เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 377
บทที่เกี่ยวข้อง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 378
ไม่ได้กลับมาเกือบหนึ่งเดือน ทุกที่ภายในห้องมีขี้ฝุ่นร่วงหล่นลงมาชั้นหนึ่ง เครื่องใช้ภายในห้องครัวก็ต้องล้างทำความสะอาดเพียงแต่ตอนนี้พวกเธอไม่มีกะจิตกะใจจะไปทำความสะอาด หลังนอนบนโซฟาอยู่นานสองนาน ถังซือซือไถโทรศัพท์ไปพลางถามขึ้นว่า “เธออยากกินอะไร?”เวินเหลียงเข้าใจในทันทีว่าถังซือซือจะสั่งดิลิเวอรี เธอแจ๊บ ๆ ปาก ก่อนจะเปิดแอพดิลิเวอรี “ฉันสั่งเป็ดย่าง”“งั้นฉันจะสั่งไก่ทอดก็แล้วกัน...พูดคำว่าไก่ไม่พูดคำว่าก็แล้วกันต่อท้าย[1] จะได้ฟังดูสุภาพทุกคน”เวินเหลียง “...”อาหารดิลิเวอรีที่ทั้งสองคนสั่งมาถึงตามลำดับก่อนปีใหม่ภายในประเทศมีหนังสองสามเรื่องที่รอเข้าฉายอยู่นานแล้ว ตอนนี้เข้าแอพดูหนังแล้วในเพนส์เฮ้าส์ของถังซือซือมีห้องดูหนังขนาดย่อมห้องหนึ่งทั้งสองคนยกอาหารดิลิเวอรีไปในห้องดูหนังด้วยกัน ดูหนังไปด้วยกินอาหารดิลิเวอรีไปด้วยหลังกินอาหารดิลิเวอรีเสร็จ ทั้งสองคนก็นอนดูหนังบนโซฟากันอย่างไม่ห่วงภาพลักษณ์เวินเหลียงเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งนั่งไขว่ห้าง “ดีจริง ๆ ฉันก็อยากซื้อเพนส์เฮ้าส์ห้องหนึ่งพอดี อยู่คนเดียวมีความสุขดี”ไม่ดีที่เธอจะมาพลอยอาศัยอยู่กับถังซือซือที่นี่ ทว่าก็ไม่คิดจะ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 379
รถของเวินเหลียงแล่นไปยังคฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเมื่อมาถึงช่วงถนนใกล้จะถึงคฤหาสน์ ความเร็วในการขับขี่ของเธอก็อดไม่ได้ที่จะช้าลงมีความรู้สึกยิ่งใกล้บ้านก็ยิ่งหวั่นใจอย่างหนึ่งผุดขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุเวินเหลียงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง พยายามสงบจิตใจลงรถยนต์มาหยุดที่ประตูใหญ่ของคฤหาสน์ย่านซิงเหอวานป้ายทะเบียนรถยังอยู่ในกล้องวงจรปิดของ รปภ. ในย่าน ไม้กั้นยกขึ้น เธอเหยียบคันเร่งขับรถเข้าไป ก่อนจะไปหยุดลงนอกคฤหาสน์ป้าหวังกำลังทำความสะอาดห้องน้ำในลานบ้าน ครั้นได้ยินเสียงเครื่องยนต์ของรถ เธอก็เงยหน้าขึ้นมามอง เมื่อเห็นก็วางไม้กวาดลงด้วยความดีใจปนแปลกใจ ก่อนจะมารับหน้า “คุณผู้หญิง คุณกลับมาแล้วเหรอคะ?”เวินเหลียงยิ้มชืด ๆ ทีหนึ่ง “ป้าหวัง ฉันหย่ากับเขาแล้ว ป้าเลิกเรียกฉันว่าคุณผู้หญิงได้แล้วค่ะ ที่ฉันมาวันนี้ เพราะจะมารับปุ๊กลุกค่ะ”ป้าหวังอุททาน “ให้ตายเถอะ” ขึ้นเสียงหนึ่ง “คุณเวิน ตอนนี้ปุ๊กลุกไม่ได้อยู่ที่นี่ค่ะ”เวินเหลียงประหลาดใจ “ปุ๊กลุกไม่ได้อยู่ที่นี่?”“ใช่ค่ะ” ป้าหวังถอนหายใจอีกครั้ง “ทั้งหมดต้องโทษฉัน วันนั้นฉันอุ้มปุ๊กลุกไปเล่นในลาน อาจเป็นเพราะมันยังเล็กเกินไป ภูม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 380
