LOGINShare
บทที่ 339
Related chapters
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 340
หลังกินข้าวเสร็จ จูฝานก็ขับรถไปยังสนามบินเมื่อมาถึงลานจอดรถของสนามบิน เวินเหลียงก็โบกไม้โบกมือให้โจวอวี่ที่อยู่ข้าง ๆ “ไว้เจอกันนะ เจอกันที่ออสเตรเลีย”โจวอวี่ผงะไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเปิดประตูและลงจากรถไป “อาเหลียง เธอไม่ลงมาส่งฉันหน่อยเหรอ?”เวินเหลียงอึ้งไปพักหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เธอลงรถจากอีกฝั่งหนึ่ง กำลังคิดจะกำชับจูฝาน ทว่าได้ยินโจวอวี่พูดขึ้นอีกว่า “จูฝานรออยู่ในรถก็แล้วกันนะ”“ได้เลย!” จูฝานรีบขานรับอย่างรวดเร็วเสียงหนึ่ง ก่อนจะโบกไม้โบกมือกับเวินเหลียงพร้อมทั้งยิ้มแย้ม “ข้างนอกหนาว ฉันไม่ลงไปละนะ อาเหลียง ช่วยส่งโจวอวี่แทนฉันด้วยล่ะ”เวินเหลียงจนใจ เธอพูดกับโจวอวี่ว่า “ถ้างั้นฉันไปส่งนายที่ประตูทางเข้าอาคารผู้โดยสารโอเคไหม?”“ได้” โจวอวี่ยิ้มหวานทีหนึ่งจูฝานและถังซือซือที่อยู่ในรถมองหน้ากันทีหนึ่ง บนใบหน้าแฝงไปด้วยความหมายที่ลึกซึ้งเวินเหลียงและโจวอวี่เดินเคียงคู่กันไปยังประตูอาคารผู้โดยสารระหว่างทางมานี้ เวินหลียงก็จงใจหาหัวข้อบทสนทนา “ไปประชาสัมพันธ์ที่ประเทศฝรั่งเศสนี่ เป็นงานสุดท้ายก่อนปีใหม่ของนายใช่ไหม?”โจวอวี่ส่ายหน้า “ไม่ใช่ ฉันยกการประชาสัมพันธ์ที่เ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 341
ข้างรถยนต์สีดำที่จอดอยู่ไม่ไกลคันหนึ่ง ฟู่เจิงอยู่ในชุดเสื้อขนสัตว์แบบยาวสีดำ สวมใส่หมวกที่บุขนสัตว์ไว้ตรงขอบ ยืนอ้าแขนอยู่ เผยให้เห็นเสื้อถักและเข็มขัดที่อยู่ด้านในเขายืนพิงประตูรถฝั่งที่นั่งข้างคนขับ พร้อมจ้องเธอด้วยนัยน์ตาเปล่งประกายเมื่อรู้ว่าที่พวกเธอออกมาจากเกาะซัมเมอร์ไอซ์แลนด์ก่อนล่วงหน้าเป็นเพราะการมาของโจวอวี่ ในใจของฟู่เจิงก็ผุดเปลวเพลิงแห่งโทสะขึ้นมา พร้อมทั้งเจ็บปวดและอัดอั้นไปในขณะเดียวกัน พ่วงความอิจฉาที่มีต่อโจวอวี่ไปด้วยเมื่อกี้เขาเห็นโจวอวี่กับเวินเหลียงโอบกอดและจูบกัน ไฟโทสะที่อยู่ในใจก็ยิ่งลุกโชนขึ้นเรื่อย ๆ และระเบิดออกมาในเวลาเพียงชั่วครู่ ควบคุมเอาไว้ไม่อยู่อย่างสมบูรณ์แบบ!โจวอวี่สละเวลางานมาหาเธอ เธอถูกเขาทำให้ซาบซึ้งเข้าให้แล้ว?พวกเขาตัดสินใจว่าจะคบกันแล้วงั้นเหรอ?เมื่อคิดว่าต่อไปเวินเหลียงจะกลายเป็นภรรยาของโจวอวี่ สนิทสนมไม่มีช่องว่างระหว่างกันเหมือนกับสามีภรรยาทั่วไป ในใจของฟู่เจิงก็ราวกับถูกมีดสั้นอันแหลมคมหั่นเป็นชิ้น ๆ ครั้งแล้วครั้งเล่า เลือดไหลนอง เจ็บเข้าไปในไขกระดูกฟู่เจิงขบฟันแน่น เขาไม่ยอมเด็ดขาดเวินเหลียงต้องเป็นของเขาเท่านั้น!เดิม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 342
