่อทำไมคะเนี้ย""อยากให้คูมพ่อชม...คิก คิก" เด็กหญิงใช้มือเล็ก ๆ ปิดปากแล้วปล่อยเสียงหัวเราะออกมาต่อหน้าผู้เป็นพ่ออย่างอารมณ์ดี"ลูกสาวพ่อสวยที่สุดอยู่แล้ว...ไปโรงเรียนกันดีกว่าเนอะ" ผู้เป็นพ่อที่พูดเอาใจลูกสาว พร้อมกับโอบอุ้มเธอแนบชิดอก"ไม่ค่ะไม่...ไม่อุ้มน้องไอติมจะเดินเองค่ะ" เด็กหญิงทักท้วงด้วยหน้าตาตื่น"ปกติ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28สามี 1 ตอนที่ 30
สามี(30)...หลังจากส่งลูกสาวขายาวของคุณพ่อก็เหยียบคันเร่งรถยนต์ มุ่งตรงสู่บริษัทเพื่อทำงานที่คั่งค้าง....ลานจอดรถที่เหล่าพนักงานกำลังทะยอยมา เพราะจวนได้เวลาเข้างาน...ชายหนุ่มลงจากรถยนต์และกำลังเข้าสู่ตัวอาคาร แต่สายกลับกำลังมองเห็นคนที่คุ้นตา แม้จะอยู่ห่างออกไปแต่มั่นใจแน่นอนว่าต้องใช่เธอ เพราะชุดที่ใส่มันเเตกต่างจากพนักงานประจำ"ยืนทำอะไรตรงนั้น" ชายหนุ่มยืนมองอย่างช่างใจจะเข้าไปทักดีไหม แต่อีกนัยเหมือนเธอกำลังคุยอยู่กับใครซึ่งตัวอาคารบังทำให้ไม่เห็นอีกคน...ชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้แต่ต้องชะงักขาเดินเร็วพลัน เมื่อเห็นใครคนหนึ่งโผเข้ากอดร่างหญิงสาวซึ่งเธอก็ไม่ได้ปฏิเสธอ้อมกอดนั้น...จนต้องยืนหลบหลังพุ่มไม้สูงที่ปลูกไว้ประดับ(บอลคิดถึงแนนมากเลยรู้ไหม?) เสียงสุขุมของผู้ชายที่โอบกอดพูดขึ้น...ชายหนุ่มที่ยืนหลบหลังพุ่มไม้ได้ยินชัดเจน(บอลกลับมาแล้วนะ...บอลเรียนจบแล้ว) เสียงสุขุมนี้ดังขึ้นอีกครั้ง ชายหนุ่มที่ยืนฟังนั้นเริ่มใจฝ่อ เมื่อผู้หญิงที่แอบมีใจนั้นมีชายในครอบครองเสียแล้ว"อืม...แนนดีใจด้วยนะ" เสียงหวานที่เขาได้ยินทุกวันเอื้อนเอ่ยแบบขอทีไปที ฟังแล้วนิ่งเฉยและเย็นชา ต่างกับอีกเสียงที่เส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28สามี 1 ตอนที่ 31
สามี(31)"ไม่อร่อยเหรอน้องแนน" แจงทักท้วงเมื่อมองอยู่สักพักกับอาการที่แนนนั้นนั่งเขี่ยข้าวในจานไปมา ตักเข้าปากแค่ไม่กี่คำคำทักท้วงของแจงจนชายหนุ่มที่นั่งตรงข้ามต้องมองอย่างจับจ้อง เขาก็สังเกตกิริยาของหญิงสาวเช่นกัน แค่ไม่อยากทักท้วงเท่านั้น ด้วยใจที่ยังไม่กล้าพอเพราะเหตุการณ์ที่ผ่านมาในยามเช้าทำให้คิดห่างไกล"อร่อยค่ะพี่แจง" หญิงสาวดึงสติที่เหม่อลอยหันไปตอบกลับ พร้อมฝืนยิ้มที่ปั้นแต่งให้ดูสวย ทั้งที่ภายในใจของเธอนั้นหวนคิด