Share

บทที่ 376

เวินเหลียงหันหน้าไปแล้วสบตากับฟู่เจิงพอดี ทว่าไม่มีทีท่าจะหลบแต่อย่างใด “ฉันชอบเขามากจริง ๆ ทั้งยังหนุ่มทั้งหล่อดูสดใสร่าเริง เอาแต่เรียกฉันว่าพี่สาวครับ ๆ ทำเอาฉันกระชุ่มกระชวยหัวใจ ทำให้ฉันที่เดิมทีตายด้านพลันรู้สึกเด็กลง”

“เพราะงั้น เมื่อคืนฉันก็เสียแรงเปล่า แถมทำเธอเสียเรื่องใช่ไหม?” ฟู่เจิงฝืนเค้นประโยคนี้ออกมาจากร่องฟัน

“ก็ไม่เป็นไรหรอก เรื่องพรรค์นี้ค่อยนัดกันอีกทีวันหลังก็ได้ ฉันแค่อยากบอกคุณเฉย ๆ ว่า อย่ายัดเยียดความคิดและความชอบของคุณให้ฉัน ก็เหมือนกับที่คุณคอยตามดูฉัน คิดเองเออเองว่ามันดีกับฉัน แต่ความจริงแล้วมันกลับทำให้ฉันโคตรเบื่อสุด ๆ คุณคิดเองเออเองว่าทำไปเพื่อฉัน แต่อันที่จริงแล้วสำหรับฉันมันไม่นับว่าเป็นอะไรเลย เพราะงั้นฉันขอร้องล่ะ ต่อจากนี้อย่ามาตามฉันอีก โอเคไหม?!”

เมื่อได้ยินวลีที่ว่าค่อยนัดกันอีกทีวันหลัง เลือดลมที่อกฟู่เจิงก็ปั่นป่วน

อันที่จริงแล้วสำหรับเธอนั่นมันไม่นับว่าเป็นอะไรเลย?!

เพื่อทำให้เขาไม่ตามเธออีก เธอถึงขั้นใช้คำว่า ‘ขอร้อง’?

ฟู่เจิงขบกรามแน่น พูดไปชะงักไป “เวินเหลียง! เมื่อก่อนเธอไม่ได้เป็นแบบนี้นี่! ฉันไม่ควรปล่อยให้เธอออกมาเที่ยวกับถังซือซ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status