LOGINShare
บทที่ 464
Related chapters
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 465
เวินเหลียงเดินตามอยู่เบื้องหลังเขา เธอรีบเดินสับเท้าอย่างรวดเร็ว ตรงหน้าอกพลันพองขึ้นยุบลงอย่างรวดเร็ว ร้อนจนแก้มแดงระเรื่อทุกคนมาหยุดอยู่หน้าประตูห้องพักผู้ป่วยวีไอพีห้องหนึ่ง ลู่เย่าชี้ไปที่ประตู “ห้องนี้แหละ คุณเข้าไปเถอะ”เวินเหลียงมองเข้าไปจากหน้าต่างบนประตู เห็นเพียงฟู่เจิงนอนอยู่บนเตียง มีถุงน้ำเกลือแขวนอยู่ตรงหัวเตียง ไร้ซึ่งการเคลื่อนไหวใด ๆ ราวกับกำลังนอนหลับอยู่อย่างนั้นเธอเปิดประตูเดินเข้าไปเบา ๆฟู่ซือฝานดิ้นอยู่ในอ้อมอกของลู่เย่า พลางเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไร้เดียงสา “คุณลุงขา หนูก็อยากเข้าไปเหมือนกัน”ลู่เย่ากอดเธอเข้าไปในอ้อมอก “รอเดี๋ยวนะ ให้คุณลุงของเธอคุยกับคุณป้าก่อน”“โอเคค่ะ”เสียงเปิดประตูดังขึ้นปัง ฟู่เจิงจับเสียงฝีเท้าได้ เขาเอ่ยขึ้นชืด ๆ ทั้งหลับตาว่า “ฉันบอกไปแล้วไง ไม่ต้องมาโน้มน้าวอีกแล้ว”ที่แท้ก็ไม่ได้หลับนี่เองเวินเหลียงมาถึงข้างเตียง เมื่อเห็นท่าทางของฟู่เจิงที่นอนอยู่บนเตียงชัด ๆ จู่ ๆ หัวใจก็บีบตัวแรงขึ้นมา เธอกลั้นลมหายใจเอาไว้ไม่เจอหน้ากันไม่กี่วัน เขาผอมลงไปเยอะมาก เบ้าตาบุ๋มลึก บนหน้าแทบจะไม่มีเนื้อหนังอะไรเลย ตรงขากรรไกรล่างและมุมขากรร
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 466
ฟู่เจิงหลับตาลง มุมปากกระตุกรอยยิ้มขึ้นมารอยยิ้มหนึ่ง ทว่าในใจเย็นยะเยียบลงไปสองสามส่วนเป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ ในใจของเธอ เดิมทีเขาไม่ควรค่าจะพูดถึงอยู่ข้างกายเขาเพิ่มอีกหนึ่งวินาที เธอยังไม่ยอมเลยเมื่อเวินเหลียงเห็นฟู่เจิงหลับตาลง เธอก็ยักไหล่อย่างจนใจ ก่อนจะลุกขึ้นยืน “งั้นฉันไปแล้วนะ คุณก็พักรักษาตัวให้ดีแล้วกัน”ดวงตาทั้งสองของฟู่เจิงหลับตาปี๋ มือใหญ่กำผ้าปูเตียงไว้แน่นฟืนแห้งที่อยู่ในใจถูกเวินเหลียงราดน้ำมันไปชั้นหนึ่ง โยนประกายไฟลงไปแค่นิดเดียว ก็เผาไหม้ลุกโชนขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้แล้วแก๊สและควันโขมงปริมาณมากสุมอยู่ในห้องหัวใจของเขา อาจระเบิดออกมาได้ตลอดทุกเมื่อเธอเลือดเย็นและโหดเหี้ยมกับเขาอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ!แต่เขาดันหาเรื่อง ในใจยังไม่อยากให้เธอจากไป!ฟู่เจิงกำลังจะเอ่ยปาก ทันใดนั้นก็มีความเจ็บปวดรุนแรงแผ่ขึ้นมาจากส่วนกระเพาะอาหาร...“แคก ๆ ๆ...”มีเสียงไอเสียงหนึ่งแว่วดังขึ้นมาจากเบื้องหลัง มาพร้อมกับเสียงอาเจียนเวินเหลียงหยุดฝีเท้า ก่อนจะหันไปมอง ฟู่เจิงกำลังนอนคว่ำหน้าอยู่ข้างเตียงอย่างไร้เรี่ยวแรง มุมปากมีเลือดจาง ๆ อยู่สายหนึ่ง ภายใต้การเสริม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 467