มีสิ่งใดที่ทำให้ผู้เป็นนายไม่พอใจหรือเปล่า หรืองานที่เธอทำมันผิดพลาดหรืออย่างไร ร้ายแรงจนผู้เป็นนายนั้นเมินเฉยต่อเธอ จนครึ่งค่อนวัน"พี่เห็นเขี่ยข้าวไปมา นึกว่าไม่ถูกปาก""อร่อยค่ะแค่แนนไม่ค่อยหิว" หญิงสาวตอบกลับอย่างโกหก ไม่ใช่ไม่หิวแค่เธอนั้นกินข้าวไม่ลงและพะวงกับอาการของเจ้านายที่เมินเฉยต่อเธอ"ไม่หิวก็ยัด ๆ เข้าไปน้องแนน...นานทีเจ้านายจะมากินข้าวเที่ยงด้วย เราต้องรีบกอบโกยไว้เยอะ ๆ เชื่อพี่ ฮ่าฮ่าฮ่า" แจงพูดขึ้นอย่างติดตลก คำพูดที่ทำให้คนที่ร่วมวงนั้นถึงกับกลั้นหัวเราะไว้ไม่ไหว จนต้องปล่อยเสียงเค่นเบา ๆ ในลำคอให้เล็ดลอดออกมา"พี่แจงตลกอ่ะ" แนนถึงกับขำออกมาพร้อม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29สามี 1 ตอนที่ 32
สามี(32)"วันนี้ให้ใครมารับดีคะ" ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามขณะเดินจับมือลูกสาวเข้ามาส่งในอาคารอนุบาล"ให้พี่แนนมารับค่ะ" เด็กหญิงตอบ"ไม่ได้สิ แค่พ่อหรืออาไฟ .... พี่เเนนทำงาน แล้วขับรถไม่เป็น" ผู้เป็นพ่อว่าขึ้นพรางก้มมองลูกสาวที่เดินเท้าเคียงข้าง"อ้าว~~~" เด็กหญิงตอบอย่างคนผิดหวัง ปากเล็กยู่ย่นชนจมูก"ทำไมทำหน้าแบบนั้นคะ" ผู้เป็นพ่อย้อนถาม"เสียใจอยากให้พี่แนนมารับค่ะ" เด็กหญิงตอบกลับอย่างฉะฉาน พร้อมเก็บกระเป๋าเข้าตู้ของตัวเอง"เข้าห้องเรียนนะ ตั้งใจเรียนนะคะ...ตอนเย็นพ่อจะมารับ" ผู้เป็นพ่อนั่งยอง ๆ ลงตรงหน้า มือหนาลูบหัวลูกสาวอย่างแสนรัก"ค่ะ....จูจุ๊บ ม๊วฟ" เด็กหญิงตอบรับด้วยน้ำเสียงสดใสและจุ๊บแก้มผู้เป็นพ่ออย่างคุ้นชิน((ไอติม)) เสียงเรียกชื่อของเด็กหญิงดังข้ามฝั่ง จนพ่อและลูกนั้นต้องหันไปมอง เด็กชายผมสีทองกำลังโบกมือและวิ่งมาทางเด็กหญิง"เจท" เด็กหญิงตอบรับเมื่อเจทนั้นมาถึงตัวเธอ"วันนี้เจทมีขนมมาฝากไอติมด้วยนะ" เด็กชายบอกกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นมีความสุข พรางนั่งลงกับพื้นกระเบื้องรูดซิบกระเป๋า หยิบขนมออกมาอวดอ้างการกระทำของเด็กทั้งสอง...ทำเอาผู้เป็นพ่อนั้นมองด้วยรอยยิ้ม การมาโรงเรี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29สามี 1 ตอนที่ 33