เวินเหลียงราวกับได้ยินเรื่องตลกอะไรอย่างนั้น เธอมองฟู่เจิงอย่างเย็นชา “คุณบอกว่าจะปล่อยให้ฉันเป็นอิสระไม่ใช่เหรอ? คุณปู่ก็จากไปแล้ว พวกเราหย่ากันแล้ว ทำไมคุณยังมาแสดงละครต่อหน้าฉันอีก?”นัยน์ตาของฟู่เจิงประกายความเจ็บปวดออกมา เขาไม่คิดว่าเวินเหลียงจะคิดกับเขาแบบนี้เธอไม่มีความเชื่อมั่นในตัวเขาเลยสักนิด“ฉันนึกเสียใจแล้ว อาเหลียง ฉันไม่ควรปล่อยเธอไป อย่างที่เธอพูด คุณปู่จากไปแล้ว ฉันมีความจำเป็นอะไรยังต้องมาแสดงละครอีก? อาเหลียง ไม่ว่าเธอจะเชื่อไหม แต่ฉันชอบเธอจริง ๆ ไม่อยากหย่ากับเธอ”คราวก่อนเขาก็เคยบอกว่าเขาชอบเธอ เธอถามว่าเขาชอบเธอตอนไหน แต่เขากลับตอบไม่ได้อีกอย่างต่อให้เขาบอกว่ามันเป็นความจริง แล้วทำไมเธอต้องกลับไป?ความเจ็บปวดที่เธอได้รับมาในก่อนหน้านี้มันสามารถลบเลือนไปได้อย่างง่ายดายขนาดนั้นเลยเหรอ?สีหน้าของเวินเหลียงเย็นยะเยือก “บนโลกใบนี้ไม่มียานึกเสียใจ ฉันไม่สนว่าอะไรที่มันบันดาลใจให้คุณพูดคำพูดเหล่านี้ออกมา แต่ฉันอยากจะบอกให้คุณเข้าใจ ฉันไม่คิดจะแต่งงานใหม่กับคุณอีก”เธอคิดไม่ตกว่าตัวเธอมีผลประโยชน์อะไรถึงขั้นควรค่าให้ฟู่เจิงทิ้งฉู่ซืออี๋ไว้ในประเทศ แล้วบินมาแสดง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 343
ตามแพลนเดิม ตอนนี้พวกเธอคงเพิ่งกลับจากเกาะซัมเมอร์ไอซ์แลนด์ตอนนี้มาก่อนกำหนดการตั้งหลายวัน ตอนนี้ทั้งสามคนจึงตัดสินใจเดินทางไปยังตำบลเฟิร์ธตำบลเฟิร์ธเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่งที่อยู่ใต้การปกครองของทรอมโซที่นี่สามารถชมวิวอ่าวแคบอยู่ระหว่างผาสูงชันและแสงเหนืออันงดงามได้ในเวลานี้ตำบลเล็ก ๆ อย่างตำบลเฟิร์ธเองก็อยู่ในช่วงโพลาร์ไนท์เช่นกันพวกเธอเดินวนรอบตำบลเล็ก ๆ รอบหนึ่ง สัมผัสแนวชายฝั่งรุ่น ๆ และความงดงามของภูเขาหิมะแสนยิ่งใหญ่ ระหว่างนั้นถังซือซือและจูฝานก็คอยสังเกตทีท่าของเวินเหลียงอยู่เงียบ ๆเวินเหลียงเห็นพวกเธอทำท่าทางลับ ๆ ล่อ ๆ ก็หัวเราะออกมา “พวกเธอไม่ต้องเป็นกังวลหรอกน่า ฉันไม่เป็นไร แค่หลังจากเห็นเขาแล้วรู้สึกแย่นิดหน่อย แต่นี่ก็ปกติจะตายไป ผู้หญิงคนไหนเห็นสามีเก่าของตัวเองแล้วอารมณ์ดีบ้าง?”ถังซือซือตบไหล่ของเธอ “อาเหลียง ปล่อยวางได้ก็ดีแล้ว”หลังจากนั้นพวกเวินเหลียงทั้งสามคนก็กลับไปพักผ่อนที่โรงแรมในทรอมโซคืนหนึ่ง วันต่อมาเดินทางไปยังเกาะลิงกาสบางทีอาจจะรู้สึกเหนื่อยหน่ายกับวิวหิมะแล้ว พวกเธอไม่ได้ค้างคืนที่เกาะลิงกาส แต่กลับมายังทรอมโซในวันนั้นเลยได้เวลาก
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 344
