เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 552
บทที่เกี่ยวข้อง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 553
เธอไม่เชื่อใจเขาขนาดนี้เลยเหรอ อยากขีดเส้นความสัมพันธ์กับเขาให้ชัดเจนขนาดนี้เลยเหรอ?ขณะที่เดือดดาล มีความปวดใจสายหนึ่งเอ่อล้นขึ้นมาพร้อมกันด้วยความรู้สึกที่เธอมีต่อเวินหย่งคัง ตอนที่รู้ว่าพ่อที่ตนสนิทสนมที่สุดถูกคนฆาตกรรม ในใจจะรู้สึกยังไงกันนะ?เวินเหลียงเป็นคนที่จริงจังมากคนหนึ่งใช่จริงจังมากเธอไม่เคยสองจิตสองใจเลย เธอตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงาน ตั้งใจใช้ชีวิตมาตลอด ตั้งใจปฏิบัติกับคนที่ชอบ และตั้งใจจดจำคนที่ในความทรงจำเธอพยายามใช้วิธีของตัวเองมาแก้แค้นให้พ่อ แม้เวินหย่งคังจะตายไปสิบปีแล้ว แม้ว่าเธออาจต้องเจอกับการแก้แค้น และต้องมีจุดจบเหมือนกับเวินหย่งคัง เธอก็ยืนกรานที่จะทำต่อหลังวางสาย ฟู่เจิงก็สูบบุหรี่อยู่ด้านนอกครู่หนึ่ง ถึงกลับไปยังห้องรับรองเวินเหลียงกำลังถกประเด็นว่าทำไมปูถึงขาเกกับฟู่ซือฝานอยู่ฟู่เจิงมองใบหน้าด้านข้างที่ขาวผ่องและเรียบสงบของเธอด้วยความหมายลึกซึ้ง นัยน์ตาประกายความสับสนออกมาหลังกินมื้อค่ำเสร็จ ฟู่ซือฝานก็ง่วงจนลืมตาไม่ขึ้นแล้วฟู่เจิงอุ้มเธอเข้าไปยังเบาะที่นั่งด้านหลังรถ ก่อนจะกลับมาสตาร์ตรถเป็นเวลาสามทุ่มกว่าแล้ว แสงไฟนีออนของไฟถนนจากนอกหน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 554
ฟู่เจิงเม้มริมฝีปากทีหนึ่ง พลางมองเวินเหลียงด้วยนัยน์ตาเคร่งขรึมผ่านกระจกมองหลัง พร้อมกัดฟันถามขึ้นว่า “ไม่เกี่ยวกับฉัน?”เขาให้โอกาสเธอได้พูดความจริงออกมาแล้วเธอยอมกอดความเสี่ยงของการถูกแก้แค้น และคิดจะปิดบังเขา!เขาไม่คู่ควรให้เธอเชื่อใจและหวังพึ่งขนาดนี้เลยเหรอ?เธอไม่หวงแหนชีวิตของตัวเองขนาดนี้เลยเหรอ?เมื่อเวินเหลียงเงยหน้าขึ้น ก็ไปสบเข้ากับสายตาที่อดกลั้นความเดือดดาลเอาไว้ เธอไม่เข้าใจต้นสายปลายเหตุนิดหน่อย “เรื่องของฉัน เดิมทีก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณอยู่แล้ว แล้วก็คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันกำลังสืบเรื่องคดีลักพาตัวอยู่? คุณสืบเรื่องฉันอีกทีใช่ไหม? เรื่องที่คุณสะกดรอยตามฉันไปถึงหนิงชิง ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับคุณเลยนะ!”เห็นเวินเหลียงตอกกลับเขาทั้งเดือดพล่านพร้อมเหตุผลเต็มประดา ในใจของฟู่เจิงก็โกรธจนแทบระเบิดออกมา มือใหญ่ ๆ ที่จับพวงมาลัยอยู่กำแน่นยิ่งขึ้นกว่าเดิม เส้นเลือดบนฝ่ามือพลันปูดขึ้นมา “ที่ฉันสืบเรื่องเธอ ก็เพราะเธอได้รับคำขู่ ที่ตามเธอไปถึงหนิงชิง ก็เพราะคืนก่อนหน้านั้นเธอได้รับบาดเจ็บ ฉันเป็นห่วงเธอ ตอนนี้ฉันก็แค่อยากช่วยเธอเท่านั้น!”เวินเหลียงยิ้มเบา ๆ ทีหนึ่ง “ฟู่เจิง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 555