สามี(33)"น้องไอติมคุณพ่อมารับแล้วค่ะ" เสียงของครูประจำชั้นเอ่ยเรียกเมื่อสายตามองเห็นคุณพ่อเจเดินมาในบริเวณอาคารนักเรียนอนุบาล"ไอติมกลับก่อนนะเจท" เด็กหญิงที่ได้ยินเสียงเรียกของครู รีบสะพายกระเป๋าแล้วลุกจากแถว โบกมือลาเพื่อนใหม่อย่างเจทที่กำลังนั่งรอผู้ปกครองมารับเช่นกัน"บ๊ายบายไอติม" เด็กชายผมสีทองตอบรับพร้อมโบกมือลาเช่นกัน"สวัสดีค่ะครูไอซ์" เด็กหญิงเดินเข้าใกล้แล้วยกมือไหว้อย่างน่าเอ็นดู"สวัสดีค่ะ...กลับบ้านดี ๆ นะคะ...สวัสดีคุณพ่อด้วยนะคะ" เสียงหวาน ๆ ของครูไอซ์เอื้อนเอ่ยอวยพร"สวัสดีค่ะคูมพ่อ" เด็กหญิงรีบวิ่งเข้าประชิดตัวผู้เป็นพ่อที่ยืนรอรับ"สวัสดีค่ะ...กลับบ้านกันเดี๋ยวพ่อไปส่งที่บ้านอยู่กับพี่จอย" ผู้เป็นพ่อบอกกล่าวพร้อมเดินจับมือลูกสาวตรงไปยังรถยนต์ที่จอดรออยู่"คูมพ่อไม่กลับบ้านเหรอคะ?" เด็กหญิงย้อนถาม"พ่อต้องไปทำงานต่อ งานพ่อเยอะมาก ๆ เลยอาจจะกลับมืดหน่อยนะคะ" ผู้เป็นพ่อพูดบอกเมื่อลูกสาวนั้นเอ่ยถามด้วยความสงสัย"น้องไอติมไปด้วยได้ไหมคะ?....อยากไปหาพี่แนน น้องไอติมสัญญาว่าจะไม่ซน ไม่ดื้อ น้องไอติมจะไม่พูดมาก จะอยู่นิ่ง ๆ ค่ะ" เด็กหญิงหยุดเดิน แล้วเงยหน้ามองผู้เป็นพ่อพูด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29สามี 1 ตอนที่ 34
สามี(34)"วันนี้ที่โรงเรียนสนุกไหมคะ?" ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามเมื่อทั้งสองนั้นลงจากรถจอดนิ่งสนิท"สนุกและก็ไม่สนุกค่ะ" เด็กหญิงพูดเสียงแผ่วเมื่อยามเช้าที่ไร้ครูผู้ดูแลนั่งอยู่ในห้อง แต่เธอนั้นกลับถูกเพื่อนกลั่นแกล้งจึงทำให้เธอไม่สนุก แต่เพียงเป็นอารมณ์ชั่วครู่เท่านั้นเพราะเธอมีเด็กชายผมสีทองนั้นเป็นเพื่อนปลอบใจ และไม่รู้ว่าด้วยเหตุใดเวลาที่เด็กหญิงโดนกลั่นแกล้งไม่ยักมีใครจะเห็น และเธอก็ไม่คิดจะฟ้อง"ทำไมล่ะคะ...บอกพ่อได้ไหม?" ผู้เป็นพ่อหยุดเดินแล้วก้มมองลูกสาวอย่างจับสังเกต"ของเล่นน้อยค่ะคูมพ่อ ไม่เยอะเหมือนที่บ้าน น้องไอติมเลยไม่สนุกสักนิด" เด็กหญิงบอกกล่าว"แน่ใจนะ...ไม่มีอะไรแน่นะ""ไม่ค่ะ....ว่าแต่คูมพ่อยังไม่ตอบที่น้องไอติมถามเลยนะคะ" เด็กหญิงที่นึกได้ว่าสิ่งที่เธอถามผู้เป็นพ่อก่อนหน้า ถามด้วยความเดียงสา ผู้เป็นพ่อยังไม่ให้คำตอบแก่เธอ"คำถามอะไรคะ? พ่อลืมแล้ว" ผู้เป็นพ่อย้อนถามพร้อมกับเดินจับมือลูกสาวเข้ามาในอาคารสำนักงาน"โธ่คูมพ่อ.....ทำไมลืมล่ะคะ" เด็กหญิงโอดครวญหน้ายู่อย่างน่ารัก ขาเล็ก ๆ ก็เดินเคียงก้าวไปพร้อมผู้เป็นพ่อ ปากก็พร่ำบ่นไปตามประสา"เอ้า ก็พ่อลืมจริง ๆ....ไหน ๆ พ่อก็ลื
