Share

บทที่ 690

พวกเวินเหลียงทั้งสองคนกลับมายังห้องรับรอง อู๋ฮ่าวหรันไม่ได้พูดอะไรอีก ตรงตำแหน่งที่นั่งของเขาก็เปลี่ยนเป็นคุณชายมั่ว

ภายใต้การปรับทัศนคติของเฉินชวน ทั้งสี่คนเล่นไพ่กันพร้อมพูดคุยยิ้มแย้ม

หลังจบไปสองสามตา จู่ ๆ โทรศัพท์ของเวินเหลียงก็ดังขึ้นมา

เธอล้วงโทรศัพท์ออกมาดูหน้าจอ สายโทรเข้าขึ้นโชว์ชื่อของฟู่เจิง

เวินเหลียงให้คุณชายเหอเล่นแทนตน ก่อนจะลุกขึ้นออกไปรับสายตรงทางเดิน

“ฮัลโหล?”

ปลายสายไม่มีเสียงใครโต้กลับ

ปลายสายเงียบไปสองสามวินาที เวินเหลียงฉงน “ฟู่เจิง?”

“อืม” เสียงชายหนุ่มแสนแผ่วเบาแว่วดังขึ้นมา กระทบไปถึงแก้วหูของเวินเหลียง

“มีเรื่องอะไรเหรอ?” เวินเหลียงรู้สึกว่าคืนนี้ฟู่เจิงดูแปลก ๆ ไปเล็กน้อย

“ฉันเพิ่งดื่มเหล้ามานิดหน่อย อยากฟังเสียงเธอน่ะ” ฟู่เจิงเอ่ยปากช้า ๆ

“ทำไมถึงดื่มเหล้าอีกแล้วล่ะ? กระเพาะอาหารคุณรับได้เหรอ?”

“ฉันรู้ตัวเองดี” เขาถามขึ้นราวกับไม่ได้ตั้งใจ “ตอนนี้เธออยู่ที่โรงแรมเหรอ? หรือว่าอยู่ข้างนอก?”

เวินเหลียงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “อยู่ข้างนอก”

ฟู่เจิงเพิ่งถอนหายใจเฮือกหนึ่ง เวินเหลียงก็พูดขึ้นต่อว่า “กินข้าวอยู่ที่ร้านอาหาร เดี๋ยวก็กลับโรงแรมแล้ว”

ถ้าเขาเ
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status