บทที่ 661

“คุณป้าคะ หนูอยากไปสวนสนุกค่ะ”

แม้เจ้าตัวน้อยจะแก่แดดกว่าเด็กที่อายุเท่ากันไปมาก แต่ถึงยังไงก็ยังเป็นแค่เด็กคนหนึ่ง โดยเฉพาะหลังจากไปเรียนได้ห้าวัน ก็เอาแต่อยากเล่นอย่างเดียว

เวินเหลียงมองท้องฟ้า ดูมืดครึ้ม

ช่วงนี้อากาศไม่ค่อยดีนัก มีฝนตกปรอย บางทีก็ถึงขั้นเทกระหน่ำลงมา

วันนี้เช้าก็ตกลงมาปรอย ๆ ตอนนี้หยุดแล้ว เพียงแต่อากาศยังคงมืดครึ้มดังเดิม ไม่มีพระอาทิตย์ เป็นไปได้มากว่าฝนจะเทลงมาอีก

“งั้นป้าพาเธอไปกินของอร่อยดีไหม?”

“ตอนเช้าไปสวนสนุก ตอนเที่ยงไปกินของอร่อย”

เด็กน้อยต่างหากที่ต้องเลือก ฟู่ซือฝานจะเอาหมดทุกอย่าง!

เวินเหลียง: “...”

“เอาละ งั้นป้าจะพาเธอไปสวนสนุก แต่เป็นไปได้ว่าฝนจะตกลงมา ถ้าตกลงมาพวกเราก็กลับ?”

“อืม ๆ” ฟู่ซือฝานพยักใบหน้าน้อย ๆ

บนรถ ปากน้อย ๆ ของฟู่ซือฝานเล่าชีวิตในโรงเรียนอนุบาลในช่วงนี้ให้เธอฟังบลา ๆ ๆ

พูดไปได้ครึ่งทางท้ายที่สุดก็พูดจนเหนื่อย

พอเธอหยุดพูด เวินเหลียงก็ยิ้มแย้ม พร้อมเปลี่ยนเพลง

หลังมาถึงยังสวนสนุก ฟู่ซือฝานหาวทีหนึ่ง ไม่นานก็กลับมาจมดิ่งสู่ความร่าเริงสนุกสนานแล้ว

ลงมาจากม้าหมุน ฟู่ซือฝานก็เงยหน้ามองไปยังรถไฟเหาะ ก่อนจะวิ่งหน้าตั้งไปทางน