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29
บทล่าสุด
สามี 1 สามี - (พิเศษ) ส่งท้ายจบบริบูรณ์
สามี - (พิเศษ) ส่งท้าย(("อ้วก แอะ โอก"))"แม่แนน...แม่แนนเป็นอะไรคะ" เสียงแหลมใสของเด็กหญิงไอติม วิ่งตามแม่แนนเข้ามายังห้องน้ำ เธอตกใจกับการผลีผลามวิ่งแจ้นมือปิดปากของผู้เป็นแม่(("อ้วก อ้วก")) แม้จะได้ยินเสียงของลูกสาวร้องไห้ อยากจะกอดปลอบแทบขาดใจแต่ก็ไม่สามารถทำได้ เมื่ออาการที่เป็นยังไม่บรรเทา"ฮือ แม่แนน...งือ แม่แนนไม่ฉบาย" เด็กหญิงร้องไห้โฮเมื่อเห็นอาการของผู้เป็นแม่...เธอสงสารเมื่อแม่นั้นเอาแต่อาเจียนตัวโยน"แม่ไม่เป็นไรลูก...อ้วก โอก" เธอยังคงอาเจียนต่อ แม้จะพยายามอดทนกลั้นใจพูดกับลูกสาว"น้องไอติมจะไปตามคูมพ่อ" เด็กหญิงพูดจบทั้งน้ำตา ก็ก้าวขาสั้น ๆ ของเธอวิ่งไปด้วยความเร็ว((คูมพ่อขา อึก ฮือ...คูมพ่อ!...คูมพ่อได้ยินน้องไอติมไหม...คูมพ่ออยู่ไหนคะ ฮือ)) เด็กหญิงเดินน้ำตานองหน้า จับราวบันไดก้าวขาสั้น ๆ อย่างระมัดระวังทั้งที่ในใจนั้นห่วงใหญ่ผู้เป็นแม่เหลือแสน น้ำเสียงแหลมเล็กตะโกนเรียกผู้เป็นพ่อเน้นเสียงสูง เมื่อเรียกยังไงพ่อก็ไม่ขานรับเสียที ห่วงแม่แนนจะแย่"ไอติมเป็นอะไรลูก!" ผู้เป็นพ่อที่ยืนคุยโทรศัพท์ต้องรีบวางสาย ปรี่เข้าหาลูกสาวที่กำลังเดินร้องไห้มาหา"ฮึก อึก คูมพ่อแม่แนน
สามี 1 สามี - พิเศษ 10
สามี - พิเศษ 10สองปีผ่านไป....เด็กหญิงไอติมผู้แสบสันเลื่อนชั้นขึ้นอนุบาลสาม และยังมีเพื่อนร่วมชั้นที่สนิทใจกันเล่นด้วยกันเพียงคนเดียวนั่นคือเจท เด็กชายผมสีทองที่คอยปกป้องและอยู่เคียงข้างมาเสมอตั้งแต่ที่ได้พบเจอกัน"เจท!" เด็กหญิงไอติมเรียกขานเพื่อนชายคนสนิท ที่นั่งเล่นตรงม้าหินอ่อนหลังจากที่ทานมื้อกลางวันเสร็จสิ้น"ไอติม" เด็กชายมองหน้าเพื่อนหญิงแล้วยิ้ม มือที่หมุนลูกคิวบิกเล่นต้องหยุดชะงักเมื่อเพื่อนหญิงนั้นเรียกหา"ไอติมมีขนม...เจทมากินด้วยกัน" เด็กหญิงใบหน้ากลมมนพูดบอกและปีนป่ายขึ้นม้าหินอ่อนนั่งเคียงข้างกับเด็กชายเจท"ไอติมไปซื้อมาเหรอ?" เด็กชายหันไปย้อนถาม"ใช่...ไอติมเดินไปซื้อที่โรงอาหาร วันนี้คูมพ่อให้เงินมาเหรียญทองกับใบสีเขียว แต่ไอติมเอาไปฝากออมทรัพย์กับครูไอซ์เหลือใบสีเขียว ไอติมก็เลยไปซื้อขนมแล้วก็ซื้อมาเผื่อเจทด้วย...