“ขโมยเป็นคนมีฝีมือ มันฉวยโอกาสตอนที่คุณถ่ายรูปอยู่ที่เกาะลิงกาส ขโมยกระเป๋าสตางค์ของคุณไป แต่ผมบังเอิญไปเห็นเข้าพอดี”เวินเหลียงมองเขาทีหนึ่ง “พวกคุณก็ไปเกาะลิงกาสมาด้วยเหรอ?”มีอยู่แวบหนึ่ง เธอกระทั่งสงสัยว่าลู่เย่าเป็นคนเอากระเป๋าสตางค์ของตัวเธอไป เธอไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเอง แต่มันบังเอิญเกินไปแล้วจริง ๆ“อืม ไปมาเมื่อวานน่ะ”“แบบนี้นี่เอง งั้นต้องขอบคุณคุณด้วยนะคะ”วันนี้พวกเธอเพิ่งไปมาอาจเป็นแค่เรื่องบังเอิญจริง ๆ?“เกรงใจอะไรกัน เจอเพื่อนร่วมชาติที่ต่างแดน ที่ช่วยได้ก็ช่วย ๆ กัน” ลู่เย่าส่งกระเป๋าสตางค์มาเวินเหลียงรับกระเป๋าสตางค์มา กุมเอาไว้ในมือพลางเงยหน้ามองลู่เย่า แล้วพูดว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะคุณมาได้ทันเวลา ตอนนี้ฉันคงจองตั๋วเครื่องบินไปออสโลแล้ว เอาแบบนี้ก็แล้วกัน พรุ่งนี้ฉันจะเลี้ยงข้าวคุณ เป็นยังไง? ถ้าเพื่อนคุณไม่รังเกียจละก็ จะมาด้วยก็ได้นะ ฉันเลี้ยงพวกคุณเอง”ลู่เย่าเลิกคิ้ว “ค่อยว่ากันก็แล้วกัน ผมขอกลับไปถามเพื่อนผมก่อน”“เพื่อนคุณคนนี้ก็คุมเข้มเกินไปแล้วหรือเปล่า? ไม่เหมือนเป็นเพื่อนของคุณ แต่เหมือนภรรยาคุณมากกว่า กลัวว่าคุณออกไปแล้วจะมีคนเกาะแกะ” เวินเหลียงเอ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 345
ฉะนั้นเวินเหลียงจึงกำหนดเวลาเลี้ยงข้าวลู่เย่าตอนกลางคืนในตอนที่ลู่เย่าบอกว่าเขาจะเป็นคนเลือกร้านอาหารเอง เวินเหลียงก็เกิดความรู้สึกตงิดใจขึ้นมาแต่เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธ เธอให้ลู่เย่าบอกเธอหลังจากที่เขาตัดสินใจเรียบร้อยแล้ว…ขณะเจ็ดโมงครึ่งในเช้าวันต่อมา พวกเวินเหลียงทั้งสามคนก็มาถึงยังท่าเรือที่ระบุว่าให้นัดรวมตัวกันในตอนนี้มีคนมารออยู่ที่ท่าเรือค่อนข้างเยอะแล้ว มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นคนที่จองทัวร์ล่องเรือออกทะเลไปดูวาฬ ในบรรดาคนเหล่านั้นมีคนที่มีใบหน้าแบบคนเอเชียไม่น้อยทีเดียวที่พวกเธอจองมาเป็นเรือคาตามารัน ไกด์นำเที่ยวเป็นคนผิวขาว ในกรุ๊ปทัวร์สื่อสารโดยใช้ภาษาอังกฤษเริ่มขึ้นเรือตอนเจ็ดโมงสี่สิบนาที เมื่อถึงเวลาออกเดินทางตอนแปดโมง บนเรือของพวกเธอมีคนทั้งหมดสามสิบกว่าคนตัวเรือแล่นผ่าผิวน้ำ ฟองคลื่นสีขาวแยกออกไปทั้งสองข้าง เรือค่อย ๆ ออกห่างจากท่าเรือเวินเหลียงยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือ ลมทะเลตีเข้าหน้า ปนกลิ่นคาวและเค็มที่มีเอกลักษณ์อย่างหนึ่งเธอหันหลังกลับไปมอง ท่าเรือไกลออกไปเรื่อย ๆ ค่อย ๆ เลือนราง กระทั่งหายวับไปเธอมองไปรอบ ๆ รอบข้างล้วนเป็นน้ำทะเลกว้างใหญ่ไพศาล ที่เส้นขอ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 346