เลขาหยางที่อยู่ปลายสาย “ประธานฟู่??? นี่คุณกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่คะเนี่ย?”“ตกลงตามนี้ละกัน แค่นี้นะ” ฟู่เจิงกดวางสายด้วยใบหน้าที่มีสีหน้าคงเดิม จากนั้นก็วางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ ทว่าตากลับเอาแต่มองไปที่หน้าของเวินเหลียงอยู่ตลอด สีหน้าแฝงความไม่ยอมปล่อยเวินเหลียงไปอยู่เล็กน้อยเลขาหยาง “???”นี่เขาคิดจะขายคฤหาสน์หลังนี้เหรอ?เวินเหลียงกัดริมฝีปากเงียบ ๆดูท่าเขาคงคิดตกแล้ว ว่าจะบอกลาการแต่งงานที่ผ่านมาสามปีโดยสิ้นเชิงเขาคงกำลังจะแต่งงานกับฉู่ซืออี๋นี่คือสิ่งที่เธอต้องการไม่ใช่เหรอ?ตอนนั้นเธอเองก็อยากขายคฤหาสน์หลังนี้ทิ้งไปเหมือนกันไม่ใช่เหรอ?แต่ทำไมหลังจากรู้ข่าวนี้ ในใจของเธอกลับว่างเปล่าอยู่นิดหน่อยนะคงเป็นเพราะยังไม่ชินละมั้ง ต่อไปคงค่อย ๆ ดีขึ้นเองเวินเหลียงพยายามคุมอารมณ์ให้มั่นคง “คุณจะขายที่นี่เหรอ?”ฟู่เจิงมองสีหน้าบนหน้าเธออย่างจริงจัง “ก็มีแพลนเรื่องนี้ไว้”“ขายไปก็ดี หย่ากันแล้ว เก็บมันไว้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร” เวินหลียงเอ่ยขึ้นชืด ๆ “จริงสิ เมื่อกี้คุณอยากจะพูดอะไรนะ?”เห็นเวินเหลียงไม่สะทกสะท้าน ความโกรธในใจของฟู่เจิงก็พลุ่งพล่านขึ้นมาความเดือดดาลกลิ้งไปมาอ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 381
เวินเหลียงย้ายอาหารแมว ทรายแมวและอาหารกระป๋องแมวของปุ๊กลุกไปไว้บนรถเลยเธอหันมองไปด้านหลังเบา ๆ ทีหนึ่ง ฟู่เจิงไม่ได้ตามมาแม้ในใจเธอจะลอบถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ทว่าก็มีความผิดหวังที่ยากจะเชื่ออยู่เล็กน้อยเธอเข้าไปนั่งยังตำแหน่งคนขับ เงียบไปอยู่ครู่หนึ่ง ถึงได้ล้วงโทรศัพท์ออกมา แล้วกดโทรหาเลขาหยางพูดตามตรงตอนที่เห็นสายเวินเหลียงโทรเข้ามา เลขาหยางประหลาดใจเป็นพิเศษเธอรับสายอย่างระมัดระวัง “ฮัลโหล คุณเวิน?”“เลขาหยาง ปุ๊กลุกอยู่โรงพยาบาลสัตว์ไหนคะ?”ใครบอกเธอได้บ้างว่าปุ๊กลุกนี่ใคร?แล้วทำไมเวินเหลียงถึงมาถามเรื่องนี้กับเธอล่ะ?เลขาหยางนึกถึงคำพูดแปลกพิกลสองสามประโยคนั่นตอนที่ฟู่เจิงรับสาย เธอชะงักไปสองสามวินาที ถึงตอบกลับไปว่า “ขอโทษนะคะคุณเวิน ฉันมีงานด่วนกะทันหัน เลยส่งปุ๊กลุกให้ผู้ช่วยไป ตอนนี้ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่ามันอยู่โรงพยาบาลสัตว์ไหน”เวินเหลียง “...”เวินเหลียงพลันหมดคำพูด ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรต่อดีมีชั่ววูบหนึ่ง เวินเหลียงสงสัยว่าฟู่เจิงจะทำปุ๊กลุกตาย ถึงได้ใช้เหตุผลแบบนี้มาถ่วงเวลาเลขาหยางพูดขึ้นอีกว่า “เอาแบบนี้นะคะ ฉันจะช่วยถามผู้ช่วยให้คุณเองค่ะ ได้เรื่องแ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 382