กินสิ" เด็กหญิงเล่ายาวเป็นฉาก ๆ แม้เพื่อนจะไม่ได้เอ่ยถามก็ตามทีวันเวลาแม้จะยังผ่านเลยไปนานเป็นปีการพูดจาของเด็กหญิงไอติมก็ยังไม่ค่อยชัดถ้อยคำสักเท่าไหร่ แต่บางคำเธอก็พูดชัดเจนแล้ว ยังมีหลงเหลือแค่บางคำที่ยังไม่ชัดและหลัก ๆ คงเป็นคำว่า คุณพ่อ ที่เธอมักจะเอ่
สามี 1 สามี - พิเศษ 9
สามี - พิเศษ 9"ตื่นแล้วได้แล้วครับแนน...เขาบอกว่าโดนน้ำแล้วจะสดชื่น นี่พี่ให้แนนทั้งคืนเลยนะทำไมนอนไม่ยอมตื่นอีกล่ะ" ชายหนุ่มที่ตื่นนอนในยามเช้าก่อนใครทั้งแฟนสาวและลูกสาวก็ยังนอนจมเตียงอยู่ หลังจากที่จัดการชำระร่างกายจนแล้วเสร็จ เขาเดินมานั่งบนพื้นเตียงนอนเคียงข้างหญิงสาวที่ยังคงหลับใหล อีกฟากฝั่งเตียงก็เป็นลูกสาวตัวน้อยนอนกอดตุ๊กตาหมีตัวโปรดหลับตาสนิทอ้าปากหว๋อ"อื้อ...แนนง่วง" หญิงสาวตอบอย่างงัวเงียและพลิกตัวหนี เมื่อมือหนาของชายหนุ่มนั้นลูกหัวของเธอ"เช้าแล้วนะ ไม่สิสายแล้วไม่หิวเหรอ" เขายังคงถามต่อพร้อมขยับตัวเข้าหา เอนร่างหนานอนเคียงแล้วดึงร่างเสลานั้นเข้ามากอด"ยังไม่หิว...นอนง่วงพี่เจอย่ากวน" หญิงสาวต่อว่าเมื่อเริ่มหงุดหงิดกับการที่ถูกก่อกวนเวลานอน ก็ชายหนุ่มเล่นบรรเลงเพลงรักกับเธอตั้งสามรอบกว่าจะได้นอนเล่นเอาเกือบฟ้าสราง ที่ริมหาดยังไม่พอ แถมมาต่อที่ห้องน้ำอีกสองรอบ ร่างกายบอบบางก็เพลียแรงแทบยืนไม่ไหว สุดท้ายต้องเป็นเขาที่ชำระร่างกายให้ และอุ้มเธอมาส่งที่เตียงนอนในถัดมา เล่นเธอซะขาอ่อนขาล้ายังมีหน้ามาปลุก"ขี้เซาทั้งแม่ทั้งลูกเลย" ชายหนุ่มยังคงพูดต่อชิดหูไม่ขยับปล่อยกอดตามที่
สามี 1 สามี - พิเศษ 8
สามี - พิเศษ 8"มานั่งทำอะไรตรงนี้คะ?" หญิงสาวที่พาเด็กหญิงตัวน้อยเข้านอนจนเธอหลับใหลสนิท แต่ไม่เห็นชายวันสามสิบเอ็ดจึงเดินตามหา จนมาพบเขาที่นั่งเล่นตรงโขดหินสูงริมชายชายหาดที่มีม้านั่งตัวยาวสีขาว"เห็นว่าแนนพาไอติมเข้านอนพี่เลยออกมาสูดอากาศเล่น...ทะเลกลางคืนนี่สงบและสวยดีเนอะ" ชายหนุ่มเงยหน้ามองและจับมือหญิงสาวนั่งลงเคียงข้าง"อารมณ์ไหนคะเนี้ย...แนนว่าอากาศเย็นแล้ว เข้าไปนั่งในบ้านดีกว่านะเดี๋ยวจะไม่สบายเอา""อย่าเพิ่งเข้าไปเลยนะ...