“เธอกลับไปแล้วไม่ใช่เหรอ? จะกลับมาทำไมอีก?” ฟู่เจิงชำเลืองมองเวินเหลียงอย่างเย็นชาทีหนึ่ง น้ำเสียงเย็นยะเยียบเวินเหลียงกำลังกวาดเศษแก้วอยู่ เธอเงยหน้าขึ้นมาแล้วขมวดคิ้วมองฟู่เจิง “ในเมื่อคุณอยากให้ฉันไปขนาดนั้น ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ก็ได้”ฟู่เจิงโกรธจนโพล่งหัวเราะออกมาผู้หญิงคนนี้ต้องจงใจแน่ ๆ!จงใจยั่วให้เขาโกรธ!ฟู่ซือฝานส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วย ทำไมคุณลุงถึงได้ปากแข็งขนาดนี้เนี่ย?นี่มันผลักไสไล่ส่งให้คุณป้าออกไปข้างนอกชัด ๆ ไม่ใช่เหรอ?ดูพี่ไก่อ่อนผอมกะหร่องสิ เอาแต่เรียกพี่ครับ ๆ ปากหวานแค่ไหน?จะให้คุณลุงพูดแบบนี้ต่อไปไม่ได้ ไม่งั้นไม่แน่ว่าคุณป้าได้โกรธจนหนีไปแน่“คุณลุง นี่มันเรื่องอะไรกันคะ?” รองเท้าหนังน้อย ๆ ของฟู่ซือฝานถอยหลังก้าวหนึ่ง พร้อมชี้ไปที่เศษแก้วบนพื้นแล้วเอ่ยถามสีหน้าของฟู่เจิงอ่อนโยนขึ้นนิดหน่อย เขาย้ายกำปั้นมาวางข้างปากแล้วไอเบา ๆ ก่อนจะพูดกระซิบว่า “เมื่อกี้ลุงอยากดื่มน้ำน่ะ แต่ว่าจับแก้วไม่อยู่”“คุณลุง คุณลุงบอกหนูมาหน่อยสิคะ ทำไมต้องอยากเจอคุณป้าด้วย?” ฟู่ซือฝานเงยหน้าขึ้น ดวงตากลมโตกะพริบ บนใบหน้าน้อย ๆ แฝงไปด้วยสีหน้าของความสงสัยเวินเหลียง “...
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 468
“ยังไม่แน่ใจน่ะ” ฟู่เจิงชำเลืองมองเวินเหลียงอย่างแยบยลทีหนึ่ง “รอหมอบอกว่าผ่าตัดได้เมื่อไร ถึงจะผ่าตัดได้”เวินเหลียงครุ่นคิด คงเป็นเพราะตอนนี้สภาพร่างกายของเขาไม่ดี อย่างน้อยก็ต้องรอให้ฟื้นตัวสักหน่อยถึงจะขึ้นเตียงเข้ารับการผ่าตัดได้“งั้นตอนที่คุณลุงผ่าตัด หนูจะอยู่เป็นเพื่อนคุณลุงข้างนอกนะคะ”“ฝานฝานเป็นเด็กดีจริง ๆ”“มือของคุณลุงน่ากลัวจังเลยค่ะ”เวินเหลียงแค่นเสียง “ฮึ” ขึ้นมาเสียงหนึ่ง ก่อนจะเอาสองมือกอดอก พลางชำเลืองมองฟู่เจิงทีหนึ่ง “นั่นน่ะสิ บนมือเหลือแต่กระดูก จะไม่ให้น่ากลัวได้ยังไง?” ฟู่เจิง “...”“คุณป้า อย่าดุใส่คุณลุงแบบนั้นสิคะ! คุณลุงเองก็ไม่อยากเป็นแบบนี้เหมือนกัน...”“ไม่อยากเป็นแบบนี้เหมือนหัน? เขารู้ทั้งรู้ว่ากระเพาะอาการตัวเองไม่ดี แล้วทำไมยังดื่มเหล้าเยอะขนาดนั้นอีกล่ะ?”“เพราะคืนนั้นคุณลุงทุกข์ใจสุด ๆ น่ะสิคะ!” ฟู่ซือฝานแสร้งทำเป็นถอนหายใจ พร้อมกดคิ้วน้อย ๆ ให้ต่ำลง “พูดได้แค่ว่า คุณลุงรักคุณป้ามากเกินไป...”“ฟู่ซือฝาน” เวินเหลียงจ้องเธอเขม็งฟู่ซือฝานรีบใช้สองมือปิดปาก พลางมองฟู่เจิงและกะพริบตาปริบ ๆ“ดุฝานฝานทำไม เธอพูดถูกแล้ว” ฟู่เจิงมองตาเวินเห
