เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 522
บทที่เกี่ยวข้อง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 523
เวินเหลียงขึ้นไปชั้นบน ทว่าฟู่เจิงไม่ได้ตามขึ้นมาด้วยเธอเล่นโทรศัพท์อยู่ในห้อง อดโต้รุ่งไม่ไหวจริง ๆ หลังอาบน้ำล้างตัวเสร็จก็เตรียมจะนอนเวินเหลียงสวมชุดนอนเดินออกมาจากห้องน้ำ กำลังจะขึ้นเตียง จู่ ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูแว่วดังขึ้นมาจากด้านนอกเธอยังคิดว่าฟู่ซือฝานกลับมา จึงเดินไปเปิดประตู ทว่าดันเห็นฟู่เจิงยืนอยู่หน้าประตูเขาฉวยโอกาสตอนที่เวินเหลียงยังไม่ทันได้ตอบสนองกลับมา ย่างเท้าเข้าไปในห้องเลย“คุณเข้ามาทำอะไรเนี่ย?” ทันใดนั้นเวินเหลียงก็ตอบสนองกลับมา สไลด์เท้าไปตรงหน้าเขาทันที พร้อมยื่นแขนไปขวางไม่ให้เขาขยับสีหน้าฟู่เจิงราบเรียบ “นอน”ใบหน้าของเวินเหลียงเต็มไปด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ “คุณมานอนที่ห้องฉัน? คุณล้อฉันเล่นหรือเปล่า?”“นี่มันห้องของเราต่างหาก” ฟู่เจิงทำท่าทางจริงจังเวินเหลียงอึ้งกิมกี่ไปเลยตอนที่พวกเขายังไม่หย่ากัน ก่อนหน้านี้ห้องนี้เป็นห้องที่พวกเขาสองสามีภรรยาจะมาพักตอนมาบ้านใหญ่จริง ๆ“ตอนนี้เราหย่ากันแล้ว คุณไปนอนห้องอื่นสิ”“ไม่มีแล้ว”“ไม่มีแล้วอะไร?”“อารองกับอาสะใภ้รองครองไปหนึ่งห้อง ฟู่เซิงครองไปหนึ่งห้อง คุณอาครองไปหนึ่งห้อง พี่ใหญ่หนึ่งห้อง พี่สะ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 524
“หืม?”มีเสียงที่เปล่งออกมาจากส่วนลึกในลำคอแว่วดังขึ้นมาจากเบื้องหลัง สั้นและกระชับ ฟังดูไม่แจ่มใส“มีอะไรเหรอ?”เสียงที่ทุ้มต่ำทว่ามีความน่าดึงดูดดังขึ้นข้างหู เสียงนั้นกระทบกับแก้วหูของเวินเหลียงในระยะใกล้ ราวกับกระแสไฟไหลผ่านร่างกายไปโดยไม่ทันได้ตั้งตัว ข้อต่อกระดูกเหน็บชาไปหมดพลุนอกหน้าต่างสว่างวับวาบ ภายในห้องที่มืดสนิทปรากฏแสงกะพริบวิบวับเวินเหลียงพลิกตัว สิ่งที่เข้ามาในดวงตาคือลูกกระเดือกสุดเซ็กซี่ของฟู่เจิง และคางที่เป็นมุมมนชัดเจนเธออึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง แล้วประคองตัวลุกขึ้น “คุณมาอยู่ในผ้าห่มผืนเดียวกับฉันได้ยังไงเนี่ย?!”ดวงตาทั้งสองของฟู่เจิงงัวเงีย เขาหรี่ตาพร้อมเกาหัวอย่างไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ “งั้นเหรอ?”เวินเหลียงเลิกผ้าห่มบนตัวออก “ไม่งั้นเหรอ? คุณแหกตาดูสิ...”พูดไปได้ครึ่งหนึ่ง เสียงของเวินเหลียงก็พลันชะงักไปเธอมองผ้าห่มที่อยู่ในมือทั้งเบิกตาโพลง อึ้งกิมกี่ไปอยู่ตรงนั้นผ้าห่มนี้...เหมือนจะเป็นของฟู่เจิง...เธอรีบเด้งตัวลุกขึ้นนั่งในทันใด มองซ้ายมองขวา ท้ายที่สุดก็เห็นผ้าห่มของตัวเองอยู่ล่างเตียง...ในวินาทีนั้น เวินเหลี
