บทที่ 379

รถของเวินเหลียงแล่นไปยังคฤหาสน์ย่านซิงเหอวาน

เมื่อมาถึงช่วงถนนใกล้จะถึงคฤหาสน์ ความเร็วในการขับขี่ของเธอก็อดไม่ได้ที่จะช้าลง

มีความรู้สึกยิ่งใกล้บ้านก็ยิ่งหวั่นใจอย่างหนึ่งผุดขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ

เวินเหลียงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง พยายามสงบจิตใจลง

รถยนต์มาหยุดที่ประตูใหญ่ของคฤหาสน์ย่านซิงเหอวาน

ป้ายทะเบียนรถยังอยู่ในกล้องวงจรปิดของ รปภ. ในย่าน ไม้กั้นยกขึ้น เธอเหยียบคันเร่งขับรถเข้าไป ก่อนจะไปหยุดลงนอกคฤหาสน์

ป้าหวังกำลังทำความสะอาดห้องน้ำในลานบ้าน ครั้นได้ยินเสียงเครื่องยนต์ของรถ เธอก็เงยหน้าขึ้นมามอง เมื่อเห็นก็วางไม้กวาดลงด้วยความดีใจปนแปลกใจ ก่อนจะมารับหน้า “คุณผู้หญิง คุณกลับมาแล้วเหรอคะ?”

เวินเหลียงยิ้มชืด ๆ ทีหนึ่ง “ป้าหวัง ฉันหย่ากับเขาแล้ว ป้าเลิกเรียกฉันว่าคุณผู้หญิงได้แล้วค่ะ ที่ฉันมาวันนี้ เพราะจะมารับปุ๊กลุกค่ะ”

ป้าหวังอุททาน “ให้ตายเถอะ” ขึ้นเสียงหนึ่ง “คุณเวิน ตอนนี้ปุ๊กลุกไม่ได้อยู่ที่นี่ค่ะ”

เวินเหลียงประหลาดใจ “ปุ๊กลุกไม่ได้อยู่ที่นี่?”

“ใช่ค่ะ” ป้าหวังถอนหายใจอีกครั้ง “ทั้งหมดต้องโทษฉัน วันนั้นฉันอุ้มปุ๊กลุกไปเล่นในลาน อาจเป็นเพราะมันยังเล็กเกินไป ภูม