เวินเหลียงไปหาฉู่ซืออี๋ตามที่อยู่ที่พี่สาวตัวน้อยส่งมาให้ พร้อมฉวยโอกาสสำรวจไปตามท้องถนนซีรีส์ที่ฉู่ซืออี๋ไปร่วมถ่ายอยู่ตอนนี้เป็นซีรีส์แนวโบราณเทพเซียนไม่มีฟู่เจิง ทรัพยากรของเธอก็ไม่เหมือนอย่างแต่ก่อน ในซีรีส์เรื่องนี้เป็นนักแสดงรับเชิญพิเศษคนหนึ่งเท่านั้น มีฉากออกไม่เยอะ ทว่าฉู่ซืออี๋ไม่มีโอกาสให้เลือกหลังเวินเหลียงมาถึงยังเซ็ตถ่ายก็ส่งข้อความหาฉู่ซืออี๋ทันที ผ่านไปสองสามนาที ก็มีทีมงานที่ติดบัตรประจำตัวไว้ที่หน้าอกคนหนึ่งออกมารับเธอเข้าไปฉู่ซืออี๋อยู่ในชุดเข้าฉาก ด้านนอกสวมเสื้อคลุมขนสัตว์เอาไว้ กำลังถือบทละครพูดคุยแลกเปลี่ยนกับผู้กำกับอยู่ พร้อมมองมาทางด้านนอกอยู่เป็นระยะครั้นเห็นเวินเหลียงเข้ามา มุมปากของฉู่ซืออี๋ก็กระตุกรอยยิ้มออกมารอยยิ้มหนึ่ง เธอโบกไม้โบกมือมาทางเวินเหลียง “ผู้กำกับซ่งคะ ต่อไปนี้ฉากที่ฉันเล่นไม่ได้ เธอจะมาเล่นแทนฉันนะคะ”เวินเหลียงยิ้มพร้อมโบกไม้โบกมือให้ผู้กำกับซ่งไปด้วย พลางมองฉู่ซืออี๋ด้วยนัยน์ตาที่แฝงไปด้วยการถามกลับทีหนึ่งฉู่ซืออี๋ให้เธอมาเป็นผู้ช่วยไม่ใช่เหรอ? ทำไมกลายเป็นสแตนด์อินไปแล้วล่ะ?ฉู่ซืออี๋ได้แต่ยิ้มแย้ม ละเลยสายตาของเวินเหลียงไป
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 556
ขณะที่ฉู่ซืออี๋กำลังถ่ายทำอยู่นั้น เวินเหลียงก็ไปเอาใบแจ้งรายละเอียดการถ่ายทำกับทีมงานหน้าเซ็ต วันนี้ฉู่ซืออี๋มีถ่ายทำสองฉาก ฉากแรกคือตอนนี้ ฉากที่สองคือตอนบ่ายฉากแรกถ่ายทำไปหนึ่งชั่วโมงกว่า ผู้กำกับตะโกนบอกว่าผ่านก่อนที่ฉู่ซืออี๋จะเอ่ยปาก เวินเหลียงก็รีบเดินหน้าเอาเสื้อคลุมขนสัตว์ไปคลุมให้เธอทันทีฉู่ซืออี๋เลิกคิ้วมองเธอทีหนึ่ง จากนั้นก็เดินออกไปข้างนอกเลย “แก้วน้ำอยู่ในเต็นท์ แก้วสีชมพู ไปเอาน้ำร้อนมาให้ฉันที่รถแก้วหนึ่ง”“ได้” เวินเหลียงเข้าไปเอาแก้วในเต็นท์ จากนั้นก็ไปกดน้ำร้อนใส่แก้วให้ห่างจากปากแก้วสองนิ้ว เวลาเปิดจะได้ไม่มีน้ำร้อนกระเด็นออกมาฉู่ซืออี๋รับมาเปิดอย่างลวก ๆ พลางมองเวินเหลียงทีหนึ่ง “ฉันจะพักอยู่บนรถสักแป๊บ เธอไปยืนเฝ้าอยู่ข้างนอก ถ้ามีเรื่องอะไรก็มาเรียกฉัน”พูดจบก็ปิดประตูไปเลยเวินเหลียงมองเวลา อีกหนึ่งชั่วโมงจะได้เวลากินมื้อเที่ยง เธอพิงรถบ้านเล่นโทรศัพท์ครู่หนึ่ง ยืนขาก็ล้าจึงนั่งยองลงมาเมื่อถึงเวลากินข้าวเที่ยง เวินเหลียงก็ไปรับข้าวมาสองกล่องฉู่ซืออี๋เป็นโรครักความสะอาด เธอใช้อุปกรณ์ทานอาหารของตัวเอง หลังเธอกินเสร็จ ก็โยนอุปกรณ์ทานอาหารให้เวินเหลี