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 525
ฟู่เจิงรีบพลิกตัวลงมาจากบนเตียง แล้วสาวเท้าก้าวไปที่ข้างประตูอย่างรวดเร็วก่อนจะเปิดประตูออก พลางชะโงกหน้าไปมองเห็นเพียงฟู่ซือฝานวิ่งร้องไห้มา น้ำตาหยดติ๋ง ๆ “...คุณลุงฮือ ๆ ๆ...”ฟู่เจิงมองไปเบื้องหลังเธอ ฟู่ชิงเยว่ยืนอยู่หน้าประตูห้องรองรับแขกห้องหนึ่ง ใบหน้าขึงขังสุด ๆฟู่เจิงจ้องเธออย่างเย็นชาทีหนึ่ง ก่อนจะเดินหน้าไปสองสามก้าว แล้วลวดอุ้มฟู่ซือฝานเดินเข้าไปในห้อง “ฝานฝาน เป็นอะไรไป?”เพิ่งเคยเห็นฟู่ซือฝานร้องไห้จนอยู่ในสภาพนี้เป็นครั้งแรก เขาปวดใจอย่างไร้ที่เปรียบเวินเหลียงจัดการเสื้อผ้าเสร็จแล้ว เธอรีบเดินขึ้นหน้ามาอย่างรวดเร็ว “ฝานฝาน ร้องไห้ทำไม? ไหนลองบอกอามาซิ?”“ฮือ ๆ...”ดวงตาทั้งสองของฟู่ซือฝานแดงระเรื่อ ร้องไห้กระซิก ๆ แทบหายใจไม่ออก ก่อนจะยื่นแขนทั้งสองออกมาทางเวินเหลียงเมื่อเห็นสีหน้าต้องการที่พึ่งพิงของเธอแล้ว ในใจเวินเหลียงก็อ่อนไหวสะเทือนใจไปหมด เธอรับฝานฝานเข้ามาในอ้อมอก ก่อนจะนั่งลงข้างเตียงฟู่ซือฝานมุดศีรษะเข้าไปในอ้อมอกของเวินเหลียง พลางกำชายเสื้อของเธอเอาไว้แน่นอย่างระมัดระวัง พร้อมร้องไห้สะอึกสะอื้น ยังไม่ยอมปริปากเล่าออกมาเวินเหลียงเดาว่าอาจเกี่ยว
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 526
เวินเหลียง “อืม” เบา ๆ เสียงหนึ่งดูท่าฟู่เจิงจะตัดสินใจแล้วว่าจะให้ฟู่ซือฝานอยู่ต่อให้ได้เธอก้มหน้ามองฟู่ซือฝาน ในมือของเจ้าตัวน้อยถืออั่งเปาเงินสีแดงเป็นกอบเป็นกำ กำลังพาดตัวนับเงินอย่างจริงจังอยู่บนโซฟา“ลุงให้เท่าไร?”เจ้าตัวน้อยนับไปด้วยพลางเอ่ยไปด้วย “สองแสนห้ามั้งคะ? ยังนับไม่เสร็จเลย”“งั้นตอนนี้ในมือของฝานฝานเราก็มีสองแสนห้าแล้ว? คุณนายน้อย!”ฟู่ซือฝานเอียงศีรษะพลางหัวเราะคิกคักออกมา ก่อนจะนับเงินต่อเวินเหลียงเห็นเธอนับเสร็จแล้ว ก็เอ่ยขึ้นว่า “กินข้าวเช้าแล้ว เราเอาอั่งเปาไปเก็บก่อน?”“ไม่เอาค่ะ” ฟู่ซือฝานยัดอั่งเปาเข้าไปในกระเป๋ากางเกงอย่างกับเด็กน้อย กระเป๋ากางเกงใส่เต็มหมดทุกช่องในจังหวะนี้เอง ก็มีเสียงฝีเท้าแว่วดังมาจากบนบันไดเวินเหลียงเงยหน้าขึ้นไปมองโดยไม่ได้ตั้งใจทีหนึ่ง ไปสบตากับฟู่ชิงเยว่เข้าพอดีเธอยิ้มชืด ๆ ทีหนึ่ง “คุณอา”ฟู่ชิงเยว่แค่นเสียงฮึเสียงหนึ่ง ก่อนจะเดินลงมาฟู่ซือฝานเงยหน้าขึ้น สีหน้าพลันเป็นกังวลขึ้นมาในทันใด “คุณย่า”หลังเธอตะโกนเรียกเสร็จ ก็ก้มหน้ายัดอั่งเปาเข้าไปในกระเป๋ากางเกงต่อ“ฝานฝาน มาที่ย่านี่มา” ฟู่ชิงเยว่นั่งลงบนโซฟาตรงหน้
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 527
