บทที่ 702

เวินเหลียงเงียบไปครู่หนึ่ง “เปล่า ฉันยังจะไปเยี่ยมคุณย่าที่บ้านใหญ่อยู่เป็นครั้งคราวเหมือนเดิม”

“งั้นทำไมจู่ ๆ เธอถึงก่อตั้งมูลนิธิบ้านั่นขึ้นมาล่ะ?”

แม้ต้องเผชิญหน้ากับการย้อนถามของฟู่เจิง เวินเหลียงก็ยังสงบดังเดิม “ฉันแค่คิดว่าเงินพวกนั้นอยู่ในมือฉันก็ไม่มีประโยชน์อะไร ไม่สู้บริจาคให้คนที่ต้องการดีกว่า”

ตอนเด็ก ๆ เธอเองก็นับว่าเป็นเด็กที่ถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังเช่นกัน ก่อนหน้านี้ไม่นานเมื่อได้รู้ตัวตนของหลินเจียหมิ่น ก็ทำให้เธอนึกย้อนไปถึงเรื่องราวบางอย่างตอนเด็ก ๆ ภาพเหล่านั้นค่อย ๆ ปรากฏขึ้นมาอย่างชัดเจน

กอปรกับเธอคิดจะจัดการทรัพย์สินที่อยู่ในมือพอดี จึงได้ถือโอกาสก่อตั้งมูลนิธีขึ้น

ตีให้ตายฟู่เจิงก็ไม่เชื่อเหตุผลนี้ของเธออย่างแน่นอน

เขาจ้องเวินเหลียงด้วยความเย็นชา “หลังบริจาคทรัพย์สินทั้งหมดแล้ว เธอก็จะได้จากไปอย่างโล่งใจใช่ไหม?”

เวินเหลียง: “...”

เธอคิดแบบนี้จริง ๆ

ตอนนี้เธอมีซีรีส์บางฉากที่ยังถ่ายทำไม่เสร็จ ภายในช่วงเวลานี้ เธอจะได้เลือกรองประธานที่เหมาะสมและทีมงานจัดการคนอื่นมาดำเนินการให้มูลนิธิ

รอถ่ายซีรีส์เสร็จหมดแล้ว เธอก็จะจากไป ไปที่ไหนก็ได้ทั้งนั้น

เมื่อก่อนเธอ