นั่งเป็นเพื่อนพี่อีกสักพัก" ชายหนุ่มขอร้องด้วยน้ำเสียงละมุน"ก็ได้ค่ะ..." หญิงสาวส่งยิ้มหวานหันหน้ามองชายหนุ่มด้วยแววตาหวานหยด ก่อนที่ร่างหนาจะเอนลงนอนหนุนตักของหญิงสาว จับมือเรียวสวยแนบกับแก้ม แล้วหลับตาพริ้มรับรสความรู้สึกที่มีต่อหญิงตรงหน้า"เป็นอะไรไปคะ" หญิงสาวเอื้อนเอ่ยพลางใช้มือลูบแก้มเขาเบา ๆ ก้มมองหน้าชายหนุ่มด้วยรอยยิ้มกับท่าทีของเขาที่เป็น"พี่รักแนนนะ...พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันทำไมถึงได้ถูกใจแนนทั้งที่พี่ปิดกั้นตัวเองมาตลอด ไม่มองผู้หญิงคนไหน? แต่พอเห็นแนนเข้ากับลูกพี่ได้ดี มันทำให้พี่รู้เลยว่าแนนจะเข้ามาอยู่ในพื้นที่หัวใจของพี่...พี่รักไอติมมากเธอ
สามี 1 สามี - พิเศษ 7
สามี - พิเศษ 7...วันไปทะเล..."ว๊าว ทะเล๊ ทะเล ล่าลั่นลาลั่นลา เย้ ๆ..." น้ำเสียงดีใจของเด็กหญิงไอติมพูดอยู่ในรถที่กำลังขับเคลื่อนไปตามถนน ด้านข้างที่มองเห็นพื้นน้ำสีฟ้าสวยกระทบกับแสงแดดจนระยิบระยับ ร่างกายเล็กที่จัดเต็มด้วยเครื่องแต่งกายน่ารัก เพราะแม่แนนเป็นคนสรรหาใส่ให้เธอ ชุดเดรสกระโปรงสีฟ้าเป็นชั้นกับทรงผมที่ถักเปียสองข้างติดกิ๊บสีฟ้าลายเจ้าหญิงที่เธอชอบ หมวกใบเล็กน่ารักมีหูเหมือนหมีถูกสวมบนหัวเล็ก ทำให้ลับขลับเข้ากับใบหน้ากลมของเด็กหญิงจนน่ารักและสดใส"ดีใจจังเลยนะคะ" เสียงหวาน ๆ ของแนนเอ่ยแซวเมื่อเด็กหญิงนั้นแสดงความดีใจจนออกนอกหน้า"แม่แนนขา...พอไปถึงทะเลเราใส่ชุดว่ายน้ำไปเล่นน้ำกันนะคะ""ไม่ได้!!" เสียงเข้มของพ่อเจดังแทรกระหว่างบทสนทนาของลูกสาวที่พูดชวนแม่แนนของเธอ"คูมพ่อ!! ทำไมต้องเสียงดังน้องไอติมตกใจหมด" เด็กหญิงที่สะดุ้งเฮือกตกใจ จากที่ยิ้มร่าต้องหุบยิ้มทันทีพลางหันไปต่อว่าผู้เป็นพ่อที่พูดกระแทกเสียงดังใส่"นั่นสิคะพี่เจ...ชอบเสียงดังลูกตกใจหมด" หญิงสาวที่ตกใจไม่แพ้เด็กหญิงหันไปต่อว่าเสริมทัพ"ไอติมพ่อขอโทษ...แต่ว่าพ่อไม่ให้แม่แนนใส่ชุดว่ายน้ำนะ" คนเป็นพ่อพูดเสียงด้วยน้
สามี 1 สามี - พิเศษ 6
สามี - พิเศษ 6"ตื่นมาทำไมแต่เช้าขนาดนี้" ผู้เป็นพ่อเดินมาเปิดประตูห้องน้ำ ไม่วายบ่นอุบให้ลูกสาวที่ขัดตลอด ขัดดียิ่งกว่าสองขานั่งขัดสมาธิเสียอีก"ก็น้องไอติมปวดฉี่...งื้อคูมพ่อ ถอดกางเกงไม่ได้" เด็กหญิงที่ปวดฉี่หนัก ยืนกระทืบเท้าไปมา พร้อมมือเล็กๆ พยายามถอดกางเกงไปด้วย ความร้อนรนมันจึงทำให้การถอดกางเกงดูยุ่งยาก"มาๆ พ่อช่วย"จ๊าก~~~ แปะ แปะยังไม่ทันที่ผู้เป็นพ่อจะได้ช่วยเหลือถอดกางเกงจนสุดขา เพียงเด็กหญิงยกขาขึ้นข้างเดียว ของเหลวที่ทำให้เด็กหญิงเป็นทุกข์ก็ไหลลงมา อาบตามลำขาบ้างเพราะอดกลั้นไว้ไม่ไหว"ไอติม!" เสียงผู้เป็นพ่อร้องขึ้นตกใจ เมื่อลูกสาวฉี่ราดใส่กางเกงแถมเลอะพื้นหน้าห้องน้ำอีกต่างหาก"งื้อ...