บทที่ 609

ในใจของเวินเหลียงผุดความกลัดกลุ้ม ปลื้มปีติและความสับสนขึ้นมาเล็กน้อย

ในที่สุดรักข้างเดียวตลอดเวลาหลายปีก็มีการตอบสนองที่ชัดเจน

แต่ว่ามันสายเกินไปแล้ว พวกเขาหย่ากันแล้ว...

ฟู่เจิงอยากแต่งงานกับเธอใหม่อีกครั้งมาตลอด

เวินเหลียงนึกไปถึงคำถามที่ถังซือซือถามเธอในงานเลี้ยง เธอยังรักฟู่เจิงอยู่ไหม?

ยังรักอยู่ไหม?

เวินเหลียงลืมตามองเพดาน ตอบไม่ได้

หย่ากันมาตั้งนานขนาดนั้นแล้ว เธอก็ยังพูดสองคำนั้นออกมาอย่างมั่นใจไม่ได้ อันที่จริงก็มีคำตอบอยู่แล้ว

อันที่จริงเธอยังชอบฟู่เจิงอยู่

และเป็นเพราะชอบ ฉะนั้นเธอถึงไม่สามารถรับความช่วยเหลือของเขาได้อย่างสบายใจ ไม่อยากถูกเขาดูถูก ไม่อยากแสดงความอ่อนแอต่อหน้าเขา

เพียงแต่การชอบนี้ ไม่ได้ใสซื่อบริสุทธิ์เหมือนอย่างตอนอายุสิบกว่ายี่สิบตั้งนานแล้ว

ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงคือทั้งชีวิตจิตใจของเธอ ที่เธอตั้งใจเรียนและตั้งใจทำงานก็ล้วนเป็นเพราะอยากตามรอยเขา

ทว่าตอนนี้การชอบเขาเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งในชีวิตเธอเท่านั้น จะมีหรือไม่มีก็ได้ เธอยังมีอย่างอื่นต้องทำ

ส่วนเรื่องแต่งงานใหม่อีกครั้งนั้น ในตอนนี้เธอยังไม่มีแพลน

ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติก็แล้วกัน

เวินเหลี