บทที่ 339

“ได้สิ!” ถังซือซือรีบพยักหน้า แล้วมองนางเอกอย่างหยอกล้อ “ไอ้หยา เสี่ยวอาเหลียงของเราพอหย่าปุ๊บ ก็มีคนมาจีบปั๊บเลยไม่ใช่เหรอเนี่ย? แถมมารวดเดียวสามคนเลยด้วย!”

“อย่าพูดซี้ซั้วสิ”

“เอาละ ๆ ๆ ฉันไม่พูดแล้ว ถึงยังไงเธอเป็นคนเลือกเองก็สิ้นเรื่องแล้ว ฉันว่าลู่เย่ากับโจวอวี่ก็ไม่เลวเลยนะ!”

เวินเหลียง “...”

โจวอวี่ส่งข้อมูลเที่ยวบินของตัวเองให้จูฝาน

จูฝานเห็นว่ายังพอมีเวลานิดหน่อย พวกเธอจึงอยู่ในโรงแรม พักผ่อนตามอัธยาศัยกันสองสามชั่วโมง จากนั้นค่อยเดินทางออกจากเกาะซัมเมอร์ไอซ์แลนด์

พวกเธอเอากระเป๋าสัมภาระวางไว้ที่โรงแรม จากนั้นก็ขับรถไปยังสนามบิน รออยู่ประมาณยี่สิบนาที ก็เห็นโจวอวี่เดินออกมาจากอาคารผู้โดยสาร

เขาสวมหมวกแก๊ปและหน้ากากอนามัยสีดำ ไม่มีกระเป๋าสัมภาระอะไรทั้งสิ้น อยู่ในชุดเสื้อขนสัตว์แบบยาว ทว่าไม่ได้ดูตัวอ้วนอย่างเห็นได้ชัดขนาดนั้น

จูฝานโบกมือไปทางเขา

โจวอวี่มาตรงหน้ารถ เขามองเวินเหลียงที่อยู่ด้านหลังผ่านกระจกหน้ารถก่อนทีหนึ่ง จากนั้นก็ดึงหน้ากากอนามัยลงมาครึ่งหนึ่ง “ไม่ได้ถ่วงการท่องเที่ยวของพวกคุณใช่ไหม?”

น้ำเสียงแสนเสนาะหูถูกเปล่งออกมา ข้างปากมีควันขาวพวยพุ่ง

“เปล่าเลย