บทที่ 549

หลังสิ้นเสียง ทั้งสองคนก็มองหน้ากันทีหนึ่ง ถังซือซือเอ่ยปากก่อนว่า “ไม่ต้อง สั่งอาหารปกตินั่นแหละ ใช่ว่าฉันจะจ่ายไม่ไหวสักหน่อย”

เยี่ยนหวยกระตุกยิ้มมุมปากทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันเล็กน้อย “คุณถังใจกว้างจริง ๆ!”

พูดจบเขาก็รับเมนูมาและเริ่มอ่านชื่ออาหารจานแล้วจานเล่า

ถังซือซือสัมผัสได้ นี่เยี่ยนหวยจงใจสั่งชุดใหญ่เพื่อแก้แค้นเธอ!

เมื่อพนักงานเสิร์ฟเดินออกไป เธอก็เอ่ยขึ้นอย่างทอดถอนใจว่า “เยี่ยนหวน นายเปลี่ยนไปแล้ว”

เยี่ยนหวยเลิกคิ้ว “หืม?”

“นายไม่ใช่แค่ขี้งก แต่ยังกินจุขึ้นด้วย ใช่ว่าตอนอยู่ต่างประเทศไม่มีปัญญากินข้าวหรอกนะ?”

เยี่ยนหวยเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย เข้าคู่กับแว่นตากรอบทอง ดูสุภาพเรียบร้อยสุด ๆ “สองสามวันก่อนเห็นเธอกินข้าวกับผู้ชายคนหนึ่งอยู่ที่ร้านอาหารฝรั่ง คู่นัดบอดของเธอเหรอ? หัวล้านสะท้อนแสงเชียว มองไปเหมือนอายุสี่ห้าสิบแล้ว หรือว่าเธอฝืนกินข้าวมื้อหนึ่งได้”

พอพูดถึงนัดบอด ถังซือซือก็นึกถึงน้องชายเผียนอี[1]ที่วาบตัวออกมาคนนั้น ในใจเธอพลันหงุดหงิดขึ้นมาอย่างไร้ที่เปรียบ

เธอตอบกลับทั้งเดือดดาลว่า “อย่างนาย เกรงว่าแม้แต่คู่นัดบอดก็ไม่มีละมั้ง?”

เยี่ย