ฮอตแอนด์คูล “ถ้านายคิดจะพัฒนาจริงจัง ความจริงแล้วจุดสำคัญก็ยังต้องพิจารณาว่าโปรเจกต์ของทั้งสองบริษัทตรงกับสาขาที่นายเรียนมาไหม แล้วความคิดสอดคล้องกันหรือเปล่า ในด้านแผนการทำงาน ถ้านายอยากจะเลื่อนขั้นเร็ว ๆ ก็เลือกอวี้เซิ่ง แต่ถ้าอยากพัฒนาไปยาว ๆ ก็เลือกฟู่ซื่อ”เมิ่งเซ่อ “พูดตามตรงนะครับ ตัวผมค่อนข้างเอนเอียงไปทางฟู่เจิง อาจเป็นเพราะความคิดในการพัฒนาของฟู่ซื่อมั้งครับ ฟู่เจิงประธานบริหารคนก่อนจบจากภาควิชาคณิตศาสตร์ ก็เริ่มทำอาชีพจากการพัฒนาโปรแกรม”ฮอตแอนด์คูล “เขาจบปริญญาสองใบคณิตศาสตร์กับเศรษฐศาสตร์”เมิ่งเซ่อ “เก่งจังเลย ผมเคยอ่านสัมภาษณ์ที่ต่างประเทศของเขาก่อนหน้านี้ ผมชื่นชมเขามาก พี่ครับ พี่รู้จักเขาไหม?”เวินเหลียง “...”ฮอตแอนด์คูล “รู้จัก”ฮอตแอนด์คูล “เขาคือสามีเก่าฉัน”พูดตามตรงเวินเหลียงคอยหาโอกาสที่จะพูดเรื่องนี้ออกมาอยู่ตลอดเธอคิดว่าพอเมิ่งเซ่อรู้ว่าเธอเคยผ่านการแต่งงานมาก่อน ไม่แน่ว่าอาจตัดใจไปเลยก็ได้เพียงแต่เมิ่งเซ่อเองก็ไม่ได้เป็นฝ่ายแสดงท่าทีอะไรออกมาก่อน ราวกับการที่เธอโพล่งออกมาว่าตัวเองเคยผ่านการแต่งงานมาก่อนมันกะทันหันเกินไปตอนนี้โอกาสมาถึงแล้ว!สำห
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 383
ก่อนหน้านี้เวินเหลียงย้ายข้าวของเครื่องใช้ของตัวเองเข้ามายังเพนส์เฮ้าส์ หลังจากนั้นก็จัดการเสื้อผ้าที่ไปนอร์เวย์นิดหน่อย กระเป๋าสัมภาระใบอื่นยังกองอยู่ในห้อง ยังไม่ได้เก็บในเมื่อตัดสินใจที่จะอาศัยอยู่ที่นี่ระยะยาวแล้ว เวินเหลียงก็จัดการกระเป๋าสัมภาระของตัวเองอย่างจริงจังหลังจัดเรียงเสื้อผ้าและข้าวของเครื่องใช้ทั้งหมดเสร็จ ก็เหลือแค่ของทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้าของพ่อปีใหม่ผ่านไปแล้ว ก็กำลังจะเข้าสู่เทศกาลตรุษจีน ผ่านไปอีกหนึ่งปีแล้วระยะเวลาที่พ่อจากไปจะเพิ่มขึ้นอีกปีแล้วตอนนี้คนขับรถบรรทุกออกจากคุกแล้ว เขาใช้ชีวิตอย่างสบายอกสบายใจ มิหนำซ้ำยังมีเงินเหลือใช้ให้ออกไปเที่ยวเล่นต่างประเทศอีกทว่าพ่อของเธอกลับนอนไร้ลมหายใจอยู่ใต้ดิน จากไปตลอดกาลเมื่อเวินเหลียงนึกถึงตรงนี้ ในใจก็ขมขื่นจนยากจะรับไหวเธอเปิดสมุดบันทึกของพ่อ แล้วเปิดอ่านไปทีละหน้าช้า ๆ ส่วนท้ายหน้ากระดาษที่อยู่ข้างในเริ่มเป็นสีเหลือง เธอลูบตัวอักษรลายมือคุ้นตาในหน้ารอบแล้วรอบเล่าระหว่างที่เธอกำลังเปิดหน้าสมุดบันทึก รูปภาพใบหนึ่งก็ร่วงลงมาจากสมุดบันทึกเป็นรูปภาพที่ดูเหมือนกับจะเกี่ยวข้องกับคดีลักพาตัวในตอนนั้นนั่นเว