คูมพ่อดุ ก็น้องไอติมทนไม่ไหว คูมพ่อเข้าห้องน้ำนาน" เด็กหญิงยืนฉี่ต่อหน้าผู้เป็นพ่อและบอกถึงเหตุผล"พี่เจก็ชอบดุลูก" เสียงหวานของหญิงสาวเอ่ยตามหลัง พร้อมร่างกายที่สวมทับเสื้อผ้าตัวเดิมเรียบร้อย แม้จะมีรอยเปียกชื้นอยู่ประปรายเล็กน้อย"เอ๋??" เด็กหญิงไอติมเอียงคอมองหน้าผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างสงสัย กรอกสายตามองหน้าสลับกันไปมา จนทั้งพ่อเจและแม่แนนนั้นเกิดหน้าแดง "ทำไมคูมพ่อกับแม่แนนฉี่พร้อมกัน นั
สามี 1 สามี - พิเศษ 5
สามี - พิเศษ 5"พี่เจไม่เล่นนะคะ" หญิงสาวทักท้วงเมื่อถูกวางให้ยืนมั่นในห้องน้ำ ที่ชายหนุ่มอุ้มเธอมา ก่อนจะยกตัวเธอนั่งบนแท่นปูนหนาของอ่างล้างหน้า"พี่ก็ไม่ได้จะเล่นนะ...ไหนมาให้พี่ดูหน่อย" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับนั่งยอง ๆ ลงตรงหน้า ยกขาข้างหนึ่งของเธอพาดบ่า"อ๊ะ! พี่เจไม่เอาค่ะ...แนนอาย" หญิงสาวใช้มือปิดส่วนลับที่สวยงาม เมื่อมันเผยต่อสายตาชายตรงหน้า"อายทำไมพี่เห็นมาทั้งคืน" ชายหนุ่มหยัดตัวลุกยืนแทรกกลางตรงหว่างขาหญิงสาว โอบกอดรอบเอวคอดดึงเข้าหาตัว จ้องมองหน้าสวยที่เขินอายด้วยรอยยิ้มเพี๊ยะ!!"พี่เจ!...นี่คือตัวจริงพี่เหรอ" หญิงสาวฟาดฝ่ามือลงอกแกร่ง แต่ไม่ได้แรงจนต้องโอดโอย ทำให้ชายหนุ่มที่มองการกระทำนั้นยิ้มกริ่มชอบใจต่อความเขินอายที่น่ารัก"พี่น่ารักใช่ไหม...หื้ม" ชายหนุ่มพูดออกเซาะและใช้ปลายจมูกถูไถกับจมูกเล็กนั้นอย่างหยอกเย้า“ใครบอกคะ? เอาตาส่วนไหนมองถึงบอกว่าพี่เจน่ารัก” หญิงสาวสวนกลับทันควันยกยิ้มร้ายอย่างไม่ยอมปรน“โห...พูดแบบนี้สงสัยอยากนอนติดเตียง” ชายหนุ่มที่ถูกหยาม พูดขึ้นเสียงเข้ม จ้องมองหน้าหญิงสาวด้วยแววตาแข็งกร้าว ก่อนจะยกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจดุจคนเจ้าเล่ห์“ดะ เดี๋ยว จะท
สามี 1 สามี - พิเศษ 4
