บทที่ 316

เวินเหลียงก็ยังรู้สึกว่าพวกเธอคิดมากไปแล้ว “ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอ? เขาแค่อยากชดใช้ค่าซักแห้งให้ฉันแค่นั้น”

ถังซือซือเลิกคิ้ว แล้วตอบกลับเมิ่งเซ่อ “นายจะเอาไลน์ของเธอไปทำอะไร?”

อีกฝ่ายที่อยู่บนหน้าแชตขึ้นว่ากำลังพิมพ์อยู่นานสองนาน จากนั้นเมิ่งเซ่อก็ส่งข้อความมาข้อความหนึ่ง “ผมทำเสื้อผ้าของพี่เขาสกปรก ควรชดใช้ค่าซักให้พี่เขา”

เมื่อเวินเหลียงเห็นก็แบมือ “ดูสิ ฉันบอกแล้ว...”

ยังพูดไม่ทันจบ เมิ่งเซ่อก็ส่งมาอีกข้อความหนึ่ง “แล้วก็ พี่สาวคนนั้นสวยเป็นพิเศษด้วย”

ถังซือซือแอบขำขึ้นมา ก่อนจะพูดอย่างหยอกล้อ “อาเหลียง เธอยังมีอะไรอยากจะพูดอีกไหม?”

เวินเหลียงเบือนหน้าหนี ก่อนจะชำเลืองมองไปทางพวกเมิ่งเซ่ออย่างลวก ๆ ทีหนึ่ง ทว่าดันไปสบตากับเมิ่งเซ่ออย่างไม่ตั้งใจเข้า

เธอรีบชักสายตากลับ รู้สึกเพียงอิหลักอิเหลื่อเป็นอย่างมาก

ตอนนี้เธอยังไม่มีความคิดจะเริ่มต้นความรักครั้งใหม่

ถึงมีเธอก็คงไม่เลือกคนที่เด็กกว่าตัวเอง

คงเป็นเพราะเธอเป็นคนที่ค่อนข้างขาดความรักคนหนึ่ง มีแนวโน้มว่าจะมองหาผู้ชายที่มีความเป็นผู้ใหญ่และมีจิตใจมั่งคงหนักแน่นมากกว่า คนที่รับในตัวเธอได้ ทำให้เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นของคำว่า