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 557
ในใจของเวินเหลียงผุดลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมา “เข้าฉาก คงไม่ใช่ว่า...”ช่างทำผมพยักหน้า “ใช่ค่ะ เป็นฉากที่ซูเมี่ยวใช้ความสวยยั่วยวนคน จากนั้นก็สูบจิตวิญญาณจนเกลี้ยงแล้วฆ่าทิ้ง”เวินเหลียง “...”ในวินาทีนั้น ไม่รู้เลยว่าในใจของเวินเหลียงผุดความสับสนขึ้นมามากแค่ไหนเธอปฏิเสธตอนนี้ยังทันอยู่ไหม?ช่างทำผมปลอบเธอ “วางใจเถอะค่ะ ฟุตนี้ไม่มีอะไรมากมายหรอกค่ะ ตอนนี้ตรวจสภาพแวดล้อมเข้มงวดขนาดนั้น โดดขึ้นมานิดหน่อยก็ออกอากาศไม่ได้แล้ว ไปค่ะ ยังต้องจัดการผมให้คุณอีก”เวินเหลียงยืนอยู่ที่เดิม เธอคลุมเสื้อคลุมขนสัตว์แล้วออกไปพร้อมกับช่างทำผมสายตาของฉู่ซืออี๋พลันตกไปบนตัวของเวินเหลียง จากนั้นก็กวาดตาไปเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉาของช่างแต่งหน้า เธอแอบเย้ยหยันอยู่ในใจ เวินเหลียงเคยผ่านการมีลูกมาก่อน จะไม่ให้ใหญ่ได้ยังไง?!ช่างทำผมทำผมทรงเดียวกันกับฉู่ซืออี๋ให้เวินเหลียงหลังออกมาจากห้องแต่งตัว ลมเย็นสายหนึ่งก็ปะทะหน้าเข้ามา ร่างกายท่อนบนที่คลุมด้วยเสื้อคลุมขนสัตว์เอาไว้ยังพอทนไหว ทว่าตรงน่องเย็นสะท้านไปหมดเวินเหลียงเดินฉู่ซืออี๋ไปหาผู้กำกับอยู่เบื้องหลังผู้กำกับซ่งมองทั้งสองคน แล้วถามเวิน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 558
เห็นสีหน้าขื่นขมของเวินเหลียง ฉู่ซืออี๋ก็อิ่มเอมหัวใจอย่างไร้ที่เปรียบ!ทำไมพอเป็นเธอถึงมีแต่ต้องเปลืองร่างกายของตัวเองไปประจบประแจงชายแก่พวกนั้น ถึงจะได้อยู่ในวงการต่อ แต่เวินเหลียงไม่ต้องใช้อะไรเลย กลับทำอะไรได้ตามใจชอบภายใต้การปกป้องคุ้มครองของฟู่เจิง?!ทำไมกันนะขนาดฟู่เจิงรู้แล้วแท้ ๆ ว่าเวินเหลียงเคยคลอดลูกอยู่ที่ต่างประเทศ แต่ก็ยังรับเธอได้อย่างไร้ความแค้นเคือง?!ในเมื่อฟู่เจิงใจกว้างขนาดนั้น เธอก็อยากจะดูซิว่า ฟู่เจิงจะใจกว้างได้ไปถึงขั้นไหนกันเชียว!เวินเหลียงยังคิดว่าถ้าเชื่อฟังคำของเธอแล้ว เธอจะออกหน้ามาระบุตัวคนร้ายให้ ช่างโง่ใช้ได้เลยจริง ๆ!หลังถ่ายภาพซูมระยะใกล้ไปสองสามเทค แล้วผู้กำกับตะโกนว่าผ่าน เวินเหลียงก็รีบหมุนตัวสาวเท้าก้าวยาวไปหยิบเสื้อคลุมขนสัตว์มาคลุมทันทีฉู่ซืออี๋เอ่ย “เธอกลับไปได้แล้ว พรุ่งนี้อย่าลืมมาบ้านฉันเร็ว ๆ ด้วยล่ะ ปลุกฉันก่อนเวลาที่แจ้งล่วงหน้าครึ่งชั่วโมง แล้วก็เตรียมอาหารเช้าด้วย”เวินเหลียงมองเธอด้วยความสงสัยทีหนึ่ง “ตอนนี้ไม่ต้องการฉันแล้ว?”“อืม”เวินเหลียงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องแต่งตัวทันที พร้อมถอดวิกออก หลังจัดการหน้าตาและเสื้อผ้าเรี