วันนี้เวินเหลียงไม่ได้ไปที่ออสโล และได้บอกเรื่องที่ลู่เย่าเอากระเป๋าสตางค์กลับมาให้เธอกับพวกถังซือซือทั้งสองคนแล้วถังซือซือใช้ไหล่กระทุ้งเวินเหลียงทีหนึ่ง ยิ้มจนใบหน้าเต็มไปด้วยความคลุมเครือ “ไม่ให้พวกเราตามไปจริง ๆ เหรอ?”“ฉันไปคนเดียวก็พอ” ริมฝีปากของเวินเหลียงกระตุกรอยยิ้มออกมาถ้าบอกว่าเป็นเพราะรู้สึกขอบคุณลู่เย่าก็เลยจะเลี้ยงข้าวลู่เย่า เวินเหลียงให้ถังซือซือกับจูฝานไปด้วยก็ได้แต่เธออยากไปคนเดียวถังซือซือคิดเพียงเวินเหลียงรู้สึกดีกับลู่เย่า เธอตบไหล่ของเวินเหลียง แล้วยักคิ้วให้เธอ “เอาละ สู้ ๆ นะ คืนนี้ต้องช่วงชิงมาให้ได้!”จูฝานเองก็คิดว่าเวินเหลียงชอบลู่เย่า เธอแอบรู้สึกเสียใจแทนโจวอวี่ “อาเหลียง เธอก็ระวังตัวหน่อยนะ ถึงยังไงพวกเราก็ไม่ได้รู้จักลู่เย่าเท่าไร ไม่รู้ว่าเขาเป็นคนยังไง”“ฉันเข้าใจ วางใจเถอะ ไม่ใช่อย่างที่พวกเธอคิดหรอก”เธอแค่รู้สึกว่าลู่เย่าแปลก อยากจะพิสูจน์การคาดเดาของตัวเองสักหน่อยถังซือซือทำหน้าอย่างเข้าใจทุกอย่าง “การอธิบายก็คือการปิดบัง...”เวินเหลียง “...”ร้านอาหารที่ลู่เย่าจอง เป็นร้านอาหารญี่ปุ่นที่พวกเวินเหลียงทั้งสามคนไม่เคยมาด้านขวาสุดข
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 347
ข้อศอกของเวินเหลียงเท้าอยู่บนโต๊ะ มือทั้งสองเท้าอยู่ที่คาง พลางมองลู่เย่าด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความชื่นชม “พูดตามตรงนะ ฉันชอบคนอย่างคุณนี่แหละ!”‘แก๊ก…’มีเสียงอะไรบางอย่างแว่วดังมาจากห้องวีไอพีที่อยู่ข้าง ๆ อีกแล้วเวินเหลียงไม่ได้สนใจ เธอถอนหายใจเฮือกหนึ่ง แล้วพูดต่อว่า “เพราะเหตุผลของครอบครัว ฉันเลยมีนิสัยขี้ระแวง คอยควบคุมอารมณ์ของตัวเอง เพราะงั้นตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันอิจฉาคนที่คิดอยากจะทำอะไรก็ทำแบบพวกคุณมาก ไม่สนใจสายตาของคนในสังคม มีความกล้าหาญเด็ดเดี่ยวบอกจะไปก็ไป ความคิดที่สามารถปล่อยวางทุกอย่างได้เพื่อความอิสระ เป็นสิ่งที่ไม่มีในตัวฉันเลย”เวินเหลียงดื่มน้ำอึกหนึ่งแล้วพูดต่อ “อีกอย่าง คุณยังเที่ยงธรรมขนาดนี้ ช่วยชิงกระเป๋าสตางค์ฉันกลับมายังไม่ต้องพูดถึง คุณไม่ยอมไปเตะถ่วงผู้หญิงคนอื่นนี่สิ ถ้าคิดจะเตะถ่วงคนอื่น คงอาศัยใบหน้านี้หว่านเสน่ห์ใส่ผู้หญิงไปทั่วตั้งนานแล้ว”“...ชมเกินไปแล้ว คุณประเมินผมสูงไป” ลู่เย่าเห็นสีหน้าจริงจังของเวินเหลียง สีหน้าบนหน้าเขาก็ค่อย ๆ แข็งทื่อเล็กน้อยเธอคงไม่ได้ชอบเขาจริง ๆ ใช่ไหม?คงไม่หรอกมั้ง?ลู่เย่ารู้สึกแค่เบื้องหลังเริ่มเย็นยะเยียบขึ
Latest chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