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 384
สถานที่เกิดเหตุ กระบวนการช่วยเหลือ และยิ่งไปกว่านั้นไม่มีนักข่าวอยู่ในจุดเกิดเหตุเลย!ถ้างั้นพ่อถ่ายรูปคนร้ายลักพาตัวมาได้ยังไง?พอพ่อได้รับข่าว ก็ไปแอบถ่ายบริเวณจุดเกิดเหตุโดยไม่สนอันตรายงั้นเหรอ?นี่เป็นเรื่องที่พ่อเธอทำได้จริง ๆ ตอนแรกในคดีสารเจือปนอาหารคดีนั้น พ่อก็ไปซ่อนตัวสืบเรื่องอยู่ในโรงงานด้วยตัวเอง ถึงได้หลักฐานมาคงเป็นเพราะพ่อถูกจับได้ตอนแอบถ่าย จึงทำให้คนร้ายลักพาตัวแค้นเคืองตอนนั้นพ่อกำลังเขียนต้นฉบับข่าวแล้ว กระทั่งถึงช่วงที่สามารถรายงานข่าวได้แล้ว ถ้าไม่เป็นเพราะตัวประกันถูกช่วยออกมาแล้ว ก็เป็นเพราะตัวประกันเสียชีวิตไปแล้วในสมุดบันทึก จากในร่างที่พ่อยังเขียนไม่เสร็จทำให้รู้ได้ว่า ช่วงเวลาที่เกิดคดีลักพาตัวขึ้นคือวันที่สิบสอง เดือนเมษายนของปีนั้น และวันครบรอบวันตายของพ่อคือวันที่สิบแปด เดือนเมษายนนี่สามารถอธิบายได้เรื่องหนึ่ง...คนร้ายลักพาตัวไม่ได้ถูกจับกุมตัวในที่เกิดเหตุ อย่างน้อยในตอนที่พ่อเสียพวกเขายังหลบหนีอยู่ข้างนอก ไม่อย่างนั้นการกระทำนี้ของคนขับรถบรรทุกจะไม่มีความหมายอะไรเลยส่วนความเป็นตายของตัวประกัน ท้ายที่สุดแล้วคนร้ายลักพาตัวถูกจับกุมหรือเปล่า ต
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 385
เสียงของถังซือซือแว่วดังขึ้นมาจากนอกประตู “อาเหลียง มื้อเที่ยงจะทำเองหรือสั่งดิลิเวอรีดี?”เวินเหลียงถอนหายใจเฮือกหนึ่ง พร้อมทั้งดื่มน้ำตามไปอึกหนึ่ง เธอปิดโน้ตบุ๊กลง แล้วลุกขึ้นไปเปิดประตู “อะไรก็ได้”ถังซือซือหัวเราะฮ่า ๆ “งั้นสั่งดิลิเวอรีแล้วกันนะ”“โอเค”ตอนนี้เวินเหลียงเองก็ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอาหาร เธอออกมานั่งกับถังซือซือข้างนอก หารือกันเรื่องสั่งมื้อเที่ยง นั่งเหม่อลอยอยู่บนโซฟาคนร้ายลักพาตัวมีฝีมือทำได้ถึงขนาดนี้ แสดงว่าตัวตนของตัวประกันที่ถูกลักพาตัวไปก็คงไม่ธรรมดาเหมือนกันหากเธออยากสืบต่อจริง ๆ เธอทำคนเดียวคงไม่ได้เรื่องแน่“คิดอะไรอยู่เหรอ จริงจังขนาดนั้นเชียว” เมื่อถังซือซือเห็นดังนั้นก็ถามขึ้นมา“ไม่มีอะไร” เวินเหลียงได้สติกลับมาแล้วฉีกยิ้มออกมา “จริงสิถังถัง เธอรู้ไหมว่าที่เมืองเจียงเฉิงมีนักสืบเอกชนบริษัทไหนบ้าง?”“นักสืบเอกชน? เธอถามเรื่องนี้ไปทำไมเหรอ?” ถังซือซือถลึงตาโต “เธอคิดจะสืบเรื่องใครเหรอ?”เวินเหลียงตอบกลับอย่างจริงครึ่งไม่จริงครึ่ง “ฉันอยากสืบเรื่องคนขับรถบรรทุกที่ชนพ่อฉันตายน่ะ”เวินเหลียงไม่ได้พูดอะไรมาก ทว่าถังซือซือเองก็เข้าใจเจตนาของเวินเหลี
บทล่าสุด
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