วันที่หนึ่งเดือนมกราคม มีผู้คนในห้างสรรพสินค้าไม่น้อยเลยทีเดียวเวินเหลียงถือเสื้อผ้าออกมาจากห้องลองเสื้อผ้า แล้วพูดกับเอสเอว่า “ใส่ถุงให้ด้วยค่ะ แล้วก็มีสองตัวนั้นที่ฉันเพิ่งลองเมื่อกี้ด้วยค่ะ”“ได้ค่ะ คุณตามฉันมาด้านนี้เลยค่ะ” เอสเอรับเสื้อผ้ามาอย่างปลื้มอกปลื้มใจ ก่อนจะเดินไปยังเคาน์เตอร์แคชเชียร์เวินเหลียงเดินตามไป ก่อนจะชำเลืองมองเห็นสองคนที่เดินเข้ามาจากทางประตูอย่างไม่ได้ตั้งใจฟู่เซิงเองก็เห็นเธอเช่นกัน พร้อมจูงคนข้างกายเดินเข้ามาด้วยเวินเหลียงเดินเข้าไปหา เธอเรียกทั้งยิ้มแย้มเสียงหนึ่ง “พี่สาม บังเอิญจริง ๆ”“บังเอิญมากจริง ๆ เธอมาคนเดียวเหรอ?” ฟู่เซิงพยักหน้า พร้อมมองไปทางเบื้องหลังเวินเหลียงทีหนึ่ง ยังคิดว่าฟู่เจิงจะตามมาด้วย“อืม” เวินเหลียงมองหญิงสาวที่อยู่ข้างกายเขาทีหนึ่ง หญิงสาวคนนั้นก็มองเธอกลับเช่นกัน“พี่สาม จะไม่แนะนำหน่อยเหรอ?”ฟู่เซิงยิ้ม ก่อนจะหันหน้าไปมองคนที่อยู่ข้าง ๆ “ฉันจะแนะนำให้เธอรู้จักนะ นี่แฟนฉันเอง เซี่ยหมิ่น หมินหมิ่น นี่เวินเหลียงน้องสาวผม”“คุณเวิน สวัสดีค่ะ” เซี่ยหมิ่นเอ่ยพร้อมยิ้มแย้ม“สวัสดีค่ะ” เวินเหลียงมองเซี่ยหมิ่น รู้สึกดูคุ้นตา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 528
เวินเหลียงอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายอึกหนึ่ง นิ้วมือกำกระโปรงไว้แน่น พร้อมมองไปรอบ ๆ ด้วยความหวาดระแวงชั้นนี้มีแค่พวกเธอที่พักอยู่ห้องเดียว นอกห้องเป็นโถงลิฟต์ ข้างโถงลิฟต์คือบันไดหนีไฟรอบข้างเงียบสงัด มีเพียงเสียงดังเบา ๆ ของลิฟต์เลื่อนขึ้นเลื่อนลงแว่วดังมาอยู่เลือนรางทว่าราวกับเวินเหลียงได้ยินเสียงหายใจหอบอยู่หลังประตูทางหนีไฟ...คนที่มาส่งกระดาษแผ่นนี้ ต้องซ่อนตัวอยู่ตรงนั้นแน่ เพื่อดูปฏิกิริยาของเธอเวินเหลียงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง ก่อนจะหมุนตัวไปปิดประตู พร้อมกดล็อกจากด้านในหลังของเธอกำลังพิงอยู่บนบานประตู ทั้งเนื้อทั้งตัวอ่อนแรงไปหมดผ่านไปสองสามนาที เวินเหลียงถึงสงบลงได้ จากนั้นถึงถ่ายรูปส่งไปให้ฝ่ายนิติ ให้ฝ่ายนิติดึงข้อมูลกล้องวงจรปิดมาขณะที่ตัดสินใจว่าจะสืบเรื่องนี้ ในตอนที่อวิ๋นเฉียวได้รับจดหมายขู่ฆ่า เธอก็เคยนึกถึงผลลัพธ์ที่ตามมาในภายหลังไว้แล้ว ฉะนั้นเธอจึงไม่กลัวอะไรถึงเวลานี้แล้ว เธอจะมาวางมือตอนนี้ไม่ได้เวินเหลียงล้วงโทรศัพท์ออกมา แล้วโทรหาฟู่เจิงเมื่อเขารับสายเธอก็รีบพูดขึ้นทันทีว่า “ฟู่เจิง ฉันมีธุระด่วนน่ะ คุณพาฝานฝานกลับไปก่อนนะ สองสามวันนี้ฉัน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 529
