บทที่ 612

“เยี่ยมครับ ๆ ๆ” ผู้กำกับซ่งลุกขึ้นยืนด้วยความดีอกดีใจ เขาหยิบบทละครขึ้นมาเล่มหนึ่ง แล้วรีบเปิดหาฉากของซูเมี่ยวฉากหนึ่งจนเจอด้วยความรวดเร็ว “เอาตรงนี้ก็แล้วกันครับ คุณลองอ่านดูสิครับ”

เวินเหลียงรับมา สายตาตกไปอยู่บนบทละคร เธอตั้งใจอ่านเป็นอย่างมาก

พล็อตเรื่องในท่อนนี้เกิดขึ้นตอนใกล้จะจบเรื่องแล้ว ซูเมี่ยวถูกพระเอกทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส เป็นบทสนทนากับพระเอกก่อนตาย แสดงที่มานิสัยตัวละครของตัวนาง

หลังบทสนทนาจบ ซูเมี่ยวหลับตาลง หวนนึกเรื่องราวเก่า ๆ

ตอนเด็ก ๆ ซูเมี่ยวเคยประสบกับความน่าเศร้าสลด

พ่อแม่หนึ่งคนหนึ่งจิ้งจอก เธอเกิดมาในร่างคนที่มีหูของจิ้งจอก เร่ร่อนพเนจรอยู่ในโลกมนุษย์ ถูกเหล่าชาวบ้านด่าประจานและขับไล่เพราะเห็นเป็นสัตว์ประหลาด ร่อนเร่พเนจรไปจนกระทั่งอายุสี่ขวบ ก็ถูกคุณปู่คนหนึ่งรับเลี้ยงเอาไว้

ฐานะทางบ้านของคุณปู่ยากจน ซูเมี่ยวร่างกายซูบผอม มักจะถูกคนอายุเท่ากันรังแกและเย้ยหยัน ไม่มีใครยอมเล่นกับนาง

ครั้งหนึ่งหลังจากที่นางถูกคนรังแก นางก็หนีไปร้องไห้อยู่ข้างบ่อน้ำเพียงลำพัง

สาวน้อยที่อยู่ในหมู่บ้านเดียวกันอายุห่างกับนางไม่มากคนหนึ่งก็เดินเข้ามา

ในตอนที่นางถูกเด็กคนอื่นรั