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 559
เวินเหลียงลงไปเตรียมอาหารเช้าให้ฉู่ซืออี๋ชั้นล่าง จากนั้นก็ยกมาวางไว้บนโต๊ะน้ำชาในห้องรับแขกทันใดนั้นแสงวาววับสายหนึ่งก็ส่องเข้ามาในดวงตาของเวินเหลียง เธอหมอบตัวลงดูใต้โต๊ะ มีนาฬิกาผู้ชายเรือนหนึ่งตกอยู่ตรงขอบใต้โต๊ะมีผู้ชายมาค้างคืนที่นี่เวินเหลียงเตะไปใต้โซฟาเงียบ ๆ แสร้งทำเป็นไม่เห็นในหัวเธอเต็มผุดความคิดวกไปวนมาเต็มไปหมด คนที่ทำให้ฉู่ซืออี๋ออกมาขายตัวได้ ต้องเป็นคนในวงการบันเทิงหรือคนที่มีอิทธิพลในการออกปากออกเสียงในฝ่ายผลิตคนหนึ่งแน่ ๆเธอลอบส่งข้อความหาอวิ๋นเฉียวเวินเหลียงไม่ใช่คนโง่ ถ้าเธอยอมอดทนอยู่กับฉู่ซืออี๋ไปฟรี ๆ เดือนหนึ่ง แล้วฉู่ซืออี๋เกิดมาเปลี่ยนใจนึกเสียใจทีหลังขึ้นมา เธอจะไปร้องไห้กับใครได้ล่ะ?หากจับจุดอ่อนของฉู่ซืออี๋ได้ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่บีบให้ฉู่ซืออี๋ออกหน้ามาระบุตัวผู้ต้องหาเลย อย่างน้อยก็ทำให้ฉู่ซืออี๋ชั่งน้ำหนักในตอนนี้ที่เธอนึกเสียใจขึ้นมาได้หลังฉู่ซืออี๋จัดการตัวเองเสร็จ ก็ลงมากินข้าวเช้าข้างล่าง เวินเหลียงไปช่วยเธอจัดการแต่งหน้าและเก็บของที่จะพกติดตัวไป อาทิกระจก พาวเวอร์แบงก์ น้ำหอม คอนแทคเลนส์ แฮนด์ครีมเป็นต้นขณะมาถึงหน้าเซ็ต กำลังแจ้
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 560
“เธอเป็นสแตนด์อินของฉู่ซืออี๋น่ะ” ผู้กำกับซ่งเอ่ย“อ๋อ” ผู้กำกับเจิ้งเข้าใจแล้ว พร้อมส่ายหน้าอย่างน่าเสียดายในสายงานนี้ สแตนด์อินไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเพียงแต่เนื่องจากเหตุผลต่าง ๆ นานา น้อยครั้งที่จะมีสแตนด์อินได้เดินไปอยู่เบื้องหน้านักแสดงแทนในฉากต่อสู้ด้านรูปลักษณ์ภายนอกมีส่วนที่ขาดไป ทว่านักแสดงแทนในฉากพูดครึ่งหนึ่งจะมีรูปลักษณ์ภายนอกคล้ายกับนักแสดง เบื้องหน้ามีใบหน้าแบบนี้อยู่ก่อนแล้ว คนที่มีใบหน้าแบบนี้คนถัดไปก็ยากจะได้โงหัวขึ้นมา และอาจถูกโจมตีจากแฟนคลับของคนที่อยู่ก่อนหน้าแล้วอีกต่างหากผู้กำกับเจิ้งชำเลืองมองสแตนด์อินสาวที่อยู่กลางอากาศคนนั้น แม้จะไม่ปราดเปรียวอยู่บ้าง ทว่าก็กล้าหาญมากทีเดียว การเคลื่อนไหวมีกำลังและความรู้สึกงดงามเป็นอย่างมาก รับรู้ได้ถึงความเชื่อใจที่เธอมีต่อคนคุมสลิง เธอกำลังต่อสู้อย่างใจจดใจจ่อหากไม่ใช่สแตนด์อิน ทำการตลาดจากการเข้าฉากต่อสู้ด้วยตัวเองออกไปเล็กน้อย คงได้รับการตอบรับที่ไม่เลวทีเดียวผู้กำกับซ่งเองก็ค่อนข้างพอใจมาก เขาใช้ให้เวินเหลียงถ่ายเพิ่มอีกสองสามเทคกระทั่งถึงตอนที่ผู้กำกับตะโกนว่าผ่าน เวินเหลียงก็เหนื่อยจนหายใจหอบแล้ว แขนเมื่อย
บทล่าสุด
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
