Share

บทที่ 695

เด็กชายมองฉู่ซืออี๋ด้วยความระแวงพลางลุกขึ้นมาจากรถโยก

ฉู่ซืออี๋มาหยุดตรงหน้าเด็กชาย ก่อนจะย่อตัวลง โผล่ให้เห็นเพียงดวงตาทั้งสอง “ฟู่รุ่ย?”

ฟู่รุ่ยมองประเมินเธอสองที แล้วเอ่ยถามขึ้นอย่างระมัดระวัง “คุณน้ารู้จักผมด้วยเหรอครับ?”

ฉู่ซืออี๋ไม่ตอบ “พ่อนายจะติดคุกแล้วใช่ไหม?”

เมื่อฟู่รุ่ยได้ยินดังนั้น สีหน้าบนใบหน้าน้อย ๆ ก็เปลี่ยนไปทันที “คุณน้าอย่าพูดจามั่วซั่วนะครับ”

“ฉันไม่ได้พูดมั่วซั่ว ในใจนายรู้ดี พ่อนายเป็นฆาตกร!”

ใบหน้าน้อย ๆ ของฟู่รุ่ยซีดเผือด มุมปากคว่ำลงพร้อมโต้แย้งอย่างไม่มั่นใจ “เขาไม่ใช่...”

“นายไม่อยากช่วยพ่อของนายออกมาเหรอ?”

“ช่วยยังไงเหรอครับ?”

“ง่ายมาก นายบอกเรื่องนี้กับคุณย่าทวดสิ ให้คุณย่าทวดของนายไปขอร้องคุณอาเวินเหลียง เห็นแก่บุญคุณที่คุณย่าทวดของนายเลี้ยงดูมา คุณอาเวินเหลียงต้องยอมยกโทษให้พ่อนายแน่นอน แบบนี้พ่อนายก็ไม่ต้องติดคุกแล้ว”

ฟู่รุ่ยเงียบไปสองสามวินาที ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัยว่า “แต่...แต่ว่าแม่ไม่ให้ผมบอกคุณย่าทวด...”

“นั่นเพราะแม่นายคิดจะฉวยโอกาสนี้หย่ากับพ่อนาย เลยไม่อยากให้พ่อนายออกมา นายคิดดูสิ ปกติพ่อนายดีกับนายแค่ไหน นายอยากให้พ่อนายอยู่ใน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status