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 469
เวินเหลียงหลับตาลง เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นท่าทางแบบนี้ของฟู่เจิงยอดเยี่ยมกระเทียมดองกลัวเขาแล้วจริง ๆเธอเงียบไปสองสามวินาที “เงื่อนไขอะไร?”ในขณะที่ฟู่เจิงกำลังจะพูดออกมา เวินเหลียงก็เอ่ยเตือนว่า “อย่าได้คืบจะเอาศอกล่ะ!”นัยน์ตาฟู่เจิงลึกซึ้ง จ้องเธอเขม็ง ราวกับกำลังจะพูดเรื่องที่เคร่งครัดและสำคัญเป็นอย่างมากเรื่องหนึ่ง “เงื่อนไขง่ายมาก เธออย่าจงใจตีตัวออกห่างฉันมากเกินไป แล้วก็ให้โอกาสฉันได้แข่งขันอย่างยุติธรรม”เห็นเวินเหลียงเงียบไป ฟู่ซือฝานก็รีบคว้ามือของเธอมาเขย่า “คุณป้าคะ คุณป้าตอบตกลงคุณลุงเถอะนะคะ? โอเคไหม?”เวินเหลียงเงยหน้าจ้องฟู่เจิงทีหนึ่งทันใดนั้นเธอก็ตระหนักได้ว่า ไม่รู้ฟู่เจิงเริ่มเปลี่ยนไปเป็นคนแผนร้ายเยอะแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรเห็นเวินเหลียงก็ยังไม่ยอมเอ่ยปากอีก สีหน้าของฟู่เจิงพลันเปลี่ยนทันที เขาขมวดคิ้วมุ่น พลางเอามือปิดตรงส่วนท้อง “ซี๊ด...”“คุณลุง คุณลุงเป็นอะไรไปคะ? เจ็บกระเพาะมากใช่ไหมคะ?” ฟู่ซือฝานรีบวิ่งไปข้างเตียง ก่อนจะคว้ามือของเขาเอาไว้ด้วยความเป็นห่วง“ลุงไม่เป็นอะไร” เห็นได้ชัดว่าฟู่เจิงอดกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้“ช่วงเวลาสั้น ๆ แค่นี้ก็เจ็บไ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 470
เวินเหลียงถืออาหารเที่ยงกลับมายังห้องพักผู้ป่วย จากนั้นเธอก็หยิบอาหารแต่ละกล่องออกมาตั้งบนโต๊ะทั้งหมดฟู่ซือฝานนั่งลงบนโซฟาอย่างดีอกดีใจ และเริ่มเลือกอาหาร “หนูอยากกินอันนี้ แล้วก็อันนี้ด้วย...”เวินเหลียงมองไปที่ฟู่เจิง ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้าราบเรียบ “คุณอยากกินอะไร? ให้ฉันตักแต่ละอย่างรวมให้คุณไหม?”ฟู่เจิงส่ายหน้า “ไม่ต้อง ฉันกินไม่ได้”เวินเหลียงยิ้มอย่างเย็นชา พลางกัดฟันถามว่า “คุณกินอะไรไม่ได้? แล้วทำไมลู่เย่าถึงบอกว่าคุณอดอาหารเพราะคำพูดของฉัน วัน ๆ ไม่ยอมกินอะไรเลยล่ะ?”ฟู่เจิงตกตะลึงไปครู่หนึ่ง บนใบหน้าซีดเผือดเผยสีหน้าลำบากใจออกมา “นี่...ฉันจะไปรู้ได้ยังไง...ไม่ว่าเขาจะทำอะไร เธอก็จะมาลงที่ฉันใช่ไหม...”เวินเหลียง “...”โอเค ๆ ๆ กลัวเขาแล้วจริง ๆเธอหลับตาลง เมื่อมองไม่เห็นก็จะไม่หงุดหงิดใจขณะที่ทั้งสองคนกินข้าวกันอยู่ ฟู่เจิงก็มานั่งข้างพวกเธอ ใช้โน้ตบุ๊กทำงานหลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ เวินเหลียงก็เก็บโต๊ะให้เรียบร้อยในขณะนี้เองก็มีเสียงเคาะประตู ‘ก๊อก ๆ ๆ’ แว่วดังขึ้นมาจากด้านนอก“ประธานฟู่?”เวินเหลียงเดินหน้าไปเปิดประตู เห็นเพียงชายวัยกลางคนสองคนยืนอยู่ตร