ถ้าเพื่อนเล่นพิเรนทร์ จะเป็นเรื่องดีที่สุด ถ้าไม่ใช่...“โอเค ผมรู้แล้ว”“จริงสิ สืบเจอหรือยังว่าผู้ว่าจ้างของอวิ๋นเฉียวคือใคร?”“สืบเจอแล้วครับ”“ใคร?”“...เวินเหลียง” ลู่เย่าเอ่ยขึ้นเสียงอ่อนฟู่เจิงชะงักไป พร้อมมองไปที่ประตูที่อยู่ข้าง ๆ “นายแน่ใจ?”“แน่ใจและมั่นใจมาก ๆ ก่อนที่อวิ๋นเฉียวจะไปทำภารกิจ พวกเขาเคยมาเจอกัน น่าจะเพราะมาคุยเรื่องที่จะมอบหมายให้ไปทำ”ฟู่เจิงเงียบไปเวินเหลียงมอบหมายให้นักสืบเอกชนไปสืบคดีลักพาตัวในปีนั้น เพราะอะไร?ลู่เย่าเอ่ยขึ้นพร้อมหัวเราะคิกคัก “นี่ คุณว่าเป็นเพราะเธอชอบคุณหรือเปล่า ถึงได้สืบเรื่องนั้น? งั้นก็ให้เธอสืบต่อไปสิ ตอนนี้คุณกับฉู่ซืออี๋ก็เลิกข้องเกี่ยวกันแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมยังช่วยเธอปิดบังอยู่อีกล่ะ?”ตอนนี้ข้อมูลเกี่ยวกับคดีลักพาตัวในโซเชียลไม่มีเหลือแล้ว ทั้งหมดล้วนเป็นฝีมือของฟู่เจิงและไม่น่าแปลกใจเลยที่เวินเหลียงจะไปจ้างนักสืบเอกชนฟู่เจิงชะงักไป “มันคนละเรื่องกัน ไม่ว่าความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับเธอจะเป็นยังไง ก็เลี่ยงไม่ได้ว่าเธอเป็นเหยื่อในเรื่องนี้”ถ้าถูกเพื่อนชาวเน็ตขุดออกมา บางทีอาจมีคนมากมายเห็นใจฉู่ซืออี๋ ทว่าก็จะยิ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 530
วันที่หกมกราคม ถังซือซือกลับมาจากบ้านตระกูลถังเธอผลักกระเป๋าเดินทางไปด้านข้าง ก่อนจะหย่อนก้นนั่งลงบนโซฟาอย่างเป็นอัมพาต พร้อมลูบหัวอย่างหงุดหงิด ท่าทางดูเหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก“เป็นอะไรไป?” เวินเหลียงเทน้ำร้อนแก้วหนึ่ง ก่อนจะลวดมือส่งให้เธอ“เฮ้อ...”ถังซือซือถอนหายใจยาวเฮือกหนึ่ง ก่อนจะเงียบไป พลางแผ่กลิ่นอายของความกดดันออกมาทั่วทั้งตัวก่อนหน้านี้เธอมีชีวิตชีวามาตลอด ฉีกยิ้มหน่อย ๆ ให้กับทุกการเผชิญหน้า เวินเหลียงเพิ่งเคยเห็นเธอเป็นแบบนี้ครั้งแรก“ถัง ตกลงเป็นอะไรกันแน่? สุขภาพของคุณลุงคุณป้าไม่ดีเหรอ?”ถังซือซือก้มหน้า สีหน้าเหี่ยวเฉา “อาเหลียง เธอว่าผู้ชายเป็นสิ่งมีชีวิตที่คิดแต่เรื่องสืบพันธุ์กันทั้งนั้นหรือเปล่า?”เวินเหลียงชะงักไป ในใจผุดการคาดเดาไม่ดีขึ้นอย่างหนึ่งถังซือซือยิ้มทั้งเย้ยหยันออกมา “ฉันเพิ่งรู้ พ่อฉันมีชู้ แถมยังมีลูกชายอยู่ข้างนอกอีกคน โตจนเข้ามหาลัยแล้วด้วย! ฉันถึงว่าทำไมเขาถึงบังคับฉันไปนัดบอดตลอด!”แม้จะทายถูก ทว่าเวินเหลียงก็ยังอดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าตกตะลึงออกมา ไม่นึกเลยว่าคุณลุงถังที่แสนอบอุ่นในจินตนาการก็จะ...เวินเหลียงกอดถังซือซือเงียบ ๆ พร้
บทล่าสุด
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
