บทที่ 466

ฟู่เจิงหลับตาลง มุมปากกระตุกรอยยิ้มขึ้นมารอยยิ้มหนึ่ง ทว่าในใจเย็นยะเยียบลงไปสองสามส่วน

เป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ ในใจของเธอ เดิมทีเขาไม่ควรค่าจะพูดถึง

อยู่ข้างกายเขาเพิ่มอีกหนึ่งวินาที เธอยังไม่ยอมเลย

เมื่อเวินเหลียงเห็นฟู่เจิงหลับตาลง เธอก็ยักไหล่อย่างจนใจ ก่อนจะลุกขึ้นยืน “งั้นฉันไปแล้วนะ คุณก็พักรักษาตัวให้ดีแล้วกัน”

ดวงตาทั้งสองของฟู่เจิงหลับตาปี๋ มือใหญ่กำผ้าปูเตียงไว้แน่น

ฟืนแห้งที่อยู่ในใจถูกเวินเหลียงราดน้ำมันไปชั้นหนึ่ง โยนประกายไฟลงไปแค่นิดเดียว ก็เผาไหม้ลุกโชนขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้แล้ว

แก๊สและควันโขมงปริมาณมากสุมอยู่ในห้องหัวใจของเขา อาจระเบิดออกมาได้ตลอดทุกเมื่อ

เธอเลือดเย็นและโหดเหี้ยมกับเขาอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ!

แต่เขาดันหาเรื่อง ในใจยังไม่อยากให้เธอจากไป!

ฟู่เจิงกำลังจะเอ่ยปาก ทันใดนั้นก็มีความเจ็บปวดรุนแรงแผ่ขึ้นมาจากส่วนกระเพาะอาหาร...

“แคก ๆ ๆ...”

มีเสียงไอเสียงหนึ่งแว่วดังขึ้นมาจากเบื้องหลัง มาพร้อมกับเสียงอาเจียน

เวินเหลียงหยุดฝีเท้า ก่อนจะหันไปมอง ฟู่เจิงกำลังนอนคว่ำหน้าอยู่ข้างเตียงอย่างไร้เรี่ยวแรง มุมปากมีเลือดจาง ๆ อยู่สายหนึ่ง ภายใต้การเสริม