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 471
หลังจากบริษัทผ่านความวุ่นวายในสองเดือนกว่านี้มา ประธานเกาไม่ยอมรับไม่ได้ บางทีฟู่เจิงอาจจะเผด็จการไปหน่อย ทว่าเหมาะกับการเป็นผู้นำของฟู่ซื่อ กรุ๊ปที่สุด ฟู่ซื่อ กรุ๊ปในฐานะที่ต้องการผู้นำที่มีความกล้าหาญ ภายในสามารถทำให้พนักงานเป็นปึกแผ่นเดียวกันได้ ภายนอกก็สามารถสู้รบกับในตลาดได้ฟู่เจิงเลิกคิ้วพลางถาม “ปัญหาภายในและปัญหาภายนอก?”ประธานเกาอธิบาย “คุณไม่รู้ สองเดือนมานี้จู่ ๆ โปรเจกต์อสังหาริมทรัพย์ที่วางแผนเอาไว้เรียบร้อยแล้วสองสามโปรเจกต์ที่เมืองซีของในกรุ๊ปก็ถูกคนแย่งไป ธุรกิจแขนงอื่นต่างก็พลอยถูกโจมตีจากคู่แข่ง ถูกเล็งเป้าอย่างมีเป้าหมายและแผน”ประธานกรรมการบางรายก็อดกลั้นความเดือดดาลนี้ไม่ไหว เสนอให้ชิงโปรเจกต์กลับมา หรือให้บทเรียนบางอย่างสั่งสอนคู่แข่งประธานการกรรมการบางส่วนคิดว่าสิ่งที่บริษัทต้องการก็คือความมั่นคง ลงมืออย่างสะเพร่ามีแต่จะไม่เป็นผลดีต่อบริษัทมือใหญ่ที่เห็นข้อกระดูกชัดเจนของฟู่เจิงพาดไปบนตักอย่างสบาย ๆ พลางหรี่ตา “สืบดูหรือยัง?”ที่เขายอมอ่อนข้อให้ฟู่เยว่ได้ นั่นเป็นเพราะฟู่เยว่เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องแต่เขาจะไม่ยอมให้คนนอกมาทำลายสิ่งที่ได้มาจากความยากลำบากข
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 472
ควันบุหรี่ที่ค่อย ๆ ลอยขึ้นไปบดบังใบหน้าของฟู่เจิง‘พวกคุณ’ สองพยางค์นี้ทำเอาฟู่เจิงขมวดคิ้วหน่อย ๆ เพียงแต่เขาไม่ได้คิดลึกซึ้งอะไร คิดว่าฉู่ซืออี๋พูดผิดเพราะความมึนงงหรือสับสนในความคิดส่วนเรื่องที่ผ่านไปแล้ว สำหรับเขาแล้วนั้นมันคืออดีต เขาเองก็ไม่อยากจะมาทะเลาะกับฉู่ซืออี๋ในเรื่องนี้อีกปลายนิ้วเรียวยาวของฟู่เจิงคีบบุหรี่อยู่ เขาพลางเอ่ยขึ้นชืด ๆ “เพราะงั้น วันนั้นที่คุณไปเจอคุณปู่? คุณพูดอะไรกับคุณปู่กันแน่”นัยน์ตาของฉู่ซืออี๋เพ่งเล็งอยู่บนตัวฟู่เจิง ในนัยน์ตาประกายความมืดหม่นออกมาสายหนึ่ง “อยากรู้เหรอ? แต่ฉันไม่บอกคุณหรอก!”อันที่จริงฟู่เจิงสงสัยอยู่นานแล้วถ้าฉู่ซืออี๋พูดกับคุณปู่ว่าเขาต้องเป็นของเธอเท่านั้น แต่คุณปู่จัดแจงหุ้นของบริษัทแบบนั้น เห็นได้ชัดว่าไม่ได้โกรธเขา กลับกันดูไม่ค่อยจะเป็นมิตรกับฟู่เยว่เท่าไรอีกอย่างเรื่องเล็กน้อยในด้านความรักของเขานั่น คุณปู่ก็รู้อยู่ตั้งนานแล้ว ภูมิต้านทานในการรับฟังจะต่ำขนาดนั้นได้ยังไงคิดจนหัวจะแตกก็คิดไม่ตก เขาทำได้เพียงใช้ร่างกายที่เหลือเพียงเถ้าถ่านของคุณปู่มาอธิบายเท่านั้นฟู่เจิงเองก็ไม่ได้ตะบี้ตะบันถามต่อ “เรื่องที่ผ่านไปแ
Latest chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
