บทที่ 550

เห็นสีหน้าถังซือซือเป็นธรรมชาติปกติดี ไร้ร่องรอยของความหึงหวง เยี่ยนหวยก็เม้มปากแน่น ก่อนจะดื่มน้ำอึกหนึ่ง “อิเลียมักจะถูกคนชมว่าตาเฉียบแหลม”

“อ๋อ หมูที่มาจากคำว่าตือโป้ยก่าย”

เยี่ยนหวย “...”

พนักงานเริ่มทยอยมาเสิร์ฟอาหาร ในนั้นรวมไปถึงเหล้าขาวราคาแพงขวดหนึ่งด้วย

ถังซือซือเปิดขวดเหล้าแล้วรินให้ตัวเองแก้วหนึ่ง ก่อนจะรินให้เยี่ยนหวยอีกแก้วหนึ่ง

เยี่ยนหวนไม่ได้ดื่ม ทว่าเห็นถังซือซือดื่มหมดไปสองแก้วอย่างรวดเร็ว

เห็นถังซือซือยังคิดจะเทลงไปในแก้วอีก เขาก็เอ่ยเตือนขึ้นว่า “อย่าดื่มเหล้าเยอะขนาดนั้นสิ”

“นายจะมายุ่งอะไรด้วย?”

ถังซือซือตอบกลับอย่างไม่เต็มใจ แล้วเทให้ตัวเองจนเต็มแก้วอีกครั้ง

ขณะกำลังจะกระดกแก้วดื่มลงไป เยี่ยนหวยก็เย้ยหยันทำหน้ายิ้มทว่าก็ไม่ได้ยิ้ม ราวกับได้ใจสุด ๆ “เธอคงไม่ได้เกิดหึงหวงขึ้นมาเพราะรู้ว่าฉันมีแฟนหรอกใช่ไหม?”

ถังซือซือชะงักไป อย่างกับได้ยินเรื่องตลก “ฉันหึง? ฉันจะหึงนายเนี่ยนะ? นายกำลังพูดเรื่องตลกอะไรอยู่? ฝันซะหวานเชียว!”

“งั้นทำไมเธอถึงดื่มเหล้าเยอะขนาดนี้ล่ะ?”

“นึกถึงเรื่องไม่สบายใจ ไม่ได้หรือไง?”

“ฉันว่าเป็นเพราะเธอหึงนั่นแหละ”

“ฉันไม่ได้หึง!”

“เ