สามี - พิเศษ 4ปัง ปัง(คูมพ่อขา! คูมพ่อ ฮือ ฮือ...คูมพ่อ)เสียงเคาะประตูห้องนอนที่ล็อกจากด้านใน เสียงแหลมใสของลูกสาวเรียกสั่นเครือ แต่คนที่นอนในห้องยังไม่รู้สึกตัวเพราะบทรักที่ยาวนานนั้นทำร่างกายเพลีย(คูมพ่อ ช่วยน้องไอติมด้วย)เสียงแหลมตะโกนดังอีกครั้ง และร้องขอการช่วยเหลือ ทำเอาผู้เป็นพ่อนั้นต้องลืมตาตื่นแล้วลุกจากที่นอน ปล่อยให้หญิงสาวนอนหลับพักผ่อนเต็มที่เพราะค่ำคืนที่ผ่านมาใช้ร่างกายเธอหนัก กว่าจะได้นอนก็ตีสามเข้าไปแล้ว"ตื่นมาทำไมคะยังไม่เช้าเลยนะ แล้วร้องไห้ทำไมคะ" ผู้เป็นพ่อเปิดประตูพร้อมอุ้มลูกสาวที่น้ำตานองหน้าขึ้นแนบอก"คูมพ่อขา อึก อึก มะ แม่แนนหายตัวไป น้องไอติมตื่นมาไม่เจอ น้องไอติมเสียใจ ฮึก" เด็กหญิงกอดคอผู้เป็นพ่อร้องไห้ พูดพร่ำออกมาทั้งน้ำตาน้ำเสียงสะอื้นสั่นเครือ"โอ๋ ๆ ไม่ร้องนะคะ...แม่แนนนอนอยู่ตรงนั้น" ผู้เป็นพ่อพูดปลอบพร้อมชี้นิ้วไปยังคนที่นอนหลับสนิท"ทำไมแม่แนนมานอนกับคูมพ่อ...คูมพ่อขโมยแม่แนนของน้องไอติม ฮือ~~~" เด็กหญิงปล่อยโฮร้องไห้พร้อมกับต่อว่าผู้เป็นพ่อ"เอ่อ กะ ก็เมื่อคืนแม่แนนไม่สบาย พ่อกลัวน้องไอติมติดไข้เลยต้องพาแม่แนนมาที่นี่ไงคะ...หยุดร้องนะ ตอนนี
สามี 1 สามี - พิเศษ 3
สามี - พิเศษ 3ฝ่ามือหนาลากไล้ไปตามเนื้อผิวและสัดส่วนเว้าโค้งอย่างแผ่วเบา ทำเอาหญิงสาวนั้นหายใจติดขัดไม่เป็นจังหวะกับการสัมผัสนี้ สองขาเรียวถูกดันแยกออกห่าง ร่างกายหนาทาบทับแทรกกลางตรงหว่างขา มือหนาค่อย ๆ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าจนหลุดร่วงไม่มีเหลือ หญิงสาวที่นอนราบเปลือยเปล่า ส่วนเว้าโค้งและหน้าท้องแบนราบกระทบกับแสงไฟสลัว ยิ่งทำให้ความเป็นชายนั้นกระสันซ่านเสียวพองตัวอย่างไม่อาจทานทนได้ไหว"พี่เจแนนอาย" หญิงสาวใช้มือปิดคลุมส่วนสงวนและเนินอก เอื้อนเอ่ยด้วยความอายเมื่อสายตาของชายหนุ่มนั้นกำลังโลมเลียเธอ"ไม่จำเป็นต้องอายเพราะเเนนสวยมาก" กายชายที่ไร้เสื้อปิดคลุมค่อย ๆ ทาบทับแนบเนื้อสาวอย่างละมุน กดตรึงข้อมือเล็กกับพื้นที่นอนนุ่ม ก่อนจะใช้ปากครอบครองยอดออกที่อวบอิ่ม ดูดดึงอย่างคลอเคลียจนร่างกายสาวขนลุกชันกับการสัมผัสที่แปลกใหม่ ที่เธอนั้นยังไม่เคยลิ้มลอง"พี่เจ...มัน อื้อ" หญิงสาวที่ถูกปลายลิ้นหนาตวัดยอดปทุมถันที่ชูชัน การสัมผัสที่ลึกซึ้งแบบนี้มันทำให้เธอนั้นปั่นป่วนตรงกายสาวแรกแย้ม"พี่สัญญาจะเบามือ" ชายหนุ่มพูดปลอบโน้มใบหน้าเข้าใกล้และจ้องมองเข้าไปในดวงตาสวยที่มีความหวาดระแวง"อื้อ" เมื่อปลาย
